Postanowienie w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych

I C 1234/23

Postanowienie

Warszawa, dnia 24 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie I C 1234/23 Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: Sędzia SR Anna Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2024 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Jana Nowaka

przeciwko Piotrowi Wiśniewskiemu

o zapłatę

w przedmiocie wniosku powoda o zwolnienie od kosztów sądowych

postanawia

1. zwolnić powoda Jana Nowaka od kosztów sądowych w części, tj. od opłaty od pozwu w części przekraczającej kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych);

2. oddalić wniosek w pozostałym zakresie.

Sędzia SR Anna Kowalska

Uzasadnienie

Powód Jan Nowak wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych w całości.

W uzasadnieniu wniosku podał, że nie jest w stanie uiścić kwoty 1000 zł tytułem opłaty od pozwu bez uszczerbku utrzymania koniecznego siebie i rodziny.

W oświadczeniu o stanie majątkowym, rodzinnym, dochodach i źródłach utrzymania powód wyjaśnił, iż jedyny dochód rodziny zamyka się kwotą 2500 zł, wydatki zaś związane z utrzymaniem domu, mieszkania koszty opłat za media oraz koszty leczenia wynoszą 2300 zł.

Zgodnie z art. 102 ust. 1 KSCU zwolnienia od kosztów sądowych domagać się może osoba fizyczna, która złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny lub poniesienie ich narazi ją na taki uszczerbek.

W ocenie sądu sytuacja majątkowa powoda nie pozwala mu na uiszczenie całej wymaganej opłaty od pozwu, pozwala jednak na obecnym etapie postępowania na uiszczenie jej części, tj. w kwocie 200 zł. Zauważyć bowiem należy, że zdarzenie, z którego roszczenia wywodzi powód, miało miejsc ponad 3 lata temu. Już wówczas powód mógł zacząć starania mające na celu przygotowanie się do procesu, także od strony finansowej. Ubiegający się o zwolnienie od kosztów sądowych powinien bowiem w każdym przypadku najpierw podjąć wszelkie możliwe działania mające na celu zgromadzenie potrzebnej kwoty, poczynić oszczędności we własnym zakresie, we własnych wydatkach, do granic koniecznego utrzymania siebie i rodziny, i dopiero gdy poczynione w ten sposób oszczędności okażą się niewystarczające – może zwrócić się o pomoc państwa (por. post. SN z 12.05.2015 r., II CZ 123/15, Legalis).

Zauważyć należy, iż instytucja zwolnienia od kosztów sądowych ma gwarantować prawo do sądu osobom najuboższym. Jest to instytucja, która powinna być stosowana w wyjątkowych sytuacjach i przesłanka, że strona, uiszczając koszty sądowe, pozbawiłaby się utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, nie może być interpretowana rozszerzająco. Sąd stoi na stanowisku, iż uiszczenie opłaty od pozwu w kwocie 200 zł nie pozbawi utrzymania powoda i jego rodziny i nie będzie stanowiło zbyt dużego obciążenia finansowego. Na obecnym etapie postępowania są to jedyne koszty, które powód jest zobowiązany ponieść, i trudno jest nawet w przybliżeniu stwierdzić, czy jakieś inne koszty w toku postępowania powstaną.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 101 KSCU, orzeczono jak na wstępie.

Sędzia SR Anna Kowalska