Odpowiedzialność adwokata za pozycjonowanie reklamy kancelarii adwokackiej w Internecie
Sąd Najwyższy uznał, że korzystanie z usługi pozycjonowania reklamy kancelarii adwokackiej w Internecie może naruszać zasady etyki adwokackiej oraz przepisy prawa. Sprawa adwokata O.O. ukazuje, że informowanie o cenach usług i promowanie kancelarii w sposób preferencyjny może prowadzić do konsekwencji dyscyplinarnych. Pozycjonowanie stron internetowych to temat kontrowersyjny, będący przedmiotem analizy sądowej i dyscyplinarnej.
Tematyka: pozycjonowanie, reklama, kancelaria adwokacka, etyka adwokacka, prawo o adwokaturze
Sąd Najwyższy uznał, że korzystanie z usługi pozycjonowania reklamy kancelarii adwokackiej w Internecie może naruszać zasady etyki adwokackiej oraz przepisy prawa. Sprawa adwokata O.O. ukazuje, że informowanie o cenach usług i promowanie kancelarii w sposób preferencyjny może prowadzić do konsekwencji dyscyplinarnych. Pozycjonowanie stron internetowych to temat kontrowersyjny, będący przedmiotem analizy sądowej i dyscyplinarnej.
Sąd Najwyższy uznał, że formą niedozwolonej reklamy działalności zawodowej adwokata naruszającą zasady etyczne ustanowione przez samorząd adwokacki, jest korzystanie z usługi, która umożliwia pozycjonowanie kancelarii w preferencyjnej, w stosunku do innych adwokatów, kolejności w wyszukiwarce internetowej. Stan faktyczny Adwokat O.O. został obwiniony o naruszenie zakazu reklamy oraz zamieszczanie na stronie internetowej swojej kancelarii orientacyjnych cen usług, czyli o czyny określone w art. 80 ustawy z 26.5.1982 r. - Prawo o adwokaturze (t.j.: Dz.U. z 2019 r. poz. 1513 ze zm.; dalej jako: PrAdw) w zw. z § 23 i § 23a ust. 3 lit. m Zbioru zasad etyki adwokackiej i godności zawodu. Zgodnie z § 23 Zbioru zasad etyki adwokackiej i godności zawodu, adwokata obowiązuje zakaz korzystania z reklamy, jak również zakaz pozyskiwania klientów w sposób sprzeczny z godnością zawodu oraz współpracy z podmiotami pozyskującymi klientów z naruszeniem prawa lub zasad współżycia społecznego. Na mocy § 23a ust. 3 lit. m Zbioru zasad etyki adwokackiej i godności zawodu, adwokat jest uprawniony do informowania o swojej działalności zawodowej, ale informacje te, wyłącznie na życzenie klienta lub w ofercie skierowanej do potencjalnego klienta, mogą zawierać oświadczenie na temat stawek wynagrodzeń i metod ich obliczania. Sąd dyscyplinarny ukarał adwokata O.O. upomnieniem, zaś Wyższy Sąd Dyscyplinarnego oddalił odwołanie obwinionego. Jak wyjaśniono, pozycjonowanie stron internetowych to takie działania, które mają na celu osiągnięcie jak najwyższej pozycji w wynikach wyszukiwania wyszukiwarek internetowych. Korzystanie z usługi, która prowadzi do tego, że strona internetowa kancelarii adwokackiej znajdzie się górze ekranu z wynikami poszukiwań internauty to forma agresywnej reklamy informującej klientów o działalności zawodowej adwokata poza zwykłą kolejnością. W kasacji ukarany dowodził, że nie można przypisać mu winy, gdyż nie wiedział, że korzystanie z usługi pozycjonowania stron podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej. Jego zdaniem, takie wnioski można wyciągnąć z orzecznictwa Wyższego Sądu Dyscyplinarnego. Twierdził też, że nie każda reklama jest niedozwolona, a jedynie taka, która jest sprzeczna prawem, zasadami wykonywania zawodu i Kodeksem Etyki Adwokackiej. Z uzasadnienia SN Sąd Najwyższy oddalił kasację jako oczywiście bezzasadną. Jak stwierdzono, korzystanie z pozycjonowania stron internetowych kancelarii adwokackich jest uznawane za niedozwoloną formę reklamy (zob. postanowienie SN z 8.1.2019 r., II DSI 9/18, niepubl.). Zdaniem Sądu Najwyższego, z akt sprawy nie wynika, że rzekoma nieświadomość O.O. w zakresie bezprawności czynu jest usprawiedliwiona. W uzasadnieniu stwierdzono, że przyjęcie zakazu korzystania z reklamy przez samorząd adwokacki jest zgodne z przepisami PrAdw i nie prowadzi do naruszenia norm konstytucyjnych, czy prawa unijnego, jak zarzucał obwiniony. Wyrok SN z 14.11.2019 r., II DSI 65/19
Sąd Najwyższy potwierdził niedozwoloność pozycjonowania stron internetowych kancelarii adwokackich jako formy agresywnej reklamy. Wyrok ten stanowi istotne wyjaśnienie dla adwokatów dotyczące granic dopuszczalności w promocji działań zawodowych w Internecie.