Decyzja o odmowie prawa do świadczenia wychowawczego

Prawo

rodzinne

Kategoria

decyzja

Klucze

decyzja, kodeks postępowania administracyjnego, odmowa, odwołanie, opieka, rodzice, wniosek, świadczenie wychowawcze

Decyzja o odmowie prawa do świadczenia wychowawczego to akt administracyjny, który informuje osobę ubiegającą się o świadczenie o odmowie przyznania wsparcia finansowego na wychowanie dziecka. W dokumencie powinny znaleźć się uzasadnienie decyzji oraz informacje dotyczące prawa odwoławczego.

ul. Kwiatowa 1, 00-001 Warszawa, dnia 25.03.2023

 

Urząd Miasta Stołecznego Warszawy

 

                                              Jan Kowalski

ul. Polna 2/4, 00-002 Warszawa

 

Decyzja

Na podstawie art. 2 pkt 11, art. 4 ust. 1 i 2 pkt 1, art. 13 ust. 1 i 2, art. 13a ust. 1, art. 22, art. 28 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2407 ze zm.) oraz art. 104 § 1 i art. 107 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 735 ze zm.), a także upoważnienia Znak-III.6732.5.2022 z dnia 15.01.2022 do prowadzenia postępowań i wydawania decyzji administracyjnych w sprawach z zakresu świadczeń wychowawczych należących do właściwości gminy, po rozpoznaniu wniosku Jan Kowalski z dnia 10.03.2023

 

orzekam

o odmowie Janowi Kowalskiemu prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko Anna na okres zasiłkowy 2023/2024.

 

Uzasadnienie

W dniu 10.03.2023 Jan Kowalski złożył(a) w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko: Anna Kowalska (12345678901). W wyniku weryfikacji złożonego wniosku tut. organ ustalił, że w dniu 09.03.2023 wpłynął wniosek Anna Kowalska o przyznanie świadczenia wychowawczego na to samo dziecko.

Mając na uwadze fakt, iż zgodnie z przepisem art. 4 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci oboje wnioskodawcy są uprawnieni do złożenia wniosku i pobierania świadczenia, konieczne było zastosowanie normy kolizyjnej z art. 22 ustawy. Przepis ten stanowi, iż w przypadku zbiegu prawa rodziców, opiekunów prawnych dziecka lub opiekunów faktycznych dziecka do świadczenia wychowawczego, świadczenie to wypłaca się temu z rodziców, opiekunów prawnych dziecka lub opiekunów faktycznych dziecka, który faktycznie sprawuje opiekę nad dzieckiem. Jeżeli opieka nad dzieckiem sprawowana jest równocześnie przez oboje rodziców, opiekunów prawnych dziecka lub opiekunów faktycznych dziecka, świadczenie wychowawcze wypłaca się temu, kto pierwszy złoży wniosek.

Z uwagi na okoliczność, iż z treści złożonych wniosków wynika, że oboje wnioskodawcy mieszkają razem i sprawują faktyczną opiekę nad dzieckiem, na które wnioskują o przyznanie świadczenia, należało zastosować zasadę pierwszeństwa i wypłacić świadczenie rodzicowi, który pierwszy złożył wniosek. Tym rodzicem była Anna Kowalska. Z tego też względu w niniejszej sprawie należało wydać decyzję odmowną.

 

Pouczenie

Od decyzji powyższej przysługuje odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie za pośrednictwem organu, który decyzję wydał, w terminie 14 dni od dnia otrzymania decyzji.

Zgodnie z art. 127a ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego w trakcie biegu terminu do wniesienia odwołania strona może zrzec się prawa do wniesienia odwołania wobec organu administracji publicznej, który wydała decyzję.

Z dniem doręczenia organowi administracji publicznej oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania przez ostatnią ze stron postępowania decyzja staje się ostateczna i prawomocna.

W przypadku złożenia przez stronę oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania od decyzji nie przysługuje prawo odwołania ani skarga do sądu administracyjnego.

Adam Nowak

Otrzymują:

1. ul. Polna 2/4, 00-002 Warszawa

2. ul. Słoneczna 12, 01-012 Warszawa

Podsumowując, Decyzja o odmowie prawa do świadczenia wychowawczego jest ważnym dokumentem administracyjnym, który zawiera powody odmowy przyznania określonego świadczenia. Osoba otrzymująca taką decyzję ma możliwość skorzystania z prawa odwoławczego, aby ponownie zbadać swoją sytuację.