Uzgodnienie kary dyscyplinarnej wyklucza kwestionowanie jej przez Prokuratora Generalnego

Uzgodnienie kary dyscyplinarnej w sprawie prokuratora K.B., który naruszył zasady etyki zawodu, spotkało się z kontrowersjami. Sąd Dyscyplinarny ukarał go naganą, co zostało zakwestionowane przez Prokuratora Generalnego. Sprawa dotyczyła braku udostępnienia akt śledztwa i braku informacji o umorzeniu śledztwa poszkodowanemu.

Tematyka: uzgodnienie kary dyscyplinarnej, prokurator K.B., naruszenie zasad etyki zawodu, Sąd Dyscyplinarny, Prokurator Generalny, Sąd Najwyższy

Uzgodnienie w postępowaniu dyscyplinarnym kary przez rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego
o przewinienie służbowe prokuratora wiąże Prokuratora Generalnego - wynika z wyroku Sądu Najwyższego.
Prokurator K.B. został obwiniony o to, że nie udostępniał akt śledztwa zgłaszającemu przestępstwo, jak również nie
poinformował poszkodowanego o umorzeniu śledztwa. Rzecznik dyscyplinarny uznał, że postępowanie K.B.
naruszyło zasady etyki zawodu prokuratora i art. 137 § 1 ustawy z 28.1.2016 r. - Prawo o prokuraturze (t.j.: Dz.U.
z 2019 r. poz. 740 ze zm.), zgodnie z którym za przewinienia służbowe, w tym za oczywistą i rażącą obrazę
przepisów prawa i uchybienia godności urzędu, prokurator odpowiada dyscyplinarnie.
Sąd Dyscyplinarny uznał K.B. za winnego naruszenia godności zawodu i ukarał go naganą. Oskarżony porozumiał
się w tym zakresie z rzecznikiem dyscyplinarnym. Zgodnie bowiem z art. 387 § 1 KPK, do chwili zakończenia
pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej oskarżony, któremu zarzucono
przestępstwo zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności, może złożyć wniosek o wydanie
wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka
kompensacyjnego bez przeprowadzania postępowania dowodowego.
Prokurator Generalny zakwestionował to rozstrzygnięcie uznając, że karą adekwatną do wagi popełnionego czynu
jest przeniesienie na inne miejsce służbowe. W jego ocenie Sąd Dyscyplinarny, nie ocenił prawidłowo okoliczności
obciążających obwinionego, w tym faktu przyznania się przez niego tylko do niektórych z zarzucanych mu czynów,
jednocześnie biorąc pod uwagę w nadmiernym stopniu okoliczności łagodzące – niekaralność i dobrą opinię
prokuratora. Prokurator Generalny twierdził, że nie jest związany porozumieniem zawartym przez rzecznika
dyscyplinarnego z obwinionym.
Sąd Najwyższy utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy. W uzasadnieniu wskazano, że na skutek działania
obwinionego doszło do ograniczenia praw procesowych poszkodowanego, nie doręczył mu bowiem
zawiadomienia o umorzeniu śledztwa. Jego zachowanie było naganne, jednak wymierzona mu kara jest
adekwatna do szkodliwości korporacyjnej i społecznej jego postępowania. Sąd Najwyższy podkreślił, że
porozumienie zawarte z obwinionym wiąże również Prokuratora Generalnego.

Wyrok SN z 11.6.2019 r., II DSI 6/19

Sąd Najwyższy podtrzymał orzeczenie karne wobec prokuratora K.B., uzasadniając, że jego postępowanie było naganne, ale kara adekwatna. Decyzja ta wiąże również Prokuratora Generalnego, mimo jego sprzeciwu wobec uzgodnienia kary.