Ustawa o gospodarce nieruchomościami pod lupą TK
Ustanowienie dwóch dróg dochodzenia roszczeń za szkody planistyczne czy wydanie przez starostę w zgodzie z miejscowym planem zagospodarowania, ewentualnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości z powodu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jest zgodny z Konstytucją RP – zasadą ochrony własności. Przeczytaj więcej, by dowiedzieć się, dlaczego Trybunał Konstytucyjny orzekł tak, a nie inaczej.
Tematyka: ustawa, gospodarka nieruchomościami, Trybunał Konstytucyjny, odszkodowanie, planowanie przestrzenne
Ustanowienie dwóch dróg dochodzenia roszczeń za szkody planistyczne czy wydanie przez starostę w zgodzie z miejscowym planem zagospodarowania, ewentualnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości z powodu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jest zgodny z Konstytucją RP – zasadą ochrony własności. Przeczytaj więcej, by dowiedzieć się, dlaczego Trybunał Konstytucyjny orzekł tak, a nie inaczej.
Ustanowienie dwóch dróg dochodzenia roszczeń za szkody planistyczne, czy wydanie przez starostę w zgodzie z miejscowym planem zagospodarowania, ewentualnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości z powodu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jest zgodny z Konstytucją RP – zasadą ochrony własności. Podczas ustalania prawa do odszkodowania za obniżenie wartości nieruchomości na skutek przeprowadzenia linii elektroenergetycznej zaszła potrzeba zbadania konstytucyjności jednego z przepisów ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 344; dalej: GospNierU). Sprawa rozpoczęła się, gdy właścicielka dużej działki, składającej się z gruntów rolnych i nieużytków zawnioskowała o ustalenie odszkodowania za przeprowadzenie przez jej nieruchomość dwutorowej linii wysokiego napięcia. Ponieważ linia ta znacznie ograniczyła możliwość korzystania z niej, kobieta spodziewała się uzyskania pieniędzy nie tylko z tytułu realizacji inwestycji, ale także za szkodę krajobrazową i obniżenie wartości działek, jakie mogłaby wydzielić z terenu zajętego pod pas technologiczny. Kolejne organy – począwszy od starosty, kończąc na Naczelnym Sądzie Administracyjnym – nie znalazły jednak uzasadnienia do przyznania kobiecie pełnego odszkodowania. NSA argumentując swoje stanowisko wskazał na art. 128 ust. 4 GospNierU. Mówi on, że odszkodowanie przysługuje również za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120, art. 124, art. 124a, art. 124b, art. 124c, art. 125 i art. 126 GospNierU. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek tych zdarzeń zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu. NSA ustalił, że odszkodowanie ustalone na podstawie powyższej regulacji powinno rekompensować szkody będące w związku z czasowym zajęciem nieruchomości określonym w decyzji starosty. Tymczasem kobieta powoływała się także na zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wskazując, że na skutek jego realizacji dojdzie do ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości. Organ stwierdził, że każdemu właścicielowi nieruchomości przysługuje prawo do skorzystania z roszczenia przewidzianego w art. 36 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy z 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 977), jednak dotyczy to rzeczywistej szkody. Kobieta skierowała sprawę do Trybunału Konstytucyjnego zarzucając niezgodność z Konstytucją dwutorowemu trybowi dochodzenia pełnego odszkodowania. Zdaniem jej i jej pełnomocnika z uwagi na konieczność niezależnego dochodzenia roszczeń z dwóch tytułów jest de facto utrudnianiem właścicielom odzyskiwania pieniędzy. TK w wyroku z 13.6.2023 r., SK 42/21, , orzekł jednak na niekorzyść skarżącej. Organ uznał, że ustanowienie dwóch dróg dochodzenia roszczeń za szkody planistyczne czy wydanie przez starostę w zgodzie z miejscowym planem zagospodarowania, ewentualnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości z powodu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jest zgodny z Konstytucją RP – zasadą ochrony własności. W ustnym uzasadnieniu przyjętego stanowiska sędzia sprawozdawca tłumaczył, że obowiązująca procedura jest trafna i logiczna. Gdyby można było dochodzić odszkodowań z różnych tytułów w jednej procedurze, mogłoby dojść do rozerwania niezwykle istotnego w tej materii związku przyczynowo- skutkowego. Ponadto, na co zwrócił uwagę sędzia sprawozdawca, w Konstytucji RP nie ma zapisów, które wskazywałyby na konieczność dochodzenia odszkodowania w jednym postępowaniu. Wyrok TK z 13.6.2023 r., SK 42/21,
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 13.6.2023 r., SK 42/21, orzekł na niekorzyść skarżącej, argumentując, że ustanowienie dwóch dróg dochodzenia roszczeń za szkody planistyczne czy wydanie przez starostę zgodne jest z Konstytucją RP. Decyzja ta ma istotne konsekwencje dla właścicieli nieruchomości. Sprawdź, co jeszcze wpłynęło na to rozstrzygnięcie.