Doręczenie kompletnego rozstrzygnięcia organu
Zainicjowanie postępowania przed sądem administracyjnym wymaga doręczenia stronie pełnej treści podlegającego zaskarżeniu aktu. Brak kompletności przesyłki może uniemożliwić terminowe wniesienie skargi. W takiej sytuacji konieczne jest żądanie przesłania brakujących dokumentów.
Tematyka: doręczenie, postępowanie administracyjne, skarga, termin, Naczelny Sąd Administracyjny, kompletność rozstrzygnięcia, organy władzy publicznej
Zainicjowanie postępowania przed sądem administracyjnym wymaga doręczenia stronie pełnej treści podlegającego zaskarżeniu aktu. Brak kompletności przesyłki może uniemożliwić terminowe wniesienie skargi. W takiej sytuacji konieczne jest żądanie przesłania brakujących dokumentów.
Zainicjowanie postępowania przed sądem administracyjnym jest uzależnione od doręczenia stronie postępowania aktu albo czynności z zakresu administracji publicznej, strona ma prawo do zapoznania się z pełną treścią podlegającego zaskarżeniu aktu. Z nieskutecznym doręczeniem mamy do czynienia m.in. wówczas, gdy przesyłka jest niekompletna i nie zawiera pełnej treści rozstrzygnięcia – stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny. Doręczenie niekompletnego aktu organu Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. przesłał B.B. postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego. Po odebraniu przesyłki w dniu 24.8.2020 r. adresatka poinformowała organ, że otrzymała niekompletny egzemplarz postanowienia - brakowało jednej ze środkowych stron - oraz zwróciła się o przesłanie kompletnego rozstrzygnięcia, informując przy tym, iż według niej dopiero ponowne doręczenie postanowienia rozpocznie termin do wniesienia skargi. 16.9.2020 r. B.B. odebrała przesyłkę zawierającą wszystkie strony postanowienia, zaś 14.10.2020 r. za pośrednictwem operatora pocztowego przesłała skargę na to rozstrzygnięcie. Rozpoczęcie biegu terminu do wniesienie skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę uznając, że została wniesiona po terminie. Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z 30.8.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325), skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Sąd uznał, że zaskarżone postanowienie zostało doręczone skutecznie skarżącej 24.8.2020 r., czyli w chwili odbioru pierwszej z przesyłek nadanych przez organ, zatem termin do wniesienia skargi na to postanowienie upłynął 23.9.2020 r. W uzasadnieniu stwierdzono, że uchybienie terminowi do wniesienia tej skargi było wynikiem błędnego i niemającego oparcia w prawie przyjęcia przez skarżącą daty rozpoczęcia biegu terminu do zaskarżenia rozstrzygnięcia organu, co było dodatkowo sprzeczne z wyraźnym pouczeniem zawartym w postanowieniu. W ocenie Sądu, z przepisów KPA wynika, że przedłużenie terminu do wniesienia skargi do sądu jest możliwe jedynie w sytuacji zastosowania trybu określonego w art. 111 § 1 lub § 2 KPA, dotyczącego uzupełnienia decyzji co do rozstrzygnięcia bądź prawa odwołania, wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo też sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach. Wówczas termin do wniesienia środka zaskarżenia biegnie od daty doręczenia lub ogłoszenia postanowienia w przedmiocie uzupełnienia lub sprostowania. Sąd stwierdził, że w tej sprawie nie zaistniała jednak żadna z tych okoliczności. Organ nie wydał też drugiego postanowienia, a jedynie doręczył skarżącej ponownie postanowienie, co stanowi czynność o charakterze technicznym i nie ma wpływu na bieg terminu do wniesienia skargi. Jak podkreślono w uzasadnieniu, doręczone po raz pierwszy postanowienie było na tyle kompletne, że skarżąca mogła zapoznać się z jego sentencją, podstawą prawną, a także pouczeniem co do trybu i terminu jego zaskarżenia. Zdaniem Sądu, brak jednej strony uzasadnienia postanowienia nie wykluczał w żaden sposób prawa skarżącej do jego zaskarżania, w tym do oparcia skargi na zarzucie niekompletności postanowienia i wpływu tego braku na jej prawa, w tym do poznania motywów organu podjętego postanowienia. Stanowisko NSA Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie Sądu I instancji i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania podkreślając, że skoro B.B. wniosła skargę przed upływem 30 dni od doręczenia jej zawierającego wszystkie strony egzemplarza postanowienia organu, to należy ją uznać za wniesioną w terminie, zatem WSA w Łodzi powinien podjąć działanie zmierzające do merytorycznego rozpoznania środka odwoławczego. W uzasadnieniu wyjaśniono, że rozstrzygniecie organu powinno zostać doręczone stronie w całości, tak aby w nieskrępowany sposób mogła zapoznać się z jego treścią, podjąć decyzję o zasadności wniesienia skargi oraz sformułowaniu konkretnych zarzutów. Doręczenie niekompletnego rozstrzygnięcia utrudnia te zadnia niezależnie od tego, czy braki dotyczą treści rozstrzygnięcia, czy też jego uzasadnienia, które stanowi obligatoryjny element postanowienia. Skarżąca nie miała obowiązku domyślania się brakującej treści postanowienia organu, zaś częściowe zapoznanie się z postanowieniem nie gwarantuje w sposób zupełny realizacji prawa do sądu na etapie zainicjowania postępowania sądowoadministracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że aprobata stanowiska przyjętego przez Sąd I instancji prowadziłaby do obniżenia poziomu zaufania obywateli do działania organów władzy publicznej, bowiem za błędy tych organów polegające na doręczaniu niekompletnych rozstrzygnięć odpowiedzialność ponosiłyby podmioty indywidualne. Postanowienie NSA z 8.6.2021 r., II OZ 341/21
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że doręczenie niekompletnego rozstrzygnięcia organu może uniemożliwić skuteczne wniesienie skargi. Organizacje publiczne ponoszą odpowiedzialność za błędy w takich przypadkach, co może obniżyć zaufanie obywateli do władz publicznych.