Postanowienie w przedmiocie sprostowania wyroku

II SA/Wr 245/23

Postanowienie

15 marca 2024 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia WSA Anna Kowalska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 15 marca 2024 r. wniosku Jana Nowaka

o sprostowanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 1 lutego 2024 r., II SA/Wr 123/23,

w sprawie ze skargi Jana Nowaka

na uchwałę Rady Gminy Kąty Wrocławskie

z 15 grudnia 2023 r., nr 23/2023,

w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

postanawia

odmówić sprostowania wyroku.

sędzia WSA

Anna Kowalska

(podpis)

Uzasadnienie

Wyrokiem z 1 lutego 2024 r. (II SA/Wr 123/23) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Kąty Wrocławskie z 15 grudnia 2023 r., nr 23/2023, w zakresie § 7–8 oraz rysunku planu w zakresie terenu oznaczonego symbolami 1Z5z i 2Z5z.

Pismem z 10 lutego 2024 r. pełnomocnik skarżącego wystąpił z wnioskiem o sprostowanie sentencji wyroku poprzez dopisanie w pkt 1 wyroku po słowach: „1Z5z i 2Z5z” słowa: „1Z5s”. Uzasadniając wniosek, pełnomocnik wyjaśnił, że w sentencji wyroku sąd stwierdził nieważność § 7–8 zaskarżonej uchwały. Zakwestionowanym przepisom odpowiadają załączniki graficzne planu oznaczone symbolami 1Z5z, 2Z5z i 1Z5s. W motywach wyroku sąd podniósł, że zaskarżona uchwała w odniesieniu do trzech wymienionych załączników graficznych podlega unieważnieniu, podobnie jak odpowiadająca im część tekstowa, czyli § 7–8 uchwały. Natomiast w sentencji wyroku pominięto słowo: „1Z5s”, które odnosi się do jednej z trzech części graficznych uchwały wymienionych w jej § 7.

WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Zgodnie z art. 156 § 1 PostAdmU, sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowanie omyłki możliwe jest również na wniosek (art. 159 PostAdmU).

W rozumieniu przywołanego unormowania sprostowaniu podlegają wadliwości występujące zarówno w samej sentencji orzeczenia i w jego komparycji (np. niewłaściwe, niedokładne określenie sądu, określenie żądania), jak i w uzasadnieniu orzeczenia. Przedmiotem sprostowania, co wprost wynika z treści powołanego przepisu, mogą być wyłącznie ujawnione w orzeczeniu niedokładności, błędy pisarskie lub rachunkowe albo inne oczywiste omyłki. Niedokładność lub omyłka mogą dotyczyć przykładowo oznaczenia stron, oznaczenia (1 stycznia 2024 r., II SA/Wr 100/23) zaskarżonego aktu lub czynności oraz nazwy organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność. Błąd pisarski może polegać w szczególności na mylnej pisowni, przekręceniu wyrazu, niewłaściwym użyciu czy błędzie gramatycznym. Błąd rachunkowy polega natomiast na niewłaściwym przeprowadzeniu przez sąd działań arytmetycznych. Inna oczywista omyłka może polegać np. na wadliwej nazwie orzeczenia. Oczywistość omyłki wyraża się w tym, że jest ona natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia.

Nie budzi wątpliwości, że sprostowanie orzeczenia w żadnym razie nie może prowadzić do zmiany zawartego w nim rozstrzygnięcia (por. np. post. NSA z 20 stycznia 2024 r., I OSK 1234/23, CBOSA). Nie podlega zatem sprostowaniu np. przeoczenie w sentencji orzeczenia jednego z zaskarżonych aktów lub jego części (por. art. 157 § 1 PostAdmU).

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca domaga się sprostowania oczywistej omyłki poprzez dopisanie w punkcie pierwszym wyroku po słowach: „1Z5z i 2Z5z” słowa: „1Z5s”. Wniosek strony w tak określonym zakresie, zdaniem sądu, nie zasługuje na uwzględnienie, a to z tego względu, że zmierza on do zmiany treści rozstrzygnięcia zawartego w wyroku z 1 lutego 2024 r. (II SA/Wr 123/23). Sąd zwraca uwagę, że w trakcie rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku zawodowy pełnomocnik strony skarżącej sprecyzował skargę w ten sposób, że wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w zakresie § 7–8 oraz rysunku planu w zakresie terenu oznaczonego symbolami 1Z5z i 2Z5z. Przywołaną okoliczność potwierdza protokół z rozprawy, którego treść nie była kwestionowana przez wskazanego pełnomocnika. Uznając, że skarga zasługuje na uwzględnienie, sąd stwierdził nieważność przepisów uchwały, które kwestionowała strona. W tej sytuacji dopisanie w sentencji wyroku słowa: „1Z5s”, zgodnie z niniejszym wnioskiem strony, nie mieści się w ramach sprostowania sentencji wyroku, zmierza bowiem do zmiany treści rozstrzygnięcia sądu. Na skutek uwzględnienia wniosku doszłoby do rozszerzenia rozstrzygnięcia zawartego w wyroku o dodatkowy symbol określony w planie miejscowym, dotyczący określonego terenu. Taka modyfikacja treści rozstrzygnięcia nie może być traktowana jako niedokładność, błąd pisarski albo rachunkowy, ani jako inna oczywista omyłka.

Mając powyższe na uwadze, sąd – na podstawie art. 156 § 1 i 2 PostAdmU – orzekł jak w postanowieniu na posiedzeniu niejawnym.

sędzia WSA

Anna Kowalska

(podpis)