Nakaz opuszczenia lokalu zajmowanego przez sprawcę przemocy domowej
Projektodawca zamierza udzielić większych uprawnień funkcjonariuszom Policji w ślad za rozwiązaniami przewidzianymi w prawodawstwie innych krajów członkowskich Unii Europejskiej, w zakresie odizolowania domniemanego sprawcy przemocy domowej. Rozwiązanie dedykowane do tego rodzaju występku stypizowanego w przepisie art. 207 KK, wydaje się racjonalnym rozwiązaniem. Częstokroć długotrwałe procedury związane z uzyskaniem sądowego nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego przez sprawcę z ofiarą, służą bowiem nasileniom złemu położeniu ofiary, co więcej to ofiara musi zainicjować postępowanie jurysdykcyjne w tym względzie, co niewątpliwie jest dla niej krokiem trudnym i czasochłonnym.
Tematyka: przemoc domowa, nakaz opuszczenia lokalu, funkcjonariusze Policji, ofiara przemocy, interwencja państwa, procedury jurysdykcyjne, opłata sądowa, postępowanie sądowe, zawalenie wniosku, interes bezpieczeństwa, małoletnie ofiary
Projektodawca zamierza udzielić większych uprawnień funkcjonariuszom Policji w ślad za rozwiązaniami przewidzianymi w prawodawstwie innych krajów członkowskich Unii Europejskiej, w zakresie odizolowania domniemanego sprawcy przemocy domowej. Rozwiązanie dedykowane do tego rodzaju występku stypizowanego w przepisie art. 207 KK, wydaje się racjonalnym rozwiązaniem. Częstokroć długotrwałe procedury związane z uzyskaniem sądowego nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego przez sprawcę z ofiarą, służą bowiem nasileniom złemu położeniu ofiary, co więcej to ofiara musi zainicjować postępowanie jurysdykcyjne w tym względzie, co niewątpliwie jest dla niej krokiem trudnym i czasochłonnym.
Projektodawca zamierza udzielić większych uprawnień funkcjonariuszom Policji w ślad za rozwiązaniami przewidzianymi w prawodawstwie innych krajów członkowskich Unii Europejskiej, w zakresie odizolowania domniemanego sprawcy przemocy domowej. Rozwiązanie dedykowane do tego rodzaju występku stypizowanego w przepisie art. 207 KK, wydaje się racjonalnym rozwiązaniem. Częstokroć długotrwałe procedury związane z uzyskaniem sądowego nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego przez sprawcę z ofiarą, służą bowiem nasileniom złemu położeniu ofiary, co więcej to ofiara musi zainicjować postępowanie jurysdykcyjne w tym względzie, co niewątpliwie jest dla niej krokiem trudnym i czasochłonnym. Proponowane rozwiązanie nadawać będzie uprawnienie interweniującym Policjantom do wydania natychmiastowego nakazu opuszczenia lokalu, co więcej domniemany sprawca będzie mógł wziąć rzeczy pierwszej potrzeby, a funkcjonariusze będą obowiązani do wskazania mu np. najbliższej noclegowni. Z proceduralnego punktu widzenia istotnym jest forma zażalenia, na wydany nakaz, otóż w tym zakresie Ustawodawca przewidział możliwość złożenia zażalenia, które rozpatrzy Sąd. Warto podkreślić, że wydany nakaz opuszczenia lokalu, który może być połączony z zakazem zbliżania się do lokalu zamieszkiwanego przez ofiarę, będzie obowiązywał przez okres dwóch tygodni. W dalszym ciągu obowiązywać ma możliwość złożenia wniosku do sądu o opuszczenie lokalu przez osobę stosująca przemoc. Projektodawca przewiduje również przyspieszenie przebiegu tego postępowania. Ofiary przemocy będące inicjatorami, postępowania sądowego o wydanie nakazu opuszczenia lokalu przez sprawcę przemocy, będą wedle projektu zwolniony z opłaty sądowej – podczas gdy obecnie opłata ta jest stała i wynosi 40 zł. W zakresie usprawnienia postępowania jurysdykcyjnego warto podkreślić, że pisma procesowe będą mogły być doręczane również za pośrednictwem Policji. Organy ścigania będą również zobowiązane do udzielania sądowi wszelkich informacji przydatnych z punktu widzenia ekonomiki i sprawności postępowania. Pewnym novum jest okoliczność kiedy sąd będzie miał 48 godzin na rozpatrzenie wniosku ofiary przemocy, natomiast całą sprawę będzie musiał rozpoznać w ciągu miesiąca od dnia złożenia wniosku. Autor stoi na stanowisku, że proponowane zmiany legislacyjne co do zasady pozytywnie przesłużą się po pierwsze prawidłowemu zabezpieczeniu interesów ofiary, która przecież często jest bezbronna i racjonalnym wydaje się stosowana interwencja ze strony Państwa jako przejaw sfery "imperium", po drugie zaś proponowane zmiany zmierzają do usprawnienia już istniejącej procedury w przedmiotowym postępowaniu. Budzą natomiast wątpliwości Autora, nad wyraz szerokie uprawnienia nadane Funkcjonariuszom Policji, po pierwsze to od ich arbitralnej decyzji niejednokrotnie wydanej na,,gorąco’’, będzie uzależnione położenie jednostki/obywatela w tym wypadku domniemanego sprawcy przemocy domowej. Pozostaje wierzyć, że funkcjonariusze np. wydziału prewencji przejdą dodatkowe szkolenia, pozwalające im na dokonanie prawidłowej oceny sytuacji. Nadto Autor dostrzega także, inne problemy, na które proponowane zmiany nie dają odpowiedzi. Przykładowo należy imaginować sobie sytuację, w której to oboje zamieszkujących dorosłych w jednym lokalu wspólnie z małoletnimi dopuszczają się względem tych ostatnich przemocy i racjonalnym było by wydanie natychmiastowego nakazu opuszczenia lokalu – rodzi się pytanie jak prawidłowo w sposób natychmiastowy dokonać zabezpieczenia interesu bezpieczeństwa małoletnich domniemanych ofiar. Tego rodzaju kazusy, można mnożyć i zdaniem Autora wymagane będzie doprecyzowanie pojawiających się niejednokrotnie zagadnień. Odnotować należy, również fakt że Projektodawca introdukując przedmiotowe zmiany poszedł śladem podobnych rozwiązań z innych krajów Unii Europejskiej przykładowo Hiszpanii, Austrii czy Czech.
Autor stoi na stanowisku, że proponowane zmiany legislacyjne co do zasady pozytywnie przesłużą się po pierwsze prawidłowemu zabezpieczeniu interesów ofiary, która przecież często jest bezbronna i racjonalnym wydaje się stosowana interwencja ze strony Państwa jako przejaw sfery "imperium", po drugie zaś proponowane zmiany zmierzają do usprawnienia już istniejącej procedury w przedmiotowym postępowaniu.