Co jeśli stan zdrowia uniemożliwia realizację umowy?
Urząd Miasta Gorzowa Wielkopolskiego oddał w użytkowanie wieczyste nieruchomość kobiecie, która zobowiązała się do budowy domu mieszkalnego z częścią usługową. Po niezrealizowaniu warunków zabudowy, magistrat nałożył dodatkową opłatę roczną. Kobieta argumentowała trudną sytuację zdrowotną i finansową, która uniemożliwiła jej realizację umowy. Pomimo zatrudnienia wykonawcy, nie była w stanie kontynuować budowy. Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało decyzję, jednak Sąd Administracyjny uznał, że stan zdrowia kobiety uniemożliwiał terminowe zagospodarowanie działki.
Tematyka: umowa, użytkowanie wieczyste, opłata roczna, stan zdrowia, Sąd Administracyjny, Gorzów Wielkopolski
Urząd Miasta Gorzowa Wielkopolskiego oddał w użytkowanie wieczyste nieruchomość kobiecie, która zobowiązała się do budowy domu mieszkalnego z częścią usługową. Po niezrealizowaniu warunków zabudowy, magistrat nałożył dodatkową opłatę roczną. Kobieta argumentowała trudną sytuację zdrowotną i finansową, która uniemożliwiła jej realizację umowy. Pomimo zatrudnienia wykonawcy, nie była w stanie kontynuować budowy. Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało decyzję, jednak Sąd Administracyjny uznał, że stan zdrowia kobiety uniemożliwiał terminowe zagospodarowanie działki.
Wydanie decyzji na podstawie art. 63 ust. 3 GospNierU nie jest obligatoryjne i to od uznania danego organu zależy, czy decyzja taka zostanie podjęta. Urząd Miasta Gorzowa Wielkopolskiego oddał w użytkowanie wieczyste nieruchomość kobiecie, która zobowiązała się, że wybuduje na niej dom mieszkalny wraz z częścią usługową. Miała ona zakończyć roboty budowlane, w tym wykonanie elewacji budynku, w terminie do końca 2015 r. W umowie wskazano, że w przypadku niedotrzymania warunków zabudowy właściciel gruntu ustali dodatkowe opłaty roczne obciążające użytkownika wieczystego, niezależnie od opłat rocznych z tytułu użytkowania. Tak też się stało. Magistrat z końcem 2016 r. uznał, że kobieta nie dotrzymała terminu zagospodarowania nieruchomości gruntowej w sposób wskazany w umowie o oddanie w użytkowanie wieczyste. Zdaniem urzędników okoliczności sprawy nie wskazywały, aby niewykonanie obowiązku nastąpiło z przyczyn niezależnych od użytkownika wieczystego. W konsekwencji (na podstawie art. 63 ustawy z 21.8.1997 r. (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm.; dalej: GospNierU)) organ ustalił opłatę roczną dodatkową za 2017 r. w wysokości 10 % wartości nieruchomości. Przedstawiciel kobiety wniósł odwołanie twierdząc, że magistrat ustalając stopień jej zawinienia w sprawie nie uwzględnił trudnej sytuacji majątkowej oraz zdrowotnej, w jakiej znajdowała się użytkowniczka wieczysta. Z powodu złego stanu zdrowia (przebyty udar, a ponadto sędziwy wiek – 88 lat) nie była ona w stanie wykonać obowiązku wzniesienia budynku. Choć zatrudniony przez nią wykonawca zapewniał, że wywiąże się ze zleconych robót, nie do końca tak się stało. Kobieta, która większość niewielkiej emerytury zmuszona jest przeznaczać na leki, nie była w stanie zatrudnić innego, kolejnego wykonawcy. W związku z powyższym nie jest właściwe obarczanie użytkowniczki wieczystej winą za opóźnienie w budowie. Jej przedstawiciel zaznaczył dodatkowo, że znaczna część robót została już wykonana, a budynek znajduje się w stanie surowym otwartym. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję magistratu wskazując, że zgodnie z GospNierU opłaty dodatkowe za użytkowanie wieczyste mogą być zastosowanie w każdym przypadku, gdy nieruchomość oddana w użytkowanie wieczyste nie została zagospodarowana w terminie. W ocenie SKO to na kobiecie ciążył obowiązek dotrzymania terminu zabudowania nieruchomości, a niewywiązywanie się przez wykonawcę robót budowlanych z zawartej umowy na wykonanie budynku, a także kwestie zdrowotne oraz finansowe nie stanowią podstawy do uznania, że niewykonanie obowiązku zagospodarowania nieruchomości nastąpiło z przyczyn niezależnych od użytkownika wieczystego. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 28.4.2021 r., II SA/Go 445/20, stanął jednak po stronie kobiety. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał on, że wydanie decyzji na podstawie art. 63 ust. 3 GospNierU nie jest obligatoryjne i to od uznania danego organu zależy, czy decyzja taka zostanie podjęta. Nie może on jednak tego uczynić mechanicznie, gdy tylko stwierdzi, że określony w umowie termin do zagospodarowania gruntu został przekroczony. Konieczne jest bowiem ustalenie, czy po stronie osób, które w umowie zobowiązały się do zagospodarowania gruntu nie zachodzą okoliczności usprawiedliwiające niewykonanie podjętego obowiązku. Sąd zaznaczył, że w szczególności takimi okolicznościami może być stan zdrowia zobowiązanych osób, przy czym trzeba wyjaśnić, czy stan ten nie tylko nie uniemożliwiał terminowe zagospodarowanie działki, ale także, czy nie powodował bezczynności tych osób w kwestii ubiegania się o zmianę terminu do wykonania podjętego obowiązku, czy też braku aktywności w toczącym się w sprawie postępowaniu administracyjnym. Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 28.4.2021 r., II SA/Go 445/20,
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uznał, że decyzja organu zależy od okoliczności sprawy, a stan zdrowia osoby zobowiązanej może być uzasadnieniem nierealizacji umowy. Konieczne jest indywidualne rozpatrzenie sytuacji i ewentualne usprawiedliwienie braku wykonania obowiązku. Wyrok ten stanowi ważny precedens w kontekście interpretacji przepisów dotyczących użytkowania wieczystego nieruchomości.