Wpływ zmiany ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego na nabycie nieruchomości rolnej w postępowaniu upadłościowym
26.6.2019 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z 11.4.2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, która istotnie zmienia zasady nabycia nieruchomości rolnej w postępowaniu upadłościowym. Kluczową zmianą jest zniesienie wymogu zgody Dyrektora KOWR dla nabywcy spoza kręgu rolników indywidualnych. Rozszerzenie katalogu wyłączeń ułatwia likwidację nieruchomości i zwiększa zaspokojenie wierzycieli.
Tematyka: ustawa, kształtowanie ustroju rolnego, nieruchomość rolna, postępowanie upadłościowe, Dyrektor KOWR, likwidacja nieruchomości, wierzyciele, efektywność procedur
26.6.2019 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z 11.4.2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, która istotnie zmienia zasady nabycia nieruchomości rolnej w postępowaniu upadłościowym. Kluczową zmianą jest zniesienie wymogu zgody Dyrektora KOWR dla nabywcy spoza kręgu rolników indywidualnych. Rozszerzenie katalogu wyłączeń ułatwia likwidację nieruchomości i zwiększa zaspokojenie wierzycieli.
26.6.2019 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z 11.4.2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (t.j.: Dz.U. z 2018 r. poz. 1405 ze zm., dalej jako: UstRolU), która ma istotny wpływ na nabycie nieruchomości rolnej w toku postępowania upadłościowego. Kluczową zmianą jest zniesienie wymogu uzyskania zgody Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa (dalej: „Dyrektor KOWR”) na nabycie nieruchomości rolnej w toku postępowania upadłościowego przez osobę inną niż rolnik indywidulany lub podmioty wskazane w ustawie. W dotychczasowym stanie prawnym, zgodnie z treścią art. 2a UstRolU, nabywcą nieruchomości rolnej mógł być, z zastrzeżeniem ustawowych wyjątków, jedynie rolnik indywidualny. Ustawa dość szczegółowo precyzuje przy tym, jakie przesłanki należy spełniać aby uzyskać status „rolnika indywidualnego”. Jest to osoba fizyczna, będąca właścicielem, użytkownikiem wieczystym, samoistnym posiadaczem lub dzierżawcą nieruchomości rolnych, o ile łączna powierzchnia użytków rolnych nie przekracza 300 ha, posiadającą kwalifikacje rolnicze oraz co najmniej od 5 lat zamieszkałą w gminie, na obszarze której jest położona jedna z nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego i prowadzącą przez ten okres osobiście to gospodarstwo. Co prawda ustawa przewidywała wyłączenia od tych restrykcyjnych ograniczeń, wskazując że nabywcą nieruchomości rolnej może być, poza rolnikiem indywidualnym, np.: osoba bliska zbywcy, jednostka samorządu terytorialnego, Skarb Państwa lub działająca na jego rzecz Agencja, a także Kościół Katolicki, inny kościół lub związek wyznaniowy, co jednak nie miało w praktyce większego znaczenia w kontekście trudności, z jakimi borykali się syndycy mas upadłości, w skład których wchodziły nieruchomości rolne. Problem wynikał z tego, że ustawa wśród wyjątków przewidywała nabycie nieruchomości rolnej w toku postępowania sanacyjnego, ale już nie w postępowaniu upadłościowym, pomimo że zgodnie z treścią art. 323 ust. 3 ustawy z 15.5.2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (t.j.: Dz.U. z 2019 r. poz. 243 ze zm.), skutki sprzedaży dokonanej w postępowaniu sanacyjnym są identyczne jak skutki sprzedaży dokonanej przez syndyka w procesie upadłości. Dotychczas zatem, nabycie nieruchomości rolnej w toku postępowania upadłościowego przez osobę inną niż rolnik indywidualny oraz inną niż podpadająca pod ustawowe wyłączenia, mogło nastąpić wyłącznie za zgodą Dyrektora KOWR wyrażoną w formie ostatecznej decyzji administracyjnej. Ustawa z 11.6.2019 r. o zmianie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego oraz niektórych innych ustaw w art. 1 w pkt. 5 zmieniła m.in. art. 2a UstRolU w ten sposób, że rozszerzyła dotychczasowy katalog wyłączeń o osiem kolejnych przypadków, w których nabycie nieruchomości rolnej może nastąpić przez osobę inną niż rolnik indywidualny. W praktyce wydaje się, że najbardziej doniosłe znaczenie będzie miało uwolnienie spod obostrzeń ustawy obrotu nieruchomościami poniżej 1ha, jak również możliwość nabycia – bez zgody Dyrektora KOWR – nieruchomości rolnych w toku postępowania upadłościowego i egzekucyjnego. Rozszerzenie katalogu wyjątków, m.in. o postępowanie upadłościowe, niweluje powstałą na gruncie poprzednio obowiązującej regulacji nieścisłość, wynikającą z objęcia wyłączeniem postępowania sanacyjnego przy jednoczesnym pominięciu postępowania upadłościowego. Przede wszystkim jednak udrażnia przebieg postępowań upadłościowych, w skład których wchodzą nieruchomości rolne, poprzez ułatwienie (a nierzadko w ogóle umożliwienie) syndykom likwidację takich nieruchomości. Ostatecznie beneficjentami wprowadzonej zmiany są zaś wierzyciele upadłego podmiotu, albowiem to oni uzyskają odpowiednio wyższe zaspokojenie swych roszczeń. Prawidłowość jest bowiem następująca: im więcej środków w masie upadłości (w tym głównie wskutek likwidacji jej składników), tym większa pula środków dla wierzycieli. Dodatkowo należy także wskazać, że zgodnie z art. 6 ustawy nowelizującej, postępowania w sprawach dotyczących wyrażenia zgody przez Dyrektora KOWR na nabycie nieruchomości rolnych w przypadku postępowania upadłościowego, wszczęte i niezakończone ostateczną decyzją przed dniem wejścia w życie ustawy zostaną umorzone. Oznacza to, że ustawowe wyłącznie nabycia nieruchomości rolnej w toku upadłości, odnosi się nie tylko do postępowań upadłościowych, które będą wszczęte w przyszłości (tj. po 26.6.2019 r.), ale także tych które już się toczą. Skoro bowiem zainicjowane wpadkowo w tych postępowaniach procedury zmierzające do pozyskania zgody Dyrektora KOWR należy aktualnie umorzyć, to jest to właśnie konsekwencją tego, że zgoda również w trwających już postępowaniach nie jest wymagana. Wprowadzoną zmianę należy ocenić jednoznacznie pozytywnie. Eliminuje bowiem ograniczenia w zbywaniu nieruchomości w toku postępowań upadłościowych (i egzekucyjnych), co z kolei niewątpliwie wpłynie na szybkość i efektywność rzeczonych procedur.
Nowelizacja ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego wprowadziła istotne zmiany w zasadach nabycia nieruchomości rolnej w postępowaniu upadłościowym. Eliminuje ona ograniczenia w obrocie nieruchomościami, co przyczyni się do efektywniejszych procedur upadłościowych.