Jak zarejestrować znak towarowy Unii Europejskiej (unijny znak towarowy)?

W dzisiejszym zglobalizowanym świecie, gdzie konkurencja na rynku jest coraz bardziej zaciekła, ochrona własności intelektualnej staje się kluczowym elementem strategii każdego przedsiębiorstwa. Jednym z najważniejszych narzędzi w tym arsenale jest znak towarowy Unii Europejskiej (EUTM), dawniej znany jako wspólnotowy znak towarowy. Jego rejestracja zapewnia jednolity system ochrony na terenie wszystkich państw członkowskich UE, co stanowi nieocenioną wartość dla firm planujących ekspansję lub już działających na wspólnym rynku. Niniejszy artykuł krok po kroku przeprowadzi Cię przez proces rejestracji unijnego znaku towarowego, wyjaśniając kluczowe aspekty, korzyści oraz potencjalne pułapki.

Czym jest unijny znak towarowy i dlaczego warto go chronić?

Zrozumienie istoty unijnego znaku towarowego oraz korzyści płynących z jego posiadania jest fundamentalne przed podjęciem decyzji o jego rejestracji. To inwestycja, która może przynieść wymierne korzyści w długoterminowej perspektywie.

Definicja i zakres ochrony znaku towarowego UE

Unijny znak towarowy (European Union Trade Mark – EUTM) to instrument prawny, który zapewnia posiadaczowi wyłączne prawo do używania określonego oznaczenia (np. nazwy, logo, hasła reklamowego) w odniesieniu do wskazanych towarów lub usług na całym terytorium Unii Europejskiej. Rejestracją zarządza Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z siedzibą w Alicante, w Hiszpanii. Co istotne, ochrona EUTM jest jednolita – znak jest albo chroniony we wszystkich krajach członkowskich, albo w żadnym. Nie ma możliwości wyboru tylko niektórych państw. Zakres ochrony obejmuje prawo do zakazywania osobom trzecim używania identycznego lub podobnego znaku dla identycznych lub podobnych towarów/usług, jeśli takie użycie mogłoby wprowadzać konsumentów w błąd co do pochodzenia tych towarów/usług. Ochrona trwa 10 lat od daty zgłoszenia i może być przedłużana na kolejne dziesięcioletnie okresy bez ograniczeń.

Korzyści płynące z rejestracji znaku towarowego na poziomie Unii Europejskiej

Decyzja o rejestracji znaku towarowego na poziomie unijnym niesie ze sobą szereg istotnych zalet dla przedsiębiorców:

Szeroki zasięg terytorialny: Jedno zgłoszenie i jedna opłata zapewniają ochronę w aż 27 państwach członkowskich UE. Jest to znacznie bardziej efektywne kosztowo i administracyjnie niż ubieganie się o ochronę w każdym kraju z osobna.
Uproszczona procedura: Cały proces odbywa się przed jednym urzędem (EUIPO) i w jednym języku (można wybrać jeden z pięciu języków urzędu: angielski, francuski, hiszpański, niemiecki, włoski, a korespondencję prowadzić w dowolnym języku urzędowym UE).
Silne narzędzie marketingowe: Zarejestrowany znak towarowy buduje rozpoznawalność marki i zaufanie klientów. Symbol ® (Registered) przy znaku informuje o jego prawnej ochronie, co odstrasza potencjalnych naśladowców.
Wartość majątkowa firmy: Znak towarowy jest aktywem niematerialnym, który może być sprzedawany, licencjonowany, czy stanowić zabezpieczenie kredytu. Jego wartość często rośnie wraz z renomą marki.
Skuteczna walka z nieuczciwą konkurencją: Posiadanie zarejestrowanego EUTM ułatwia dochodzenie roszczeń w przypadku naruszenia praw, np. podrabiania produktów czy nieuprawnionego używania oznaczenia.
Ułatwienie w uzyskaniu domen internetowych: W przypadku sporów o domeny .eu, posiadanie EUTM może być decydującym argumentem.

Kto może ubiegać się o rejestrację znaku towarowego UE?

Prawo do ubiegania się o rejestrację unijnego znaku towarowego jest bardzo szerokie. Zgodnie z przepisami Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej, zgłaszającym może być:

Każda osoba fizyczna – niezależnie od obywatelstwa czy miejsca zamieszkania. Oznacza to, że zarówno obywatel Polski, jak i obywatel USA czy Chin może złożyć wniosek.
Każda osoba prawna – np. spółki kapitałowe (sp. z o.o., S.A.), spółki osobowe, fundacje, stowarzyszenia. Siedziba osoby prawnej również nie ma znaczenia – może znajdować się zarówno w UE, jak i poza nią.
Jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym prawo przyznaje zdolność prawną (np. spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa).

Warto podkreślić, że nie ma wymogu prowadzenia działalności gospodarczej w momencie zgłoszenia. Znak towarowy można zarejestrować z zamiarem jego przyszłego używania. Istotne jest jednak, aby zgłaszający miał rzeczywisty zamiar używania znaku, ponieważ po pewnym okresie (zazwyczaj 5 lat od rejestracji) brak rzeczywistego używania znaku może prowadzić do jego wygaśnięcia na wniosek osoby trzeciej.

Rodzaje oznaczeń, które mogą być zarejestrowane jako unijny znak towarowy

Unijny system ochrony znaków towarowych jest elastyczny i dopuszcza rejestrację różnorodnych form oznaczeń, pod warunkiem, że spełniają one podstawową funkcję znaku towarowego – czyli są zdolne do odróżniania towarów lub usług jednego przedsiębiorcy od towarów lub usług innych przedsiębiorców. Muszą być również możliwe do przedstawienia w rejestrze w sposób jasny, precyzyjny, samodzielny, łatwo dostępny, zrozumiały, trwały i obiektywny.

Znaki słowne, graficzne, słowno-graficzne

To najczęściej spotykane kategorie znaków towarowych:

Znaki słowne: Składają się wyłącznie ze słów, liter, cyfr lub ich kombinacji, przedstawionych w standardowej czcionce, bez żadnych elementów graficznych. Przykładem może być nazwa firmy, produktu, hasło reklamowe (np. "Apple", "Coca-Cola", "Just Do It").
Znaki graficzne (figuratywne): To oznaczenia składające się z elementów graficznych, rysunków, symboli, obrazów, bez elementów słownych. Mogą to być logotypy, abstrakcyjne kształty.
Znaki słowno-graficzne (kombinowane): Łączą w sobie elementy słowne i graficzne. Jest to bardzo popularna forma, np. logo firmy zawierające jej nazwę i charakterystyczny element graficzny (np. logo McDonald's z nazwą i złotymi łukami). W przypadku tych znaków ochronie podlega całościowe wrażenie wywoływane przez kombinację tych elementów.

Inne rodzaje znaków (kształty, dźwięki, kolory)

Oprócz tradycyjnych form, EUIPO dopuszcza rejestrację również bardziej nietypowych oznaczeń, o ile spełniają ww. kryteria:

Znaki przestrzenne (trójwymiarowe): Chronią kształt produktu lub jego opakowania (np. charakterystyczny kształt butelki Coca-Coli, batonika Toblerone). Muszą one jednak znacząco odbiegać od kształtów powszechnie stosowanych w danej branży.
Znaki pozycyjne: Chronią specyficzne umiejscowienie znaku na produkcie (np. czerwony pasek na bucie).
Znaki deseniowe: Składają się z regularnie powtarzających się elementów (np. wzór na tkaninie Louis Vuitton).
Znaki barwne (kolory): Możliwa jest rejestracja pojedynczego koloru lub kombinacji kolorów, o ile nabyły one wtórnej zdolności odróżniającej poprzez długotrwałe używanie na rynku (np. fioletowy kolor czekolady Milka, pomarańczowy kolor dla narzędzi STIHL). Jest to jednak trudne do uzyskania.
Znaki dźwiękowe: Chronią krótkie melodie, dżingle, sygnały dźwiękowe (np. ryk lwa MGM, melodyjka Nokii). Muszą być przedstawione za pomocą zapisu nutowego lub pliku audio.
Znaki ruchome: Obejmują sekwencję obrazów w ruchu, animację (np. animowane logo).
Znaki multimedialne: Łączą obraz i dźwięk.
Znaki holograficzne: Oznaczenia zawierające elementy holograficzne.

Ważne jest, aby pamiętać, że nie każde oznaczenie może być zarejestrowane. Istnieją tzw. bezwzględne podstawy odmowy rejestracji (np. gdy znak jest opisowy, pozbawiony charakteru odróżniającego, sprzeczny z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami) oraz względne podstawy odmowy (np. kolizja z wcześniejszymi prawami osób trzecich).

Procedura rejestracji unijnego znaku towarowego krok po kroku

Proces rejestracji znaku towarowego Unii Europejskiej jest kilkuetapowy i wymaga starannego przygotowania oraz dopełnienia formalności. Poniżej przedstawiamy kluczowe kroki:

Etap 1: Przygotowanie do zgłoszenia – badanie zdolności rejestrowej

Zanim złożysz wniosek, kluczowe jest przeprowadzenie dokładnego badania zdolności rejestrowej Twojego oznaczenia. Ma to na celu sprawdzenie, czy Twój znak nie jest identyczny lub podobny do już zarejestrowanych lub zgłoszonych znaków towarowych dla podobnych towarów lub usług. Takie badanie można przeprowadzić samodzielnie, korzystając z publicznie dostępnych baz danych znaków towarowych, takich jak:

eSearch plus – oficjalna baza danych EUIPO.
TMview – globalna baza danych znaków towarowych.
Krajowe bazy danych urzędów patentowych państw członkowskich UE.

Należy również upewnić się, że znak nie podlega bezwzględnym podstawom odmowy (np. czy nie jest opisowy, rodzajowy, czy nie wprowadza w błąd). Pominięcie tego etapu może prowadzić do odrzucenia wniosku lub późniejszych sprzeciwów, co wiąże się ze stratą czasu i pieniędzy. Warto rozważyć skorzystanie z pomocy profesjonalnego rzecznika patentowego, który przeprowadzi kompleksowe badanie i oceni szanse na rejestrację.

Etap 2: Złożenie wniosku do EUIPO – wymagane dokumenty i informacje

Wniosek o rejestrację EUTM składa się elektronicznie za pośrednictwem strony internetowej EUIPO. Można wybrać jedną z dwóch metod zgłoszenia:

Standardowe zgłoszenie (formularz zaawansowany): Daje większą elastyczność w definiowaniu towarów i usług.
Zgłoszenie "Fast Track": Przyspieszona procedura dla wniosków, które korzystają wyłącznie z predefiniowanych terminów z zharmonizowanej bazy danych towarów i usług EUIPO oraz opłacają zgłoszenie od razu.

Wniosek musi zawierać co najmniej:

Dane identyfikacyjne zgłaszającego (imię i nazwisko/nazwa firmy, adres).
Przedstawienie znaku towarowego (np. plik graficzny dla znaku graficznego, nazwa dla znaku słownego).
Wykaz towarów i/lub usług, dla których znak ma być zarejestrowany, sklasyfikowanych zgodnie z Klasyfikacją Nicejską. Jest to niezwykle ważny element, ponieważ ochrona znaku będzie ograniczona do wskazanych towarów/usług.
Dowód uiszczenia opłaty zgłoszeniowej.

Można również wskazać pełnomocnika, jeśli zgłaszający korzysta z jego usług. W przypadku zgłaszających spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), ustanowienie pełnomocnika z EOG jest obowiązkowe, z wyjątkiem samego złożenia wniosku.

Etap 3: Badanie formalne i merytoryczne wniosku przez EUIPO

Po złożeniu wniosku i uiszczeniu opłaty, EUIPO przystępuje do jego badania. Proces ten obejmuje:

Badanie formalne: Urząd sprawdza, czy wniosek spełnia wszystkie wymogi formalne (np. czy podano wszystkie niezbędne dane, czy opłata została prawidłowo uiszczona, czy wykaz towarów i usług jest poprawny).
Badanie merytoryczne (bezwzględne podstawy odmowy): EUIPO ocenia, czy znak nadaje się do rejestracji, tzn. czy nie zachodzą bezwzględne podstawy odmowy. Urząd sprawdza m.in., czy znak nie jest opisowy (np. "SŁODKIE CIASTKA" dla ciastek), pozbawiony charakteru odróżniającego, sprzeczny z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami, czy nie wprowadza w błąd.

EUIPO nie bada z urzędu, czy zgłoszony znak koliduje z wcześniejszymi prawami osób trzecich (względne podstawy odmowy). To odpowiedzialność właścicieli wcześniejszych znaków, aby monitorować zgłoszenia i wnosić ewentualne sprzeciwy.

Etap 4: Publikacja zgłoszenia i okres sprzeciwowy

Jeśli wniosek przejdzie pomyślnie badanie formalne i merytoryczne, zostaje opublikowany w Biuletynie Znaków Towarowych Unii Europejskiej. Od daty publikacji rozpoczyna się trzymiesięczny okres sprzeciwowy. W tym czasie właściciele wcześniejszych praw (np. zarejestrowanych znaków towarowych, renomowanych znaków, praw autorskich, praw do nazw firm) mogą wnieść sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku, jeśli uważają, że narusza on ich prawa. Sprzeciw musi być odpowiednio uzasadniony i poparty dowodami. EUIPO rozpatruje sprzeciw, dając obu stronom możliwość przedstawienia swoich argumentów. Może to prowadzić do odrzucenia wniosku w całości lub części, albo do oddalenia sprzeciwu.

Etap 5: Rejestracja znaku towarowego i wydanie świadectwa

Jeżeli w okresie sprzeciwowym nie wpłynie żaden sprzeciw, lub jeśli ewentualne sprzeciwy zostaną oddalone, EUIPO podejmuje decyzję o rejestracji znaku towarowego. Znak zostaje wpisany do Rejestru Znaków Towarowych Unii Europejskiej, a zgłaszający otrzymuje elektroniczne świadectwo rejestracji. Od tego momentu znak towarowy korzysta z pełnej ochrony prawnej na terytorium całej Unii Europejskiej. Informacje o zarejestrowanym znaku są publicznie dostępne w bazach danych EUIPO.

Koszty związane z rejestracją unijnego znaku towarowego

Planując rejestrację znaku towarowego UE, należy uwzględnić koszty urzędowe, a także potencjalne wydatki dodatkowe. Świadomość tych opłat pozwala na lepsze zaplanowanie budżetu.

Opłaty urzędowe EUIPO

Podstawowe opłaty urzędowe pobierane przez EUIPO za zgłoszenie EUTM są następujące (stan na maj 2024, warto zawsze sprawdzić aktualne stawki na stronie EUIPO):

Opłata za zgłoszenie elektroniczne (e-filing) dla jednej klasy towarowej/usługowej: 850 EUR.
Opłata za drugą klasę towarową/usługową: 50 EUR.
Opłata za każdą dodatkową klasę powyżej drugiej: 150 EUR za klasę.

Przykład: Zgłoszenie znaku w trzech klasach towarowych będzie kosztować 850 EUR (pierwsza klasa) + 50 EUR (druga klasa) + 150 EUR (trzecia klasa) = 1050 EUR.

W przypadku zgłoszenia "Fast Track" opłaty są takie same, ale muszą być uiszczone natychmiast przy składaniu wniosku. Istnieją również opłaty za inne czynności, takie jak przedłużenie ochrony znaku (850 EUR za pierwszą klasę, 50 EUR za drugą, 150 EUR za każdą kolejną, jeśli dokonywane online), wniesienie sprzeciwu (320 EUR), czy wniosek o unieważnienie znaku (630 EUR).

Potencjalne dodatkowe koszty (np. pomoc prawna)

Oprócz opłat urzędowych, przedsiębiorcy mogą ponieść dodatkowe koszty, takie jak:

Koszty badania zdolności rejestrowej: Jeśli zleca się je wyspecjalizowanej kancelarii patentowej, koszt może wynosić od kilkuset do kilku tysięcy złotych, w zależności od zakresu badania.
Koszty pomocy prawnej/rzecznika patentowego: Honorarium za przygotowanie i złożenie wniosku, reprezentację przed EUIPO, prowadzenie korespondencji, odpowiedzi na ewentualne zastrzeżenia urzędu czy obronę w postępowaniu sprzeciwowym. Stawki są zróżnicowane.
Koszty tłumaczeń: Jeśli dokumenty muszą być tłumaczone na język postępowania.
Koszty związane z postępowaniem sprzeciwowym: Jeśli ktoś wniesie sprzeciw, obrona może generować dodatkowe koszty prawne.

Chociaż samodzielne zgłoszenie jest możliwe, wsparcie doświadczonego rzecznika patentowego może znacznie zwiększyć szanse na pomyślną rejestrację i uniknięcie kosztownych błędów. Więcej informacji o ochronie własności intelektualnej znajdziesz w innych naszych artykułach.

Jak długo trwa ochrona unijnego znaku towarowego i jak ją przedłużyć?

Rejestracja unijnego znaku towarowego zapewnia długoterminową ochronę, jednak wymaga ona okresowego odnawiania. Zrozumienie cyklu życia EUTM jest kluczowe dla utrzymania ciągłości praw.

Ochrona wynikająca z rejestracji znaku towarowego Unii Europejskiej trwa 10 lat, licząc od daty zgłoszenia znaku do EUIPO. Co istotne, ochrona ta może być przedłużana na kolejne dziesięcioletnie okresy bez ograniczeń ilościowych, pod warunkiem terminowego uiszczenia odpowiedniej opłaty za przedłużenie. Daje to możliwość utrzymania wyłącznych praw do znaku tak długo, jak jest on używany i przynosi korzyści firmie.

Procedura przedłużenia ochrony jest stosunkowo prosta. EUIPO informuje właściciela znaku (lub jego pełnomocnika) o zbliżającym się terminie wygaśnięcia ochrony na sześć miesięcy przed tym terminem. Wniosek o przedłużenie można złożyć i opłacić w ciągu ostatnich sześciu miesięcy okresu ochrony. Istnieje również dodatkowy, sześciomiesięczny okres karencji po upływie terminu ochrony, w którym można jeszcze dokonać przedłużenia, jednak wiąże się to z koniecznością uiszczenia dodatkowej opłaty (podwyżka o 25%).

Opłaty za przedłużenie online są takie same jak podstawowa opłata za zgłoszenie: 850 EUR za pierwszą klasę towarów/usług, 50 EUR za drugą klasę i 150 EUR za każdą kolejną klasę powyżej drugiej. Niedokonanie przedłużenia w wyznaczonym terminie skutkuje wygaśnięciem znaku towarowego.

Najczęstsze błędy popełniane podczas rejestracji znaku towarowego UE i jak ich unikać

Proces rejestracji EUTM, choć wydaje się prosty, kryje w sobie kilka pułapek. Uniknięcie poniższych błędów zwiększy szansę na sukces:

Brak lub niedokładne badanie zdolności rejestrowej: To najczęstszy i najkosztowniejszy błąd. Zgłoszenie znaku, który jest podobny do istniejącego lub ma charakter opisowy, prawie na pewno skończy się odmową lub sprzeciwem. Zawsze przeprowadzaj dokładne badanie.
Nieprawidłowa klasyfikacja towarów i usług: Wykaz towarów/usług (zgodnie z Klasyfikacją Nicejską) definiuje zakres ochrony. Zbyt wąski wykaz nie obejmie wszystkich obszarów działalności, a zbyt szeroki może być trudny do uzasadnienia i zwiększa ryzyko kolizji. Należy precyzyjnie określić towary/usługi, dla których znak będzie faktycznie używany.
Zgłaszanie znaków opisowych lub pozbawionych charakteru odróżniającego: Znaki, które bezpośrednio opisują towary/usługi, ich cechy, jakość, przeznaczenie (np. "NAJLEPSZE PIWO" dla piwa) są z zasady nierejestrowalne. Znak musi być na tyle charakterystyczny, aby konsument mógł odróżnić Twoje produkty od konkurencji.
Ignorowanie wymogów formalnych: Błędy w danych zgłaszającego, nieprawidłowe przedstawienie znaku, brak opłaty – to wszystko może opóźnić lub uniemożliwić rejestrację.
Zbyt późne zgłoszenie znaku: Czekanie ze zgłoszeniem do momentu, gdy marka już zdobędzie popularność, zwiększa ryzyko, że ktoś inny zdąży zarejestrować podobny znak. Najlepiej zgłosić znak jak najwcześniej.
Niewłaściwe zarządzanie procedurą sprzeciwową: Brak odpowiedzi na sprzeciw lub nieumiejętne prowadzenie sporu może prowadzić do utraty możliwości rejestracji.
Nieustanowienie pełnomocnika (jeśli wymagane lub wskazane): Firmy spoza EOG muszą mieć pełnomocnika. Nawet dla firm z UE, profesjonalny pełnomocnik może być nieocenioną pomocą.
Zaniedbanie monitorowania znaku po rejestracji: Po uzyskaniu rejestracji ważne jest monitorowanie rynku i zgłoszeń nowych znaków, aby móc reagować na ewentualne naruszenia lub próby rejestracji kolidujących oznaczeń.

Co zrobić w przypadku naruszenia praw do unijnego znaku towarowego?

Posiadanie zarejestrowanego unijnego znaku towarowego daje silne podstawy do ochrony swoich praw w przypadku ich naruszenia przez osoby trzecie. Działania, które można podjąć, zależą od charakteru i skali naruszenia.

Pierwszym krokiem jest zazwyczaj próba polubownego rozwiązania sporu. Można wysłać do naruszyciela wezwanie do zaprzestania naruszeń (tzw. cease and desist letter), w którym przedstawia się swoje prawa do znaku i żąda natychmiastowego zaprzestania używania spornego oznaczenia oraz ewentualnego wycofania produktów z rynku. Często takie pismo, zwłaszcza przygotowane przez kancelarię prawną, okazuje się skuteczne.

Jeśli działania polubowne nie przynoszą rezultatu, właściciel EUTM może dochodzić swoich praw na drodze sądowej. Może on wytoczyć powództwo o naruszenie praw do znaku towarowego przed sądem ds. unijnych znaków towarowych. Takie sądy istnieją w każdym państwie członkowskim UE. Właściciel znaku może żądać:

Zakazania dalszego naruszania praw do znaku.
Wycofania z obrotu towarów oznaczonych w sposób naruszający prawo.
Usunięcia skutków naruszenia (np. zniszczenia podrobionych towarów).
Naprawienia wyrządzonej szkody (odszkodowania).
Publikacji wyroku w mediach.

W przypadku importu podrobionych towarów na teren UE, można również złożyć wniosek do organów celnych o podjęcie działań (tzw. wniosek o ochronę celną). Organy celne mogą zatrzymać towary podejrzane o naruszanie praw własności intelektualnej na granicy.

Posiadacze EUTM mogą również korzystać z platform internetowych (np. programów ochrony marki na marketplace'ach jak Amazon Brand Registry, Allegro Protect) do zgłaszania ofert naruszających ich prawa. Szybka reakcja na naruszenia jest kluczowa dla ochrony reputacji marki i uniknięcia strat finansowych.

Podsumowanie – kluczowe aspekty rejestracji znaku towarowego w Unii Europejskiej

Rejestracja znaku towarowego Unii Europejskiej to strategiczna decyzja, która oferuje przedsiębiorcom jednolity i szeroki zakres ochrony ich marki na całym obszarze wspólnego rynku. Proces ten, zarządzany przez EUIPO, choć wymagający staranności, przynosi wymierne korzyści, takie jak ułatwienie ekspansji, budowanie silnej pozycji rynkowej oraz skuteczne narzędzie do walki z nieuczciwą konkurencją. Kluczowe etapy obejmują dokładne badanie zdolności rejestrowej, prawidłowe przygotowanie i złożenie wniosku, przejście przez badanie formalne i merytoryczne, a także potencjalne postępowanie sprzeciwowe. Pamiętanie o kosztach, zarówno urzędowych, jak i ewentualnych opłatach za profesjonalne wsparcie, jest istotne dla budżetowania tego przedsięwzięcia.

Ochrona EUTM trwa 10 lat i może być wielokrotnie przedłużana, co zapewnia długoterminowe bezpieczeństwo prawne. Unikanie typowych błędów, takich jak zgłaszanie znaków opisowych czy zaniedbanie badania, znacząco zwiększa szanse na sukces. W przypadku naruszenia praw, zarejestrowany znak towarowy stanowi solidną podstawę do dochodzenia roszczeń. Inwestycja w ochronę marki poprzez rejestrację znaku towarowego na poziomie Unii Europejskiej to krok w stronę budowy trwałej wartości przedsiębiorstwa i zabezpieczenia jego przyszłości na konkurencyjnym rynku. Zachęcamy do podjęcia działań w celu ochrony swojej własności intelektualnej – to inwestycja, która procentuje.