Dokument prywatny kierowany do organu w kontekście dostępu do informacji publicznej

Tematyka: Dostęp do informacji publicznej, dokument prywatny, organ administracji publicznej, informacja publiczna, WSA, Gorzów Wielkopolski, informacje publiczne, dostępność informacji, prawo dostępu do informacji, dokumentacja publiczna

Zakres przedmiotowy DostInfPubU wytycza i obejmuje dostęp tylko do informacji publicznej, a nie publiczny
dostęp do wszelkich informacji. Dokument prywatny skierowany do organu przez osobę ubiegającą się np.
o zatrudnienie w danej jednostce organizacyjnej nie stanie się dokumentem urzędowym tylko dlatego, że
został skierowany do tego organu – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim.
Opis stanu faktycznego
Sprawa dotyczyła skargi R.A. na bezczynność Dyrektora Zakładu Karnego w przedmiocie udostępnienia informacji
publicznej. R.A. zwrócił się o udostępnienie informacji publicznej poprzez udostępnienie:
1. kopii raportu stanu żywionych i kopii asygnaty rozchodowej artykułów żywnościowych;
2. kopii dokumentów potwierdzających prawo wykonywania zawodu przez dwóch lekarzy dentystów zatrudnionych
w Zakładzie Karnym, tj: dyplomu ukończenia akademii medycznej, zaświadczenia o prawie wykonywania
zawodu lekarza dentysty, o posiadanych specjalizacjach i wpisie do rejestru okręgowej izby lekarskiej;
3. atestów urządzeń;
4. kopii protokołu kontroli poziomu cen towarów stosowanych w kantynie;
5. kopii zarządzenia Dyrektora Zakładu Karnego;
6. kopii umowy pomiędzy Dyrektorem Zakładu Karnego a podmiotem dostarczającym ryby i przetwory rybne.
Stanowisko Organu
Dyrektor Zakładu Karnego poinformował wnioskodawcę, iż w ocenie organu żądane dokumenty (z wyjątkiem umowy)
nie stanowią informacji publicznej.
Stanowisko WSA
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał skargę za częściowo uzasadnioną i zobowiązał Dyrektora Zakładu Karnego
do załatwienia wniosku w zakresie pkt 1, 3, 4 oraz 5. Wskazał, że dostęp do informacji publicznej stanowi rozwinięcie
i realizację konstytucyjnej oraz konwencyjnej zasady obywatelskiego dostępu do informacji publicznej, wedle której
informacja publiczna jest jawna i dostępna, poza sytuacjami ograniczenia jawności w drodze ustaw lub
w związku z ochroną prywatności. Do udostępniania informacji publicznej obowiązane są władze publiczne oraz
inne podmioty wykonujące zadania publiczne. Każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację
publiczną. Sprawia to, że dostęp do informacji publicznej ma szeroki charakter i odnosi się do wszelkich spraw
publicznych również wówczas, gdy wiadomość ta nie została wytworzona przez podmioty publiczne, a jedynie odnosi
się do nich lub jest w ich posiadaniu. Za takowe uznaje się bowiem wszelkie informacje wytworzone przez władze
publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub
gospodarują mieniem publicznym, jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych
podmiotów, niezależnie od tego, przez kogo zostały wytworzone.
W świetle treści przepisów nie ma wątpliwości, że Dyrektor Zakładu Karnego spełnia przesłanki do uznania go za
podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej. Odnosząc się zaś do poszczególnych elementów
wniosku, WSA wskazał, że raport stanu żywionych stanowi informację publiczną z uwzględnieniem ewentualnej
anonimizacji w zakresie, w jakim zawiera on dane dotyczące prywatności osób fizycznych lub przez ewentualne
wydanie decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej w części dotyczącej raportu stanu żywionych, o ile
anonimizacja raportu pozbawiłaby ten dokument waloru informacyjnego. Z kolei dokumentacja w postaci atestów
urządzeń niewątpliwie służy do realizacji przez tę placówkę penitencjarną zadań o charakterze publicznym. Są to
informacje dotyczące funkcjonowania zakładu karnego, a więc stanowiące informację publiczną. Żądany zaś
dokument w postaci kopii protokołu kontroli poziomu cen towarów stosowanych w kantynie również stanowi
informację publiczną. Dokument ten ma bowiem niewątpliwie związek z realizacją przez placówkę penitencjarną
zadań o charakterze publicznym. Odnośnie zarządzenia Dyrektora Zakładu Karnego wskazać należy, iż zgodnie
z art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. a) DostInfPubU udostępnieniu podlega informacja publiczna, m.in. o zasadach funkcjonowania
podmiotów, w tym o trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych. Zarządzenie to również
stanowi informację publiczną, zwłaszcza że jego treść może dotyczyć ustawowych obowiązków czy uprawnień
osadzonych.

Jako bezczynność w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej traktuje się nie tylko niezałatwienie wniosku,
ale jak wynika z orzecznictwa sądowego, również udostępnienie informacji niepełnej czy nieadekwatnej do wniosku.
W świetle powyższych rozważań, skarga podlegała uwzględnieniu w zakresie dotyczącym udostępnienia informacji
publicznej, gdyż organ udzielając odpowiedzi w sposób niepełny, ogólnikowy, nie załatwił wniosku we właściwy
sposób, co prowadzi do konkluzji, że w dacie wniesienia skargi organ pozostawał bezczynny. Jednocześnie stan
bezczynności nie miał charakteru rażącego naruszenia prawa. Zachowanie podmiotu zobowiązanego
w kontrolowanej sprawie świadczyło o błędnej interpretacji prawa, jednak nie miało cech lekceważącego traktowania
obowiązków nakładanych na niego ustawą.
W zakresie oddalającym skargę (tj. pkt 2 wniosku zawierającego żądanie udostępnienia skarżącemu kopii
dokumentów potwierdzających prawo wykonywania zawodu przez dwóch lekarzy dentystów zatrudnionych
w Zakładzie Karnym), WSA uznał, że żądana dokumentacja nie stanowi informacji publicznej. Posiadanie
odpowiedniego wykształcenia lub kwalifikacji do wykonywania określonego zawodu nie jest bowiem
informacją publiczną dostępną dla każdego. Konsekwencją uznania, że uprawnienia do wykonywania
określonego zawodu lub wykształcenie danej osoby wchodzi w zakres informacji publicznej, byłaby możliwość
udostępniania dokumentów potwierdzających ich uzyskanie w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej
każdemu podmiotowi. Jest to zbyt daleko idące. Sąd dostrzega fakt, że wykonywanie pewnych zawodów lub
profesji związane jest ze świadczeniem usług w pewnym sensie o charakterze publicznym. Tytułem przykładu
można wskazać lekarzy, kierowców zawodowych, nauczycieli, itp. Świadczenie takich usług nie uprawnia jednak
każdego podmiotu do żądania udostępnienia dokumentów potwierdzających kwalifikacje czy uprawnienia do
ich świadczenia w trybie ustawowym. Zakres przedmiotowy DostInfPubU wytycza i obejmuje dostęp tylko do
informacji publicznej, a nie publiczny dostęp do wszelkich informacji. Dokument prywatny skierowany do
organu przez osobę ubiegającą się np. o zatrudnienie w danej jednostce organizacyjnej nie stanie się dokumentem
urzędowym tylko dlatego, że został skierowany do tego organu. Fakt, że dokument prywatny trafia do organu i służy
realizacji powierzonych prawem zadań organu, nie oznacza, że przez to nabiera on cech dokumentu urzędowego.

Komentarz
Dostęp do informacji publicznej stanowi sposób kontroli przez obywateli spraw publicznych, jednakże wypaczenie
przesłanek i warunków koniecznych do spełnienia, aby uzyskać taki dostęp może prowadzić m.in. do naruszenia
prywatności. O ile żądane dokumenty nie dotyczą osób wykonujących funkcję publiczną i jednocześnie nie
potwierdzają uprawnień do jej wykonywania pozostają w sferze prywatnej danej osoby i to pomimo tego, że zostają
wytworzone przez organy bądź przez podmioty wykonujące zadania publiczne. Ja słusznie się wskazuje
w orzecznictwie, dokument prywatny nie stanie się dokumentem urzędowym tylko dlatego, że został skierowany do
organu administracji publicznej. Nadal bowiem są to informacje o osobie prywatnej i nadal nie są one potrzebne do
wykonywania zadań publicznych.

Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 27.1.2022 r., II SAB/Go 187/21,

Dostęp do informacji publicznej stanowi sposób kontroli przez obywateli spraw publicznych, jednakże wypaczenie przesłanek i warunków koniecznych do spełnienia, aby uzyskać taki dostęp może prowadzić m.in. do naruszenia prywatności. Dokument prywatny nie stanie się dokumentem urzędowym tylko dlatego, że został skierowany do organu administracji publicznej.