Wniosek o przedłużenie tymczasowego aresztowania

Prokuratura Rejonowa Warszawa-Mokotów

Dnia 2023-10-27 r.

Sygn. akt: PR 1 Ds. 1234/23

Sąd Okręgowy

II Wydział Karny

w Warszawie

WNIOSEK

o przedłużenie tymczasowego aresztowania

Jan Kowalski – prokurator Prokuratury Rejonowej Warszawa-Mokotów w Warszawie po zapoznaniu się z aktami śledztwa o sygn. akt PR 1 Ds. 1234/23 przeciwko Adamowi Nowakowi podejrzanemu o czyn z art. 156 § 1 pkt 2 KK

– na podstawie art. 263 § 2, art. 249 § 1, art. 258 § 1 pkt 2 oraz § 2 KPK,

wnosi o:

przedłużenie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania zastosowanego postanowieniem Sądu Rejonowego w Warszawie II Wydział Karny z 2023-07-27 r. (II K 5678/23) na okres 3 miesięcy, tj. do dnia 2023-10-27 r., godz. 23:59 (k. 123),

na okres dalszych 3 miesięcy, tj. do dnia 2024-01-27 r., godz. 23:59,

wobec:

Adam Nowak, syna Stefana i Anny z domu Wiśniewskiej, urodzonego 1980-05-10 r. w Krakowie, 80051012345, którego tożsamość stwierdzono na podstawie dowodu osobistego wydanego przez Prezydenta Miasta Krakowa (k. 45), zatrzymanego w dniu 2023-07-26 r. o godz. 14:30 (k. 10);

1) przebywającego w Areszcie Śledczym w Warszawie-Białołęce (k. 150);

2) posiadającego obrońcę z urzędu – adw. Maria Zielińska (k. 78),

podejrzanego o to, że:

w dniu 2023-07-25 r. w Warszawie w mieszkaniu przy ul. Polnej 12, działając z zamiarem bezpośrednim spowodowania u Anny Nowak ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, zadał jej 3 uderzenia nożem w klatkę piersiową, powodując u ww. obrażenia ciała w postaci rany kłutej klatki piersiowej, skutkiem których był ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią przebicia płuca,

tj. o przestępstwo z art. 156 § 1 pkt 2 KK.

Uzasadnienie

Adam Nowak jest podejrzany o popełnienie przestępstwa z art. 156 § 1 pkt 2 KK. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Warszawie II Wydział Karny z 2023-07-27 r. (II K 5678/23) zastosowano wobec ww. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy, tj. do dnia 2023-10-27 r., godz. 23:59 (k. 123).

Należy zauważyć, że w dalszym ciągu istnieją podstawy stosowania wobec ww. tymczasowego aresztowania.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci protokołu oględzin (k. 25), przesłuchania świadków (k. 50-75), dokumentacji medycznej (k. 80-90), opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej (k. 95), częściowo wyjaśnień samego podejrzanego (k. 100) wskazuje na duże prawdopodobieństwo, że podejrzany dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa. Spełniona jest zatem ogólna przesłanka zastosowania środka zapobiegawczego, zebrane dowody wskazują bowiem na duże prawdopodobieństwo, że podejrzany popełnił przestępstwo (art. 249 § 1 KPK).

Zgodnie z art. 258 § 1 pkt 2 KPK tymczasowe aresztowanie i pozostałe środki zapobiegawcze można stosować, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne.

Natomiast zgodnie z art. 258 § 2 KPK, jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd I instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Podejrzany popełnił przestępstwo na szkodę osoby najbliższej, wspólnie z nim zamieszkującej. Istnieje potrzeba „odseparowania” podejrzanego od pokrzywdzonej. Tylko izolacyjny środek zapobiegawczy może zagwarantować, że podejrzany nie będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub w inny bezprawny sposób utrudniał postępowania karnego. Należy zauważyć, że świadkami są osoby mu znane (sąsiedzi, osoba najbliższa). Podejrzany może też próbować wymusić na pokrzywdzonej skorzystanie z uprawnień określonych w art. 182 KPK. Charakter czynu i wysokość ustawowego zagrożenia (zbrodnia) wskazuje, że obawa takich bezprawnych zachowań ze strony podejrzanego jest jak najbardziej realna. Podejrzanemu grozi także surowa kara. Podejrzany popełnił zbrodnię. Działał w zamiarze bezpośrednim. Był już wcześniej karany (k. 110). Zatem podejrzanemu – w razie udowodnienia mu winy – realnie grozi surowa kara. Należy wskazać, że zgodnie z uchw. Sądu Najwyższego z 2000-01-01 r. (I KZP 45/99) podstawy stosowania tymczasowego aresztowania, określone w art. 258 § 2 KPK, przy spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 249 § 1 i art. 257 § 1 KPK i przy braku przesłanek negatywnych określonych w art. 259 § 1 i 2 KPK, stanowią samodzielne przesłanki szczególne stosowania tego środka zapobiegawczego.

Powyższe okoliczności stanowią przesłanki szczególne zastosowania tymczasowego aresztowania, o których mowa w art. 258 § 1 pkt 2 i § 2 KPK.

W sprawie nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 259 § 1 KPK.

Należy zauważyć, że w sprawie dokonano wielu czynności procesowych, w tym przesłuchano wszystkich świadków. Z uwagi na wyjaśnienia podejrzanego istnieje konieczność uzyskania uzupełniającej opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej, opinii z zakresu badań biologicznych oraz opinii sądowo-psychiatrycznej. Mając na względzie charakter sprawy i ilość czynności dowodowych, nie można było ukończyć postępowania w 3 miesiące i w związku z tym istnieje potrzeba przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania. Należy wskazać, że wydana opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej miała charakter „wstępny”. Nadmienić należy, że mając na uwadze charakter sprawy, stosowanie tymczasowego aresztowania przez łączny okres 6 miesięcy w postępowaniu przygotowawczym nie może być poczytywane jako długotrwałe.

Mając na uwadze powyższe, zasadne jest wnosić jak na wstępie.

Jednocześnie wyrażam zgodę na udostępnienie podejrzanemu i jego obrońcy akt sprawy w części zawierającej dowody wskazane we wniosku (art. 156 § 5a KPK).

Jan Kowalski

prokurator Prokuratury Rejonowej

.............................................

(podpis prokuratora)

Załącznik:

→ akta sprawy o sygn. PR 1 Ds. 1234/23.