Przychód w przypadku nieodpłatnego szkolenia organizowanego przez samorząd

Składki członkowskie stanowią zasadnicze źródło finansowania szkoleń dla członków samorządu zawodowego. Uczestnicy szkoleń faktycznie je sami finansują poprzez opłacanie składek członkowskich, co wyklucza opodatkowanie jako nieodpłatne świadczenie. Wyrok NSA potwierdza tę interpretację.

Tematyka: składki członkowskie, szkolenia, samorząd zawodowy, nieodpłatne świadczenie, opodatkowanie, interpretacja indywidualna

Składki członkowskie, stanowiąc zasadnicze, dominujące źródło pozostających w dyspozycji Izby środków
finansowych, umożliwiają sfinansowane m.in. także szkolenia dla członków samorządu zawodowego.
Wprawdzie składek tych, pochodzących od konkretnych osób, nie da się już wyodrębnić, przyporządkować
i powiązać z konkretnym, zorganizowanym i sfinansowanym ze środków Izby przedsięwzięciem
podejmowanym na rzecz przynależących do niej członków, w tym przypadku zorganizowaniem szkolenia, nie
zmienia to jednak zasadniczej dla sprawy kwestii, że w istocie rzeczy, to uczestnicy szkolenia faktycznie je
dla siebie samych sfinansowali, co stanowi o tym, że w sytuacji przedstawionej we wniosku o wydanie
interpretacji indywidualnej nie mamy do czynienia z podlegającym opodatkowaniu przychodem w postaci
nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 11 ust. 1 PDOFizU. Wyrok
NSA z 30.5.2017 r., II FSK 1206/15
Z uzasadnienia:
Wyrokiem z 8.1.2015 r. WSA w Gliwicach uchylił interpretację Ministra Finansów z 25.2.2014 r. wydaną na skutek
wniosku O. Izby (...) w K. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy, sąd I instancji wskazał, że pismem z 27.1.2014 r. skarżąca
wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej skutków podatkowych w zakresie podatku
dochodowego od osób fizycznych związanych z finansowaniem członkom Izby udziału w kursach szkoleniowych.
W przedstawionym stanie faktycznym O. Izba (...) w K. podała, że jest organem samorządu zawodowego, którego
działanie regulują przepisy ustawy z 1.7.2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 174, poz.
1038, dalej: PołPielSamU). Zgodnie z art. 11 ust. 2 pkt 4 PołPielSamU członkowie samorządu są obowiązani
regularnie opłacać składkę członkowską w wysokości ustalonej uchwałą Krajowego Zjazdu. Ponadto z mocy art. 11
ust. 1 pkt 2 PołPielSamU z tytułu przynależności do samorządu jego członkowie mają prawo do korzystania
z pomocy izb w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz właściwych warunków wykonywania zawodu.
W wykonywaniu tego ustawowego obowiązku skarżąca organizuje kursy szkoleniowe dla pielęgniarek i położnych
będących członkami izby. Zgodnie z wewnętrznym Regulaminem Izby osoby uprawnione mogą korzystać z udziału
w tych szkoleniach dopiero po trzech miesiącach regularnego opłacania składek członkowskich. Uprawnienie to
przysługuje im raz w roku.
W związku z tym wnioskodawczyni zadała następujące pytania:
1. Czy wobec nałożonych ustawowo obowiązków przynależności do samorządu zawodowego i podnoszenia
kwalifikacji zawodowych przez członków tego samorządu, realizowanie tego obowiązku poprzez
uczestniczenie w kursie szkoleniowym organizowanym przez organ samorządu zawodowego ze środków
członka samorządu, po stronie uczestnika powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych, jeżeli prawo uczestniczenia w tym kursie przysługuje tylko po uprzednim opłaceniu
składek członkowskich?
2. Jeśli uczestnictwo w takim kursie powoduje powstanie przychodu po stronie jego uczestnika, to w konsekwencji
czy organ samorządu ma obowiązek sporządzenia dla każdego uczestnika kursu informacji PIT-8C?
3. Czy wnioskodawca jest zobowiązany wystawić deklarację PIT-8C dla pielęgniarek/położnych, które uczestniczyły
w bezpłatnych kursach kształcenia podyplomowego organizowanych przez wnioskodawcę w ramach wykonywania
zadań ustawowych?
Zdaniem wnioskodawczyni uczestnictwo w kursie szkoleniowym organizowanym przez organ samorządu
zawodowego i finansowanym z jego środków nie powoduje przychodu po stronie uczestniczących w tym
kursie osób, a w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie
stanowi ono także nieodpłatnego świadczenia na rzecz uczestników kursów, bowiem uczestnictwo w nich powiązane
zostało z ekwiwalentem w postaci opłacania składki członkowskiej na rzecz Izby.
W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego organ interpretacyjny uznał stanowisko
wnioskodawczyni za nieprawidłowe.
Wychodząc od językowej wykładni pojęcia nieodpłatne świadczenie, wskazał, że jest nim takie zdarzenie, którego
następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innego podmiotu. Jeżeli zatem

dana osoba bezpłatnie uczestniczy w kursach czy innych formach kształcenia, tym samym uzyskuje
nieodpłatne świadczenia. Bez znaczenia jest przy tym fakt, że finansowanie tych świadczeń pochodzi z puli
obowiązkowych składek członkowskich. Środki ze składek członkowskich stanowią własność Izby, która może nimi
dobrowolnie rozporządzać. Brak jest podstaw, aby wiązać uczestnictwo w różnych formach szkolenia
z ekwiwalentem w postaci opłacania składek członkowskich na rzecz wnioskodawczyni.
W rezultacie organ interpretacyjny uznał, że finansowanie kursów szkoleniowych organizowanych nieodpłatnie
przez Izbę stanowi dla członków samorządu pielęgniarek i położnych konkretne przysporzenie majątkowe,
które należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10
ust. 1 pkt 9 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz.
361 ze zm., dalej: PDOFizU). W związku z tym na Izbie ciąży obowiązek sporządzenia dla tych osób informacji PIT-
8C, w myśl art. 42a PDOFizU. Na skutek skargi wniesionej przez wnioskodawczynię WSA w Gliwicach wyrokiem
z 8.1.2015 r. uchylił zaskarżoną interpretację.
Sąd uznał, że zasadniczy problem przy rozpoznawaniu interpretacji sprowadza się do ustalenia, czy uczestnictwo
członka samorządu zawodowego w organizowanym przez ten samorząd bezpłatnym kursie szkoleniowym stanowi
nieodpłatne świadczenie podlegające kwalifikacji jako przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw.
z art. 10 ust. 1 pkt 9 PDOFizU. Dokonał w związku z tym obszernej interpretacji pojęcia nieodpłatne świadczenie
w rozumieniu prawa podatkowego. Odwołał się przy tym do stanowiska prawnego wyrażonego w uchwale składu 7
sędziów z 16.10.2006 r., II FPS 1/06 oraz poprzedzającej ją uchwale z 18.11.2002 r., FPS 9/02, w których wskazano,
że podatkowe pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem
wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem
innego podmiotu, lub te zdarzenia, których skutkiem jest nieodpłatne tzn. niezwiązane z kosztami lub inną
formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe na rzecz innej osoby mające wymiar finansowy. Jednocześnie
jednak otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym zarówno aktualnie, jak i w przyszłości. Stan ten
należy badać każdorazowo w określonym kontekście zarówno prawnym, jak i gospodarczym.
W analizowanym stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o interpretację zdaniem sądu nie doszło do
uzyskania przez pielęgniarki czy położne przychodu z nieodpłatnych świadczeń, jak również przychodu
z innych źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 PDOFizU. Samorząd nie ma zatem obowiązku sporządzania dla
uczestników kursu informacji PIT-8C.
Sąd za właściwe uznał stanowisko organu, że nie można wiązać zapłaty składek członkowskich na rzecz korporacji
z zapłatą za konkretne przeprowadzone szkolenie. W tym zakresie brak jest prostej ekwiwalentności świadczeń.
Jednocześnie jednak wpłacone składki tworzą majątek Izby, który w pewnym zakresie jest przeznaczany na cele
szkoleniowe. Wzajemność świadczenia wynika więc z tego, że możliwość uczestniczenia w kursie jest uzależniona
od realizacji przez pielęgniarkę lub położną ustawowego obowiązku o wymiarze finansowym, a realizacja tego
obowiązku ma znaczenie dla stanu majątkowego samorządu i realizacji ciążącego na nim obowiązku kształcenia
podyplomowego członków Izby. Istnieje zatem pewna ekwiwalentność świadczeń, gdyż pielęgniarki i położne
mają obowiązek podnoszenia swych kwalifikacji, a samorząd obowiązek sprawowania pieczy nad
wykonywaniem przez nie zawodu z uwagi na interes publiczny. Z tych względów sąd uznał, że organ
interpretacyjny dokonał błędnej wykładni określenia „nieodpłatne świadczenie” w kontekście stanu faktycznego
przedstawionego we wniosku o interpretację.
W skardze kasacyjnej skierowanej do NSA Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora IS w Katowicach
zarzucił zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 11 ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1,
w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 PDOFizU (...).
Dla uzasadnienia swego stanowiska organ interpretacyjny odwołał się do rozważań zawartych w wyroku TK
z 8.7.2014 r., K 7/13, w kontekście otrzymywania przez pracowników przychodu ze stosunku pracy. W ocenie organu
podatkowego rozważania TK w aspekcie zdefiniowania pojęcia inne nieodpłatne świadczenia znajdą zastosowanie
także w tej. sprawie, z tą różnicą, że otrzymane przez pielęgniarki i położne nieodpłatne świadczenia zakwalifikowane
zostaną do źródła przychodów inne źródła jako, że stron nie wiąże stosunek pracy. W ocenie TK przeprowadzona
przez niego analiza przepisów PDOFizU pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych
świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 PDOFizU.
Za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:
– zostały spełnione za zgodą pracownika, który skorzystał z nich w pełni dobrowolnie;
– zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść;
– korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna dla ogółu podmiotów).

W analizowanym stanie faktycznym finansowanie członkom Izby (tj. pielęgniarkom i położnym) udziału
w kursach szkoleniowych stanowi dla nich nieodpłatne świadczenie, a tym samym przychód w rozumieniu
PDOFizU, który należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł.
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik O. Izby (...) w K. wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej. (...)
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie jest zasadna.
(...) W punkcie wyjścia wskazać należy, że pojęcie nieodpłatne świadczenie nie zostało zdefiniowane w ustawie
podatkowej. W uchwale składu 7 sędziów z 16.10.2006 r., II FPS 1/06 [ONSAiWSA Nr 6/2006, poz. 153 (…)],
podtrzymującej stanowisko prawne wyrażone w uchwale z 18.11.2002 r., FPS 9/02 [ONSA Nr 2/2003, poz. 47 (…)].
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że podatkowe pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż
w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem ono wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których
następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia
gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu,
przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy (...). Ze świadczeniem nieodpłatnym będziemy
mieli zatem do czynienia w przypadkach, w których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem
darmym. Oznacza to, że nie świadczy nic w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości. W rozstrzyganej sprawie
należy także odwołać się do stanowiska NSA wyrażonego w wyroku z 23.4.2013 r., II FSK 1741/11 (…)
wskazującego, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym
kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk
gospodarczych i zdarzeń prawnych. To właśnie one, jak trafnie ocenił sąd I instancji, determinują w rozstrzyganej
sprawie ocenę, że uczestnictwo przez członka samorządu zawodowego, w bezpłatnym kursie szkoleniowym
organizowanym przez Izbę ze środków samorządu zawodowego, na warunkach opisanych we wniosku o udzielenie
indywidualnej interpretacji, nie stanowi dla jego uczestnika przychodu z nieodpłatnych świadczeń.
W złożonej skardze kasacyjnej Minister Finansów, na poparcie prezentowanego w tej sprawie stanowiska, że
finansowanie kursów szkoleniowych organizowanych nieodpłatnie przez Izbę stanowi dla członków samorządu
pielęgniarek i położnych konkretne przysporzenie majątkowe, które należy zakwalifikować do przychodów z innych
źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 PDOFizU nawiązał do wyroku TK z 8.7.2014 r., K
7/13. W wyroku tym Trybunał, badając zgodność z art. 2 i art. 217 Konstytucji RP przepisów PDOFizU dotyczących
„innych nieodpłatnych świadczeń” – art. 12 w zw. z art. 11 ust. 1 oraz w zw. z art. 11 ust. 2–2b, sformułował szereg
wskazań interpretacyjnych (kryteriów), pozwalających uznać unormowania zawierające to, tak niedookreślone
pojęcie, za zgodne z ww. przepisami Konstytucji RP. Nie negując doniosłości tego orzeczenia dla wyjaśnienia
znaczenia użytego w przepisach podatkowych pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”, nie można jednak nie
dostrzegać okoliczności, które nie pozwalają przy rozpoznaniu niniejszej sprawy na ograniczenie się jedynie do
wskazań wynikających z powyższego wyroku Trybunału i przyjęcie ich w sposób automatyczny.
Po pierwsze, inna była płaszczyzna oceny dokonywanej przez Trybunał Konstytucyjny. Był to wyrok o charakterze
interpretacyjnym, w którym Trybunał wskazał takie rozumienie analizowanych przepisów, które zapewnią ich
zgodność z Konstytucją RP. Innymi słowy, Trybunał stwierdził konstytucyjność tych przepisów w ich określonym
rozumieniu.
Po drugie, jako założenie do swoich rozważań Trybunał przyjął, że chodzi o świadczenie „bez ustalonej za nie
zapłaty”, a zatem w rozważaniach Trybunału nie był obecny ten aspekt ekwiwalentności, które to zagadnienie
stanowi główną oś sporu w niniejszej sprawie.
Wreszcie po trzecie i najważniejsze, w sprawie, którą analizował Trybunał, chodziło o relację pomiędzy pracodawcą
a pracownikiem w przedmiocie „innego nieodpłatnego świadczenia” jako jednego z możliwych składników
przychodów ze stosunku pracy, natomiast w rozpoznawanej sprawie chodzi o świadczenie na linii organ samorządu
zawodowego i członkowie tego samorządu. Ta ostatnia kwestia jest także bardzo istotna, mając na uwadze
argumentację prezentowaną w sprawie przez Ministra Finansów.
Oczywiście w sensie formalnym O. Izba (...) jako osoba prawna jest odrębnym podmiotem w stosunku do osób
fizycznych – członków samorządu zawodowego i zasadniczo zgodzić się też należy z Ministrem Finansów, iż
formalnie rzecz biorąc, w momencie opłacenia składki członkowskiej następuje jej przewłaszczenie na rzecz
samorządu zawodowego i staje się ona elementem jego majątku, którym właściwy organ samorządu zawodowego
może dysponować.
Nie można jednak tracić z pola widzenia postrzegania samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych jako
pewnego rodzaju zbiorowości (korporacji), której najistotniejszym substratem są członkowie tego samorządu. Nie
organy (władze) samorządu i nie jego majątek, lecz właśnie członkowie Izby stanowią o sensie i istocie
funkcjonowania i istnienia samorządu zawodowego.

Odzwierciedleniem tej idei są również zapisy zawarte w przepisach prawa. W myśl art. 2 ust. 1 i 3 PołPielSamU
samorząd zawodowy pielęgniarek i położnych, zwany dalej „samorządem”, reprezentuje osoby wykonujące zawody
pielęgniarki i położnej oraz sprawuje pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu
publicznego i dla jego ochrony. Przynależność pielęgniarek i położnych do samorządu jest obowiązkowa.
Z przynależnością tą wiąże się także obowiązek uiszczania z tego tytułu składki członkowskiej (art. 11 ust. 2 pkt 4
PołPielSamU). Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 PołPielSamU pielęgniarki i położne przynależące do samorządu
zawodowego mają prawo korzystać z pomocy izb w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych, który to
obowiązek wynika dla nich z art. 61 ustawy z 15.7.2010 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (tekst jedn. Dz.U.
z 2014 r. poz. 1435 ze zm.). W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 PołPielSamU zadaniami samorządu są w szczególności:
sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodów. Zadanie to realizowane jest m.in. przez prowadzenie
kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych art. 4 ust. 2 pkt 6 PołPielSamU.
Z przywołanych regulacji wynika, że pomiędzy członkiem samorządu zwodowanego a tym samorządem istnieje
szczególnego rodzaju więź prawna i szczególnego rodzaju relacja, zupełnie odmienna od relacji pomiędzy
pracodawcą a pracownikami, czy też relacjami, jakie zachodzą pomiędzy poszczególnymi osobami.
Okoliczność powyższą, stanowiącą o specyfice tej sprawy, należy również wziąć pod uwagę, dokonując oceny
charakteru świadczeń, jakie mogą występować w relacjach finansowych (materialnych) zachodzących pomiędzy
samorządem zawodowym pielęgniarek i położnych a jego członkami – także w kontekście ich możliwego
opodatkowania – a więc fiskalnej ingerencji państwa w stosunkach, jakie zachodzą pomiędzy samorządem
zawodowym a osobami, które go tworzą.
Przedstawione okoliczności przesadzają o tym, że za trafne uznać należy stanowisko WSA w Gliwicach zawarte
w kontrolowanym wyroku z 8.1.2015 r. Sąd ten, prawidłowo analizując kwestię ekwiwalentności świadczeń w relacji
samorząd zawodowy oraz osoby wchodzące w jego skład, zwrócił uwagę, że wzajemność świadczeń, której
wystąpienie eliminuje dane świadczenie ze zbioru świadczeń nieodpłatnych, nie ogranicza się tylko do
ekwiwalentności w cywilistycznym, obligacyjnym rozumieniu, a ocena, czy świadczenia mają charakter wzajemny,
powinna zostać dokonana w konkretnym kontekście, z uwzględnieniem okoliczności, w których dochodzi do
udzielenia świadczenia. Trafnie sąd I instancji jako istotny kontekst sytuacyjny rozpoznawanej sprawy, wpływający na
ocenę charakteru świadczenia, wskazał okoliczność, że udzielenie przez samorząd zawodowy świadczenia w postaci
umożliwienia uczestniczenia jego członków w szkoleniu, stanowi wypełnienie ustawowego obowiązku samorządu
sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu pielęgniarki i położnej. Rację ma sąd I instancji,
zwracając uwagę na wyraźną korelację pomiędzy tym obowiązkiem samorządu a obowiązkiem uiszczenia składki
przez osoby wchodzące w jego skład.
Innymi słowy, składki, które pielęgniarki i położne opłacają, winny być, chociaż w części spożytkowane na
ich doskonalenie zawodowe w celu ułatwienia wypełnienia powinności należytego wykonywania zawodu,
w tym przypadku poprzez organizację różnego rodzaju szkoleń. Członkowie samorządu, opłacając obowiązkową
składkę, ponoszą ciężar finansowy, aby umożliwić samorządowi wypełnianie jego ustawowych zadań, m.in. szkolenia
jego członków. Przyjęcie korporacyjnych zasad udzielania świadczeń w postaci umożliwienia udziału w bezpłatnych
szkoleniach, pod warunkiem regularnego opłacania składki członkowskiej, przeznaczenie środków pochodzących ze
składek na finansowanie tych szkoleń i udzielanie w ten sposób świadczeń członkom samorządu stanowi
o uwarunkowaniu udzielenia świadczenia, spełnieniem przez członka korporacji innego świadczenia w postaci
składki, ze skutkiem dla majątku samorządu.
Izba, organizując określone szkolenia i umożliwiając udział w nich członkom samorządu, z jednej strony spełnia na
ich rzecz i w ich interesie określone świadczenie, jednocześnie jednak tym samym wypełnia swój własny ustawowy
obowiązek.
Minister Finansów dowodził i argumentował, że na podstawie uiszczonej na rzecz samorządu składki członek Izby
nie ma uprawnienia do żądania realizacji jakiegokolwiek świadczenia, które byłoby ekwiwalentem dokonanej z tego
tytułu wpłaty, zaś o ekwiwalentności można byłoby mówić wówczas, gdyby opłacona składka miała
zindywidualizowane przeznaczenie i pozostawała do dyspozycji członka.
Jednakże, jak już wspomniano wcześniej, obowiązek dostarczenia określonego świadczenia na rzecz członków
samorządu (tu poprzez zorganizowanie szkolenia i umożliwienia udziału w nim członkom Izby) wynika wprost
z PołPielSamU, zaś prawidłowe zarządzanie majątkiem Izby wyznacza granice, w jakich w kontekście innych
obowiązków samorządu zawodowego, a także potrzeb szkoleniowych członków Izby, szkolenia mają charakter
bezpłatny, a w jakich odpłatny lub częściowo odpłatny.
Składki członkowskie, stanowiąc zasadnicze, dominujące źródło pozostających w dyspozycji Izby środków
finansowych, umożliwiają sfinansowanie m.in. także szkolenia dla członków samorządu zawodowego.
Wprawdzie składek tych, pochodzących od konkretnych osób, nie da się już wyodrębnić, przyporządkować
i powiązać z konkretnym, zorganizowanym i sfinansowanym ze środków Izby przedsięwzięciem podejmowanym na
rzecz przynależących do niej członków, w tym przypadku zorganizowaniem szkolenia, nie zmienia to jednak

zasadniczej dla sprawy kwestii, że w istocie rzeczy, to uczestnicy szkolenia faktycznie je dla siebie samych
sfinansowali, co stanowi o tym, że w sytuacji przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie
mamy do czynienia z podlegającym opodatkowaniu przychodem w postaci nieodpłatnego świadczenia, o którym
mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 11 ust. 1 PDOFizU.
Z podanych wyżej powodów jako nietrafny ocenić należało jedyny sformułowany w skardze kasacyjnej zarzut
naruszenia tych przepisów. Dlatego też uznając, że skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw, NSA
skargę tę oddalił na podstawie art. 184 PostAdmU. (...)
Wyrok NSA z 30.5.2017 r., II FSK 1206/15

Sąd uznał, że finansowanie kursów szkoleniowych przez samorząd zawodowy dla członków nie stanowi nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu. Składki członkowskie pozostające w dyspozycji Izby umożliwiają sfinansowanie szkoleń, co nie generuje przychodu z nieodpłatnych świadczeń.