Opodatkowanie promocji bankowych

W publikacji poruszany jest temat opodatkowania promocji bankowych, szczególnie w kontekście różnych form świadczeń oferowanych klientom przez banki. Analizowane są kwestie związane z interpretacją przepisów podatkowych dotyczących nagród związanych ze sprzedażą premiową oraz świadczeń promocyjnych. Wyrok NSA z 5.6.2018 r., II FSK 1335/16, stanowi istotną część uzasadnienia dotyczącego opodatkowania świadczeń promocyjnych przez banki.

Tematyka: opodatkowanie, promocje bankowe, nagrody, sprzedaż premiowa, interpretacja prawna, art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU, art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU, wyrok NSA, II FSK 1335/16

Podnieść w tym miejscu i podkreślić należy, że o ile w art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU ustawodawca
jednoznacznie stanowi o nagrodach związanych ze sprzedażą premiową, o tyle w art. 30 ust. 1 pkt 4b
PDOFizU mowa jest o świadczeniach związanych z oferowanymi promocjami, nie zaś o świadczeniach
związanych z określoną (na przykład premiową) sprzedażą. (...) regulacja prawna art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy
z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) dotyczy
tych świadczeń promocyjnych, które nie są nagrodami związanymi ze sprzedażą premiową, o których mowa
w art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU wymienionej ustawy.
Wyrok NSA z 5.6.2018 r., II FSK 1335/16

Z uzasadnienia:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 12.1.2016 r. w sprawie I SA/Gd 1514/15 ze skargi Banku B.
S.A. z siedzibą w G. (dalej: bank, wnioskodawca) na interpretację indywidualną Dyrektora IS w Bydgoszczy
działającego z upoważnienia Ministra Finansów w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, na mocy
art. 151 ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze
zm., dalej: PostSądAdmU) oddalił skargę.
W dniu 6.3.2015 r. bank złożył wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej
sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przyznawania przez
bank swoim klientom nagród i premii w ramach akcji promocyjnych. Przedstawiając stan faktyczny sprawy, bank
wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi akcje promocyjne dla swoich
klientów będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, które mają na celu
uatrakcyjnienie usług oferowanych przez bank.
Bank zamierza prowadzić takie akcje promocyjne również w przyszłości. W ramach organizowanych przez bank akcji
i programów promocyjnych bank wpłaca na rzecz klientów m.in. następujące kategorie świadczeń:
- W ramach programów typu moneyback (określone również jako tzw. cashback) bank zwraca swoim klientom –
posiadaczom kart debetowych lub kredytowych – część wartości wydatków, które klienci ponieśli przy zakupach
dokonywanych kartą. Wypłacane klientom kwoty stanowią stałe kwoty pieniężne bądź są obliczane jako określony
procent wartości zakupów dokonywanych z użyciem karty. Kwota premii cashback jest wypłacana za okresy
rozliczeniowe lub każdorazowo po dokonaniu transakcji uprawniającej do otrzymania premii. Kwota premii cashback
wypłacanych w okresach rozliczeniowych lub jednorazowo nie przekracza 760 zł. Mając na uwadze zasady
przyznawania premii cashback, nie można wykluczyć, że w przyszłości kwota premii wypłacanych w okresach
rozliczeniowych lub jednorazowo może przekroczyć 760 zł;
- Bony towarowe, np. S. lub bilety (np. do kina), przekazywane klientom, którzy spełniają warunki określone
w regulaminie promocji (jednym z warunków może być kolejność zgłoszeń ze względu na ograniczoną liczbę nagród
dostępnych w promocji). Wartość nagród przekazywanych klientom w ramach tych akcji promocyjnych nie
przekracza 760 zł;
- Zwrot jednej lub dwóch rat kredytu (tj. rat kapitałowo-odsetkowych) zapłaconych przez klientów, którzy uczestniczą
w danej promocji oraz m.in. terminowo regulują swoje zobowiązania wobec banku; wartość zwracanych klientowi rat
może nie przekraczać 760 zł lub może przekroczyć 760 zł.
Warunki skorzystania z oferowanych promocji określone są w odpowiednich regulaminach akcji promocyjnych bądź
w regulaminach produktu i są dostępne dla wszystkich potencjalnych klientów spełniających określone w tych
regulaminach warunki. Na podstawie tych programów i akcji promocyjnych istnieje gwarancja otrzymania przez
klienta nagrody po spełnieniu przez niego określonych warunków oznaczonych przez bank. Bank zamierza
prowadzić podobne akcje promocyjne również w przyszłości. W związku z tym bank zadał pytanie, czy świadczenia
dokonywane przez bank na rzecz klientów w związku z opisanymi akcjami i programami promocyjnymi będą
korzystały ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy z 26.7.1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: PDOFizU), jako
nagrody związane ze sprzedażą premiową przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie, natomiast
w przypadku niespełnienia powyższych warunków będą podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1
pkt 2 PDOFizU?
W ocenie wnioskodawcy świadczenia dokonywane przez niego na rzecz swoich klientów w ramach opisanych
w stanie faktycznym akcji promocyjnych, jako nagrody związane ze sprzedażą premiową usług przez bank, mogą

korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 68 PDOFizU,
o ile spełnione są warunki określone w tym przepisie, tj. wartość nagrody nie przekracza 760 zł, zaś w przypadku
niespełnienia powyższych warunków (jeżeli wartość nagrody przekroczy 760 zł) podlegają opodatkowaniu na
podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU. W ocenie wnioskodawcy – będące przedmiotem zapytania akcje i programy
promocyjne, w ramach których wszystkim klientom spełniającym warunki określone w regulaminach promocji
przyznawane są nagrody, powinny być zaklasyfikowane jako sprzedaż premiowa, a zatem przyznawane
klientom świadczenia stanowią nagrodę związaną ze sprzedażą premiową. W ocenie wnioskodawcy na
powyższą ocenę nie ma wpływu fakt, że z dniem 1.1.2015 r. wprowadzono do art. 30 ust. 1 PDOFizU punkt 4b.
W ocenie wnioskodawcy wprowadzenie art. 30 ust. 1 pkt 4b do PDOFizU nie wpływa na fakt, iż po 1.1.2015 r.
nagrody związane ze sprzedażą premiową nadal podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2
PDOFizU, do nagród związanych ze sprzedażą premiową nadal może znaleźć zastosowanie zwolnienie
przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 68 PDOFizU. W dniu 5.6.2015 r. podatkowy organ interpretacyjny wydał
interpretację indywidualną, w której uznał stanowisko banku za prawidłowe w zakresie zwolnienia przedmiotowego
oraz jako nieprawidłowe w zakresie obowiązku pobierania 10% zryczałtowanego podatku dochodowego. Organ
wskazał, że dla zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 68 PDOFizU, niezbędne jest, aby nagroda otrzymana
przez klienta była związana ze sprzedażą premiową, jednorazowa wartość nagrody nie przekroczyła kwoty 760 zł,
nagroda nie została otrzymana przez klienta w związku prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Organ
wskazał, że za premię uznać należy nagrodę za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czegoś.
Zdaniem organu, w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy
uznać, że świadczenia dokonywane przez wnioskodawcę w związku z oferowanymi przez niego promocjami
stanowią/będą stanowiły nagrody związane ze sprzedażą premiową usług.
W sytuacji gdy jednorazowa wartość nagrody ze strony wnioskodawcy na rzecz klienta nie przekracza/nie będzie
przekraczała kwoty 760 zł i nie jest/będzie przekazywana klientowi w związku z prowadzoną przez niego
pozarolniczą działalnością gospodarczą, może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1
pkt 68 PDOFizU. Natomiast od wartości nagród, do których nie ma/nie będzie miało zastosowania omawiane
zwolnienie przedmiotowe, w przypadku wnioskodawcy występuje obowiązek pobierania i odprowadzania – stosownie
do art. 30 ust. 1 pkt 4b ww. ustawy – 19% zryczałtowanego podatku dochodowego oraz obowiązek przesłania do
urzędu skarbowego rocznej deklaracji PIT-8AR. Organ wskazał, że w przypadku art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU,
kryterium różnicowania jest wydzielenie z ogółu podmiotów organizujących promocję, tych, które zajmują się szeroko
pojętą działalnością finansową (banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, instytucji finansowych
w rozumieniu odrębnych przepisów) i opodatkowanie nagród wypłacanych/wydawanych przez te podmioty 19%
zryczałtowanym podatkiem dochodowy, co nie stoi w sprzeczności z zasadą równości wobec prawa wyrażoną w art.
32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, albowiem do nagród wypłacanych/wydawanych przez wszystkie instytucje
finansowe ma zastosowanie taki sam sposób ich opodatkowania. Na powyższą interpretację bank wniósł skargę do
WSA w Gdańsku, domagając się uchylenia zaskarżonej interpretacji. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił
naruszenie art. 30 ust. 1 pkt 2 i 4b PDOFizU. (...)
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wskazanym na wstępie wyrokiem oddalił skargę.
Sąd wskazał, że przedmiotem sporu w rozpoznawanej sprawie była wykładania przepisów art. 30 ust. 1 pkt 2 i pkt 4b
PDOFizU. Przepis art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU stanowi, że z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach
wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej
lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a
i 68 – w wysokości 10% wygranej lub nagrody. Zgodnie natomiast z treścią ust. 4b tego przepisu, z tytułu świadczeń
otrzymanych od banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu
odrębnych przepisów, w związku z promocjami oferowanymi przez te podmioty – w wysokości 19% świadczenia. Sąd
I instancji wyjaśnił, że zakres pojęć „sprzedaży premiowej” i „promocji” użytych w przywołanych przepisach, jest
zbliżony znaczeniowo, ponieważ w obu przypadkach mamy do czynienia z działaniami podejmowanymi przez
przedsiębiorcę, w rozpatrywanej sprawie przez bank, które mają na celu zwiększenie atrakcyjności sprzedawanego
produktu (towaru lub usługi).
Przy czym pojęcie „promocji” jest pojęciem o szerszej treści, obejmującym swym zakresem także inne
działania niż „sprzedaż premiowana”. Porównując brzmienie przepisu art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU z przepisem
art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU, w ocenie sądu nie sposób nie dostrzec, że określając zakres przedmiotowy świadczeń
będących źródłem przychodu ustawodawca nie wskazał na to, jaki podmiot dokonuje ich wypłaty. Z punktu widzenia
opodatkowania przychodu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU nie ma znaczenia, jaki podmiot jest
świadczeniodawcą, albowiem istotne jest źródło tego przychodu, tj. uzyskanie go z tytułu wygranych w konkursach,
grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową. Tymczasem dodany przepis art. 30
ust. 1 pkt 4b PDOFizU wskazuje nie tylko na to, co stanowi źródło przychodu uzyskiwanego przez podatnika podatku
dochodowego od osób fizycznych, tj. na organizowane „promocje”, ale także określa podmioty, od których pochodzi
świadczenie podlegające opodatkowaniu.

W związku z tym świadczenia opisane przez bank we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej,
mieszcząc się w pojęciu szeroko rozumianego świadczenia otrzymywanego z tytułu promocji oferowanych
m.in. przez banki, będą podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU, a nie na
podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU.
Nie stoi to w opozycji do tego, że świadczenia te, do wartości określonej w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 68 PDOFizU,
podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego. Kwestia ta nie była zresztą przedmiotem sporu. Skoro ustawodawca
wprowadza nowy przepis w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. art. 30 ust. 1 pkt 4b, i pozostawia
w dotychczasowym brzmieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU, doprecyzowując jednocześnie art. 21 ust. 1 pkt 68
PDOFizU, to w ocenie sądu przyjąć należy, że jego wolą jest, by nagrody związane z wszelkimi promocjami
organizowanymi przez podmioty wymienione w art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU, czyli przez: banki, spółdzielcze kasy
oszczędnościowo-kredytowe lub instytucje finansowe w rozumieniu odrębnych przepisów, a przekraczające kwotę
760 zł opodatkowane były 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zaś wypłacane/wydawane przez inne
podmioty m.in. związane ze sprzedażą premiową – przekraczające kwotę 760 zł – opodatkowane były 10%
zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem, że prezentowana przez organ
wykładnia prawa prowadzi do naruszenia art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wyjaśnił, że zgodnie
z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego konstytucyjna zasada równości wobec prawa polega na tym, że
wszelkie podmioty prawa (adresaci norm prawnych), charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) w równym
stopniu, mają być traktowane równo, a więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących,
jak i faworyzujących. Zasadę tę należy rozumieć jako nakaz traktowania sytuacji (podmiotów) podobnych w sposób
podobny oraz dopuszczenie traktowania sytuacji (podmiotów) odmiennych w sposób odmienny. Równość oznacza
zatem akceptację różnego traktowania przez prawo różnych podmiotów (adresatów norm prawnych), bo równe
traktowanie przez prawo tych samych podmiotów pod pewnym względem oznacza z reguły różne traktowanie tych
samych podmiotów pod innym względem (zob. wyrok TK z 24.3.2015 r., K 19/14, OTK-A 2015/3/32, Dz.U.2015/476).
W przypadku art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU kryterium różnicowania jest wydzielenie z ogółu podmiotów
organizujących promocje tych, które zajmują się szeroko pojętą działalnością finansową (banków,
spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych
przepisów) i opodatkowanie świadczeń dokonywanych przez te podmioty 19% zryczałtowanym podatkiem
dochodowym. Takie uregulowanie nie stoi w sprzeczności z zasadą równości wobec prawa, albowiem do świadczeń
wypłacanych przez szeroko rozumiane instytucje finansowe ma zastosowanie taki sam sposób ich opodatkowania.
Opodatkowaniu podlegają wszelkie świadczenia otrzymywane przez klientów instytucji, które zostały wymienione
w art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU, o ile świadczenia te pozostają w związku z promocjami organizowanymi przez te
podmioty. Mając powyższe na uwadze, sąd uznał, że stanowisko przedstawione przez Ministra Finansów,
w odniesieniu do zaprezentowanego przez bank stanu faktycznego jest prawidłowe, a wydana interpretacja nie
narusza prawa w stopniu powodującym konieczność wyeliminowania jej z obrotu prawnego. Bank wniósł skargę
kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 2 PostSądAdmU
naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) art. 141 § 4 PostSądAdmU poprzez wewnętrzną sprzeczność uzasadnienia wyroku, tj. przyjęcie, że świadczenia
wydawane przez bank na rzecz klientów w ramach zorganizowanych akcji oraz programów promocyjnych miały
charakter sprzedaży premiowej (na potrzeby zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 68 PDOFizU), tj. w sytuacji, w której ich
wartość nie przekracza kwoty 760 zł, a jednocześnie promocji (a nie sprzeday premiowej) na potrzeby
rozstrzygnięcia kwestii wysokości stawki opodatkowania (tj. w sytuacji, w której wartość świadczenia przekracza
kwotę 760 zł);
2) art. 3 § 1, art. 141 § 4 i art. 134 § 1 PostSądAdmU poprzez nieustosunkowanie się przez WSA w uzasadnieniu
zaskarżonego wyroku do wszystkich zarzutów podniesionych przez bank w skardze (zwłaszcza zarzutu błędnej
wykładni art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU) polegającej na nieuwzględnieniu wyników wykładni systemowej wewnętrznej,
a w konsekwencji nierozpoznanie sprawy co do istoty.
Na podstawie art. 174 pkt 1 PostSądAdmU zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów prawa
materialnego, tj.:
1) art. 30 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 68 PDOFizU oraz art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU poprzez ich błędną
wykładnię polegającą na przyjęciu, że świadczenie przekazywane przez banki swoim klientom w ramach sprzedaży
premiowych, o ile nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 PDOFizU (tj. w sytuacji,
w której ich wartość przekracza kwotę 760 zł), podlegają opodatkowaniu zryczałtowaną stawką podatku w wysokości
19% (zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU), podczas gdy prawidłowa wykładnia tych przepisów – zarówno
językowa, systemowa wewnętrzna, jak i celowościowa – powinna prowadzić do wniosku, że wypłata takich
świadczeń podlega opodatkowaniu stawką 10% (zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU);
2) art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU oraz art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU poprzez niewłaściwe ich zastosowanie, tj.
niezastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU w odniesieniu do opodatkowania świadczeń wydawanych przez bank
na rzecz klientów w ramach zorganizowanych akcji oraz programów promocyjnych, które spełniają warunki do

uznania ich za sprzedaż premiową, w sytuacji gdy wartość świadczeń przekracza 760 zł, pomimo że w wyroku
przyjęto, że świadczenia te mają charakter sprzedaży premiowej, a zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU,
pomimo że w przepisie tym nie ma mowy o sprzedaży premiowej;
3) art. 32 Konstytucji RP w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU oraz art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU poprzez ich błędną
wykładnię polegającą na dokonaniu interpretacji przepisów prawa materialnego w sposób naruszający konstytucyjną
zasadę równości polegającą na zróżnicowaniu sposobu opodatkowania tego samego rodzaju przychodu ze względu
jedynie na kategorię podmiotów je wypłacających, a w konsekwencji dyskryminację banków i innych instytucji
finansowych. (...)
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest częściowo zasadna.
Zgodnie z zakresem i mieszczącym się w nim przedmiotem zaskarżenia kasacyjnego (art. 183 § 1 PostSądAdmU)
NSA rozpoznał w sprawie przedstawione mu do oceny prawnej zagadnienia: wykładni regulacji prawnych
wynikających z art. 30 ust. 1 pkt 2 i art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU oraz możliwości ich zastosowania do stanu
faktycznego przedstawionego przez stronę zainteresowaną (obecnie skarżącą) we wniosku o wydanie pisemnej
indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
Nadmienić w tym miejscu również należy, że skarga kasacyjna nie zawierała zarzutów kasacyjnych odnośnie do
zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 68 PDOFizU.
W stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania skontrolowanej przez sąd I instancji interpretacji – art. 30 ust. 1
pkt 2 PDOFizU stanowił, co następuje. Od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy
z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową,
uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 – w wysokości 10% wygranej lub nagrody.
Na podstawie natomiast art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU: z tytułu świadczeń otrzymanych od banków, spółdzielczych
kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, w związku
z promocjami oferowanymi przez te podmioty – wysokości 19% świadczenia.
Przypomnieć należy, że z wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wynika, iż
zainteresowany – skarżący Bank – wypłaca na rzecz klientów m.in. następujące kategorie świadczeń:
1. W ramach programów typu moneyback (określone również jako tzw. cashback) bank zwraca swoim klientom –
posiadaczom kart debetowych lub kredytowych – część wartości wydatków, które klienci ponieśli przy zakupach
dokonywanych kartą. (...)
2. Bony towarowe lub bilety (np. do kina), przekazywane klientom, którzy spełniają warunki określone w regulaminie
promocji (jednym z warunków może być kolejność zgłoszeń ze względu na ograniczoną liczbę nagród dostępnych
w promocji).
3. Zwrot jednej lub dwóch rat kredytu (tj. rat kapitałowo-odsetkowych) zapłaconych przez klientów, którzy uczestniczą
w danej promocji oraz m.in. terminowo regulują swoje zobowiązania wobec banku.
W zakresie świadczeń wskazanych w pkt 1, jeżeli wypłacane są one osobom, które zawarły z bankiem określoną
umowę, taką jak umowa o zakup usług bankowych w zakresie otrzymania kredytu, pożyczki lub założenia i obsługi
karty debetowej bądź kredytowej, a więc związane są z wymienioną sprzedażą, otrzymanie ich można
zakwalifikować do nagród odnoszących się do premiowanej w ten sposób sprzedaży. Nagrody związane ze
sprzedażą premiową wskazane natomiast zostały w (przytoczonym powyżej) art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU.
Analogiczną ocenę prawną zastosować można do zwrotu jednej lub dwóch rat kapitałowo-odsetkowych (por. pkt 3),
jeżeli związane są one z usługą otrzymania i obsługi kredytu.
Z przedstawionego przez zainteresowany bank we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów
prawa podatkowego stanu faktycznego nie wynika natomiast, ażeby świadczenia wskazane w pkt 2 – bony
towarowe lub bilety – miały dostatecznie bezpośredni związek z określoną sprzedażą premiową. Okoliczność,
że bank dokonuje różnych sprzedaży, nie jest tu adekwatnym argumentem, ponieważ wskazuje tylko na związek
z podmiotem prowadzącym sprzedaż (związek podmiotowy) nie zaś na związek ze sprzedażą premiową (związek
przedmiotowy), o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU.
W związku powyższym podnieść należy, że promocja czy premiowanie, co do zasady, nie muszą przecież dotyczyć
określonych tylko realizowanych sprzedaży. Promocja, promowanie działalności podmiotu, na przykład banku, może
dotyczyć całokształtu jego działalności, funkcjonowania, wiarygodności itp., co nie zawsze oznacza premiową
sprzedaż danych usług, w tym usług bankowych. Promocja, promowanie nie są określeniami lub pojęciami prawnymi,
co uzasadnia ich ocenę w obszarze znaczeń języka potocznego, w którym mogą wskazywać również na

promowanie, promocję podmiotu, na przykład sprzedawcy, nie zaś na konkretną sprzedaż premiową. Podnieść
w tym miejscu i podkreślić należy, że o ile w art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU ustawodawca jednoznacznie stanowi
o nagrodach związanych ze sprzedażą premiową, o tyle w art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU mowa jest o świadczeniach
związanych z oferowanymi promocjami, nie zaś o świadczeniach związanych z określoną (na przykład premiową)
sprzedażą. Doświadczenie oglądu życia codziennego poucza, że można wszak być adresatem lub nawet
beneficjentem oferowanych promocji (np. różne upominki) i w tych ramach otrzymywać świadczenia,
pomimo tego nie dochodzi do żadnej premiowej sprzedaży, promowany zaś będzie w ten sposób
sprzedawca, a nie określona sprzedaż, nie sprzedaż premiowa.
Z powyższego, zdaniem NSA, wynika, że: regulacja prawna art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU dotyczy tych świadczeń
promocyjnych, które nie są nagrodami związanymi ze sprzedażą premiową, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4b
PDOFizU wymienionej ustawy. Ocena ta usuwa wątpliwości w zakresie realizacji konstytucyjnej zasady równości
i powszechności opodatkowania (art. 84 w zw. z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), ponieważ
zgodnie z nią art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU odnosi się do innych świadczeń, aniżeli nagrody związane ze sprzedażą
premiową, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 PDOFizU, natomiast treść ostatniego z wymienionych przepisów nie
zawiera zastrzeżenia, że nie znajdzie on zastosowania w relacji do świadczeń banków, spółdzielczych kas
oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, o podmiotach tych
stanowi się wyłącznie w art. 30 ust. 1 pkt 4b PDOFizU. (...)
Wyrok NSA z 5.6.2018 r., II FSK 1335/16

Wyroki sądowe i interpretacje przepisów podatkowych precyzują kwestie opodatkowania świadczeń promocyjnych w bankowości. W kontekście art. 30 ust. 1 pkt 2 i pkt 4b PDOFizU podkreśla się znaczenie różnicowania nagród związanych ze sprzedażą premiową i świadczeń promocyjnych, a także konsekwencje podatkowe z nimi związane.