Bieg terminów w okresie epidemii

Przepis art. 15zzs ust. 1 pkt 1 KoronawirusU wprowadza nierozpoczęcie biegu terminów oraz zawieszenie terminów w okresie epidemii. Artykuł omawia sytuację, w której termin należy rozpocząć lub zawiesić w związku z zagrożeniem epidemicznym, a także konsekwencje prawne wynikające z tych przepisów. Publikacja analizuje stan faktyczny związany z biegiem terminu wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi w okresie epidemicznym oraz interpretację postanowienia WSA w Białymstoku z 22.4.2020 r. w tej sprawie.

Tematyka: bieg terminów, epidemia, KoronawirusU, stan epidemii, terminy procesowe, zagrożenie epidemiczne, art. 15zzs, postanowienie WSA, interpretacja przepisów, termin wejścia w życie

Pomimo że przepis art. 15zzs ust. 1 pkt 1 KoronawirusU wszedł w życie z dniem 31.3.2020 r., to wynika
z niego, że nierozpoczęcie biegu terminów, jak i zawieszenie terminów już rozpoczętych obowiązuje
w okresie zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii. Jeśli więc stan zagrożenia epidemicznego
obowiązywał na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej od 14.3.2020 r., to należy przyjąć, że od tej daty z mocy
prawa następuje skutek wynikający z tej normy prawnej (postanowienie Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Białymstoku z 22.4.2020 r., I SA/Bk 177/20,
)
Opis stanu faktycznego
Przedmiotem rozstrzygnięcia była kwestia biegu terminu wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi do
WSA dokonana w okresie trwania stanu epidemii. Zarządzenie wzywające do uzupełniania braków formalnych
zostało wydane 12.3.2020 r. Zostało ono doręczone pełnomocnikowi Skarżącego 23.3.2020 r. Pełnomocnik usunął
brak formalny 8.4.2020 r., składając jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu do usunięcia tego braku.
10.4.2020 r. pracownik sekretariatu poinformował telefonicznie pełnomocnika skarżącej o treści art. 15zzs ust. 1 pkt 1
i ust. 7 KoronawirusU - w brzmieniu nadanym ustawą z 31.3.2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach
związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz
wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 568, dalej jako:
ZmKoronawirusU20). Sąd odrzucił wniosek o przywrócenie terminu.
Z uzasadnienia postanowienia WSA
Sąd przyjął, że pomimo iż przepis art. 15zzs ust. 1 pkt 1 KoronawirusU wszedł w życie z dniem 31.3.2020 r., to
wynika z niego, że nierozpoczęcie biegu terminów, jak i zawieszenie terminów już rozpoczętych obowiązuje
w okresie zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii. Jeśli więc stan zagrożenia epidemicznego obowiązywał na
obszarze Rzeczypospolitej Polskiej od 14.3.2020 r., to należy przyjąć, że od tej daty z mocy prawa następuje skutek
wynikający z tej normy prawnej. Dlatego też odrzucił wniosek pełnomocnika o przywrócenie terminu do uzupełnienia
braków formalnych skargi przyjmując, że termin na uzupełnienie braków formalnych w ogóle nie rozpoczął biegu.
Z poglądem wyrażonym przez WSA co do terminu obowiązywania art. 15zzs KoronawirusU nie można się zgodzić.
Termin wejścia w życie zmian wprowadzanych ZmKoronawirusU20, w tym art. 15zzs KoronawirusU, został określony
w jej art. 101 ZmKoronawirusU20. Stanowi on co do zasady, że ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Pkt 1 i 2
tego przepisu wskazują na wyjątki od tej zasady. Należy stwierdzić, że jeżeli ustawodawca postanowiłby, że art.
15zzs KoronawirusU ma obowiązywać od innej daty, powinien był uregulować to w sposób wyraźny. Pogląd ten
koresponduje z przepisem § 44 rozporządzenia Rady Ministrów z 20.6.2002 r. w sprawie „Zasad techniki
prawodawczej” (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 283), zgodnie z którym: „1. Ustawa powinna wchodzić w życie w całości
w jednym terminie. 2. Odstępstwo od zasady, o której mowa w ust. 1, może nastąpić wyjątkowo w przypadku, gdy
zróżnicowanie terminów wejścia w życie poszczególnych przepisów ustawy jest niezbędne do zrealizowania celu
ustawy oraz nie narusza jej spójności. 3. Jeżeli zróżnicowanie terminów wejścia w życie poszczególnych
przepisów ustawy mogłoby naruszać jej spójność lub zmniejszać jej komunikatywność, a dana instytucja
prawna ma mieć zastosowanie do zdarzeń lub stanów rzeczy zaistniałych lub powstałych od określonego
dnia, wyraża się to w odrębnym przepisie jednoznacznie określającym tę instytucję oraz te zdarzenia lub
stany rzeczy”. Innego terminu wejścia w życie art. 15zzs KoronawirusU nie uregulowano zgodnie ze wskazanym
przepisem, w związku z czym nie powinno być wątpliwości, że obowiązuje on od 31.3.2020 r.

W odniesieniu do podjętego przez WSA w Białymstoku rozstrzygnięcia ma to skutek taki, że termin na uzupełnienie
braków formalnych upływał pełnomocnikowi Skarżącego w dniu 30.3.2020 r. Słusznie więc złożył on wniosek
o przywrócenie terminu, albowiem upłynął on przed wejściem w życie przepisu o wstrzymaniu i zawieszeniu terminów
procesowych. Wniosek ten powinien więc polegać merytorycznej ocenie przez Sąd, a nie podlegać odrzuceniu.

Argumentacja Sądu jest jednak w tym wypadku korzystniejsza dla Skarżącego, który będzie mógł skutecznie
uzupełnić brak formalny po uchyleniu art. 15zzs KoronawirusU, co ma nastąpić po wejściu w życie ustawy
z 30.4.2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa
SARS-CoV-2 (druk sejmowy 344). Właściwe oznaczenie terminu wejścia w życie art. 15zzs KoronawirusU jest więc
niezwykle istotne właśnie wobec mających nastąpić zmian obowiązujących przepisów.

postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 22.4.2020 r., I SA/Bk 177/20,

Interpretacja przepisu art. 15zzs KoronawirusU oraz postanowienie WSA w Białymstoku dotyczące biegu terminów w okresie epidemii budzą kontrowersje. Publikacja wskazuje na istotne aspekty prawne związane z biegiem terminów w sytuacji stanu epidemii, a także konieczność precyzyjnego określenia terminów wejścia w życie przepisów takich jak art. 15zzs KoronawirusU.