Pozwolenie na broń nie zostanie wydane osobie stanowiącą zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego

Tematyka: pozwolenie na broń, bezpieczeństwo publiczne, zagrożenie, konflikt rodzinny, przestępstwa, Naczelny Sąd Administracyjny

Warunki uzyskania pozwolenia na broń i jej posiadania powinny być badane w sposób restrykcyjny, zaś
możliwość niewyrażenia zgody na jej posiadanie to działanie prewencyjne, zmierzające do zapewnienia
bezpieczeństwa. W toku postępowania organy zobowiązane są ocenić, czy osoba ubiegająca się
o pozwolenie na posiadanie broni palnej daje rękojmię przestrzegania bezpieczeństwa i porządku
publicznego. Uznanie tej przesłanki za spełnioną wyklucza pozostawanie w długotrwałym konflikcie
rodzinnym z byłą żoną i dziećmi, będące w toku postępowanie w sprawie znęcania się nad zwierzęciem oraz
kilkukrotne skazanie za popełnienie przestępstw i wykroczeń, nawet jeśli doszło do zatarcia - wynika
z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Stan faktyczny
Komendant Wojewódzki Policji w O. odmówił wydania M.T. pozwolenia na broń palną do celów łowieckich. Decyzja
ta została utrzymana w mocy przez Komendanta Głównego Policji. Organ odwoławczy wyjaśnił, że w okresie od
2013 r. do 2015 r. Policja wszczęła wobec M.T. szereg interwencji domowych w związku z konfliktem z byłą żoną,
rodzina była objęta procedurą tzw. Niebieskiej Karty. Ustalono, że wobec M.T. prowadzone były także postępowania
karne i o wykroczenia, z których część zakończyła się skazaniem i ukaraniem, w rezultacie został on uznany za
osobą stanowiącą zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego w rozumieniu art. 10 ust. 1
ustawy z 21.5.1999 r. o broni i amunicji (t.j.: Dz.U. z 2019 r. poz. 284; dalej jako: BrońAmunU). Wbrew pozytywnym
opiniom osób trzecich, jest skonfliktowany z najbliższa rodziną - swoimi córką i wnukami do tego stopnia, że został
przez nich pobity. W ocenie organu, pozostawanie M.T. w stanie emocjonalnego i długotrwałego konfliktu
rodzinnego, którego jest współwinnym, stanowi okoliczność wskazującą na istnienie zagrożenia, o którym mowa
w art. 10 ust. 1 BrońAmunU. Fakt popełnienia przestępstw: płatnej protekcji i poświadczenia nieprawdy
w dokumencie, pomimo zatarcia skazania, dodatkowo świadczy o tym, że M.T. posiada lekceważący stosunek do
ustalonych zasad współżycia społecznego.
Stanowiska WSA i NSA
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M.T. uznając, że posiadanie przez skarżącego
broni mogłoby stworzyć zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa publicznego. W przeszłości dopuszczał się
naruszeń prawa za co był karany sądownie, obecnie toczy się wobec niego postępowanie karne o znęcanie się nad
psem, którego był właścicielem, co dowodzi, że jego postawa życiowa nie uległa zmianie. Sąd zaznaczył, że zatarcie
skazania nie oznacza zmiany oceny danej osoby w sferze jej dotychczasowego życia oraz sposobu postępowania
i nie stanowi przeszkody do dokonania ustaleń w trybie art. 75 KPA. W uzasadnieniu wyroku wyjaśniono, że nałożony
na organy właściwe w sprawach pozwoleń na broń obowiązek ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego,
powinien być realizowany także poprzez odpowiednią politykę w sprawie dostępu do broni palnej, kształtowaną przez
pryzmat interesu społecznego.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną. Prawo do posiadania broni w świetle przepisów
BrońAmunU ma reglamentacyjny charakter, zatem osoby posiadające pozwolenie na broń powinny w sposób
szczególny unikać kolizji z prawem i należy od nich wymagać nieskazitelnej postawy. Stwierdzony w tej sprawie
konflikt rodzinny, który ujawnił skłonności skarżącego do agresywnego i niekontrolowanego zachowania lub
stosowania przemocy, został prawidłowo uwzględniony w sprawie. W ocenie Naczelnego Sądu
Administracyjnego, organy zasadnie uznały, że skarżący swoją dotychczasową postawą życiową nie daje
rękojmi w zakresie zagrożenia dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego, dopuszczał się bowiem
czynów, które w dacie wydania zaskarżonej decyzji pozwalały na stwierdzenie, że jest osobą wzbudzającą
zagrożenie w przypadku posiadania broni. Ocena organów Policji w zakresie braku pozytywnej przesłanki do
wydania pozwolenia na broń, może uwzględniać także wyroki skazujące skarżącego za popełnienie
przestępstw i wykroczeń, mimo że niektóre z nich uległy już zatarciu
Odnosząc się do twierdzeń skarżącego o ustaniu konfliktu rodzinnego wywołanego rozwodem, Naczelny Sąd
Administracyjny podkreślił, że sądy administracyjne kontrolują legalność decyzji organu administracji publicznej na
datę jej wydania, także w odniesieniu do ustalonego w sprawie stanu faktycznego. Dlatego odmowa wydania
pozwolenia na broń palną do celów łowieckich nie oznacza, że skarżący utracił możliwość uzyskania tego rodzaju
pozwolenia. Jeżeli po wydaniu zaskarżonej decyzji zmieniły się okoliczności, które mogą mieć wpływ na odmienną
niż dotychczas ocenę postawy życiowej skarżącego, może on wystąpić z kolejnym wnioskiem.
Wyrok NSA z 14.11.2019 r., II OSK 3221/17

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził decyzję odmowną w sprawie wydania pozwolenia na broń palną dla osoby, która stanowiła zagrożenie dla siebie, porządku i bezpieczeństwa publicznego, uwzględniając jej konfliktowy i przestępczy stan faktyczny oraz brak pozytywnej przesłanki do posiadania broni.