Bieg terminu do wniesienia środka odwoławczego a żądanie uzupełnienia postanowienia

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 27.10.2020 r. analizuje wpływ żądania uzupełnienia postanowienia na bieg terminu do wniesienia środka odwoławczego. Sąd wskazuje, że przesunięcie terminu od dnia doręczenia postanowienia o uzupełnieniu lub odmowie uzupełnienia decyzji ma miejsce tylko przy terminowym złożeniu żądania uzupełnienia decyzji. Przytacza konkretne case'y dotyczące uchybienia terminu do wniesienia zażalenia.

Tematyka: Wojewódzki Sąd Administracyjny, Poznań, żądanie uzupełnienia postanowienia, bieg terminu, zażalenie, Kolegium, uchybienie terminu, art. 111 KPA, postanowienie, uzupełnienie decyzji, sprostowanie, termin odwoławczy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 27.10.2020 r. (IV SA/Po 83/20) wskazał wpływ, jaki
wywiera żądanie uzupełnienia postanowienia na bieg terminu do wniesienia środka odwoławczego. Sąd
zaprezentował stanowisko, zgodnie z którym przewidziane w art. 111 § 2 KPA przesunięcie rozpoczęcia biegu
terminu do wniesienia odwołania od dnia doręczenia postanowienia o uzupełnieniu lub odmowie
uzupełnienia decyzji następuje tylko wówczas, gdy żądanie uzupełnienia decyzji zostało wniesione
w terminie przewidzianym w art. 111 § 1 KPA, to jest w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji lub
postanowienia.
Postanowienie o uchybieniu terminu
Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej: Kolegium) postanowieniem z listopada 2019 r., działając na podstawie
art. 134 ustawy z 14.6.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz.U. z 2020 r. poz. 256, dalej: KPA),
stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia zażalenia przez D. W. (dalej: Skarżąca) na postanowienie Wójta Gminy
z sierpnia 2019 r. w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki w decyzji z sierpnia 2018 r. wydanej przez Wójta
Gminy w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków
mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, w ten sposób, że w ww. decyzji na stronie w pkt 3. h) błędnie
podano informację o kącie nachylenia głównych połaci dachu jako: „od 12o” zamiast „do 12o”.
Wyżej wskazane postanowienie zostało wysłane na adres zamieszkania Skarżącej i pomimo jego dwukrotnego
awizowania nie zostało podjęte w terminie. Samo zażalenie na postawienie z sierpnia 2019 r. zostało wniesione
w październiku 2019 r.
Następnie Kolegium wskazało, że Skarżąca otrzymała ww. postanowienie w drodze doręczenia przewidzianego
w art. 44 KPA we wrześniu 2019 r. Oznacza to, że termin do wniesienia zażalenia przez Stronę upływał jeszcze we
września 2019 r., a nadanie zażalenia w polskiej placówce pocztowej w październiku 2019 r. nastąpiło z naruszeniem
przewidzianego w art. 141 KPA terminu, co uzasadniało wydanie postanowienia, o jakim mowa w art. 134 KPA.
Skarga do WSA w Poznaniu
Skargę na powyższe postanowienie wniosła do WSA w Poznaniu Skarżąca podnosząc, że złożyła do Wójta Gminy
(organu I instancji) wniosek o uzupełnienie postanowienia w trybie przewidzianym przez art. 111 KPA. Wniosek ten
nie został uwzględniony, jednak termin do wniesienia zażalenia na postanowienie zaczął biec od dnia doręczenia jej
rozstrzygnięcia w przedmiocie odmowy uzupełnienia postanowienia.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie.
Stanowisko WSA w Poznaniu
W pierwszej kolejności WSA w Poznaniu wskazał, że przedmiotem wniesionej do tego Sądu skargi jest
postanowienie Kolegium stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia zażalenia.
Następnie Sąd ten podkreślił, że w przedmiotowej sprawie poza sporem pozostaje, iż postanowieniem z listopada
2019 r. Kolegium stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia przez Skarżącą zażalenia, zauważając przy tym, że
do doręczenia postanowienia Wójta Gminy (organu I instancji) doszło jeszcze we wrześniu 2019 r., natomiast
zażalenie złożono w październiku 2019 r., a więc już po upływie ustawowego terminu do jego złożenia.
Dalej WSA w Poznaniu zauważył, że - jak wskazuje analiza akt sprawy - Skarżąca zwróciła się pismem z września
2019 r. (nadanym tego samego dnia) do Wójta Gminy o uzupełnienie postanowienia z sierpnia 2019 r., zaś Wójt
Gminy postanowieniem z października 2019 r. odmówił uzupełnienia wydanego przez siebie postanowienia.
Postanowienie o odmowie zostało skutecznie doręczone Skarżącej w październiku 2019 r. Zażalenie na
postanowienie z sierpnia 2019 r. Skarżąca złożyła w październiku 2019 r.
Sąd I instancji podkreślił, że podstawę prawną wydania zaskarżonego postanowienia stanowił art. 134 KPA
stanowiący, że organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia uchybienie terminu do wniesienia odwołania.
Jednocześnie, stosownie do treści art. 111 § 1 KPA, strona może w terminie czternastu dni od dnia doręczenia lub
ogłoszenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania, wniesienia
w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania
zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach. Jednocześnie, w myśl art. 111 § 1b i § 2 KPA uzupełnienie

lub odmowa uzupełnienia decyzji następuje w formie postanowienia, a w przypadku wydania tego postanowienia,
termin dla strony do wniesienia odwołania, powództwa lub skargi biegnie od dnia jego doręczenia lub ogłoszenia.
W ocenie WSA w Poznaniu przewidziane w art. 111 § 2 KPA przesunięcie rozpoczęcia biegu terminu do
wniesienia odwołania od dnia doręczenia postanowienia o uzupełnieniu lub odmowie uzupełnienia decyzji
następuje tylko wówczas, gdy żądanie uzupełnienia decyzji zostało wniesione w terminie przewidzianym
w art. 111 § 1 KPA, to jest w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji lub postanowienia.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy WSA w Poznaniu wskazał, że w okolicznościach badanej
sprawy nie rodzi wątpliwości fakt dotrzymania tego terminu (terminu do wniesienia zażalenia) przez Skarżącą,
a okoliczność tę dokumentuje zgromadzony materiał dowodowy.
Rozstrzygnięcie WSA w Poznaniu
W tej sytuacji WSA w Poznaniu uznał za wadliwe zaskarżone postanowienie stwierdzające wniesienie przez
Skarżącą zażalenie na postanowienia organu I instancji z uchybieniem terminu do dokonania tej czynności.
W konsekwencji tego stwierdził, że zaskarżone postanowienie wydano w niepełni wyjaśnionym stanie faktycznym, tj.
z naruszeniem art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 KPA, co miało - w okolicznościach badanej sprawy - istotny wpływ na wynik
sprawy. Z uwagi na przekazanie Kolegium niepełnych akt sprawy, doszło bowiem do wydania postanowienia
stwierdzającego uchybienie terminu do wniesienia zażalenia, podczas gdy Skarżąca dokonała tej czynności
(wniesienia zażalenia) w ustawowym terminie.
Ponadto WSA w Poznaniu wskazał, że po zwrocie akt Kolegium, rzeczą tego organu będzie uwzględnienie motywów
podjętego rozstrzygnięcia i zbadanie zasadności złożonego przez Skarżącą zażalenia.
Wobec powyższego na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z 30.8.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2019 r. poz. 2325) orzeczono - jak w pkt 1 wyroku, tj. uchylono zaskarżone
postanowienie.

Komentarz
W analizowanym rozstrzygnięciu WSA w Poznaniu wskazano na zależność pomiędzy terminem na wniesienie środka
zaskarżenia (zażalenia, odwołania lub wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy), a żądaniem uzupełnienia
rozstrzygnięcia. Art. 111 KPA - interpretowany odpowiednio w postępowaniu zażaleniowym na mocy odesłania
zawartego w art. 126 KPA - modyfikuje bowiem moment rozpoczęcia biegu terminu do złożenia środka
odwoławczego. Wskazuje on, że rozpoczęcie przedmiotowego terminu następuje na dzień doręczenia
rozstrzygnięcia w przedmiocie uzupełnienia decyzji lub postanowienia (tu: postanowienia o odmowie uzupełnienia
postanowienia). Jednak to przesunięcie rozpoczęcia biegu terminu następuje pod warunkiem terminowego (tj.
w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji lub postanowienia, którego uzupełnienia czy sprostowania żądamy)
wniesienia żądania uzupełnienia rozstrzygnięcia.
Takie stanowisko uzasadnia się tym, że dopiero z chwilą usunięcia wady rozstrzygnięcia w drodze jego uzupełnienia
strona postępowania ma pewność co do jego treści i od tej chwili może (zgodnie z art. 111 § 2 KPA) korzystać
z przysługującego jej prawa do odwołania się do wyższej instancji, a w konsekwencji dwukrotnego merytorycznego
rozpatrzenia jej sprawy. Tym samym służy to zapewnieniu stronie możliwości skutecznego zakwestionowania decyzji
w dalszym postępowaniu.

wyrok WSA w Poznaniu z 27.10.2020 r. IV SA/Po 83/20

WSA w Poznaniu uchylił zaskarżone postanowienie, uznał je za wadliwe i wydane w niepełni wyjaśnionym stanie faktycznym. Zalecał Kolegium ponowne rozpatrzenie sprawy. Decyzja była rezultatem analizy art. 111 KPA, który modyfikuje moment rozpoczęcia terminu do złożenia środka odwoławczego w kontekście żądania uzupełnienia postanowienia.