Podział nieruchomości na skutek zniesienia współwłasności
Zadośćuczynienie wymaganiom art. 93 ust. 3b GospNierU może polegać na wykonaniu prac adaptacyjnych i nałożeniu stosownych zakazów lub nakazów podczas znoszenia współwłasności nieruchomości. Sąd ustalił możliwość fizycznego podziału działki z budynkiem, choć jedna z współwłaścicielek nie zaakceptowała warunków. Apelacja dotyczyła konieczności przeprowadzenia prac adaptacyjnych przed podziałem fizycznym budynku, co jest preferowanym sposobem zniesienia współwłasności nieruchomości.
Tematyka: zniesienie współwłasności, podział nieruchomości, prace adaptacyjne, podział fizyczny, Uchwała SN
Zadośćuczynienie wymaganiom art. 93 ust. 3b GospNierU może polegać na wykonaniu prac adaptacyjnych i nałożeniu stosownych zakazów lub nakazów podczas znoszenia współwłasności nieruchomości. Sąd ustalił możliwość fizycznego podziału działki z budynkiem, choć jedna z współwłaścicielek nie zaakceptowała warunków. Apelacja dotyczyła konieczności przeprowadzenia prac adaptacyjnych przed podziałem fizycznym budynku, co jest preferowanym sposobem zniesienia współwłasności nieruchomości.
Zadośćuczynienie wymaganiom wynikającym z art. 93 ust. 3b ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 2147 ze zm.; dalej jako: GospNierU) może nastąpić przez zobowiązanie współwłaścicieli do wykonania prac adaptacyjnych i nałożenia na nich stosownych zakazów lub nakazów w postanowieniu znoszącym współwłasność nieruchomości – wynika z uchwały Sądu Najwyższego. Współwłaściciele domagali się podziału nieruchomości poprzez fizyczny podział działki wraz z budynkiem. Sąd ustalił, że byłoby to możliwe technicznie, po dokonaniu przeróbek we wnętrzu linia podziału mogła przechodzić przez jedną z wewnętrznych ścian domu. Uwzględniając wniosek stron, sąd I instancji dokonał podziału gruntu i budynku oraz ustalił zakres prac i zasady rozliczeń między współwłaścicielami. Jedna ze współwłaścicielek nie zgodziła się z rozstrzygnięciem w zakresie wyceny nieruchomości i wzajemnych rozliczeń oraz zasad przebudowy i korzystania ze wspólnego korytarza. Rozpoznający apelację sąd II instancji przedstawił SN pytanie prawne o następującej treści: „Czy przepis art. 93 ust. 3b GospNierU stoi na przeszkodzie zniesieniu współwłasności nieruchomości przez podział fizyczny, jeśli stan budynku wchodzącego w jej skład w chwili orzekania nie spełnia wymogu wyraźnego fizycznego oddzielenia na dwie odrębne funkcjonalnie części?; ewentualnie, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na powyższe zagadnienie: Jaki środek jurydyczny powinien zostać użyty przez sąd orzekający o zniesieniu współwłasności nieruchomości przez fizyczny podział, w celu doprowadzenia budynku – przed wydaniem rozstrzygnięcia o zniesieniu współwłasności – do stanu pełnej odrębności fizycznej, zgodnego z wymogami przewidzianymi we wskazanym przepisie, a w szczególności, czy środkiem takim może być postanowienie wstępne, zawierające zobowiązanie strony do przeprowadzenia określonych prac adaptacyjnych w budynku?”. W uzasadnieniu pytania podkreślono że zgodnie z art. 211 i 212 KC oraz art. 623 KPC, podział fizyczny jest podstawowym sposobem zniesienia współwłasności nieruchomości, preferowanym przez ustawodawcę jako, z założenia, najbardziej sprawiedliwy i pożądany. Jednak w niektórych przypadkach może on być trudny do przeprowadzenia, z uwagi na konieczność przeprowadzenia prac budowlanych, mających na celu utworzenie barier wewnętrznych i elementów rozdzielności budynku. W ocenie sądu, z treści art. 93 ust. 3b GospNierU wynika, że stan wyraźnego rozdziału na dwie funkcjonalnie odseparowane nieruchomości nie może być stanem przyszłym, a więc musi istnieć już w chwili orzekania o zniesieniu współwłasności. Przyjęcie takiego założenia oznacza, że może zajść potrzeba zastosowania środków mających na celu przymuszenie uczestników do dokonania koniecznych prac adaptacyjnych. Sąd Najwyższy wskazał, że w orzecznictwie konsekwentnie prezentowany jest pogląd, iż podział budynku według płaszczyzn pionowych, połączony z odpowiednim podziałem gruntu, na którym jest wzniesiony ten budynek jest dopuszczalny, jeżeli linia podziału przebiega przez ścianę dzielącą ten budynek na regularne i samodzielne części. Wielokrotnie w orzeczeniach wskazywano, że sam fakt, iż ta ściana nie istnieje, nie jest przeszkodą do orzekania o zniesieniu współwłasności, może ona być dopiero wykonana w tym celu. Możliwość wydania postanowienia wstępnego w takich sprawach nie wynika ani z art. 618 § 1, ani z art. 318 § 1 w zw. z art. 13 § 2 KPC, gdyż wykluczono możliwość wydawania postanowienia wstępnego, który by określał sposób zniesienia współwłasności. Sąd Najwyższy stwierdził, że możliwość wydania postanowienia wstępnego wynika z art. 11 ust. 2 ustawy z 24.6.1994 r. o własności lokali (t. jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 1892). Sąd może w postanowieniu wstępnym, uznając za usprawiedliwione w zasadzie roszczenie o zniesienie współwłasności, upoważnić zainteresowanego uczestnika postępowania do wykonania prac czasowo na jego koszt, może też wydać stosowne nakazy lub zakazy. Jednocześnie SN podkreślił, że jest to wyjątek od zasady niedopuszczalności regulowania tego rodzaju problematyki w postanowieniu wstępnym. Uchwała SN z 22.6.2017 r., III CZP 23/17
Sąd Najwyższy wskazał, że podział budynku według płaszczyzn pionowych jest dopuszczalny, nawet jeśli linia podziału przechodzi przez nieistniejącą ścianę. Wydanie postanowienia wstępnego w celu przymuszenia do prac adaptacyjnych wymaga specjalnego upoważnienia. Uchwała SN z 22.6.2017 r., III CZP 23/17 podkreślała istotę podziału fizycznego nieruchomości.