Zapis w akcie notarialnym a korekta ceny nieruchomości

Sądowe rozstrzygnięcie spóru między fiskusem a podatniczką dotyczące korekty ceny nieruchomości. Kobieta zakupiła działkę z budynkiem i podczas sporządzania aktu notarialnego zapisano osobno ceny poszczególnych elementów. Po przebudowie budynku planowała amortyzację, ale stwierdziła zaniżoną cenę budynku w akcie notarialnym. Zleciła więc opinie biegłego, powołując się na art. 22g ust. 8 PDOFizU.

Tematyka: sądowe rozstrzygnięcie, korekta ceny nieruchomości, akt notarialny, amortyzacja, opinia biegłego, art. 22g ust. 8 PDOFizU, wyrok NSA

Sądowe rozstrzygnięcie spóru między fiskusem a podatniczką dotyczące korekty ceny nieruchomości. Kobieta zakupiła działkę z budynkiem i podczas sporządzania aktu notarialnego zapisano osobno ceny poszczególnych elementów. Po przebudowie budynku planowała amortyzację, ale stwierdziła zaniżoną cenę budynku w akcie notarialnym. Zleciła więc opinie biegłego, powołując się na art. 22g ust. 8 PDOFizU.

 

Sądowym rozstrzygnięciem zakończył się spór pomiędzy fiskusem a podatniczką, dotyczący korekty ceny
nieruchomości
Kobieta kupiła działkę wraz z posadowionym na niej budynkiem przy czym przy sporządzaniu aktu notarialnego
dotyczącego transakcji zapisano w nim osobno cenę domu z gruntem znajdującym się bezpośrednio pod nim oraz
cenę pozostałej części posesji. Po przebudowie budynku, mającej na celu także zmianę sposobu jego
wykorzystywania, planowała rozpocząć amortyzację całości nieruchomości, jednak doszła do wniosku, że cena
uwzględniona w akcie notarialnym dotyczącym budynku, była zaniżona w stosunku do pozostałej części
nieruchomości. Chcąc, by wartość początkowa uwzględniona przy amortyzacji była wyższa i jej zdaniem adekwatna
do rzeczywistości, kobieta zlecił przygotowanie opinii biegłego. Jej zdaniem miała do tego prawo, bowiem tak stanowi
art. 22 g ust. 8 PDOFizU („Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez
podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu (...), wartość początkową tych środków
przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych
środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia
wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia”).
W opinii fiskusa kobieta nie miała jednak prawa do zastosowania wyżej przytoczonego przepisu w swoim przypadku.
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu regulacja ta została opracowana z myślą o sytuacjach, w których
dana rzecz została kupiona do celów prywatnych, a dopiero z biegiem lat właściciel zdecydował się na wprowadzenie
jej do środków trwałych swojej działalności. Zakładając brak dowodów na wcześniejsze nabycie rzeczy (np.
paragonu), a tym samym niemożność ustalenia jej pierwotnej wartości możliwe jest powołanie w tej sprawie biegłego.
Nie ma jednak możliwości skorygowania w ten sposób ceny nieruchomości, na którą wcześniej podatniczka przystała
podpisując akt notarialny.
Pomimo skierowania sprawy do sądu wojewódzkiego, a następnie zaskarżenia uzyskanego tam werdyktu kobieta nic
nie wskórała. NSA w wyroku z 21.11.2018 r. (II FSK 2605/16) oddalił skargę i tym samym przychylił się do słuszności
orzecznictwa sądu niższej instancji.
Wyrok NSA z 21.11.2018 r. II FSK 2605/16







 

Pomimo prób skorygowania ceny nieruchomości zapisanej w akcie notarialnym, kobieta nie uzyskała wsparcia sądu. Wyrok NSA podtrzymał decyzję niższej instancji, nie przyznając racji podatniczce. Spór o korektę ceny nieruchomości zakończył się na niekorzyść kobiety.