Przychód w związku z likwidacją spółki

Tematyka: likwidacja spółki, przekazanie majątku, podatek dochodowy od osób prawnych, art. 14a PDOPrU, Minister Finansów, wyrok WSA, interpretacja podatkowa

Skoro z przepisów prawa nie wynika wprost, aby przekazanie majątku spółki na rzecz wspólnika w związku
z jej likwidacją, o którym mowa w art. 286 § 1 KSH, powodowało powstanie po stronie spółki obowiązku
podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest podstaw do rozszerzenia katalogu
przychodów zamieszczonego w art. 12 ust. 1 PDOPrU o przychód z tego tytułu z powołaniem się na art. 14
ust. 1 PDOPrU. Przekazanie wspólnikowi majątku likwidowanej spółki nie stanowi odpłatnego zbycia
w rozumieniu art. 14 ust. 1 PDOPrU, ponieważ jest to czynność prawna jednostronna, a przy tym nieodpłatna,
bowiem dokonując jej, spółka nie otrzymuje niczego w zamian. Wyrok WSA w Gdańsku z 23.11. 2016 r.,
I SA/Gd 1129/16
Z uzasadnienia:
„A” sp. z o.o. z siedzibą zwróciła się z wnioskiem do Ministra Finansów o wydanie interpretacji przepisów prawa
podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków
podatkowych związanych z przekazaniem udziałowcom spółki z o.o. niepieniężnych składników majątku
w następstwie likwidacji tej spółki.
W ramach stanu faktycznego spółka wyjaśniła, że jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem
podatkowym. Wspólnicy spółki zdecydowali, że w przyszłości podejmą uchwałę o jej likwidacji. W wyniku likwidacji
spółki, po zakończeniu jej działalności, a w szczególności po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, majątek
spółki zostanie podzielony pomiędzy udziałowców. Zgodnie z art. 288 Kodeksu spółek handlowych (dalej: KSH), po
zatwierdzeniu przez zgromadzenie wspólników sprawozdania finansowego na dzień poprzedzający podział między
wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli (sprawozdanie likwidacyjne) i po
zakończeniu likwidacji, likwidatorzy ogłoszą w siedzibie spółki sprawozdanie i złożą je sądowi rejestrowemu,
z jednoczesnym zgłoszeniem wniosku o wykreślenie spółki z rejestru.
Wydanie składników majątkowych (udziałów i akcji, papierów wartościowych, środków trwałych – maszyn i urządzeń
oraz nieruchomości) udziałowcom nastąpi w okresie, licząc od dnia następującego po dniu, na który zostało
sporządzone sprawozdanie likwidacyjne do dnia złożenia do sądu wniosku o wykreślenie spółki z rejestru.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
1. Czy w razie likwidacji spółki, po stronie wnioskodawcy powstanie przychód i obowiązek zapłaty podatku
dochodowego od osób prawnych w związku z wydaniem przez wnioskodawcę udziałowcom składników
majątku?
2. Alternatywnie, w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie oznaczone numerem 1, jeśli w razie likwidacji spółki
po stronie wnioskodawcy powstanie przychód i obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych
w związku z wydaniem przez wnioskodawcę udziałowcom składników majątku, kto będzie zobowiązany do
odprowadzenia podatku z tego tytułu, jeśli w dacie płatności podatku spółka będzie już wykreślona
z rejestru?Przedstawiając swoje stanowisko, wnioskodawca zauważył, że przepisy ustawy o podatku dochodowym
od osób prawnych nie zawierają definicji pojęcia „przychodu”. Wprawdzie w art. 12 ust. 1 ustawy z 15.2.1992 r.
o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: PDOPrU) wymienione zostały
przykładowe przysporzenia, które stanowią przychód w rozumieniu przepisów podatkowych, jednakże jest to katalog
otwarty, który zasadniczo dopuszcza do ujęcia jako przychód również inne niż wymienione w powyższym przepisie
przysporzenia. (...). Doktryna oraz orzecznictwo zgodnie wskazuje, że treść art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ww. ustawy
należy interpretować w taki sposób, że za przychód należy uznać tylko te wartości, które charakteryzują się
definitywnym przyrostem majątku podatnika (wyrok NSA w Warszawie z 27.11.2003 r., III SA 3382/02).
W dalszej kolejności podkreślono, że celem postępowania likwidacyjnego jest zakończenie działalności spółki, a więc
zwrot wniesionych wkładów, nie zaś generowanie przychodów, a już w szczególności powiększenie aktywów
podatnika – tym bardziej w sposób definitywny. Taki też jest cel rozdysponowania majątku likwidowanej spółki.
W konsekwencji, likwidacja spółki oraz związane z nią przekazanie majątku spółki udziałowcom nie
spowoduje powstania po stronie wnioskodawcy faktycznego przychodu podlegającego opodatkowaniu
podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Wydanie składników majątku nie jest również odpłatnym zbyciem, ponieważ jest to świadczenie jednostronne
i nieekwiwalentne. (...) Zdaniem wnioskodawcy w przedmiotowym przypadku nawet nie sposób określić kwoty
zobowiązania w rozumieniu art. 14a PDOPrU, gdyż procedura likwidacyjna polega na tym, że po zakończeniu
działalności spółki, w szczególności po uregulowaniu zobowiązań, likwidatorzy wydadzą pozostałe po likwidacji

składniki majątku swoim udziałowcom w naturze. Nie będzie istnieć kwotowo określone obowiązanie względem
udziałowca. (...)
W ocenie wnioskodawcy, w przypadku uznania, że podział majątku generuje powstanie przychodu dla spółki,
doszłoby do nieprzywidzianej przez prawo sytuacji, gdzie podatek ten nie miałby przez kogo zostać
odprowadzony. Dopuszczając możliwość powstania przychodu w wyniku podziału majątku, tj. w okresie już po
sporządzeniu sprawozdania likwidacyjnego, należałoby otworzyć po raz kolejny księgi, aby zewidencjonować takie
zdarzenie gospodarcze, czego z kolei nie przewidują przepisy ustawy z 29.9.1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013
r., poz. 330 ze zm., dalej: RachU). Spółka, jako jednostka w rozumieniu RachU otwiera księgi w związku
z rozpoczęciem likwidacji oraz zamyka je w razie zakończenia likwidacji (art. 12 ww. ustawy). Zamknięcie ksiąg
w związku z zakończeniem likwidacji następuje na dzień określony w art. 288 KSH, tj. na dzień poprzedzający
podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Na ten dzień
sporządza się sprawozdanie likwidacyjne. Po tym dniu jednostka nie prowadzi już ksiąg ani nie rozpoczyna się
kolejny rok obrotowy, ani kolejny rok podatkowy. (...)
Zdaniem spółki, nie sposób przyjąć, że racjonalny ustawodawca nakazałby zapłatę podatku przez likwidowaną
spółkę kapitałową od ostatniego zdarzenia kończącego byt prawny spółki, jakim jest wydanie majątku pozostałego po
likwidacji i spłacie zobowiązań likwidowanej spółki kapitałowej. (...)
Wnioskodawca wskazał, że na omawianą kwestię należy spojrzeć także od strony systemowej. W tym kontekście
podkreślił, że likwidacja spółki kapitałowej jest opodatkowana u jej udziałowców, zatem to udziałowcy będą
podatnikami od przychodu z tytułu otrzymanych składników majątku. Przychodem będzie wartość rynkowa
otrzymanych składników majątku. Trudno przyjąć, że ta sama wartość będzie jeszcze raz przychodem
u wnioskodawcy.
W konsekwencji przekazanie składników majątku udziałowcom przez spółkę nie może być uznane za
przychód stanowiący źródło dochodu, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób
prawnych.
Jednocześnie wnioskodawca w zakresie pytania N 2 podał, że jego zdaniem – z uwagi na fakt, że czynność wydania
składników majątkowych w związku z przeprowadzeniem likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie jest
czynnością objętą dyspozycją art. 14a PDOPrU – nikt nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku, tj. do zapłaty
podatku nie będzie obowiązana likwidowana spółka oraz udziałowcy spółki, którym zostały wydane składniki
majątkowe likwidowanej spółki.
W interpretacji indywidualnej z 27.7.2016 r. Nr (...) Minister Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy za
nieprawidłowe. (...)
Minister Finansów wyjaśnił, że od 1.1.2015 r. ustawodawca nowelizacją z 29.8.2014 r. ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1328) dodał art. 14a, który doprecyzował kwestię skutków
podatkowych regulowania zobowiązań poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego. Zgodnie z tym przepisem,
w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części
zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia
udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego
świadczenia.
Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, organ nie zgodził się z wnioskodawcą, że przekazanie wspólnikom
przez spółkę aktywów niepieniężnych w ramach podziału majątku likwidacyjnego nie spowoduje u niej uzyskania
przychodu podatkowego. Stanowisku spółki przeczy jednoznaczne brzmienie przepisu art. 14a PDOPrU.
Jednocześnie organ nie zaaprobował tezy spółki, że w świetle przepisu art. 14a ustawy wydanie majątku
likwidacyjnego wspólnikowi spółki nie jest jedną z czynności objętych dyspozycją tego przepisu oraz że wydanie
majątku likwidacyjnego wspólnikowi spółki nie mieści w katalogu zawartym w tym przepisie.
Powołując się na treść uzasadnienia rządowego projektu ustawy z 14.4.2014 r., organ stwierdził, że projektodawca
(Minister Finansów), zgłaszając do sejmu projekt zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych
w zakresie jednoznacznego wskazania wartości przychodów oraz kosztów świadczeń w naturze, brał pod uwagę
również regulowanie w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu likwidacji spółki i tym samym jedną
z czynności objętych hipotezą art. 14a VATU jest regulowanie w formie niepieniężnej (rzeczowej) zobowiązania
spółki wobec wspólnika z tytułu podziału majątku likwidacyjnego.
Odnosząc powyższy przepis na grunt opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, organ stwierdził, że w sytuacji,
w której wnioskodawca przekaże – w związku z jego likwidacją – majątek na rzecz wspólników, po jego
stronie powstanie przychód podatkowy generujący dochód podlegający opodatkowaniu, skoro po stronie
wnioskodawcy powstaje zobowiązanie (w związku z jego likwidacją) wobec wspólników, a jego uregulowanie
następuje przez wykonanie świadczenia niepieniężnego.

Jak wskazał organ, z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama jak ta, w której spółka
dokonałaby odpłatnego zbycia składników majątkowych, tym samym osiągnęłaby przychód do opodatkowania,
a następnie środki pieniężne z tego zbycia przekazałaby uprawnionemu udziałowcowi. Uznanie, że przeniesienie
w wyniku likwidacji spółki kapitałowej prawa własności do składników majątkowych należy traktować na
równi z wypłatą środków pieniężnych, spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który
najpierw dokonuje sprzedaży składników majątkowych, w konsekwencji uzyskuje przychód w wyniku tej czynności,
a następnie reguluje swoje zobowiązania z tytułu likwidacji swojego przedsiębiorstwa byłby opodatkowany podatkiem
dochodowym od osób prawnych, natomiast podatnik, który bezpośrednio w ww. drodze przeniósł własność
składników majątkowych, nie osiągnąłby żadnego przychodu. Argumentacja spółki, że wydanie składników majątku
nie jest równoznaczna z odpłatnym zbyciem, nie zasługuje więc na uwzględnienie.
W kontekście powyższego organ nie podzielił stanowiska spółki, która twierdzi, że art. 14a ust. 1 PDOPrU znalazłby
zastosowanie jedynie w hipotetycznej sytuacji regulowania przez nią świadczenia pieniężnego z tytułu pożyczki
poprzez spłatę tej pożyczki.
Jednocześnie organ wskazał m.in., że obowiązek zapłaty podatku dochodowego od ww. przychodu ciążyć
będzie na spółce, która winna zabezpieczyć realizację ciążącego na niej obowiązku ustawowego. Na
realizację tego obowiązku nie powinny mieć przy tym wpływu ewentualne trudności wynikające ze stosowania przez
spółkę przepisów RachU. Na gruncie regulacji KSH zakończenie likwidacji należy wiązać z zakończeniem podziału
między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli.
Przyjmując zgodność regulacji RachU z przepisami KSH, należy zatem przyjąć, że zakończeniem likwidacji, o którym
mowa w art. 12 ust. 2 pkt 2 RachU, nie jest moment sporządzenia sprawozdania likwidacyjnego, lecz moment
zakończenia wszelkich czynności likwidacyjnych w tym podziału majątku między wspólników.
Podsumowując, Minister Finansów stwierdził, że w stanie prawnym obowiązującym od 1.1.2015 r. przekazanie
aktywów niepieniężnych spółki wspólnikom w związku z likwidacją spółki będzie wiązało się z powstaniem
przychodu po stronie spółki na podstawie art. 14a PDOPrU.
Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu Ministra Finansów do
usunięcia naruszenia prawa, „A” sp. z o.o. z siedzibą złożyła skargę do WSA w Gdańsku, domagając się uchylenia
zaskarżonej interpretacji oraz zasądzenia kosztów postępowania.
Zaskarżonej interpretacji zarzucono naruszenie następujących przepisów:
1) art. 14a ust. 1 PDOPrU poprzez błędną wykładnię (...);
2) art. 12 w zw. z art. 14a ust. 1 PDOPrU poprzez błędną wykładnię (...);
3) art. 27 ust. 1 PDOPrU poprzez błędną wykładnię (...);
4) art. 121 § 1 ustawy z 29.8.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2012 r. poz. 749, dalej: OrdPU) (...).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
W ocenie sądu skarga zasługuje na uwzględnienie.
(...) W ocenie sądu rozpoznającego przedmiotową sprawę za prawidłowe uznać należy stanowisko strony skarżącej,
a więc przyjęcie, że przekazanie składników majątku udziałowcom likwidowanej spółki nie stanowi dla takiej spółki
dochodu, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Przystępując do uzasadnienia niniejszego wyroku, wskazać należy, że zagadnienie, z jakim mamy do czynienia
w przedmiotowej sprawie, było już przedmiotem rozstrzygnięcia przez NSA.
Otóż sąd ten w wyroku z 14.1.2015 r., II FSK 2844/12 stwierdził, że na gruncie art. 12 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1
-PDOPrU w brzmieniu obowiązującym do końca 2014 r. – czynność podziału między wspólników masy likwidowanej
spółki, o której mowa w art. 286 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w wyniku której następuje przeniesienie na
wspólników prawa własności składników majątku likwidowanej zgodnie z art. 172 KSH spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością, nie jest odpłatnym zbyciem tego majątku i w konsekwencji nie powoduje powstania przychodu
z tego tytułu, przewidzianego w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 PDOPrU.
Sąd rozpoznający niniejszą sprawę powyższy pogląd w całości podziela.
Jak zauważył NSA, zawarty w art. 12 ust. 1 PDOPrU katalog przysporzeń stanowiących przychód w rozumieniu
ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma charakter otwarty. Jednakże sama w sobie okoliczność ta nie
jest wystarczająca, żeby każde przysporzenie otrzymane przez podatnika było kwalifikowane jako przychód. Przy
takim rozumieniu ww. przepisu katalog przykładowy przysporzeń byłby całkowicie zbędny. W sytuacji zatem, gdy
art. 12 ust. 1 PDOPrU nie zawiera odniesień do likwidacji spółki kapitałowej oraz przekazania jej majątku

wspólnikom w związku z postępowaniem likwidacyjnym, nie może on stanowić jednoznacznego źródła
obowiązku podatkowego likwidowanej spółki. Wymagane jest więc ustalenie, czy przekazanie majątku
likwidowanej spółki wspólnikowi prowadzi do powstania przysporzenia po stronie spółki, co obliguje przede
wszystkim do analizy okoliczności, w jakich dokonywane jest przekazanie majątku. Odwołując się do regulacji KSH,
NSA stwierdził, że postępowanie likwidacyjne prowadzone jest w celu zakończenia bytu prawnego spółki. Konieczne
jest zatem rozdysponowanie składników jej majątku pozostałych po zaspokojeniu wierzycieli, który należy się
wspólnikom jako podmiotom, na których wkładach opierał się kapitał zakładowy spółki umożliwiający jej
funkcjonowanie. Oznacza to, że brak jest podstaw do podzielenia poglądu, że spółka przekazująca majątek
wspólnikom w ramach procesu likwidacji osiąga jakąkolwiek korzyść majątkową, a w rezultacie uzyskuje
przysporzenie stanowiące jej przychód. Czynność, w wyniku której następuje przeniesienie na wspólników prawa
własności składników majątku likwidowanej spółki, nie jest odpłatnym zbyciem tego majątku i w konsekwencji nie
powoduje powstania przychodu z tego tytułu, przewidzianego w art. 14 ust. 1 PDOPrU. Przekazując majątek
wspólnikowi, spółka realizuje dyspozycję zawartą w art. 286 § 1 i 2 KSH. Za nieuprawnione NSA uznał stanowisko,
że w świetle art. 14 ust. 1 PDOPrU każde przeniesienie własności, skutkujące uwolnieniem podatnika
z zobowiązania, należy uznać za przychód z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych.
Przekazanie majątku likwidowanej spółki wspólnikowi jest czynnością jednostronną, która nie nakłada na wspólnika
obowiązku spełnienia świadczenia wzajemnego. Wspólnik nie płaci też żadnej ceny. W przypadku natomiast
odpłatnego zbycia rzeczy lub prawa majątkowego, rodzącego obowiązek podatkowy na podstawie art. 14 ust. 1
PDOPrU, dochodzi do dwustronnej czynności odpłatnej. Przysporzeniem podatnika jest wówczas cena lub też inne
świadczenie (ekwiwalent), jakie obowiązana jest uiścić druga strona transakcji.
Zdaniem NSA, skoro z przepisów prawa nie wynika wprost, aby przekazanie majątku spółki na rzecz wspólnika
w związku z jej likwidacją, o którym mowa w art. 286 § 1 KSH, powodowało powstanie po stronie spółki obowiązku
podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest podstaw do rozszerzenia katalogu przychodów
zamieszczonego w art. 12 ust. 1 PDOPrU o przychód z tego tytułu z powołaniem się na art. 14 ust. 1 PDOPrU.
Możliwość taką wyklucza również okoliczność, że do zapłaty podatku w związku z tą czynnością zobowiązany jest
wspólnik, na rzecz którego majątek został przekazany. Przekazanie wspólnikowi majątku likwidowanej spółki nie
stanowi odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 14 ust. 1 PDOPrU, ponieważ jest to czynność prawna jednostronna,
a przy tym nieodpłatna, bowiem dokonując jej, spółka nie otrzymuje niczego w zamian.
Podkreślić w tym miejscu należy, że NSA w powołanym powyżej wyroku stwierdził, że zaprezentowany pogląd
prawny zachowuje swoją aktualność również w obowiązującym stanie prawnym (w chwili orzekania w rozpatrywanej
przed nim sprawie), a zatem także na gruncie art. 14a PDOPrU dotyczącym okoliczności przedmiotowej sprawy.
W tym zakresie wskazać można za WSA w Łodzi (wyrok z 19.4.2016 r., I SA/Łd 146/16) na następującą
argumentację, która potwierdza dodatkowo trafność ww. stanowiska NSA.
Uzasadnienie do zmian podatku dochodowego od osób prawnych, do którego rozstrzygającą wagę przykłada
Minister Finansów wskazuje, że intencją ustawodawcy było ujednolicenie skutków podatkowych występujących po
stronie spółki w związku z regulowaniem w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu m.in. likwidacji
spółki. Nie sposób jednak nie zauważyć, że sytuacja taka literalnie nie została objęta dyspozycją przepisu art. 14a
PDOPrU. (...)
Oznacza to, że upatrywanie w projekcie rządowym opodatkowania czynności przekazania majątku w formie
rzeczowej wspólnikom nie znajduje umocowania prawnego.
Ponadto za słusznością tego poglądu przemawia także argumentacja wywodzona z KSH. Jak wskazują autorzy ww.
komentarza – podział majątku likwidowanej spółki między wspólników jest czynnością odrębną i o innym charakterze
niż regulowanie zobowiązań, do czego wprost nawiązuje treść art. 14a PDOPrU w słowach (...) podatnik przez
wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie (...). Podział pozostałego po
uregulowaniu zobowiązań majątku spółki pomiędzy jej wspólników wynika wprost z odpowiednich przepisów KSH
i następuje niejako automatycznie, jako realizacja czynności wynikającej wprost z tych przepisów. Nie poprzedza jej
powstanie zobowiązania spółki wobec wspólnika. Tymczasem art. 14a PDOPrU nakazuje rozpoznanie przychodu
w przypadku regulowania zobowiązań wynikających z zawarcia odpowiednich umów, np. umowy pożyczki,
które spowodowały zaciągnięcie przez spółkę określonych zobowiązań.
Nie sposób zatem nie zgodzić się z tezą, że przekazanie majątku na rzecz wspólników nie generuje przysporzenia po
stronie spółki, (którego pojawienie się jest elementem koniecznym powstania przychodu podatkowego), ale stanowi
jedynie element konieczny do wykreślenia spółki z rejestru sądowego.
Likwidacyjne wydanie majątku spółki nie jest stosunkiem umownym pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem.
Tylko taka relacja mogłaby stanowić o wystąpieniu przychodu. Jest to czynność techniczna będąca częścią
procesu likwidacyjnego. Przeciwko opodatkowaniu ww. czynności przemawiają także względy celowościowe.
Wydanie majątku jest ostatnią czynnością spółki związaną z jej mieniem. Przypisanie jej przychodotwórczego

charakteru wymagałoby tworzenia w spółce rezerw pieniężnych na zapłatę podatku oraz opóźniałoby proces
likwidacyjny (por. Jarosław Sekita, Towary lub usługi zamiast zapłaty. Wybrane problemy opodatkowania datio in
solutum, PP Nr 1/2016).
Mając na uwadze powyższe rozważania, stwierdzić należy, że Minister Finansów w zaskarżonej interpretacji dokonał
błędnej wykładni art. 14a ust. 1 PDOPrU. Tym samym naruszył przepis prawa materialnego. (...)
Wyrok WSA w Gdańsku z 23.11. 2016 r., I SA/Gd 1129/16

Minister Finansów w zaskarżonej interpretacji dokonał błędnej wykładni art. 14a ust. 1 PDOPrU, naruszając przepis prawa materialnego. Wyrok WSA w Gdańsku z 23.11. 2016 r., I SA/Gd 1129/16 potwierdza, że przekazanie majątku na rzecz wspólników w związku z likwidacją spółki nie generuje przysporzenia po stronie spółki, nie stanowiąc przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.