Postanowienie w przedmiocie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji

Prawo

administracyjne

Kategoria

postanowienie

Klucze

argumentacja, decyzja administracyjna, postanowienie, projekt budowlany, skarga, ustawowe przesłanki, wniosek, wojewódzki sąd administracyjny, wstrzymanie wykonania

Postanowienie w przedmiocie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji jest dokumentem zawierającym rozstrzygnięcie organu administracyjnego dotyczące zastosowania środków zabezpieczających w sytuacji, gdy podmiot zgłasza wniosek o zaniechanie realizacji danej decyzji administracyjnej. Dokument ten ma na celu uregulowanie kwestii czasowego wstrzymania wykonania decyzji do czasu rozpatrzenia wniosku.

II SA/Wr 1234/23

Postanowienie

Dnia 24 maja 2024 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu

w składzie następującym:

Przewodnicząca: Sędzia NSA Anna Kowalska (spr.)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 maja 2024 r.

wniosku Jana Nowaka o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji

w sprawie ze skargi Jana Nowaka

na decyzję Prezydenta Miasta Wrocławia

z 15 kwietnia 2024 r., WA.I.6743.2.2024

w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę

postanawia

odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

(podpis)

Uzasadnienie

Pismem z 20 maja 2024 r. Jan Nowak wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

we Wrocławiu skargę na decyzję Prezydenta Miasta Wrocławia z 15 kwietnia 2024 r., WA.I.6743.2.2024,

utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Wrocławia z 1 marca 2024 r., WA.I.4321.1.2024,

zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą Janowi Nowakowi pozwolenia na budowę

budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem podziemnym, miejscami garażowymi

na parterze wraz z terenem – infrastrukturą naziemną i podziemną, przy ul. Kwiatowej 12, działka

nr 123/4, obręb Krzyki. Skarżący zawarł w skardze wniosek o wstrzymanie

wykonania zaskarżonej decyzji, wskazując, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia

znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, ponieważ zaskarżona

decyzja jest niezgodna z prawem, a organ prowadził postępowanie, uchybiając zasadom

określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego.

WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami

administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1359, zwanej dalej: PostAdmU), sąd może

na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w

części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody

lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Przepis ten dotyczy takiej szkody (majątkowej lub niemajątkowej), która nie będzie mogła

być zrekompensowana wskutek zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak

również nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Natomiast trudne do

odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, jakie raz zaistniałe powodują istotną

lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić

tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (zob. post.

NSA z 12 stycznia 2022 r., II GSK 123/22; post. NSA z 23 lutego 2023 r., I OSK 456/23;

post. NSA z 15 marca 2024 r., II GSK 789/24).

Celem instytucji wstrzymania wykonania nie jest ocena legalności aktu lub czynności, ale

ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi, w zakresie zapobieżenia znacznej

szkodzie lub trudnym do odwrócenia skutkom, a więc negatywnym skutkom, które może

wywołać decyzja administracyjna (por. post. NSA z 2 kwietnia 2021 r., I GSK 123/21;

post. NSA z 15 maja 2022 r., II OSK 456/22). Rozstrzygnięcie w przedmiocie

wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie jest zatem uzależnione od zasadności samej

skargi, a rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania podejmowane jest na wstępnym

etapie postępowania, gdy brak jest podstaw do wyrokowania o zasadności skargi (por. post.

NSA z 22 czerwca 2020 r., I GSK 789/20; post. NSA z 1 lipca 2021 r., II OSK 123/21;

post. NSA z 8 sierpnia 2023 r., I GSK 456/23).

Obowiązek wykazania, że zachodzą warunki uzasadniające wstrzymanie określonego aktu,

ciąży na stronie składającej wniosek w trybie art. 61 § 3 PostAdmU. Uzasadnienie wniosku

powinno się zaś odnosić do konkretnych okoliczności. Nie jest wystarczające powtórzenie we

wniosku treści przepisu, brak uzasadnienia wniosku zaś uniemożliwia jego merytoryczną

ocenę. Rzeczą sądu natomiast jest zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę

przemawiają lub nie przemawiają za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania

zaskarżonego aktu. Przy takim badaniu wniosku i argumentów strony sąd powinien dodatkowo

rozważyć z urzędu, czy nie zachodzą inne okoliczności uzasadniające wniosek (zob. post. NSA

z 10 września 2019 r., I GSK 789/19; por. m.in. post. NSA z 12 października 2020 r., II OSK 123/20;

post. NSA z 15 listopada 2021 r., I GSK 456/21; post. NSA z 20 grudnia 2022 r., II OSK 789/22). Sąd może bowiem sięgać do informacji wynikających z akt sprawy, nie

może jednak zastępować strony w poszukiwaniu racji przemawiających za wstrzymaniem

wykonania zaskarżonego aktu (tak post. NSA z 25 stycznia 2018 r., I GSK 123/18).

Należy, w świetle powyższego, stwierdzić, że to w interesie strony pozostaje uzasadnienie

wniosku przez wykazanie możliwości zajścia przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3

PostAdmU, i uprawdopodobnienie okoliczności taką możliwość wskazujących.

Uzasadnienie wniosku powinno zatem odnosić się do konkretnych okoliczności

odzwierciedlających możliwość zajścia zagrożeń, o których mowa w omawianym przepisie, a

brak należytego uzasadnienia w tym zakresie uniemożliwia pozytywną dla strony ocenę

takiego wniosku. Nie jest przy tym wystarczające, by okoliczności przemawiające za

wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie – sąd musi mieć o nich

wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i

dokumentów w tym zakresie obciąża stronę (por. post. NSA z 5 lutego 2017 r., II GSK 456/17; post. NSA z 10 marca 2019 r., I OSK 789/19).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że wniosek

skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie. Zarzuty skarżącego zawarte we wniosku o

wstrzymanie wykonania decyzji sprowadzają się do przytoczenia treści przepisu oraz do

kwestionowania prawidłowości decyzji o pozwolenie na budowę i postępowania przed

organami administracji architektoniczno-budowlanej. Samo jednak zarzucanie decyzji, że jest

ona obarczona wadami materialnymi i procesowymi, nie oznacza, że uchybienia te spowodują

dla skarżącego powstanie trudnych lub nieodwracalnych skutków. Ponadto, jak wskazywano

powyżej, na etapie postępowania wpadkowego, którym jest postępowanie w sprawie

wstrzymania wykonania decyzji, nie dokonuje się oceny prawidłowości decyzji.

Analizując natomiast, czy w sprawie występują ustawowe przesłanki uzasadniające

zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, sąd stwierdza, że nie

dopatrzył się ich zaistnienia. Sam fakt wydania pozwolenia na budowę nie może stanowić

przesłanki uzasadniającej wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Ze swej natury

decyzje dotyczące pozwolenia na budowę zmieniają stan rzeczy i mogą spowodować powstanie

trudnych do odwrócenia skutków, jednakże skutki te należy szczegółowo uzasadnić oraz

wykazać ich wystąpienie w stosunku do składającego dany wniosek. Takich argumentów

skarżący w kontekście powołanych okoliczności nie podał.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i 5 PostAdmU, sąd oddalił wniosek o

wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

(podpis)

Wnioskodawca ma prawo do złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w określonych sytuacjach przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowo złożony wniosek powoduje zawieszenie skuteczności decyzji administracyjnej do momentu jej ponownego rozpatrzenia. Postanowienie w przedmiocie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji reguluje relacje pomiędzy organem administracyjnym a wnioskodawcą.