Zakaz przemieszczania się w czasie stanu epidemii

Tematyka: stan epidemii, rozporządzenie, ograniczenia, nakazy, zakazy, przemieszczanie się, wyjątki, potrzeby codzienne, bezpieczeństwo, pandemia, koronawirus, zachowanie, ochrona zdrowia, pomoc, solidarność, kwarantanna

Tyłowe zagadnienie reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z 31.3.2020 r. w sprawie ustanowienia
określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. z 2020 r. poz.
566 ze zm.; dalej jako: OgrEpidemiiR). Podstawę wprowadzenia ograniczeń stanowi art. 46a i 46b ustawy
z 5.12.2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. z 2019 r. poz. 1239
ze zm.). W myśl dyspozycji pkt 2 § 5 OgrEpidemiiR w okresie od 1.4. do 11.4.2020 r. zakazano na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej przemieszczania się osób przebywających na tym obszarze, z wyjątkiem
przemieszczania się danej osoby m.in. w celu zaspokajania niezbędnych potrzeb związanych z bieżącymi
sprawami życia codziennego oraz zakupu towarów i usług z tym związanych. Wskazany akt wykonawczy
został znowelizowany rozporządzeniem Rady Ministrów z 10.4.2020 r. w sprawie ustanowienia określonych
ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. z 2020 r. poz. 658), mocą
którego czas określone go wyżej zakazu przedłużono do 19.4.2020 r.
Wyjaśnienia wymaga, dlaczego skoncentrowano uwagę na „zaspokajaniu niezbędnych potrzeb związanych
z bieżącymi sprawami życia codziennego” (§ 5 pkt 2 OgrEpidemiiR) mimo wielu innych ograniczeń zawartych
w tych aktach prawnych. Otóż, zakres określonego wyłączenia wywołuje szczególne emocje w kontekście dwóch
czynności, a mianowicie skorzystania z myjni samochodowej i warsztatu wulkanizacyjnego, celem – co oczywiste –
umycia samochodu czy wymiany opon. Pojawiły się one w związku z mandatami nakładanymi na kierujących
wykonujących owe czynności, ponieważ nie mieszczą się one w definicji „niezbędnej potrzeby życiowej”. Nic
bardziej błędnego ! Oba elementy składają się na odpowiedni standard bezpieczeństwa. Jest oczywiste, że –
zwłaszcza teraz, w dobie realnego zagrożenia epidemicznego – szczególnego znaczenia nabiera obowiązek
uprawnionego poruszania się, w celach zawodowych i ważnych sprawach życiowych, samochodem sensu stricto
bezpiecznym.
Jest oczywiste, że nie wolno dopuścić do sytuacji gromadzenia się wielu osób we wskazanych zakładach. Jednak
problem można rozwiązać przez umówienie usługi w drodze telefonicznej. Wówczas czynność zostaje
przeprowadzona w grupie dwóch osób poruszających się w maskach i w jednorazowych rękawiczkach. Maska może
być wielokrotnego użycia, lecz wówczas powinna spełniać określone warunki, uniemożliwiające przedostanie się
wirusa (np. 3 warstwy materiału zawierającego minimum 95% bawełny + filtr z watoliny, tzw. owaty o gradacji 100).
Maseczkę, po każdym użyciu, nie dłuższym niż 2 godziny, należy uprać w ręku z mydłem lub w pralce,
w temperaturze 60o C. Dla poprawienia efektu sterylizacji można ją uprasować. Można też poprawić skuteczność
maski przez spryskanie obu jej stron - zarówno przed jak i i po użyciu - srebrem koloidalnym.
Należy wyrazić przekonanie, że w ten sposób urzeczywistnią się oczekiwane gwarancje bezpieczeństwa.
Nie trzeba nikogo przekonywać, że w czasie pandemii związanej z koronawirusem we wszystkich
czynnościach należy zachować – i to w warunkach najwyższej staranności –zdrowy rozsądek. Nakazuje on
podporządkowanie się ograniczeniom, które w rzeczy samej są podyktowane zapewnieniem bezpieczeństwa. Należy
przecież zważyć, że sytuacja – niezależnie od jej źródła i fatycznego stanu niebezpieczeństwa – która postawiła nas
w stan nieznanej dotąd gotowości, wymaga daleko posuniętych wyrzeczeń po to wszakże by stworzyć realne warunki
gwarantujące przetrwanie i w miarę możliwości bez uszczerbku powrócić do normalności, ciesząc się życiem
najbliższych, otoczenia, własnym. Wyrzeczenia, w obliczu których stanęliśmy bez żadnego przygotowania, z natury
rzeczy, nie są uciążliwe w korelacji z tym co możemy zyskać, kierując się w najczystszej postaci rozwagą
i nadzwyczajną ostrożnością rangi laboratoryjnej z prawdziwego zdarzenia, a co możemy stracić nadal postępując
według utrwalonych nawyków roszczeniowych. Przede wszystkim musimy się wyzbyć egoizmu, a więc postawy
charakteryzującej się – jak to wprawdzie powszechnie wiadomo, to jednak nie często trafia na odpowiedni, a więc
trwały, grunt danego organizmu ludzkiego – nadmiernym lub wyłącznym umiłowaniem samego siebie,
podporządkowaniem własnym potrzebom interesów innych ludzi, myśleniem wyłącznie o sobie i swoich korzyściach.
Wprawdzie żyjemy wśród ludzi, lecz teraz właśnie przyszło nam stanąć w obliczu przyswojenia, ugruntowania
i konsekwentnego rozwijania w sobie nauki prawdziwego życia wśród ludzi, to znaczy w warunkach wzajemnego
szacunku i pomocy, na miarę swoich możliwości. Tak się dziwnie w naszym życiu dzieje, że w warunkach braku
zagrożenia – mimo, że posługujemy się tym samym językiem – nie potrafimy, delikatnie mówiąc, ze sobą rozmawiać.
Dopiero w obliczu tragedii jednoczymy się i słusznie. Nikt bowiem nie jest w stanie zmienić faktu, że wobec zdrowia,
choroby, życia i śmierci wszyscy są równi, a to niezależnie od szczebla drabiny urzędniczej. Ten punkt widzenia
można zaobserwować wchodząc do obszaru prawnego. Prawo jest jednakowe dla wszystkich i wszyscy są równi
wobec prawa. Mądrość gości na stałe w tych, którzy nie tylko to rozumieją, lecz umiejętnie w życiu stosują. Już
teraz, w dobie „wirusowej gorączki” dostrzegalne są zmiany w sposobie myślenia, rzecz jasna na lepsze.

Warto posłużyć się przykładem wzorowej postawy rewiru dzielnicowych Komendy Rejonowej Policji w W.
Dwuosobowy patrol radiowozem wyruszył z zadaniem kontroli objętych obowiązkową kwarantanną. Trafił na dwoje
starszych ludzi z psem. W trakcie rozmowy kobieta podzieliła się z policjantem najpoważniejszą dla niej rozterką,
którą stanowi problem związany z brakiem możliwości wyprowadzania na spacer ich czworonoga. Policjant bez
zastanowienia zaoferował wzięcie psa na spacer i zamiar zrealizował ku radości właścicieli. Mało tego, policjant
nawiązał kontakt z sąsiadami wskazanej rodziny, nieobjętymi kwarantanną, którzy zdumieni – w najlepszym tego
słowa znaczeniu – niekonwencjonalną metodą wykonywania czynności służbowych, zadeklarowali codzienną pomoc
rodzinie na czas ich kwarantanny. Można sobie wyobrazić rozmiar wdzięczności zatroskanej rodziny, którą przelali na
papier przepełnionym serdecznością listem, skierowanym do komendanta rejonowego Policji w W., podkreślającym
zasługującą na uznanie postawę policjanta.
Należy ten sposób myślenia pielęgnować, pozostając w nadziei, że po naszym powrocie do normalności nie ulegnie
on zmianie. Ten tok rozumowania skłania do zgoła optymistycznej refleksji, że nie bez pokrycia jawi się twierdzenie,
iż będzie nam łatwiej pokonywać trudności.
Przepis obowiązuje od 31.3.2020 r. Znowelizowany przepis wszedł w życie 10.4.2020 r.

Warto posłużyć się przykładem wzorowej postawy rewiru dzielnicowych Komendy Rejonowej Policji w W. Dwuosobowy patrol radiowozem wyruszył z zadaniem kontroli objętych obowiązkową kwarantanną. Trafił na dwoje starszych ludzi z psem. W trakcie rozmowy kobieta podzieliła się z policjantem najpoważniejszą dla niej rozterką, którą stanowi problem związany z brakiem możliwości wyprowadzania na spacer ich czworonoga. Policjant bez zastanowienia zaoferował wzięcie psa na spacer i zamiar zrealizował ku radości właścicieli. Mało tego, policjant nawiązał kontakt z sąsiadami wskazanej rodziny, nieobjętymi kwarantanną, którzy zdumieni – w najlepszym tego słowa znaczeniu – niekonwencjonalną metodą wykonywania czynności służbowych, zadeklarowali codzienną pomoc rodzinie na czas ich kwarantanny. Można sobie wyobrazić rozmiar wdzięczności zatroskanej rodziny, którą przelali na papier przepełnionym serdecznością listem, skierowanym do komendanta rejonowego Policji w W., podkreślającym zasługującą na uznanie postawę policjanta.