Jak naliczać podatek od stacji redukcyjno-pomiarowych?
Dla objęcia podatkiem od nieruchomości stacji, punktów redukcyjnych oraz redukcyjno-pomiarowych i pomiarowych kluczowe jest istnienie związku techniczno-użytkowego pomiędzy tymi obiektami a gazociągiem. NSA podjął decyzję w sprawie zwrotu nadpłaty podatku od nieruchomości, argumentując, że urządzenia techniczne infrastruktury gazowniczej nie stanowią budowli według ustawy o podatkach lokalnych. Spółka odwołała się od decyzji, ale SKO i WSA utrzymały ją, uznając opodatkowanie za prawidłowe.
Tematyka: podatek, nieruchomość, stacja redukcyjna, punkt pomiarowy, redukcja, pomiar, sieć gazowa, urządzenia techniczne, budowla, opodatkowanie, NSA, SKO, WSA
Dla objęcia podatkiem od nieruchomości stacji, punktów redukcyjnych oraz redukcyjno-pomiarowych i pomiarowych kluczowe jest istnienie związku techniczno-użytkowego pomiędzy tymi obiektami a gazociągiem. NSA podjął decyzję w sprawie zwrotu nadpłaty podatku od nieruchomości, argumentując, że urządzenia techniczne infrastruktury gazowniczej nie stanowią budowli według ustawy o podatkach lokalnych. Spółka odwołała się od decyzji, ale SKO i WSA utrzymały ją, uznając opodatkowanie za prawidłowe.
Dla objęcia podatkiem od nieruchomości stacji, punktów redukcyjnych oraz redukcyjno-pomiarowych i pomiarowych decydujące jest istnienie związku techniczno-użytkowego pomiędzy tymi obiektami a gazociągiem. Stan faktyczny i prawny NSA zajął stanowisko w sprawie podatku od stacji redukcyno-pomiarowych. W 2016 r. Spółka zwróciła się do Organu I instancji o zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2011 w łącznej kwocie 42.472 zł, jednocześnie przedkładając korektę deklaracji na podatek od nieruchomości za 2011 r. W uzasadnieniu wniosku podano, że we wskazanym okresie niesłusznie opodatkowano stacje i punkty redukcyjne, redukcyjno-pomiarowe i pomiarowe, kotłownie oraz inne urządzenia techniczne infrastruktury gazowniczej. Spółka wyjaśniła, że urządzenia te nie powstały w wyniku prac budowlanych, a jedynie montażowych, są wymienialne i zastępowalne. Z uwagi na powyższe Spółka uznała, iż mimo ich opodatkowania od ich wartości początkowej nie stanowią one budowli w rozumieniu ustawy z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1452; dalej: PodLokU), ponieważ nie odpowiadają pojęciu obiektu budowlanego, budowli ani urządzenia budowlanego, jakie znajdują się w ustawie z 7.7.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351; dalej: PrBud). Kiedy Organ I instancji odmówił zwrotu nadpłaty, Spółka odwołała się od jego decyzji do SKO. W jej opinii fiskus dokonał błędnej wykładni pojęcia „budowli”, wywodząc, że urządzenia kontenerowych stacji redukcyjno-pomiarowych, punktów pomiarowych, punktów redukcyjnio-pomiarowych stanowią elementy sieci gazowych i powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości od ich wartości, a tym samym Organ pominął fakt, że są to urządzenia techniczne posiadające części budowlane, co sprawia, że budowlę stanowią jedynie części budowlane jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów, składające się na całość użytkową. SKO po przeanalizowaniu sprawy stwierdziło, że stanowisko Organu I instancji w kwestionowanej decyzji jest prawidłowe i zgodne z orzecznictwem sądów administracyjnych, co prowadzi do wniosku, że wszystkie opodatkowane urządzenia należy uznać za elementy budowli w postaci sieci technicznej (sieci gazowej). Organ odwoławczy zaznaczył, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego w żaden sposób nie wynika, że sporne urządzenia są niepotrzebne do funkcjonowania sieci gazowej. Wręcz przeciwnie te urządzenia i instalacje stanowią immanentną część tej sieci, bez której nie mogłaby ona spełniać swojej funkcji. Spółka nie pogodziła się z takim werdyktem i skierowała sprawę do sądu. W skardze do WSA w Gdańsku podkreślała, że w niniejszej sprawie wszystkie elementy: fundament, kontener oraz urządzenia techniczne powstają w odmiennych procesach produkcyjnych, przy czym tylko w odniesieniu do fundamentów można uznać, że mają one charakter budowlany. Poza tym zgodnie z art. 3 pkt. 2 PrBud przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundament i dach. Zdaniem Spółki Organy podatkowe obu instancji zupełnie pominęły w swoich rozważaniach fakt, iż o kwalifikacji obiektu do kategorii budynku, czy budowli decydować powinny cechy konstrukcyjne obiektu, a nie jego funkcje, przeznaczenie, czy też to, co jest w nim zlokalizowane. Ponadto fakt fizycznego połączenia urządzeń stacji redukcyjno-pomiarowych z gazociągiem nie może mieć wpływu na sposób ich opodatkowania podatkiem od nieruchomości. W konsekwencji w analizowanym stanie faktycznym między spornymi urządzeniami technicznymi a fundamentem i kontenerem nie ma powiązań technicznych, o których mowa w art. 3 pkt. 1 lit. b) PrBud. Spółka podniosła, że zasadniczo zgadza się z poglądem, według którego bez podłączenia stacji gazowych do gazociągu nie jest możliwa prawidłowa dystrybucja gazu, niemniej okoliczność ta nie ma znaczenia dla celów ustalenia przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. WSA w Gdańsku uznał, że stan faktyczny sprawy w istocie nie jest sporny. Problem stanowi natomiast ocena skutków podatkowych tego stanu w świetle definicji i pojęć użytych w PodLokU oraz PrBud, w brzmieniu przepisów tych ustaw obowiązującym w 2011 r. Po przeanalizowaniu sprawy, w oparciu o opinię biegłego Sąd stwierdził, że opodatkowane urządzenia kwalifikują się do uznania ich jako tworzących spójną, nierozerwalną całość techniczno- użytkową w postaci sieci gazowej. Opodatkowane urządzenia tworzą integralną całość oraz stanowią jeden obiekt budowlany. Połączenie z siecią przesyłu i funkcja, jaką pełnią w niej te urządzenia sprawiają, że stanowią one jeden obiekt budowlany w postaci sieci gazowej (technicznej). Na gruncie PodLokU sieć techniczna jest budowlą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Rozstrzygnięcie NSA Spółka skierowała skargę do NSA, a ten nabrał wątpliwości i skierował do poszerzonego składu następujące zagadnienie prawne: „Czy w świetle art. 1a ust. 1 pkt. 2 PodLokU w związku z art. 3 pkt. 1 lit. b) i pkt. 3 PrBud dla objęcia opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości stacji i punktów redukcyjnych, redukcyjno-pomiarowych i pomiarowych, decydujące jest istnienie związku techniczno-użytkowego pomiędzy tymi obiektami a gazociągiem, co przesądza o konieczności ich zakwalifikowania jako budowli w postaci sieci gazowej, czy też decydujące jest istnienie związku techniczno-użytkowego pomiędzy tymi obiektami a częściami budowlanymi, na których lub w których są posadowione, co przesądza o wyłączeniu ich z opodatkowania, jako urządzeń technicznych posadowionych na częściach budowlanych lub w budynkach?”. NSA w 7-osobowym składzie w uchwale z 10.10.2022 r., III FPS 2/22, , stwierdził, że w myśl ww. przepisów w stanie prawnym obowiązującym przed 28.6.2015 r. dla objęcia podatkiem od nieruchomości stacji, punktów redukcyjnych, redukcyjno-pomiarowych i pomiarowych, decydujące jest istnienie związku techniczno-użytkowego pomiędzy tymi obiektami a gazociągiem, co przesądza o opodatkowaniu tych obiektów jako budowli lub ich części. Uchwała NSA z 10.10.2022 r., III FPS 2/22,
NSA w uchwale potwierdził konieczność istnienia związku techniczno-użytkowego między obiektami a gazociągiem dla opodatkowania stacji redukcyjno-pomiarowych. Zgodnie z interpretacją NSA, obowiązującym kryterium jest istnienie tego związku, nie zaś posadowienie urządzeń na częściach budowlanych. Decyzja ta ma istotne znaczenie dla podmiotów podatku od nieruchomości.