Projekty protokołów z posiedzeń zespołów KRS nie podlegają udostępnieniu
Projekty protokołów z posiedzeń zespołów Krajowej Rady Sądownictwa to dokumenty robocze, które nie podlegają udostępnieniu przed ich podpisaniem przez uprawnione osoby. Prawo do informacji publicznej nie służy ustalaniu różnic między projektem a wersją ostateczną. Artykuł omawia wnioski o udzielenie informacji publicznej oraz decyzje sądów w sprawie udostępniania protokołów z posiedzeń zespołów KRS.
Tematyka: protokoły zespołów KRS, dokumenty robocze, informacja publiczna, udostępnianie informacji, projekty protokołów, dokumenty urzędowe, Krajowa Rada Sądownictwa, regulacje prawne, sądowe decyzje
Projekty protokołów z posiedzeń zespołów Krajowej Rady Sądownictwa to dokumenty robocze, które nie podlegają udostępnieniu przed ich podpisaniem przez uprawnione osoby. Prawo do informacji publicznej nie służy ustalaniu różnic między projektem a wersją ostateczną. Artykuł omawia wnioski o udzielenie informacji publicznej oraz decyzje sądów w sprawie udostępniania protokołów z posiedzeń zespołów KRS.
Projekty protokołów z posiedzeń zespołów Krajowej Rady Sądownictwa to dokumenty robocze, które nie podlegają udostępnieniu. Stają się one dokumentami urzędowymi dopiero po ich podpisaniu przez uprawnione osoby. Jednocześnie stwierdzono, że prawo do uzyskania informacji publicznej nie służy ustalaniu przez obywateli różnic pomiędzy niezobowiązującymi projektami protokołów a ich wersją ostateczną. Wniosek o udzielenie informacji W 2018 r. Stowarzyszenie W. zwróciło się do Krajowej Rady Sądownictwa o udostępnienie nagrań wideo, ewentualnie audio ze spotkań zespołów KRS z kandydatami na stanowiska sędziów SN oraz protokołów z tych spotkań, nawet jeśli nie zostały jeszcze zatwierdzone przez KRS. W odpowiedzi Organ poinformował, że posiedzenia nie były nagrywane, a protokoły zostaną udostępnione po ich podpisaniu, zgodnie z § 18 ust. 8 i 10 uchwały KRS nr 265/2017 z 12.9.2017 r. w sprawie Regulaminu Krajowej Rady Sądownictwa (M.P. z 2018 r. poz. 840; dalej: RegKRSUchw). Gdy Stowarzyszenie W. wystąpiło ze skargą na bezczynność Organu w udostępnieniu informacji publicznej, KRS przesłała skarżącemu skany protokołów. W odpowiedzi na skargę Organ wskazał, że żądana przez skarżącego informacja mogła zostać udostępniona dopiero wówczas, gdy przybrała postać dokumentu urzędowego, czyli podpisanego protokołu. Do tego momentu projekty protokołów stanowiły nieoficjalne dokumenty robocze, które nie podlegają udostępnieniu w trybie przepisów ustawy z 6.9.2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 902; dalej: DostInfPubU). Wniosek może dotyczyć informacji istniejącej WSA w Warszawie oddalił skargę, uznając jednocześnie, że nagrania i protokoły z posiedzeń zespołu członków KRS mają walor dokumentów urzędowych i stanowią informację publiczną. Z Regulaminu KRS wynika jednak, że z protokołem z posiedzenia zespołu mamy do czynienia dopiero po jego podpisaniu oraz załączeniu do niego stanowiska zespołu wraz z uzasadnieniem. Muszą one zostać podpisane przez wszystkich członków zespołu, zaś do tego czasu pozostają jedynie projektem opracowywanym przez przewodniczącego zespołu. Projekt protokołu w wersji roboczej może zawierać nieścisłości, błędy stylistyczne czy nieprawidłowe sformułowania, które w dacie zatwierdzenia zyskują właściwą treść i dopiero wówczas staje się one informacją publiczną, która może zostać udostępniona. W konsekwencji Sąd uznał, że niezatwierdzone protokoły nie posiadały waloru informacji publicznej i nie mogły zostać udostępnione. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że informacja ma charakter informacji publicznej, jeśli jest to informacja istniejąca i będąca w posiadaniu organu. Dlatego wniosek o udzielenie informacji może dotyczyć stanu istniejącego na dzień udzielenia odpowiedzi, a nie zmierzać do inicjowania działań zobowiązanego organu. Uwzględnienie skargi na bezczynność organu nie może skutkować koniecznością stworzenia informacji publicznej nieistniejącej w dniu złożenia wniosku (zob. wyrok NSA z 10.1.2018 r., I OSK 452/16, ). W rezultacie nie można skutecznie zarzucić bezczynności zobowiązanemu, jeżeli ten nie posiada żądanej informacji. W takiej sytuacji organ powinien jednak powiadomić wnioskodawcę o tym, że nie może zrealizować żądania zawartego we wniosku. W ocenie Sądu, skoro Organ poinformował Stowarzyszenie W., że posiedzenia zespołów członków KRS wysłuchujących kandydatów na stanowiska sędziów SN nie były nagrywane, a protokoły z posiedzeń zespołów zostaną udostępnione po ich podpisaniu, nie można zarzucić KRS bezczynności. Jednocześnie WSA w Warszawie podkreślił, że nie jest uprawniony do weryfikowania zgodności oświadczenia organu z rzeczywiście dostępnymi mu informacjami. Ustawodawca nie przydzielił sądowi administracyjnemu takich kompetencji i środków umożliwiających prowadzenie postępowania kontrolnego w tym zakresie. Dokument urzędowy a dokument wewnętrzny NSA oddalił skargę kasacyjną Stowarzyszenia W., uznając, że KRS, udzielając odpowiedzi na wniosek, postąpiła prawidłowo i nie można zarzucić jej bezczynności. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że w orzecznictwie wykreowano pojęcie dokumentu wewnętrznego, który nie jest uznawany za informację publiczną. Dokument o charakterze wyłącznie techniczno-organizacyjnym albo roboczym jest tworzony na potrzeby danego podmiotu i zawiera tylko dane związane z jego funkcjonowaniem, niewykorzystane w stosunku do podmiotów spoza administracji publicznej. Może on służyć wymianie informacji między pracownikami danej jednostki, określać zasady ich działania w określonych sytuacjach, czy być fragmentem przygotowań do powstania aktu będącego formą działalności danego podmiotu (zob. wyrok NSA z 4.4.2019 r., I OSK 1709/17, ; wyrok z 18.8.2010 r., I OSK 851/10, ). NSA podkreślił jednak, że koncepcja dokumentu wewnętrznego nie może doprowadzić do naruszenia uprawnienia jednostki dostępu do informacji publicznej. Dlatego za dokument wewnętrzny mogą zostać uznane wyłącznie te dokumenty, które nie wiążą organu i nie przedstawiają jego stanowiska na zewnątrz. Obywatel nie może kontrolować zgodności dokumentów roboczych z ich ostateczną wersją Z regulacji zawartych w Regulaminie KRS wynika, że protokół, który nie został podpisany, oraz do którego nie załączono stanowiska zespołu wraz z uzasadnieniem, nie jest w istocie protokołem w rozumieniu § 18 RegKRSUchw, a jedynie projektem takiego protokołu. Oznacza to, że dokument, który nie został podpisany, nie stanowi dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 6 ust. 2 DostInfPubU. W rezultacie żądane przez Stowarzyszenie W. „niezatwierdzone” protokoły, jako nieposiadające waloru informacji publicznej, nie mogły zostać udostępnione. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że wbrew twierdzeniom skarżącego niepodpisane protokoły z posiedzeń zespołów KRS nie zawierają informacji o stanie spraw publicznych, ponieważ jako dokumenty robocze mogą przedstawiać inny niż rzeczywisty przebieg wydarzeń, niezgodny ze stanowiskiem podpisujących go osób. NSA wyjaśnił, że prawo do uzyskania informacji publicznej nie służy ustalaniu przez obywateli różnic pomiędzy niezobowiązującymi projektami protokołów a ich wersją ostateczną. Kontrola tego, czy protokół odzwierciedla rzeczywisty przebieg zdarzeń, należy do uprawnionych do tego organów państwowych. Wyrok NSA z 15.7.2022 r., III OSK 1361/21,
Sądy podkreślają, że niezatwierdzone protokoły nie mogą być uznane za dokumenty urzędowe ani informacje publiczne. Obywatele nie mają kontroli nad projektem protokołu przed podpisaniem. Artykuł analizuje granice udostępniania informacji publicznej i koncepcję dokumentów wewnętrznych.