7 dni na skargę od decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego

Przepisy ustawy o BFG przewidują 2 terminy na złożenie skargi na decyzję wydaną przez BFG, zależnie od podmiotu. 7-dniowy termin dla rady nadzorczej liczy się od doręczenia uzasadnienia decyzji, a dla pozostałych skarżących od ogłoszenia treści decyzji na stronie BFG. Kwestie terminów i możliwości skargi są szczegółowo uregulowane w ustawie o BFG oraz PostAdmU.

Tematyka: ustawa o BFG, skarga, decyzja, Bankowy Fundusz Gwarancyjny, restrukturyzacja, terminy skargi, PostAdmU, sąd administracyjny

Przepisy ustawy o BFG przewidują 2 terminy na złożenie skargi na decyzję wydaną przez BFG m.in.
w zakresie przymusowej restrukturyzacji. Termin 7 dni zastrzeżony jest do złożenia skargi przez radę
nadzorczą podmiotu w restrukturyzacji i liczony jest od dnia doręczenie uzasadnienia decyzji, natomiast
odrębny termin 7 dni dotyczy wszystkich innych podmiotów posiadających interes prawny w zaskarżeniu
decyzji. Termin liczy się jednak od ogłoszenia treści decyzji na stronie internetowej BFG.
Termin do wniesienia skargi powinien być liczony od dnia ogłoszenia decyzji lub informacji o przyczynach i skutkach
wydania tej decyzji w sposób przewidziany w art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy o BFG.
Stan faktyczny
NSA rozpoznał zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie z 21.5.2020 r., VI SA/Wa 789/20 w zakresie
odrzucenia skargi i zwrotu wpisu sądowego w sprawie ze skargi na decyzję Bankowego Funduszu Gwarancyjnego
wydanej w 1.2020 r. w przedmiocie przymusowej restrukturyzacji i zażalenie to postanowić oddalić (postanowienie
NSA z 8.10.2020 r., II GZ 293/20).
WSA w Warszawie odrzucił skargę na decyzję BFG w przedmiocie przymusowej restrukturyzacji. W uzasadnieniu
orzeczenia Sąd stwierdził, że pismem nadanym w placówce operatora wyznaczonego 5.3.2020 r. skarżący wniósł do
WSA w Warszawie skargę. Uzasadniając odrzucenie skargi WSA wskazał, że badanie dopuszczalności skargi
polega m.in. na sprawdzeniu, czy skarga została wniesiona z zachowaniem terminu określonego w art. 53 § 1
PostAdmU – to jest 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Od tego unormowania
wprowadzane są odstępstwa w przepisach szczególnych, a wykładnia przepisów ustanawiających odstępstwa od
reguł ustanowionych w PostAdmU odbywać się musi w relacji: zasada – wyjątek. Tego rodzaju odstępstwo
wprowadzono w art. 11 ust. 6 ustawy o BFG, który przewiduje odpowiednie stosowanie przepisów PostAdmU.
Sąd I instancji wskazał, że zaskarżona w tej sprawie decyzja została wydana na podstawie powołanej ustawy o BFG.
Zgodnie z treścią art. 103 ust. 1 tej ustawy decyzja podlega doręczeniu podmiotowi, wobec którego wszczęto
przymusową restrukturyzację. Dla tego podmiotu, a ściślej – jego rady nadzorczej – termin na wniesienie skargi,
zgodnie z art. 103 ust. 5 zd. 1 ustawy wynosi 7 dni i liczony jest od dnia doręczenia uzasadnienia decyzji,
sporządzanego odrębnie, w terminie 14 dni od doręczenia decyzji (art. 103 ust. 3 ustawy o BFG). Poza radą
nadzorczą poddanego restrukturyzacji banku, skargę do sądu administracyjnego może wnieść każdy, kto ma w tym
interes prawny. Prawo to wynika nie tylko z zasady ustanowionej w art. 50 § 1 PostAdmU, ale należy do istoty
sądowej kontroli administracji stanowiącej element demokratycznego państwa. Zdaniem Sądu, za superfluum należy
traktować unormowanie zawarte w art. 103 ust. 5 zd. 2 ustawy o BFG, który przewiduje możliwość zaskarżenia
decyzji o restrukturyzacji dla „każdego, kogo interes prawny został naruszony decyzją”. W tym przypadku
ustawodawca zrezygnował z uregulowania terminu do wniesienia skargi, czy choćby tylko wskazania momentu, od
którego należy liczyć trzydziestodniowy termin, o którym mowa w art. 53 § 1 PostAdmU.
Zdaniem WSA 7-dniowy (skrócony) termin wiąże jedynie podmiot objęty restrukturyzacją, natomiast pozostali
skarżący mogą korzystać z 30-dniowego terminu.
W konkluzji Sąd stwierdził, że 30-dniowy termin do wniesienia skargi określony w art. 53 § 1 PostAdmU dla
pozostałych podmiotów, poza radą nadzorczą banku, liczyć należy od tego właśnie ogłoszenia. W tej sprawie
nastąpiło to 17.1.2020 r., tego dnia bowiem zaskarżona decyzja ukazała się na stronie internetowej BFG. Ostatnim
dniem terminu do wniesienia skargi był więc 17.2.2020 r.
Skarżący wniósł zażalenie na to postanowienie, wskazując m.in. na konieczność liczenia terminu na złożenie skargi
od dnia opublikowania „kompletnej” decyzji.
Stanowisko NSA
NSA stanowiska skarżącego nie podzielił. Nadto nie podzielił w całości rozważań prawnych WSA.
W ocenie NSA nietrafnie WSA przyjął, że podstawą odrzucenia skargi skarżącego na wymienioną decyzję powinien
być art. 58 § 1 pkt 2 w zw. z art. 53 § 1 PostAdmU i w zw. z art. 11 ust. 6 ustawy o BFG, gdyż w ocenie NSA skarga
podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 PostAdmU w zw. z art. 103 ust. 5 ustawy o BFG.
Przepis art. 11 ust. 6 ustawy o BFG przewiduje, iż do postępowania w sprawie skarg na decyzje, o których mowa
w ust. 4, w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się odpowiednio PostAdmU, z wyłączeniem art. 61 § 2 i 3 tej

ustawy. Przywołana regulacja prawna ma charakter szczególny w relacji do unormowań zawartych w PostAdmU.
Z treści tego przepisu wynika bowiem, że do postępowania w sprawie skarg na decyzje, o których w nim mowa, tylko
w zakresie nieuregulowanym tą ustawą stosuje się odpowiednio PostAdmU. Z kolei przepis art. 103 ust. 5 ustawy
o BFG przewiduje, że: „Od decyzji rada nadzorcza podmiotu w restrukturyzacji może wnieść skargę do sądu
administracyjnego, w terminie 7 dni od dnia doręczenia uzasadnienia decyzji temu podmiotowi. Uprawnionym do
wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest również każdy, kogo interes prawny został naruszony decyzją.”
Z powyższego wynika, że przywołany przepis art. 103 ust. 5 ustawy o BFG ustanawia szczególne – w relacji do
PostAdmU – zasady zaskarżania decyzji do sądu administracyjnego.
NSA podzielił pogląd, zgodnie z którym wskazana regulacja szczególna – gdy chodzi o określony nią termin –
ma zastosowanie do każdego spośród wymienionych w niej podmiotów legitymowanych do wystąpienia ze
skargą do sądu administracyjnego, co oznacza, że przepis art. 103 ust. 5 ustawy o BFG ustanawia wymóg
zachowania 7-dniowego terminu do zaskarżenia decyzji, o której w nim mowa, tak dla strony postępowania będącej
adresatem tej decyzji, jak i dla podmiotu, którego interes prawny miał doznać uszczerbku w związku z jej wydaniem
(por. postanowienie NSA z 11.8.2020 r., II GZ 221/20).
Skrócenie do 7 dni podmiotowi, którego interes prawny został naruszony decyzją wydaną na podstawie art. 109 ust.
1 pkt 1 przywołanej ustawy terminu na wniesienie skargi jest zgodne z celem ustawy, tj. potrzebą zapewnienia
przyspieszenia weryfikacji prawidłowości decyzji o przymusowej restrukturyzacji przez sąd administracyjny.
Literalne brzmienie art. 103 ust. 5 ustawy o BFG zakłada istnienie ścisłego treściowego oraz funkcjonalnego związku
między zdaniem pierwszym i zdaniem drugim tego przepisu. A zatem niemożliwa jest rekonstrukcja treści normy
zawartej w zdaniu drugim tego przepisu z pominięciem konsekwencji wynikających z treści zdania pierwszego.
W rozpoznawanej sprawie oznacza to, że zdanie pierwsze należy traktować jako wprowadzenie do zdania drugiego,
co ma zasadnicze znaczenie dla obliczenia terminu do wniesienia skargi. W konsekwencji należy przyjąć, że
przewidziany w tym przepisie 7 dniowy termin do wniesienia skargi dotyczy również każdego, kogo interes prawny
został naruszony decyzją wydaną na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy o BFG. Nie ma bowiem żadnej podstawy
do twierdzenia, że ustawodawca dokonał zróżnicowania sytuacji prawnej wymienionych podmiotów w zakresie
warunków korzystania przez nie z prawa do sądu dotyczących terminu do zainicjowania sądowoadministracyjnej
kontroli legalności tej samej decyzji o wszczęciu przymusowej restrukturyzacji.
W ocenie NSA analizowana regulacja prawna wprowadza jednolity wzorzec korzystania z uprawnienia do
zaskarżenia decyzji dla adresata tej decyzji i dla podmiotu powołującego się na naruszenie przez tę decyzję swojego
interesu prawnego.
W świetle powyższego za nieuzasadniony należy uznać pogląd wyrażony w zaskarżonym postanowieniu, że art. 103
ust. 5 ustawy z BFG ustanawia wymóg zachowania 7-dniowego terminu do zaskarżenia decyzji o wszczęciu
przymusowej restrukturyzacji, tylko dla strony postępowania będącej adresatem tej decyzji, natomiast dla podmiotu,
którego interes prawny miał doznać uszczerbku w związku z jej wydaniem, termin ten powinien wynosić 30 dni,
zgodnie z art. 53 § 1 PostAdmU.
Zasadnie natomiast przyjął sąd w zaskarżonym postanowieniu, że termin do wniesienia odwołania [skargi]
powinien być liczony od dnia ogłoszenia decyzji lub informacji o przyczynach i skutkach wydania tej decyzji
w sposób przewidziany w art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy o BFG.
Przepis ten przewiduje, że Fundusz publikuje na swojej stronie decyzje o których mowa w art. 11 ust. 4 pkt 2, 4-
8,11,12 i 17-26 ustawy o BFG lub informacje o przyczynach i skutkach wydania tych decyzji, w szczególności dla
klientów indywidualnych. Użyty w art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy o BFG spójnik alternatywy nierozłącznej „lub” oznacza,
że ogłoszona może być tylko informacja o przyczynach i skutkach wydania decyzji. Tym samym ogłoszenie na
stronie internetowej Funduszu informacji o przyczynach i skutkach wszczęcia przymusowej restrukturyzacji jest
wystarczające do wypełnienia zawartego w art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy o BFG obowiązku ustawowego nałożonego
na Fundusz.

Komentarz
Rozwiązanie zawarte w ustawie o BFG dotyczące skarżenia decyzji BFK m.ni. w przedmiocie restrukturyzacji
odbiega od standardowych regulacji zaskarżenia orzeczeń, wynikających z KPA czy PostAdmU.
Po pierwsze, ustawodawca nie przewidział instytucji odwołania czy ponownego rozpoznania sprawy, a od razu
skargę do sądu administracyjnego. Po drugie, w ustawie przewidziano 2 odrębne podmiotowo terminy złożenia tej
skargi: 7 dni dla rady nadzorczej podmiotu w restrukturyzacji, 7 dni dla pozostałych skarżących. Po trzecie, terminy
na złożenie skargi liczone są od różnych momentów: 7 dni dla rady nadzorczej liczone jest od dnia doręczenia
decyzji z uzasadnieniem, natomiast 7 dni od dnia ogłoszenia o treści decyzji. Po czwarte, 7-dniowy termin dla innych
niż rada nadzorcza podmiotów jest liczony od wykonania obowiązku publikacji informacji o treści decyzji przez
adresata decyzji.
O skomplikowaniu zagadnienia świadczy także to, że WSA ustalił na podstawie przepisów prawa 3 terminy do

złożenia prawa – z czym jednak NSA się nie zgodził.
Tożsame stanowisko zajął NSA w postanowieniu z 26.11.2020 r., II GZ 345/20, a wcześniej w postanowieniu
z 4.10.2020 r., II GZ 310/20.

Postanowienie NSA z 8.10.2020 r., II GZ 293/20

Rozwiązanie z ustawy o BFG dotyczące skarżenia decyzji BFG wzbudza kontrowersje ze względu na nietypowe terminy i procedury skargi, odstępstwa od standardowych regulacji. Skomplikowana struktura terminów oraz różnice w ich liczeniu stwarzają potencjalne trudności interpretacyjne.