Trybunał Konstytucyjny staje po stronie podatnika

Trybunał Konstytucyjny wydał ważny wyrok dotyczący podatkowej kwalifikacji kontenera telekomunikacyjnego. Decyzja ta ma istotne znaczenie dla firm angażujących się w spory skarbówki. Sprawa dotyczyła zgodności przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z Konstytucją RP. TK uznał, że nieuzasadnione jest zawyżanie zobowiązań podatkowych w podatku od nieruchomości, co ogranicza konstytucyjne prawo własności.

Tematyka: Trybunał Konstytucyjny, podatnik, kontener telekomunikacyjny, kwalifikacja podatkowa, SK 48/15, uchwała, rozstrzygnięcie, zgodność z Konstytucją, podatki lokalne

W dniu 13.12.2017 r., orzekając w sprawie dotyczącej podatkowej kwalifikacji kontenera telekomunikacyjnego
Trybunał Konstytucyjny skorzystał z zasady in dubio pro tributario (SK 48/15). To ważny wyrok dla wielu firm,
które dotychczas często wchodziły w spory ze skarbówką.
Kwestia, jaką miał rozpatrzyć TK była związana ze skargą konstytucyjną. Chodziło o zbadanie zgodności art. 2 ust. 1
w związku z art. 1a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r.,
poz. 1785 ze zm.; dalej PodLokU) z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 84 oraz 217 Konstytucji RP.
Zdaniem strony skarżącej wskazane przepisy PodLokU, interpretowane jednolicie przez sądy administracyjne, w taki
sposób, że obiekt budowlany spełniający wszystkie cechy budynku wymienione w art. 1a ust. 1 pkt 1 PodLokU, jest
uznawany za budowlę w oparciu o dodatkowe, niewskazane w tej ustawie kryteria (takie jak np. jego przeznaczenie,
funkcje, wyposażenie, oraz sposób i możliwość wykorzystania budynku), w nieuprawniony sposób ograniczają
chronione konstytucyjnie prawo własności do środków pieniężnych poprzez nieuzasadnione zawyżenie zobowiązania
podatkowego w podatku od nieruchomości. Jest to następstwem zastosowania do obiektów wyczerpujących definicję
budynku zasad określania wysokości zobowiązania podatkowego w sposób właściwy dla obiektów stanowiących
budowle, w wyniku czego dochodzi do bezpodstawnego zwielokrotnienia kwoty zobowiązania w podatku od
nieruchomości.
Po rozpoznaniu sprawy TK uznał, że art. 1a ust. 1 pkt 2 PodLokU w zakresie, w jakim umożliwia uznanie za budowlę
obiektu budowlanego, który spełnia kryteria bycia budynkiem, przewidziane w art. 1a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy,
jest niezgodny z zasadą szczególnej określoności regulacji daninowych, wywodzoną z art. 84 w zw. z art. 217, w zw.
z art. 64 ust. 3 Konstytucji RP.
W opinii składu orzekającego na kwalifikacje danego obiektu do budynków albo budowli nie mogą mieć wpływu
przesłanki niewymienione w PodLokU. Jeśli we wcześniejszych orzeczeniach sądowych takie kryteria były kluczowe
dla dokonania kategoryzacji, zapewne wiązały się one z rozszerzaniem wykładni definicji budowli oraz z zawężaniem
znaczenia określenia budynku. W uzasadnieniu do wyroku pojawiło się stwierdzenie o konieczności zapewnienia
podatnikom poczucia bezpieczeństwa, które będzie się wiązało z zaufaniem, jakim powinno się cieszyć państwo
w stosunkach z obywatelem w aspekcie obowiązującego prawa.
Wyrok TK z 13.12.2017 r. SK 48/15

Trybunał Konstytucyjny stojąc po stronie podatnika, uznał niezgodność przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z Konstytucją RP. Decyzja ta ma istotne znaczenie dla firm, które teraz mogą oczekiwać większej pewności prawnej w zakresie podatkowej kwalifikacji obiektów budowlanych.