Pozew o wydanie ruchomości

Warszawa, 12 marca 2024 r.

        Powód: Jan Kowalski

              ul. Polna 12/4

              00-001 Warszawa

              80011212345

    Pozwana: Anna Nowak

              ul. Kwiatowa 2

              00-002 Warszawa

              75050598765

Do Sądu Rejonowego w Warszawie

Wydziału Cywilnego

ul. Marszałkowska 86

00-624 Warszawa

Pozew

o wydanie ruchomości

Wartość przedmiotu sporu: 2500 zł

Opłata: 200 PLN

Niniejszym wnoszę o:

I. Nakazanie Annie Nowak wydanie na rzecz Jana Kowalskiego następujących ruchomości lub zapłaty ich równowartości:

1) lampki nocnej białej niskiej lub zapłaty kwoty 50 zł,

2) 3 par spodni lub zapłaty kwoty 150 zł,

3) czapki męskiej z daszkiem lub zapłaty kwoty 30 zł,

4) czapki zimowej czarnej męskiej wełnianej lub zapłaty kwoty 100 zł,

5) mydła w płynie marki „Dove” lub zapłaty kwoty 10 zł,

6) 2 par butów męskich lub zapłaty kwoty 500 zł,

7) 2 par spodni męskich typu „dżinsy” lub zapłaty kwoty 200 zł,

8) 5 podkoszulek męskich lub zapłaty kwoty 50 zł,

9) 10 par skarpet męskich lub zapłaty kwoty 20 zł,

10) 7 par majtek męskich lub zapłaty kwoty 35 zł,

11) pasa męskiego do spodni koloru czarnego lub zapłaty kwoty 40 zł.

II. Zasądzenie od Anny Nowak na rzecz Jana Kowalskiego kosztów procesu według norm przepisanych.

III. Dopuszczenie dowodów z:

1) załączonych do pozwu dokumentów: zdjęcia i paragonu na zakup butów – na fakt istnienia przedmiotów opisanych w pkt I oraz na fakt ich pozostawania w lokalu zajmowanym przez pozwaną,

2) zeznań Adama Wiśniewskiego – policjanta z Komendy Policji w Warszawie, doręczenie na adres komisariatu w Warszawie ul. Żeromskiego 10 – na fakt wydania powodowi przez pozwaną kapelusza, pomimo wcześniejszych twierdzeń, że nie pozostawił on w jej mieszkaniu żadnych przedmiotów.

IV. W razie niestawiennictwa pozwanego o wydanie wyroku zaocznego.

Uzasadnienie

Jan Kowalski i Anna Nowak żyli wspólnie pod jednym dachem przez 3 lata w mieszkaniu zajmowanym przez Annę Nowak, położonym w Warszawie pod Nr 12 – w domu należącym do matki Anny Nowak – Marii Nowak. Lokal ten jest wyodrębniony faktycznie z budynku Marii Nowak. Posiada osobne wejście i ma powierzchnię 30 m2.

(bezsporne)

Po około 2 latach zgodnego, faktycznego pożycia ich związek zaczął się stopniowo rozpadać. W dniu 15 stycznia 2024 r. Jan Kowalski po awanturze domowej wywołanej przez Annę Nowak opuścił jej mieszkanie w stanie silnego wzburzenia. Nie był u niej przez 5 dni, po czym jednak postanowił wrócić i dać ich związkowi jeszcze jedną szansę. Kiedy jednak przyszedł do mieszkania Anny Nowak, zastał drzwi zamknięte, a klucz, który mu wcześniej dała, nie pasował do zamka, ponieważ ten został wymieniony. Próbował pogodzić się z konkubiną, ale ona nie wykazała w tym kierunku dobrej woli. Wobec tego zażądał wydania swoich przedmiotów, które pozostały u niej w mieszkaniu. Anna Nowak odmówiła, twierdząc, że konkubent nie pozostawił u niej żadnych przedmiotów.

Dowód: zeznania powoda.

W mieszkaniu pozwanej pozostały wszystkie przedmioty wymienione w pkt I.1–11 pozwu. Jedna z par butów była nowa, zakupiona w dniu 10 stycznia 2024 r. za kwotę 400 zł.

Dowód: zeznania powoda, paragon na zakup butów.

Wbrew twierdzeniom Anny Nowak przedmioty powoda wciąż się u niej znajdują.

Dowód: zdjęcie mieszkania wykonane przez okno, na którym widać rzeczy z pkt I.1, I.3 i I.6 pozwu.

W dniu 1 lutego 2024 r. Jan Kowalski wezwał na interwencję Policję. W obecności policjantów Anna Nowak początkowo twierdziła, że nie posiada żadnych przedmiotów należących do Jana Kowalskiego, po czym jednak wyrzuciła przez drzwi jego kapelusz, getry, a także sweter, zaprzeczając tym samym swoim poprzednim twierdzeniom.

Dowód: zeznania Adama Wiśniewskiego.

Jan Kowalski jest emerytem. Osiąga niewysokie dochody w kwocie 1800 zł netto miesięcznie. Przedmioty, które pozostawił u pozwanej, są dla niego niezbędne do codziennego życia, a szczególnie dokuczliwy jest brak odzienia i obuwia. Wychodząc z mieszkania, zabrał co prawda buty zimowe i kurtkę zimową oraz jedną czapkę, ale w środku została część jego rzeczy. Powód nie jest w stanie zakupić wszystkich tych przedmiotów jednorazowo.

Podstawę prawną powództwa stanowi przepis art. 222 KC, zgodnie z którym właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Przepis ten reguluje tzw. roszczenie windykacyjne, a więc o wydanie rzeczy.

W przedmiotowej sprawie to pozwana posiada przedmioty, które są własnością powoda i odmawia ich wydania. Dlatego też powództwo niniejsze jest konieczne i zasadne.

Załączniki:

1) odpis pozwu i załączników,

2) dowód uiszczenia opłaty sądowej w kwocie 200 PLN,

3) zdjęcie 1 sztuka,

4) paragon 1 sztuka.

Jan Kowalski