Opodatkowanie wynagrodzenia otrzymanego w związku z wywłaszczeniem

Skarżący dokonał zamiany nieruchomości przeznaczonej na cele publiczne, co nie kwalifikuje go do zwolnienia podatkowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU. Decyzje organów podatkowych oraz sądów potwierdziły konieczność opodatkowania przychodów skarżącego z tego tytułu.

Tematyka: opodatkowanie, wynagrodzenie, wywłaszczenie, umowa zamiany, decyzja podatkowa, NSA, PDOFizU

Skoro skarżący wspomnianej zamiany dokonał z uwagi na to, że jego działka w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego była przeznaczona na cele publiczne, a nie w wyniku postępowania
uwłaszczeniowego zakończonego decyzją, to zawarcie przez niego umowy zamiany z Gminą Miejską K.
z 5.6.2008 r. wiązało się z obrotem cywilnoprawnym, a nie z administracyjnoprawną procedurą
wywłaszczenia. Tym samym zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU nie mogło mieć
zastosowania do przychodów osiągniętych przez skarżącego. Wyrok NSA z 7.9.2016 r., II FSK 2100/14
Z uzasadnienia:
Wyrokiem z 5.3.2014 r., I SA/Gd 736/11 WSA w Gdańsku oddalił skargę M.L. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora
Izby Skarbowej w Gdańsku (dalej: Dyrektor IS) z 9.6.2011 r. o Nr (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób
fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. (...)
Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania, WSA w Gdańsku podał, że na podstawie umowy
zawartej 20.6.2007 r. skarżący nabył w drodze darowizny niezabudowaną działkę gruntu Nr (...), położoną w K.
Następnie, na mocy umowy zamiany z 5.6.2008 r., przeniósł na rzecz Gminy Miejskiej K. prawo własności ww.
nieruchomości, otrzymując w zamian niezabudowane działki gruntu oznaczone numerami (...) położone w K. Strony
umowy zamiany określiły wartość zbytej przez skarżącego działki gruntu na kwotę 690 638 zł, zaś wartość
otrzymanych przez skarżącego w zamian działek – na kwotę 670 965 zł. Ponadto postanowiły, że skarżący otrzyma
dopłatę w wysokości 19 673 zł.
Decyzją z 20.10.2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. (dalej: organ I instancji) stwierdził, że odpłatne zbycie
nieruchomości w drodze jej zamiany nie zostało dokonane na cele uzasadniające jej wywłaszczenie. Podał, że
już na etapie zamiany nieruchomości planowano jej zbycie na rzecz Kościoła Katolickiego na cele sakralne –
przystąpiono do opracowania zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w dniu 28.7.2009 r.
ww. działka została sprzedana Parafii Rzymskokatolickiej. W konsekwencji stwierdził, że dokonane przez skarżącego
w 2008 r. odpłatne zbycie nieruchomości stanowiło źródło przychodów, w rozumieniu przepisów ustawy z 26.7.1991
r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej: PDOFizU),
a uzyskany przez niego z tego tytułu dochód w kwocie 689 066,50 zł, wyliczony jako różnica osiągniętego przychodu
(690 638 zł) oraz udokumentowanych kosztów odpłatnego zbycia (1571,50 zł), podlegał opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19%, dlatego też określił skarżącemu zobowiązanie w tym podatku
z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości za 2008 r. w kwocie 130 923 zł. Skarżący wniósł odwołanie od powyższej
decyzji, domagając się jej uchylenia i umorzenia postępowania w sprawie. Odwołując się do art. 21 ust. 1 pkt 29
PDOFizU oraz art. 112 i art. 6 pkt 6 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2010
r. Nr 102, poz. 651 ze zm., dalej: GospNierU) argumentował, że w dacie zbycia na rzecz jednostki samorządu
terytorialnego ww. działki obowiązywał plan zagospodarowania przestrzennego, który przewidywał, że tereny, na
których położona jest nieruchomość skarżącego, przeznaczone są pod ogólnodostępne założenia parkowe
z elementami usług publicznych w zakresie oświaty, kultury zdrowia i opieki społecznej, a także urządzeń sportowych
i usług komercyjnych. Tym samym – w ocenie skarżącego – spełnione zostały wymogi konieczne do skorzystania
przez niego ze zwolnienia z opodatkowania. Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego tych terenów
(przeznaczenie pod zabudowę usługową z zakresu kultu religijnego) została wprowadzona dopiero na mocy
uchwały organu stanowiącego z 16.12.2009 r., obowiązującej od 18.4.2010 r. (...)
Postanowieniem z 25.3.2011 r. Dyrektor IS odmówił przeprowadzenia wnioskowanych przez skarżącego dowodów,
a następnie 9.6.2011 r. wydał decyzję utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji. Odwołując się do art. 9 ust. 1
oraz art. 10 ust. 1 pkt 8 PDOFizU, podał, że formą odpłatnego zbycia nieruchomości jest m.in. zbycie nieruchomości
w drodze jej zamiany. Zaznaczył, że przedmiotem zbycia była nieruchomość nabyta w 2007 r., wobec czego do
ustalenia przychodu i dochodu z tego tytułu oraz sposobu jego opodatkowania mają zastosowanie – stosownie do
art. 8 ust. 1 ustawy z 6.11.2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316) – zasady określone
w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na 31.12.2008 r.
Zdaniem Dyrektora IS nie został spełniony żaden z warunków zastosowania zwolnienia od opodatkowania
wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU, bowiem umowa zamiany nieruchomości zawarta przez
skarżącego z gminą nie została zawarta w związku z realizacją celów uzasadniających jej wywłaszczenie. Jej
zawarcia nie poprzedzały rokowania w trybie art. 114 ust. 1 GospNierU, lecz art. 13 ust. 1 GospNierU. Powodem
podjęcia rokowań ze strony gminy była chęć nabycia działki skarżącego w drodze zamiany w związku z planowaną
zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i przeznaczeniem tej działki na cele sakralne.

Dyrektor IS podał również, że skarżący twierdził, iż zdecydował się na zamianę działki, ponieważ z uwagi na
przeznaczenie jej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele publiczne była ona nieprzydatna
dla jego celów (inwestycja o charakterze mieszkalnym). W konsekwencji Dyrektor IS stwierdził, że skoro zawarcie
umowy zamiany nieruchomości nie wiązało się z planowanym wywłaszczeniem, uzyskane przez skarżącego
z tego tytułu przychody nie podlegały zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU. W tej sytuacji
bez znaczenia dla rozpatrzenia sprawy pozostaje okoliczność, na jakie cele były przeznaczone w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego tereny, na których położona jest zbyta nieruchomość.
(...) Na ww. decyzję skarżący wniósł skargę do WSA w Gdańsku, domagając się jej uchylenia wraz z decyzją ją
poprzedzającą. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie:
1) art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że przychodami
zwolnionymi z podatku dochodowego od osób fizycznych są przychody pochodzące z odpłatnego zbycia
nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie uzyskane wyłącznie na podstawie zbycia nieruchomości
w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami wskutek bezpośredniego zastosowania
administracyjnego postępowania wywłaszczeniowego, o którym mowa w szczególności w art. 112 i art. 114
GospNierU, celem wywłaszczenia dotychczasowego właściciela nieruchomości przeznaczonej na cele publiczne,
podczas gdy prawidłowa wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 29 GospNierU powinna prowadzić do wniosku, że ustawodawca,
używając zwrotu odpłatne zbycie nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, nie wskazał, w jakim trybie
ma nastąpić samo przejęcie dotychczasowej nieruchomości (administracyjnym czy cywilnoprawnym), ważne jest
jedynie to, aby odpłatne zbycie nieruchomości i pochodzące z takiego zbycia przychody dotyczyły nieruchomości na
cele, które w GospNierU są wymienione jako podstawa do wszczęcia w przyszłości postępowania w przedmiocie
wywłaszczenia nieruchomości;
2) art. 120, art. 121 ustawy z 29.8.1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.; dalej:
OrdPU) (...);
3) art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 OrdPU (...).
Wyrok WSA w Gdańsku.
W ocenie WSA w Gdańsku skarga nie zasługiwała na uwzględnienie. (...) Sąd ten podkreślił, że nie było
kwestionowane, iż wobec działki skarżącego nie planowano przeprowadzenia procedury jej wywłaszczenia. W tej
sytuacji sedno sprawy sprowadza się do odpowiedzi, czy przychód uzyskany przez skarżącego na podstawie umowy
zamiany zawartej 5.6.2008 r. objęty jest zwolnieniem od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zaznaczył, że organy podatkowe nie kwestionowały, iż ww. działka
w dacie zawarcia umowy zamiany była przeznaczona na cele publiczne. Stąd też zarzuty naruszenia prawa
miejscowego i powiązane z tym zarzuty naruszenia przepisów postępowania przez niewyjaśnienie stanu faktycznego
sprawy uznał za nieuzasadnione.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zgodził się ze stanowiskiem Dyrektora IS, że bez znaczenia pozostaje
fakt, iż dana nieruchomość jest przeznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na
cele publiczne, uzasadniające jej wywłaszczenie, jeżeli jej zbycie następuje w ramach normalnego obrotu
cywilnoprawnego, a nie w ramach procedury wywłaszczeniowej, o której mowa w GospNierU. Nie podzielił
natomiast poglądu skarżącego, że pomimo iż do zbycia nieruchomości w drodze jej zamiany doszło na zasadach
cywilnoprawnych, to jednocześnie nie wyklucza to uznania takiego zbycia za zbycie nieruchomości w celu
uzasadniającym jej wywłaszczenie, co w konsekwencji skutkuje zwolnieniem od podatku, gdy spełnione są
dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU. Podał, że przepis ten zwolnieniem od podatku
obejmuje przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie.
Stwierdził, że gdyby zamiarem ustawodawcy było objęcie tym zwolnieniem przychodów ze zbycia nieruchomości
przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele publiczne, bez względu na zamiar
wywłaszczenia takiej nieruchomości, tak jak chce tego skarżący, znalazłoby to wyraz w tym przepisie. Zamiast
sformułowania na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, w ustawie zawarte byłoby zatem sformułowanie
przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele publiczne lub podobne. Skoro
jednak ustawodawca w sposób wyraźny zwalnia od podatku przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia
nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, to przy wykładni tego przepisu nie sposób pominąć
tej jego części, która odnosi się właśnie do wywłaszczenia.
Jeżeli nabycie nieruchomości przez jednostkę samorządu terytorialnego nie następuje z zamiarem wykorzystania jej
na cele publiczne, to nie można mówić, że następuje ono na cele uzasadniające wywłaszczenie. Wojewódzki Sąd
Administracyjny w Gdańsku zgodził się z organami podatkowymi, że zawarcie umowy zamiany z 5.6.2008 r.
dokonane zostało w ramach normalnego obrotu cywilnoprawnego, bez jakiegokolwiek związku
z administracyjnoprawną procedurą wywłaszczenia. W konsekwencji stwierdził, że przychód ze zbycia
nieruchomości w drodze umowy zamiany nie jest objęty zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29
PDOFizU, zbycie to nie następuje bowiem na cele uzasadniające wywłaszczenie, nawet jeżeli jego

przedmiotem jest nieruchomość przeznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na
cele publiczne. (...)
Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Gdańsku do NSA wniósł skarżący (...). Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono
naruszenie prawa materialnego, tj. art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU w brzmieniu obowiązującym na 31.12.2008 r.
poprzez jego błędną wykładnię, (...).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, a zatem podlega oddaleniu. W rozpatrywanej
sprawie przedmiotem zbycia była nieruchomość nabyta przez skarżącego w 2007 r. Do ustalenia przychodu
i dochodu z tego tytułu oraz sposobu jego opodatkowania zastosowanie miały zatem zasady określone w ustawie
o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na 31.12.2008 r. (stosownie do art. 8 ust. 1
ustawy z 6.11.2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym
od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw – Dz.U. Nr 209, poz. 1316). Zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 PDOFizU
podatek dochodowy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c)
wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym
nastąpiło odpłatne zbycie. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) PDOFizU odpłatne zbycie nieruchomości lub ich
części oraz udziału w nieruchomości jest bowiem źródłem przychodów, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności
gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło
nabycie lub wybudowanie.
W myśl art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU, którego naruszenie przez błędną wykładnię zarzucił skarżący w skardze
kasacyjnej, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie
do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające
jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu,
stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości
nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem
nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia
nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu. Według art. 21
ust. 1 pkt 29 PDOFizU zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w tym przepisie, może mieć zatem miejsce
wyłącznie w sytuacji, gdy przychody, których zwolnienie to ma dotyczyć, będą pochodzić z odszkodowania
wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, odpłatnego zbycia nieruchomości na cele
uzasadniające jej wywłaszczenie lub sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa
pierwokupu.
W rozpatrywanym przypadku skarżącego żadna ze wskazanych okoliczności w sprawie nie zaistniała. Skarżący
wprawdzie w drodze umowy zamiany zbył 5.6.2008 r. nieruchomość (stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu) na
rzecz Gminy Miejskiej K., lecz wspomniana umowa nie została zawarta w związku z realizacją celów
uzasadniających jej wywłaszczenie. Z tego względu uzyskane przez skarżącego z tego tytułu przychody nie mogły
korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU. Prawo do zwolnienia omawianych przychodów
od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU nie zostało bowiem uzależnione wyłącznie od tego,
czy dana nieruchomość w dacie jej zbycia została przeznaczona na cele publiczne. Uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt
29 PDOFizU zwolnienie przedmiotowe ma na celu zapewnienie ochrony interesów właściciela nieruchomości,
w przypadku gdy – niezależnie od jego woli – następuje ingerencja w prawo własności tej nieruchomości, polegająca
na pozbawieniu właściciela tego prawa lub jego ograniczeniu. Sytuacja taka dotyczy m.in. konieczności zbycia
nieruchomości z uwagi na planowane wywłaszczenie w związku z realizacją celów publicznych. Nie obejmuje
natomiast przypadków, w których właściciel nieruchomości – jak w konkretnym przypadku – podejmuje
samodzielnie decyzję o jej zbyciu, ponieważ nie odpowiada mu przeznaczenie nieruchomości w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego.
W myśl art. 112 ust. 1 GospNierU – w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia przez skarżącego umowy zamiany
(tj. 5.6.2008 r.) – przepisy rozdziału 4 Wywłaszczanie nieruchomości stosuje się do nieruchomości położonych,
z zastrzeżeniem art. 125 i art. 126 GospNierU, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele
publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego. Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji,
prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości (art. 112
ust. 2 GospNierU). Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być
zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą
być nabyte w drodze umowy (art. 112 ust. 3 GospNierU). Zebrane w sprawie materiały wskazują na to, że Gmina
Miejska K. nie planowała wszczęcia procedury wywłaszczeniowej w stosunku do zbytej przez skarżącego
nieruchomości w trybie ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Katalog celów publicznych został zaś
określony w art. 6 GospNierU. Przepis natomiast art. 114 ust. 1 tej ustawy stanowi, że wszczęcie postępowania
wywłaszczeniowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw

określonych w art. 112 ust. 3 GospNierU, przeprowadzonymi między starostą, wykonującym zadanie z zakresu
administracji rządowej, a właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której
przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe. W trakcie prowadzenia rokowań może być zaoferowana
nieruchomość zamienna. (...) W ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu
wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna. Różnicę
między wysokością odszkodowania ustalonego w decyzji a wartością nieruchomości zamiennej wyrównuje się przez
dopłatę pieniężną. Przeniesienie praw do nieruchomości zamiennej na rzecz osoby, której zostało przyznane
odszkodowanie, następuje z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi
podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej (art. 131 GospNierU).
Wprawdzie w sprawie dotyczącej nieruchomości skarżącego przed zawarciem umowy zamiany z 5.6.2008 r. strony
tej umowy prowadziły rokowania (zostały one udokumentowane dwoma protokołami – zob. Protokół uzgodnień
z przeprowadzonych rokowań o nabycie w drodze zamiany nieruchomości położonych w K., spisany w dniu
27.3.2008 r. oraz Protokół uzgodnień z przeprowadzonych rokowań o nabycie w drodze zamiany nieruchomości
położonych w K., spisany w dniu 23.5.2008 r.), to jednak według treści tych protokołów rokowania nie były
prowadzone na podstawie art. 114 ust. 1 -GospNierU. Burmistrz Miasta K., odpowiadając na pytanie Naczelnika US
w K. z 11.3.2010 r. [Nr (...)], w piśmie z 18.3.2010 r. [Nr (...)] wyjaśnił, że rokowania dotyczące zamiany gruntów
pomiędzy Gminą Miejską K. a skarżącym, w wyniku których ww. Gmina nabyła na własność działkę Nr (...), nie były
prowadzone w trybie powołanego przepisu. Według informacji przekazanej Dyrektorowi IS przez Burmistrza Miasta
K. w piśmie z 7.2.2011 r. [Nr (...)], owe rokowania były prowadzone na podstawie art. 13 ust. 1 GospNierU, który
-zawiera regulacje dotyczące obrotu nieruchomościami (Z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw,
nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży,
zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały
zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne
[aporty] do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek
tworzonych fundacj i). Podjęcia decyzji o dokonaniu zamiany nieruchomości skarżący również nie uzasadniał faktem,
że ww. gmina poinformowała go o zamiarze wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego albo że pozyskał taką
informację z innego źródła. Skarżący kilkukrotne podkreślał, że z uwagi na przeznaczenie działki
w miejscowym planie zagospodarowania nie mógł zrealizować na niej swoich planów (zob. pisma
skarżącego z 4.4.2011 r., z 7.4.2011 r. oraz z 1.6.2011 r.).
Reasumując, skoro skarżący wspomnianej zamiany dokonał z uwagi na to, że jego działka w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego była przeznaczona na cele publiczne, a nie w wyniku postępowania
uwłaszczeniowego zakończonego decyzją, to zawarcie przez niego umowy zamiany z Gminą Miejską K. z 5.6.2008 r.
wiązało się z obrotem cywilnoprawnym, a nie z administracyjnoprawną procedurą wywłaszczenia. Tym samym
zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 29 PDOFizU nie mogło mieć zastosowania do przychodów osiągniętych
przez skarżącego. Bez znaczenia dla rozpatrywanej sprawy pozostawała w tej sytuacji okoliczność, na jakie cele były
przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego tereny, na których położona jest zbyta
nieruchomość, zarówno w dacie zawarcia umowy zamiany, jak również po zmianie planu zagospodarowania
przestrzennego, dokonanej uchwałą Rady Miasta Kościerzyna z 16.12.2009 r., Nr LII/398/09.
W świetle przedstawionej powyżej argumentacji zaskarżony wyrok odpowiada prawu, wobec czego NSA na
podstawie art. 184 PostAdmU oddalił skargę kasacyjną. (...)
Wyrok NSA z 7.9.2016 r., II FSK 2100/14

NSA oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając zgodność wyroku z prawem. Umowa zamiany nieruchomości nie spełniała warunków zwolnienia od opodatkowania, gdyż nie była związana z procedurą wywłaszczenia. Skarżący nie miał podstaw do uchylenia decyzji organów podatkowych.