Bieg terminu przedawnienia należności z tytułu opłat za nieopłacone parkowanie może ulec zawieszeniu

Według Naczelnego Sądu Administracyjnego, bieg terminu przedawnienia należności z tytułu opłat za nieopłacone parkowanie może zostać zawieszony zgodnie z art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej. Sprawa dotyczyła tytułu wykonawczego wystawionego przez Prezydenta Miasta W., którego egzekucja została umorzona z powodu przedawnienia opłaty dodatkowej za postój pojazdu. Istotnym aspektem było ustalenie, że pięcioletni okres wymagalności tytułu wykonawczego z Dróg Publicznych już upłynął, co miało kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Tematyka: parkowanie, opłaty, przedawnienie, bieg terminu, Ordynacja podatkowa, Drog Publicznych, Naczelny Sąd Administracyjny

Do opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania, jak i opłaty dodatkowej za nieuiszczenie opłaty za
parkowanie mają zastosowanie przepisu działu III ustawy z 29.8.1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. jedn.:
Dz.U. z 2019 r., poz. 900; dalej jako: OrdPU), w tym art. 70 § 4 OrdPU normujący zdarzenia skutkujące
przerwaniem biegu terminu przedawnienia – stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny.
Prezydent Miasta W. wystawił wobec A.G. tytuł wykonawczy, obejmujący zaległość z tytułu opłat dodatkowych za
nieopłacony postój pojazdu w łącznej kwocie 200,00 zł. W toku egzekucji organ egzekucyjny dokonał zajęcia
wierzytelności z rachunku bankowego i wkładu oszczędnościowego zobowiązanego w Banku A., a następnie umorzył
postępowanie egzekucyjne z uwagi na przedawnienie opłaty dodatkowej za nieopłacone postój pojazdu, zgodnie
z art. 40d ust. 3 ustawy z 21.3.1985 r. o drogach publicznych (t.j.: Dz.U. z 2020 r., poz. 470 ze zm., dalej jako:
DrPublU). Organ II instancji utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Wskazał, że zgodnie z art. 40d ust. 3
DrPublU obowiązek uiszczenia opłat, o których mowa m.in. w art. 13f ust. 1 DrPublU przedawnia się z upływem 5 lat,
licząc od końca roku kalendarzowego, w którym opłaty i kary powinny zostać uiszczone. W przepisach DrPublU nie
zawarto odesłania do przepisów OrdPU, zatem w omawianej sprawie nie znajduje zastosowania art. 70 § 4 OrdPU
dotyczący przerwania biegu terminu przedawnienia, a pięcioletni okres wymagalności tytułu wykonawczego już
upłynął.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę wierzyciela. Jak wyjaśniono ustawodawca dopiero od
4.10.2005 r., a więc po 20 latach obowiązywania DrPublU, wprowadził do tej ustawy przepis o przedawnieniu
obowiązku uiszczenia opłat wynikających z art. 13f DrPublU (jak i innych opłat i kar). Dodając art. 40d ust. 3 DrPublU
ustawodawca usunął ten stan braku regulacji prawnej, a jednocześnie nie wprowadził, ani wprost, ani przez
odesłanie do innych ustaw, możliwości przerwania lub zawieszenia biegu terminu przedawnienia. Norma zawarta
w DrPublU dotycząca przedawnienia dochodzonej należności została w wystarczającym stopniu uregulowana, bez
zastosowania instytucji przerwania biegu terminu przedawnienia zawartej w przepisach OrdPU. W ocenie Sądu, wolą
ustawodawcy było określenie jednego, niepodlegającego wydłużeniu, pięcioletniego terminu przedawnienia
obowiązku zapłaty należności wymienionych w art. 40d ust. 3 DrPublU.
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok sądu I instancji oraz postanowienia organów I i II instancji.
W uzasadnieniu wyjaśniono, że zarówno opłata za parkowanie w strefie płatnego parkowania, jak i opłata dodatkowa
za nieuiszczenie opłaty za parkowanie są należnościami o charakterze publicznoprawnym, o których mowa w art. 60
pkt 7 ustawy z 27.8.2008 r. o finansach publicznych (t.j.: Dz.U. z 2019 r., poz. 869 ze zm., dalej jako: FinPubU), i ma
do niej z mocy art. 67 ust. 1 FinPubU zastosowanie dział III OrdPU. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że
art. 40d ust. 3 DrPublU normuje jedynie zagadnienie uregulowane w art. 70 § 1 OrdPU, czyli odnoszące się do
terminu przedawnienia, nie odnosi się jednak w żaden sposób do pozostałych problemów związanych
z przedawnieniem, takich jak zawieszenie lub przerwanie biegu terminu przedawnienia, a także do
pozostałych zagadnień, uregulowanych przez przepisy działu III OrdPU. Nie można więc traktować tej
regulacji jako przepisu szczególnego do OrdPU w zakresie zagadnień innych niż termin przedawnienia.
W rezultacie rozpatrując sprawę ponownie, organy administracji publicznej maja obowiązek zastosować się
do wykładni prawa przyjętej w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny i zbadać, czy doszło do
przerwania biegu terminu przedawnienia egzekwowanej należności w następstwie zastosowania środka
egzekucyjnego.
Wyrok NSA z 29.6.2020 r., I GSK 182/20

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok sądu I instancji oraz postanowienia organów I i II instancji, wskazując, że regulacje dotyczące przedawnienia zawarte w ustawie o drogach publicznych są wystarczające i nie ma potrzeby odwoływania się do przepisów Ordynacji podatkowej. Wyrok NSA nakłada na organy administracji publicznej obowiązek przestrzegania wykładni prawa przyjętej w tej sprawie.