Postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania

Prawo

karne

Kategoria

postanowienie

Klucze

dozór policji, materiał dowodowy, postanowienie, przyznanie się do winy, sąd, tymczasowe aresztowanie, zakaz opuszczania kraju, zarządzenia, środki zapobiegawcze

Postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania to oficjalny dokument sądowy, który określa decyzję sądu dotyczącą zastosowania tymczasowego aresztowania wobec podejrzanego w celu zapewnienia prawidłowego toku postępowania karnego. Procedura tymczasowego aresztowania regulowana jest szczegółowo przepisami prawa procesowego i ma na celu zabezpieczenie interesu publicznego oraz zapobieganie ucieczkom podejrzanego.

Sygn. akt II K 123/23

 

Postanowienie

 

Dnia 27 października 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział Karny w składzie:

     Przewodniczący: Sędzia Anna Kowalska

     protokolant: Jan Nowak

po rozpoznaniu w sprawie Jan Kowalski

oskarżonego o czyn z art. 278 § 1 KK w zw. z art. 294 § 1 KK

z urzędu

w przedmiocie dalszego stosowania tymczasowego aresztowania

na podstawie art. 344 KPK, art. 257 § 1 KPK oraz art. 249 § 1 KPK w zw. z art. 258 § 2 KPK, art. 275 § 1 i 2 KPK, art. 277 § 1 KPK

 

postanawia

1. uchylić tymczasowe aresztowanie wobec oskarżonego Jana Kowalskiego, syna Adama i Ewy, ur. 15 marca 1980 r. w Krakowie;

2. zastosować wobec oskarżonego środek zapobiegawczy w postaci dozoru Policji z obowiązkiem stawiennictwa w Komisariacie Policji właściwym dla miejsca zamieszkania oskarżonego wskazanego przy opuszczeniu aresztu raz w tygodniu;

3. zastosować wobec oskarżonego środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju połączonego z zatrzymaniem paszportu.

 

Uzasadnienie

Prokuratura Rejonowa Warszawa-Śródmieście w Warszawie wnioskiem z dnia 20 października 2023 r. wniosła o wydanie wyroku skazującego wobec oskarżonego w trybie art. 335 § 2 KPK.

Popełnienie przez oskarżonego zarzucanych mu czynów zostało uprawdopodobnione zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w stopniu wymaganym przez art. 249 § 1 KPK, przy czym dowodowe podstawy stosowania wobec niego najsurowszego środka zapobiegawczego nie uległy zmianie. Na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu wskazują zeznania świadków wskazanych w akcie oskarżenia, a także wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do winy.

Zdaniem Sądu w chwili obecnej wciąż aktualna jest przesłanka zagrożenia surową karą. Zaproponowana przez prokuratora we wniosku złożonym w trybie art. 335 § 2 KPK o wydanie wyroku skazującego kara łączna w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności – w przypadku uwzględnienia przez Sąd meriti złożonego wniosku – jest karą surową w myśl art. 258 § 2 KPK. Zgodnie z przyjętą powszechnie w doktrynie i judykaturze wykładnią, już samo zagrożenie surową karą rodzi domniemanie, iż oskarżony może podejmować próby bezprawnych działań destabilizujących prawidłowy tok postępowania. Należy jednakże wskazać, iż materiał dowodowy został dostatecznie zgromadzony, zaś do Sądu wpłynął akt oskarżenia wraz z wnioskami prokuratora o wymierzenie oskarżonemu uzgodnionej z nim kary i innych środków karnych w trybie art. 335 § 2 KPK. Przejście postępowania z fazy przygotowawczej do fazy jurysdykcyjnej, a zatem zgromadzenie przez prokuratora niezbędnych dowodów w sprawie, zmniejsza w ocenie Sądu nasilenie obaw stanowiących podłoże zastosowanego uprzednio środka zapobiegawczego (art. 258 § 4 KPK). W ocenie Sądu na obecnym etapie postępowania dalszy jego przebieg zabezpieczą nieizolacyjnie środki zapobiegawcze w postaci dozoru Policji i zakazu opuszczania kraju połączonego z zatrzymaniem paszportu. Wskazać należy, iż oskarżony przyznał się do winy, w toku śledztwa składał obszerne wyjaśnienia, ustalił z prokuratorem karę w trybie konsensualnym. Zdaniem Sądu postawa oskarżonego w tym zakresie uzasadnia pogląd, że cele postępowania zostaną właściwie zabezpieczone przy zastosowaniu środków zapobiegawczych o charakterze wolnościowym.

Wobec powyższego, postanowiono jak na wstępie.

Sędzia Anna Kowalska

 

Zarządzenia:

1. Odpis postanowienia doręczyć prokuratorowi i oskarżonemu z pouczeniem, że zażalenie przysługuje w terminie 7 dni od doręczenia niniejszego postanowienia, składane do Sądu Apelacyjnego w Warszawie za pośrednictwem tut. Sądu;

2. Odpis postanowienia doręczyć Dyrektorowi Aresztu Śledczego w Warszawie i właściwej jednostce Policji (właściwej dla miejsca zamieszkania zadeklarowanego przy opuszczaniu Aresztu Śledczego w Warszawie);

3. Odpis postanowienia doręczyć do Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy i Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie;

4. Zobowiązać oskarżonego do złożenia paszportu w sekretariacie Sądu Okręgowego w Warszawie w terminie 3 dni od opuszczenia Aresztu Śledczego w Warszawie.

Sędzia Anna Kowalska

Podsumowując, postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania jest ważnym dokumentem sądowym stosowanym w przypadkach, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa i konieczne jest zastosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Decyzja sądu w tej sprawie ma na celu zapewnienie sprawiedliwości oraz ochronę społeczeństwa.