Przekazanie syndykowi pozwu jako zgłoszenia wierzytelności można zaskarżyć
Postanowienie o przekazaniu pozwu syndykowi, jako zgłoszenia wierzytelności, podlega zaskarżeniu zażaleniem, stwierdził Sąd Najwyższy. Publikacja omawia stan faktyczny oraz pytanie prawne związane z zaskarżalnością takiego postanowienia. Przedstawia również kontekst postępowania upadłościowego i konsumenckiego oraz analizę podstawy zaskarżenia postanowienia przez Sąd Najwyższy.
Tematyka: przekazanie pozwu, syndyk, zgłoszenie wierzytelności, zażalenie, postępowanie upadłościowe, Sąd Najwyższy, KPC, postanowienie, zaskarżenie, art. 394 § 1 pkt 4
Postanowienie o przekazaniu pozwu syndykowi, jako zgłoszenia wierzytelności, podlega zaskarżeniu zażaleniem, stwierdził Sąd Najwyższy. Publikacja omawia stan faktyczny oraz pytanie prawne związane z zaskarżalnością takiego postanowienia. Przedstawia również kontekst postępowania upadłościowego i konsumenckiego oraz analizę podstawy zaskarżenia postanowienia przez Sąd Najwyższy.
Postanowienie o przekazaniu pozwu syndykowi, jako zgłoszenia wierzytelności, podlega zaskarżeniu zażaleniem (art 394 § 1 pkt 4 KPC per analogiam) - stwierdził Sąd Najwyższy. Stan faktyczny Po ogłoszeniu upadłości B.T. - osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, Sąd wezwał wierzycieli upadłego do zgłoszenia wierzytelności syndykowi wskazując, że postępowanie będzie prowadzone w trybie określonym w art. 4911 ust. 2 ustawy z 28.2.2003 r. – Prawo upadłościowe (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1520; dalej: PrUpad). Gdy „G.” sp. z o.o. wniosła pozew o zapłatę przeciwko B.T. Sąd potraktował ten pozew jako zgłoszenie wierzytelności w postępowaniu upadłościowym i przekazał go syndykowi pozwanego, który wniósł o sporządzenie pisemnego uzasadnienia tego postanowienia. Sąd odrzucił wniosek wskazując, że od postanowienia o przekazaniu syndykowi pozwu jako zgłoszenia wierzytelności nie przysługuje zażalenie. Zgodnie z art. 357 § 21 KPC postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym sąd uzasadnia tylko wtedy, gdy podlega ono zaskarżeniu. Podstawę prawną postanowienia stanowił art. 200 § 14 KPC stosowany w drodze analogii legis z powodu braku uregulowania przez ustawodawcę konsekwencji złożenia pozwu przeciwko upadłemu już po ogłoszeniu upadłości. Pytanie prawne Rozpoznając zażalenie syndyka Sąd powziął wątpliwość: czy postanowienie w przedmiocie potraktowania pozwu jako zgłoszenia wierzytelności i przekazania pozwu syndykowi jako zgłoszenia wierzytelności, stanowi orzeczenie, od którego przysługuje środek zaskarżenia? W uzasadnieniu pytania prawnego wskazano, że zgodnie z utrwaloną praktyką sądową powództwo wniesione przez wierzyciela przeciwko upadłemu, po ogłoszeniu upadłości, jest traktowane jako zgłoszenie wierzytelności. W orzecznictwie nie rozstrzygnięto jednak kwestii zaskarżalności postanowienia o potraktowaniu powództwa jako zgłoszenia wierzytelności i przekazaniu go syndykowi masy upadłości. Sąd przedstawiający pytanie podkreślił szczególny charakter tego postanowienia i konieczność zapewnienia stronom procesu kontroli instancyjnej orzeczenia. W jego ocenie sporne postanowienie podlega zaskarżeniu na podstawie art. 394 § 1 in principio KPC, art. 394 § 1 pkt 4 in fine KPC, lub art. 394 § 1 pkt 4 in principio KPC. Upadłość konsumencka Postępowanie upadłościowe jest sądowym postępowaniem cywilnym, służącym dochodzeniu i zaspokojeniu wierzytelności istniejących w stosunku do upadłego dłużnika. W postępowaniu upadłościowym konsumenckim zasadniczo zastosowanie mają odpowiednie przepisy dotyczące postępowania upadłościowego prowadzonego za zasadach ogólnych. Z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości. Wierzytelności podlegające zgłoszeniu do masy upadłości mogą być w czasie trwania upadłości dochodzone tylko w trybie przewidzianym w przepisach art.236 i n. PrUpad (zob. postanowienie SN z 24.6.2019 r., III CSK 243/17, ). Zgodnie z aktualnym brzmieniem 236 ust. 1 PrUpad wierzyciel osobisty upadłego, który chce uczestniczyć w postępowaniu upadłościowym, jeżeli niezbędne jest ustalenie jego wierzytelności, powinien w terminie oznaczonym w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości zgłosić syndykowi swoją wierzytelność za pośrednictwem systemu teleinformatycznego obsługującego postępowanie sądowe. Przyjmuje się, że zgłoszenie wierzytelności w postępowaniu upadłościowym stanowi formę jej dochodzenia w postępowaniu sądowym, zatwierdzenie zaś listy wierzytelności jest orzeczeniem co do istoty sprawy (zob. wyrok SN z 22.10.2014r., II CSK 784/13, ). W sytuacji wytoczenia powództwa przeciwko upadłemu po ogłoszeniu upadłości należy więc przekazać pozew syndykowi jako zgłoszenie wierzytelności. Podstawa zaskarżenia postanowienia SN stwierdził, że Sąd przedstawiający pytanie prawne w rzeczywistości nie formułuje wątpliwości dotyczących zaskarżalności wskazanego postanowienia. Jego celem jest w istocie uzyskanie odpowiedzi na pytanie, który z wymienionych w uzasadnieniu pytania prawnego przepisów stanowi podstawę prawną zaskarżenia w odniesieniu do postanowienia w przedmiocie potraktowania pozwu jako zgłoszenia wierzytelności i jego przekazania go syndykowi. Z art. 394 § 1 in principio KPC wynika, że zaskarżalne w drodze zażalenia są postanowienia sądu I instancji kończące postępowanie w sprawie, czyli takie które przez uprawomocnienie się trwale zamykają drogę do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty w danej instancji. W tym ujęciu przez sprawę należy rozumieć całość sporu a nie kwestie, co do których sąd wypowiada się w toku postępowania, bądź podejmuje je w związku z rozstrzygnięciem sprawy (zob. uchwała SN z 27.3.2008 r., III CZP 11/08, ). W tym kontekście nie można uznać postanowienia o potraktowaniu pozwu jako zgłoszenia wierzytelności i przekazania go syndykowi za postanowienie kończące postępowanie w sprawie rozumieniu art. 394 § 1 in principio KPC. Postanowienie dotyczące kwestii incydentalnej może być zaskarżone tylko wtedy, gdy wymienione jest w jednym z punktów z art. 394 § 1 KPC. Na podstawie art. 394 § 1 pkt 4 KPC zażalenie do sądu II instancji przysługuje na przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu lub niższemu (art. 394 § 1 pkt 4 in principio KPC) albo podjęcie postępowania w innym trybie (art. 394 § 1 pkt 4 in fine KPC).Podstawą wydania takiego postanowienia są art. 200 i art. 201 KPC. SN podkreślił, że w orzecznictwie wielokrotnie wyrażano już pogląd, iż regulacje, w których przewidziano możliwość składania zażaleń, mogą być stosowane w drodze analogii także w odniesieniu do innych podobnych rozstrzygnięć (zob. uchwała SN z 6.3.2015 r., III CZP 115/14, ). Stanowisko SN Pomimo więc tego, że żadna z wymienionych w art. 394 § 1 pkt 4 KPC sytuacji nie odnosi się wprost do przekazania pozwu syndykowi jako zgłoszenia wierzytelności SN uznał, że w takim przypadku przysługuje zażalenie na podstawie art 394 § 1 pkt 4 KPC per analogiam. W ocenie SN kwestii dotyczącej przysługiwania zażalenia na sporne postanowienie nie można rozpatrywać w oderwaniu od podstawy prawnej tego rozstrzygnięcia. Sądy wydając rozstrzygnięcia w przedmiocie potraktowania pozwu jako zgłoszenia wierzytelności i przekazania syndykowi, opierają je o dyspozycję z art. 200 i art. 201 KPC. Do przekazania sprawy syndykowi może dochodzić w różnych konfiguracjach, nie tylko pomiędzy wydziałami danego sądu, ale także pomiędzy różnymi sądami. W sprawie, w której sformułowano zagadnienie podstawą prawną postanowienia jest art. 200 § 1 4 KPC stosowany w drodze analogii legis. SN stwierdził, że skoro dopuszcza się stosowanie art. 200 i art. 201 KPC wdrodze analogii legis do postanowienia w przedmiocie potraktowania pozwu jako zgłoszenia wierzytelności i przekazania go syndykowi, a postanowienia wydawane na podstawie tych przepisów podlegają zaskarżeniu zażaleniem, to identyczna ratio legis przemawia za dopuszczalnością zażalenia w oparciu o art. 394 § 1 pkt 4 KPC w sytuacji objętej omawianym zagadnieniem prawnym. Przyjęcie takiego stanowiska pozwala na zapewnienie tego samego poziomu ochrony praw zainteresowanych podmiotów znajdujących się w podobnych sytuacjach. Uchwała SN z 11.4.2024 r., III CZP 63/23,
Sąd Najwyższy uznał, że postanowienie o przekazaniu pozwu syndykowi jest podlega zaskarżeniu zażaleniem na podstawie art. 394 § 1 pkt 4 KPC per analogiam. Decyzja ta opiera się na dyspozycji art. 200 i art. 201 KPC. Uchwała SN z 11.4.2024 r. przypomina o potrzebie zapewnienia ochrony praw zainteresowanych podmiotów w podobnych sytuacjach.