Przy rozpoznawaniu wniosku o dostęp do informacji publicznej nie można badać w jaki sposób dane zostaną wykorzystane

Organ zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej nie może badać w jaki sposób dane zostaną wykorzystane przez wnioskodawcę. Skarga Stowarzyszenia na bezczynność Prokuratora Regionalnego w udostępnieniu informacji publicznej została rozpatrzona przez WSA w Gdańsku. Sąd podkreślił, że o kwalifikacji danej informacji jako publicznej nie decyduje sposób jej wykorzystania.

Tematyka: informacja publiczna, udostępnienie informacji, bezczynność organu, WSA Gdańsk, interpretacja prawa

Organ zobowiązany do udostępnienia informacji nie posiada kompetencji do weryfikowania uprawnień
strony wnioskującej o udostępnienie informacji publicznej do domagania się ujawnienia treści danych
stanowiących informację publiczną oraz nie posiada uprawnień do oceny czy i w jakim celu żądane dane są
potrzebne, okażą przydatne czy też w jaki sposób zostaną wykorzystane przez stronę wnioskującą.
Stan faktyczny
Stowarzyszenie wniosło skargę na bezczynność Prokuratora Regionalnego w rozpoznaniu wniosku o udostępnienie
informacji publicznej dotyczącego podania listy wszystkich prokuratorów (imię i nazwisko) z obszaru właściwości
Prokuratury Regionalnej, w tym prokuratorów delegowanych do innych jednostek organizacyjnych Prokuratury,
którym w 2020 r. przyznana została przez Prokuratora Generalnego lub Prokuratora Krajowego nagroda finansowa,
o której mowa w art. 133 § 1 i 2 ustawy z 28.1.2016 r. Prawo o prokuraturze (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 66)
i w zarządzeniu w sprawie ustalenia rodzajów wyróżnień i nagród dla prokuratorów oraz trybu ich przyznawania –
wraz z wysokością tej nagrody oraz wskazaniem funkcji, jeśli nagrodzony prokurator pełni lub pełnił funkcję w ww.
okresie.
Skarżące Stowarzyszenie w skardze wskazało, że udzielono odpowiedzi, iż wniosek nie podlega rozpoznaniu na
zasadach i w trybie ustawy z 6.9.2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 2176, dalej:
DostInfPubU). Zdaniem Prokuratora Regionalnego działanie Stowarzyszenia Prokuratorów nie jest podyktowane
troską o dobro publiczne i nie służy zapewnieniu społecznej kontroli nad wydatkowaniem środków publicznych przez
podmioty władzy publicznej. Uzyskane informacje służą wyłącznie partykularnym celom Stowarzyszenia i są
wykorzystywane celem szykanowania prokuratorów i prowadzenia polemiki z przyjętym modelem organizacji
i funkcjonowania prokuratury. Świadczy o tym ponawianie co roku wniosków i korzystanie z uzyskanych informacji
w skrajnie jednostronnych publikacjach szkalujących prokuratorów otrzymujących i przyznających nagrody. Nadto
zdaniem Prokuratora Regionalnego takie postępowanie jest nadużyciem prawa do informacji publicznej.
Stanowisko WSA
WSA w Gdańsku rozpoznał sprawę ze skargi Stowarzyszenia Prokuratorów na bezczynność Prokuratora
Regionalnego w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej i zobowiązał Prokuratora Regionalnego do
rozpatrzenia wniosku Stowarzyszenia o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt
administracyjnych wraz z wyrokiem ze stwierdzeniem jego prawomocności.
WSA podkreślił, że w sprawie nie jest też sporne, iż objęte żądaniem Stowarzyszenia informacje, jako że są
związane z dysponowaniem środkami publicznymi posiadają walor informacji publicznej, a więc, że został spełniony
warunek przedmiotowy DostInfPubU. W tym zakresie wyjaśnić przyjdzie, że pojęcie informacji publicznej
zdefiniowane zostało w art. 1 ust. 1 DostInfPubU, zgodnie z którym informację publiczną stanowi każda informacja
o sprawach publicznych. Jego doprecyzowaniem jest art. 6 ust. 1 DostInfPubU, który wymienia rodzaje spraw, jakich
mogą dotyczyć informacje o charakterze publicznym.
Przepis ten zawiera jednak tylko przykładowy katalog spraw i dlatego dla prawidłowego ustalenia znaczenia tego
pojęcia uwzględnić należy także zapisy Konstytucji RP, która w art. 61 ust. 1 ustala prawo obywatela do uzyskania
informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, a także o działalności
organów samorządu gospodarczego i zawodowego, oraz innych osób i jednostek organizacyjnych w zakresie,
w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu
Państwa. Na podstawie wskazanych powyżej przepisów przyjąć trzeba, że informacją publiczną jest każda
informacja wytworzona przez władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne oraz inne podmioty, które
wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym, jak również informacje odnoszące się do
wspomnianych władz, osób i innych podmiotów, niezależnie od tego przez kogo zostały wytworzone. Dodać wypada,
że zgodnie z art. 115 § 13 KK, funkcjonariuszem publicznym jest m.in. prokurator (pkt 3), co oznacza, że jako
funkcjonariuszowi publicznemu, czyli osobie będącej prokuratorem nie przysługuje prawo do prywatności, a tym
samym wysokość wynagrodzenia, jego składników czy otrzymanych nagród stanowi informację publiczną. Podlega
tym samym ujawnieniu na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Stowarzyszenie zarzuciło Prokuratorowi Regionalnemu pozostawanie w bezczynności.

O bezczynności w udostępnieniu informacji publicznej można mówić w sytuacji, gdy zobowiązany do udzielenia tej
informacji podmiot nie podejmuje w przewidzianym w ustawie terminie odpowiednich czynności, tj. nie udostępnia
informacji w formie czynności materialno-technicznej lub nie wydaje decyzji o odmowie jej udzielenia, bądź też
w przypadku, gdy informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku,
a organ nie wydaje decyzji o umorzeniu postępowania zgodnie z art. 14 ust. 2 DostInfPubU. Przy czym, dla oceny
zasadności skargi na bezczynność nie mają znaczenia okoliczności, z jakich powodów określone działanie nie
zostało podjęte, a w szczególności, czy bezczynność została spowodowana zawinioną czy też niezawinioną
opieszałością organu. Wniesienie skargi jest zatem uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu
załatwienia sprawy, ale także w razie odmowy podjęcia określonego działania, mimo istnienia w tym względzie
ustawowego obowiązku, choćby podmiot mylnie sądził, że zachodzą okoliczności, które uwalniają go od obowiązku
prowadzenia postępowania w konkretnej sprawie i zakończenia go wydaniem decyzji administracyjnej lub innego
aktu czy czynności.
Sąd podkreślił, że obie strony sporu nie kwestionują, że przedmiot wniosku o udostępnienie informacji publicznej
dotyczy danych, które walor informacji publicznej posiadają i podlegają zatem udostępnieniu. Spór powstał na tle
stanowiska Prokuratora Regionalnego, który uznał, że intencje jakimi kieruje się skarżące Stowarzyszenie
domagając się udostępnienia wnioskowanych informacji nie spełnia przesłanki udostępnienia w trybie dostępu do
informacji publicznej, nie mieści się bowiem w konstytucyjnym katalogu prawa do uzyskiwania informacji
o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne w celu poprawy funkcjonowania
tych organów. W ocenie organu dotychczasowy sposób wykorzystania przez skarżące Stowarzyszenie informacji
publicznej o tożsamej treści uzyskanej za poprzedni rok kalendarzowy dowodzi, że cel w jakim przedmiotowe dane
zostały uzyskane nie zasługuje na aprobatę, gdyż posłużyły one do szkalowania i oczerniania prokuratorów
przyznających i otrzymujących nagrody.
Wyjaśniając tą kwestie dostrzec należy, że przepis art. 2 stanowi:
1. Każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5 DostInfPubU, prawo dostępu do informacji publicznej, zwane dalej
„prawem do informacji publicznej”.
2. Od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub
faktycznego.
Oznacza powyższe, że organ zobowiązany do udostępnienia informacji nie posiada kompetencji do weryfikowania
uprawnień strony wnioskującej o udostępnienie informacji publicznej do domaganie się ujawnienia treści danych
stanowiących informację publiczną, oraz nie posiada uprawnień do oceny czy i w jakim celu żądane dane są
potrzebne, okażą przydatne czy też w jaki sposób zostaną wykorzystane przez stronę wnioskującą.
O zaliczeniu określonej informacji do kategorii informacji publicznej decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych
w przepisach DostInfPubU, nie zaś ewentualny możliwy sposób wykorzystania pozyskanych informacji. Natomiast
nie ma znaczenia prawnego okoliczność, że skarżące Stowarzyszenie negatywnie ocenia przyznawanie nagród
finansowych określonym prokuratorom czy też w inny sposób neguje podstawy do działań Prokuratora Generalnego
lub Prokuratora Krajowego.
Oznacza to wprost, że wnioskodawca, kierując swój wniosek do podmiotu zobowiązanego, nie musi wykazywać,
w jakim celu żądana informacja publiczna jest mu potrzebna. Jedynie w przypadku żądania dotyczącego udzielenia
informacji publicznej przetworzonej, konieczne jest wykazanie, że jej udostępnienie jest szczególnie istotne dla
interesu publicznego. Obowiązkiem organu było rozpoznanie wniosku o udzielenie informacji publicznej w trybie
DostInfPubU, a zatem w jeden z poniższych sposobów: udostępnienie informacji publicznej poprzez czynność
materialno-techniczną; odmowa udostępnienia informacji (art. 16 ust. 1 DostInfPubU) lub umorzenie postępowania
(art. 14 ust. 2 DostInfPubU) w formie decyzji administracyjnej; odmowa udostępnienia informacji publicznej
przetworzonej w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ust. 1 pkt 1 DostInfPubU;
powiadomienie pisemnie wnioskodawcy, że dany podmiot nie posiada żądanej informacji publicznej bądź, że do
udostępnienia żądanej informacji publicznej mają zastosowanie przepisy szczególne, określone w innych aktach
prawnych.
W ocenie Sądu, stwierdzona bezczynność nie miała jednak miejsca z rażącym naruszeniem prawa, o czym
orzeczono w punkcie drugim wyroku, po myśli art. 149 § 1a PostAdmU. W niniejszej sprawie nie zachodzi bowiem
przypadek oczywistego braku podejmowania przez organ jakichkolwiek czynności, czy też lekceważenia wniosku
Stowarzyszenia i braku woli załatwienia sprawy, które można byłoby rozpatrywać w kategoriach rażącego naruszenia
prawa, oznaczającego wadliwość kwalifikowaną, o szczególnie dużym ciężarze gatunkowym. W rozpoznawanej
sprawie Sąd uwzględnił fakt, że organ dokonał wadliwej interpretacji prawa dostępu do informacji publicznej i zakresu
tego prawa.

Komentarz
Orzeczenie wskazuje wprost, że o kwalifikacji danej informacji jako informacji publicznej nie decyduje to w jaki

sposób informacja ta zostanie wykorzystana. Podmiot udostępniający informację nie ma bowiem prawa badać
interesu wnioskodawcy w uzyskaniu informacji – o ile oczywiście nie jest to informacja publiczna przetworzona.
WSA wskazał także, że z rażącym naruszeniem prawa przy bezczynności w udzieleniu informacji publicznej nie
mamy do czynienia gdy nie jest to przypadek oczywistego niepodejmowania czynności przez podmiot czy
lekceważenia wniosku.

Wyrok WSA w Gdańsku z 4.8.2021 r., II SAB/Gd 63/21,

Orzeczenie WSA wskazuje, że podmiot udostępniający informację publiczną nie może badać interesu wnioskodawcy. Bezczynność organu w udzieleniu informacji nie zawsze oznacza rażące naruszenie prawa. Wyrok WSA w Gdańsku z 4.8.2021 r. II SAB/Gd 63/21 mówi o tym, że brak działania organu nie zawsze jest rażącym naruszeniem prawa.