Renomowany znak towarowy. Glosa do wyroku SN z 16.10.2014 r., III CSK 275/13

Wprowadzenie

Renomowany znak towarowy to oznaczenie, które nie tylko zyskało rozpoznawalność na rynku, ale także kojarzy się z wysoką jakością, budzi zaufanie konsumentów i wskazuje na dobrą reputację firmy. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2014 r. w sprawie III CSK 275/13 dotyczy ochrony takiego znaku i relacji pomiędzy znakami dwóch przedsiębiorstw działających w odmiennych branżach, ale używających podobnych oznaczeń. Analiza tego wyroku ma na celu ocenę, czy rzeczywiście doszło do naruszenia prawa ochronnego do znaku towarowego renomowanego.

Stan faktyczny sprawy

Spór toczył się pomiędzy dwoma spółkami – W.T. sp. z o.o., działającą w branży turystycznej, oraz S. sp. z o.o., zajmującą się sprzedażą sprzętu sportowego. Powódka, W.T., zarejestrowała swój znak towarowy w 2007 r. w Polsce, podczas gdy znak pozwanej spółki S. został zarejestrowany wcześniej, w 1996 r. Oba znaki towarowe były słowno-graficzne i zawierały elementy liter „s” i „t”. Istota sporu sprowadzała się do odpowiedzi na pytanie, czy używanie znaku przez pozwaną firmę narusza prawa powódki do jej zarejestrowanego znaku towarowego.

Podstawa prawna

Podstawą prawną analizowanej sprawy były przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1410). Kluczowe były artykuły dotyczące ochrony renomowanych znaków towarowych, w szczególności art. 296 ust. 2 pkt 2 i 3, które mówią o bezprawnym używaniu znaku towarowego podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego oraz o ochronie renomowanych znaków towarowych.

Przesłanki naruszenia znaku towarowego

• Art. 296 ust. 2 pkt 2 – Naruszenie polega na bezprawnym używaniu znaku towarowego identycznego lub podobnego do zarejestrowanego w odniesieniu do towarów podobnych, jeżeli istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, w tym ryzyko skojarzenia znaków.
• Art. 296 ust. 2 pkt 3 – Naruszenie prawa renomowanego znaku towarowego może polegać także na używaniu go w odniesieniu do towarów dowolnych, jeżeli takie używanie może przynieść nienależną korzyść lub być szkodliwe dla renomy wcześniejszego znaku.

Analiza wyroku SN

Sąd Najwyższy przyjął, że znak pozwanej spółki S. jest podobny do znaku powódki W.T. i że istnieje ryzyko wprowadzenia konsumentów w błąd. Jednak dokładna analiza pozwala stwierdzić, że znaki obu spółek różnią się pod względem wizualnym, fonetycznym oraz znaczeniowym. Dodatkowo, działalność obu spółek nie była bezpośrednio konkurencyjna – W.T. działała w branży turystycznej, natomiast S. zajmowała się sprzedażą sprzętu sportowego, co dodatkowo zmniejszało ryzyko wprowadzenia konsumentów w błąd.

Ocena podobieństwa znaków

• Elementy wizualne: Znak powódki zawierał elementy graficzne, takie jak płatek śniegu, oraz używał innych kolorów niż znak pozwanej. W zakresie liternictwa i kompozycji również występowały znaczące różnice.
• Elementy fonetyczne: Chociaż oba znaki zawierały litery „s” i „t”, ich zestawienie oraz sposób przedstawienia nie powodowały ryzyka wprowadzenia konsumentów w błąd.
• Elementy znaczeniowe: Znaki powódki i pozwanej miały zupełnie odmienne znaczenia związane z branżami, w których działały, co dodatkowo wykluczało ryzyko mylenia ich przez konsumentów.

Renoma znaku towarowego

Renomowany znak towarowy to taki, który zyskał szeroką rozpoznawalność wśród konsumentów oraz budzi pozytywne skojarzenia związane z jakością i reputacją firmy. Aby znak towarowy mógł być uznany za renomowany, nie wystarczy sama rozpoznawalność – musi on również cieszyć się uznaniem i zaufaniem konsumentów. W omawianej sprawie Sąd Najwyższy niesłusznie przyjął, że znak pozwanej spółki S. jest renomowany, ponieważ nie przedstawiono dowodów na jego rozpoznawalność i pozytywne skojarzenia wśród konsumentów.

Kryteria renomy znaku towarowego

• Rozpoznawalność: Znak musi być znany znaczącej części konsumentów danej kategorii towarów lub usług.
• Pozytywne skojarzenia: Renomowany znak towarowy budzi pozytywne skojarzenia i wskazuje na wysoką jakość towarów lub usług, z którymi jest związany.
• Siła przyciągania: Renoma znaku towarowego sprawia, że konsumenci wybierają produkty oznaczone tym znakiem z powodu jego uznania na rynku.

Podsumowanie

Analizując wyrok Sądu Najwyższego z 16.10.2014 r., można stwierdzić, że znaki towarowe obu stron sporu nie były na tyle podobne, aby doszło do naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy. Ponadto znak pozwanej spółki S. nie spełniał kryteriów renomy, ponieważ nie był powszechnie znany ani nie budził silnych pozytywnych skojarzeń wśród konsumentów. W związku z tym wyrok Sądu Najwyższego zasługuje na krytykę, a sprawa powinna być rozpatrzona ponownie z uwzględnieniem dokładniejszej analizy podobieństwa znaków oraz kryteriów renomy.