Przychód w związku z uczestnictwem w kursie szkoleniowym w ramach kształcenia podyplomowego

Obowiązek dostarczenia określonego świadczenia na rzecz członków samorządu, wynikający z ustawy o samorządzie pielęgniarek i położnych, dotyczy organizowania bezpłatnych szkoleń. Składki członkowskie stanowią dominujące źródło finansowania szkoleń. Udział w kursach podyplomowych organizowanych przez samorząd zawodowy nie stanowi przychodu z innych źródeł w rozumieniu prawa podatkowego.

Tematyka: samorząd pielęgniarek i położnych, szkolenia podyplomowe, składki członkowskie, przychód z innych źródeł, interpretacja indywidualna

Obowiązek dostarczenia określonego świadczenia na rzecz członków samorządu (tu poprzez zorganizowanie
szkolenia i umożliwienia udziału w nim) wynika wprost z ustawy o samorządzie pielęgniarek i położnych.
Prawidłowe zarządzanie majątkiem skarżącej wyznacza granice, w jakich – w kontekście innych obowiązków
samorządu zawodowego, a także potrzeb szkoleniowych jej członków – szkolenia mają charakter bezpłatny,
a w jakich odpłatny lub częściowo odpłatny. Składki członkowskie, stanowiąc zasadnicze, dominujące źródło
pozostających w dyspozycji skarżącej środków finansowych, umożliwiają sfinansowanie m.in. także
szkolenia dla członków samorządu zawodowego. (...) Tym samym w sytuacji przedstawionej we wniosku
o wydanie interpretacji indywidualnej nie mamy do czynienia z podlegającym opodatkowaniu przychodem
w postaci nieodpłatnego świadczenia.
Nie można więc zgodzić się ze stanowiskiem organu podatkowego, który zarzucał w skardze kasacyjnej, że
WSA naruszył art. 11 ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 9 PDOFizU przez błędną wykładnię
polegającą na uznaniu, że w okolicznościach wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej,
uczestnictwo w bezpłatnych szkoleniach organizowanych przez organ samorządu zawodowego pielęgniarek
i położnych nie stanowi dla uczestnika szkolenia nieodpłatnego świadczenia podlegającego kwalifikacji jako
przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 PDOFizU. Wykładnia ta była
bowiem prawidłowa.
Wyrok NSA z 17.7.2018 r., II FSK 135/17

Z uzasadnienia:
Zaskarżonym wyrokiem z 6.10.2016 r., I SA/Kr 868/16 WSA w Krakowie w sprawie ze skargi M. w K. (dalej:
Skarżąca) na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 22.4.2016 r., IBPB-2-1/4511-134/16/MD w przedmiocie
podatku dochodowego od osób fizycznych uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i zasądził koszty
postępowania.
W uzasadnieniu sąd ten wskazał, że skarżąca wnosiła o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego
w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych
finansowania jej członkom udziału w kursach szkoleniowych. Skarżąca jako samorząd zawodowy organizuje
szkolenia dla swoich członków. Część z tych szkoleń finansowana jest przez organy samorządu zawodowego
pochodzące ze składek członkowskich. Kursy podyplomowe są nieodpłatne dla kursantów. W związku z powyższym
zadano następujące pytania: Czy wobec nałożonych ustawowo obowiązków przynależności do samorządu
zawodowego i podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez członków tego samorządu realizowanie tego
obowiązku poprzez uczestniczenie w kursach organizowanych przez organ samorządu zawodowego
w ramach kształcenia podyplomowego ze środków pochodzących od członków samorządu skutkuje po
stronie uczestnika powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, jeżeli prawo uczestniczenia w tym kursie przysługuje tylko w razie regularnego opłacania składek
członkowskich i niezalegania z ich zapłatą? Czy wnioskodawca jest zobowiązany wystawić informację PIT-8C dla
pielęgniarek lub położnych, które po spełnieniu przesłanek w postaci regularnego opłacania składek członkowskich
i niezalegania z ich zapłatą uczestniczyły w bezpłatnych kursach kształcenia podyplomowego organizowanego przez
skarżącą w ramach wykonywania zadań ustawowych?
Zdaniem skarżącej uczestnictwo w kursie szkoleniowym w ramach kształcenia podyplomowego organizowanym
przez organ samorządu zawodowego i finansowanym z jego środków pochodzących ze składek członkowskich, pod
warunkiem regularnego opłacania przez uczestnika składek członkowskich i niezalegania z ich zapłatą, nie stanowi
dla uczestnika kursu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W tej
sytuacji skarżąca nie jest zobowiązana do wystawiania uczestnikom kursów informacji PIT-8C.
W interpretacji indywidualnej z 22.4.2016 r. Minister Finansów uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe.
W ocenie organu finansowanie przez skarżącą kursu szkoleniowego dla jej członków to przekazanie konkretnego
świadczenia nieodpłatnego. Gdyby nie organizacja tego szkolenia, to członkowie samorządu musieliby w całości
sfinansować omawiane wydatki (koszty) własnym majątkiem. Skarżąca będzie więc zobowiązana sporządzić
informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku
podatkowego doręczyć ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu.
W skardze do WSA skarżąca zarzuciła interpretacji indywidualnej naruszenie:

a) art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 9 ust. 1 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: PDOFizU) (...);
b) art. 11 ust. 1 PDOFizU (...);
c) art. 20 ust. 1 i art. 11 ust. 1 PDOFizU (...);
d) art. 42a PDOFizU (...);
e) art. 120, art. 121 § 1 w zw. z art. 14h OrdPU (...).
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że skarga jest zasadna, bowiem zaskarżona interpretacja narusza prawo.
Sąd ten podkreślił, że brak jest ustawowej definicji pojęcia nieodpłatne świadczenie. Korzystając jednak
z dotychczasowego orzecznictwa, jak i poglądów doktryny, WSA wskazał, zwłaszcza na przykładzie poglądu
wyrażonego w uchwale składu 7 sędziów NSA z 16.10.2006 r., II FPS 1/06 (ONSAiWSA 2006, nr 6, poz. 153), że
podatkowe pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem ono
wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego
podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest
niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar
finansowy. Ze świadczeniem nieodpłatnym mamy do czynienia w przypadkach, w których otrzymujący odnosi
określoną korzyść pod tytułem darmym. Oznacza to, że nie świadczy nic w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości.
Pojęcie „świadczenie” zakłada działanie aktywne po stronie kontrahenta podatnika, w wyniku którego podatnik
uzyskuje określoną korzyść. WSA za kluczowe uznał stanowisko NSA z wyroku z 23.4.2013 r., II FSK 1741/11,
w którym przyjęto, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym
kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk
gospodarczych i zdarzeń prawnych. Sąd I instancji przyjął więc, że uczestnictwo przez pielęgniarkę lub położną
w bezpłatnym kursie szkoleniowym organizowanym przez samorząd zawodowy na warunkach opisanych we wniosku
o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie stanowi dla pielęgniarki czy położnej
przychodu z nieodpłatnych świadczeń. Ponieważ nie stanowi również przychodu z innych źródeł wymienionych
w art. 10 ust. 1 PDOFizU, tym samym nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy podatkowej.
W konsekwencji skarżąca nie ma obowiązku sporządzenia dla wskazanego uczestnika kursu informacji PIT-
8C.
Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, że skoro warunkiem udziału w szkoleniu jest regularne opłacanie
składek członkowskich, to nie można przyjąć, że mamy do czynienia z nieodpłatnością świadczenia. Ponadto WSA
zwrócił uwagę na kwestię wzajemności świadczeń. W analizowanym przypadku wzajemność wynika
z uwarunkowania możliwości uczestniczenia w kursie od realizacji ustawowego obowiązku o wymiarze finansowym,
a realizacja tego obowiązku ma znaczenie dla stanu majątku samorządu zawodowego.
Ponadto udzielenie świadczenia stanowi zgodny z prawem sposób realizacji obowiązku samorządu zawodowego
sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodów pielęgniarki i położnej w granicach interesu
publicznego i dla jego ochrony. W sytuacji nałożenia na pielęgniarki i położne obowiązku podnoszenia kwalifikacji,
a na ich samorząd obowiązku sprawowania pieczy nad wykonywaniem zawodu ze względu na interes publiczny,
występuje korelacja obowiązków tych podmiotów. Składki płacone przez członków korporacji zawodowej mają za
zadanie umożliwić organom samorządu zawodowego wykonywanie jego ustawowych zadań, w tym także poprzez
prowadzenie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że składki
stają się majątkiem samorządu, istotne jest bowiem, że są one formą ekwiwalentności za uzyskane szkolenia.
Zdaniem WSA organ dokonał zatem błędnej wykładni art. 11 ust. 1 i art. 20 ust. 1 PDOFizU co do określenia
„nieodpłatne świadczenie” w kontekście opisanym we wniosku o udzielenie interpretacji.
W skardze kasacyjnej Minister Rozwoju i Finansów zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając na podstawie
art. 174 pkt 1 ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz.
718 ze zm., dalej: PostSądAdmU) naruszenie prawa materialnego – art. 11 ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1 i art. 10 ust. 1
pkt 9 PDOFizU przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że w okolicznościach wskazanych we wniosku
o wydanie interpretacji indywidualnej, uczestnictwo w bezpłatnych szkoleniach organizowanych przez organ
samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych, nie stanowi dla uczestnika szkolenia nieodpłatnego świadczenia
podlegającego kwalifikacji jako przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9
PDOFizU. Zdaniem organu WSA błędnie przyjął, że uczestniczenie przez pielęgniarkę lub położną
w bezpłatnym kursie szkoleniowym nie stanowi dla pielęgniarki czy położnej przychodu z nieodpłatnych
świadczeń, ponieważ nie stanowi również przychodu z innych źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 PDOFizU,
tym samym nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy podatkowej. Organ natomiast uważa, że uczestnictwo
pielęgniarki lub położnej w bezpłatnym szkoleniu organizowanym przez organ samorządu zawodowego jako
nieodpłatne świadczenie podlega kwalifikacji jako przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10
ust. 1 pkt 9 PDOFizU. (...)

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
(...) Kwestia ta była już przedmiotem oceny NSA w wyrokach: z 30.5.2017 r., II FSK 1206/15 czy 12.4.2018 r., II FSK
969/16 (orzeczenia.nsa.gov.pl). Ocenę i rozważania zawarte w tych wyrokach NSA w składzie rozpoznającym
sprawę w pełni podziela, co zasadnym czyni powtórzenie przedstawionej tam argumentacji.
W punkcie wyjścia wskazać należy, że pojęcie nieodpłatne świadczenie nie zostało zdefiniowane w ustawie
podatkowej. W cytowanej przez WSA uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 16.10.2006 r., II FPS 1/06,
podtrzymującej stanowisko prawne wyrażone w uchwale z 18.11.2002 r., FPS 9/02, NSA stwierdził, że podatkowe
pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem ono wszystkie
zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu,
lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane
z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Naczelny Sąd Administracyjny w przywołanych uchwałach wskazał, że przytoczone oceny stanowią kontynuację linii
orzeczniczej utworzonej wyrokami Sądu Najwyższego i NSA, to jest wyrokiem Sądu Najwyższego z 6.8.1999 r., III
RN 31/99 (OSNAPiUS 2000, nr 13, poz. 496), wyrokiem Sądu Najwyższego z 13.6.2002 r., III RN 106/01 (ONSP
2003, nr 11, poz. 261) oraz wyrokami NSA: z 28.1.2000 r., I SA/Gd 2285/98 (…) i z 10.4.2000 r. III SA 2252/99 (…).
Ze świadczeniem nieodpłatnym będziemy mieli zatem do czynienia w przypadkach, w których otrzymujący odnosi
określoną korzyść pod tytułem darmym. Oznacza to, że nie świadczy nic w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości.
Jak słusznie wskazał sąd I instancji, w rozstrzyganej sprawie należy także odwołać się do stanowiska NSA
wyrażonego w wyroku z 23.4.2013 r., II FSK 1741/11 wskazującego, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych
świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego,
z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych. To
właśnie one, jak trafnie ocenił WSA, determinują w rozstrzyganej sprawie ocenę, że uczestnictwo przez członka
samorządu zawodowego, w bezpłatnym kursie szkoleniowym organizowanym przez Skarżącą ze środków
samorządu zawodowego, na warunkach opisanych we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji, nie stanowi
dla jego uczestnika przychodu z nieodpłatnych świadczeń.
W kontekście argumentacji wskazanej w skardze kasacyjnej należy zgodzić się z Ministrem Rozwoju i Finansów, że
w sensie formalnym skarżąca jako samorząd zawodowy jest odrębnym podmiotem w stosunku do osób fizycznych –
członków samorządu zawodowego, co oznacza, że w momencie opłacenia składki członkowskiej następuje
przewłaszczenie tej składki na rzecz samorządu zawodowego i staje się ona elementem jego majątku, którym
właściwy organ samorządu zawodowego może dysponować. Nie można jednak tracić z pola widzenia
postrzegania samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych jako pewnego rodzaju zbiorowości
(korporacji), której najistotniejszym substratem są członkowie tego samorządu. Nie organy (władze)
samorządu i nie jego majątek, lecz właśnie członkowie samorządu stanowią o sensie i istocie funkcjonowania
i istnienia samorządu zawodowego.
Odzwierciedleniem tej idei są również zapisy zawarte w przepisach prawa. W myśl art. 2 ust. 1 i 3 ustawy z 1.7.2011
r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz.U. nr 174, poz. 1038 ze zm., dalej SamPielPołU) samorząd zawodowy
pielęgniarek i położnych reprezentuje osoby wykonujące zawody pielęgniarki i położnej oraz sprawuje pieczę nad
należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Przynależność
pielęgniarek i położnych do samorządu jest obowiązkowa. Z przynależnością tą wiąże się także obowiązek
uiszczania z tego tytułu składki członkowskiej (art. 11 ust. 2 pkt 4 SamPielPołU). Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2
SamPielPołU pielęgniarki i położne przynależące do samorządu zawodowego mają prawo korzystać z pomocy izb
w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych, który to obowiązek wynika dla nich z art. 61 ustawy z 15.7.2011 r.
o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz.U. z 2014 r. poz. 1435 ze zm.). W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 SamPielPołU
zadaniami samorządu są w szczególności: sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodów. Zadanie to
realizowane jest m.in. przez prowadzenie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych – art. 4 ust. 2 pkt 6
SamPielPołU.
Z przywołanych regulacji wynika, że pomiędzy członkiem samorządu zawodowego a tym samorządem
istnieje szczególnego rodzaju więź prawna i szczególnego rodzaju relacja, zupełnie odmienna od relacji
pomiędzy pracodawcą a pracownikami czy też relacjami, jakie zachodzą pomiędzy poszczególnymi osobami.
Okoliczność powyższą, stanowiącą o specyfice tej sprawy, należy również wziąć pod uwagę, dokonując oceny
charakteru świadczeń, jakie mogą występować w relacjach finansowych (materialnych) zachodzących pomiędzy
samorządem zawodowym pielęgniarek i położnych a jego członkami – także w kontekście ich możliwego
opodatkowania – a więc fiskalnej ingerencji Państwa w stosunkach, jakie zachodzą pomiędzy samorządem
zawodowym a osobami, które go tworzą.
Przedstawione okoliczności przesadzają o tym, że za trafne uznać należy stanowisko WSA, który analizując kwestię
ekwiwalentności świadczeń w relacji między samorządem zawodowym i osobami wchodzącymi w jego skład, zwrócił

uwagę, że wzajemność świadczeń, której wystąpienie eliminuje dane świadczenie ze zbioru świadczeń
nieodpłatnych, nie ogranicza się tylko do ekwiwalentności w cywilistycznym, obligacyjnym rozumieniu, a ocena, czy
świadczenia mają charakter wzajemny, powinna zostać dokonana w konkretnym kontekście, z uwzględnieniem
okoliczności, w których dochodzi do udzielenia świadczenia. Trafnie WSA jako istotny kontekst sytuacyjny
rozpoznawanej sprawy, wpływający na ocenę charakteru świadczenia, wskazał okoliczność, że udzielenie przez
samorząd zawodowy świadczenia w postaci umożliwienia uczestniczenia jego członków w szkoleniu, stanowi
wypełnienie ustawowego obowiązku samorządu sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu
pielęgniarki i położnej. Rację ma sąd I instancji, zwracając uwagę na wyraźną korelację pomiędzy tym obowiązkiem
samorządu a obowiązkiem uiszczenia składki przez osoby wchodzące w jego skład. Innymi słowy, składki, które
pielęgniarki i położne opłacają, winny być, chociaż w części spożytkowane na ich doskonalenie zawodowe
w celu ułatwienia wypełnienia powinności należytego wykonywania zawodu, w tym przypadku, poprzez
organizację różnego rodzaju szkoleń. Członkowie samorządu, opłacając obowiązkową składkę, ponoszą ciężar
finansowy, aby umożliwić samorządowi wypełnianie jego ustawowych zadań, m.in. szkolenia jego członków.
Przyjęcie korporacyjnych zasad udzielania świadczeń w postaci umożliwienia udziału w bezpłatnych szkoleniach, pod
warunkiem regularnego opłacania składki członkowskiej, przeznaczenie środków pochodzących ze składek na
finansowanie tych szkoleń i udzielanie w ten sposób świadczeń członkom samorządu stanowi o uwarunkowaniu
udzielenia świadczenia spełnieniem przez członka korporacji innego świadczenia w postaci składki, ze skutkiem dla
majątku samorządu. Skarżąca, organizując określone szkolenia i umożliwiając udział w nich członkom samorządu,
z jednej strony spełnia na ich rzecz i w ich interesie określone świadczenie, jednocześnie jednak tym samym
wypełnia swój własny ustawowy obowiązek. Minister Rozwoju i Finansów argumentował, że na podstawie uiszczonej
na rzecz samorządu składki członkowie samorządu nie mają uprawnienia do żądania realizacji jakiegokolwiek
świadczenia, które byłoby ekwiwalentem dokonanej z tego tytułu wpłaty. Nie wyjaśnił jednak, jak jego zdaniem
należałoby rozumieć ekwiwalentność świadczeń. Jak już jednak wspomniano wcześniej, obowiązek dostarczenia
określonego świadczenia na rzecz członków samorządu (tu poprzez zorganizowanie szkolenia i umożliwienia udziału
w nim) wynika wprost z ustawy o samorządzie pielęgniarek i położnych. Prawidłowe zarządzanie majątkiem
skarżącej wyznacza granice, w jakich – w kontekście innych obowiązków samorządu zawodowego, a także potrzeb
szkoleniowych jej członków – szkolenia mają charakter bezpłatny, a w jakich odpłatny lub częściowo odpłatny.
Składki członkowskie, stanowiąc zasadnicze, dominujące źródło pozostających w dyspozycji skarżącej środków
finansowych, umożliwiają sfinansowanie m.in. także szkolenia dla członków samorządu zawodowego. Wprawdzie
składek tych, pochodzących od konkretnych osób, nie da się już wyodrębnić, przyporządkować i powiązać
z konkretnym, zorganizowanym i sfinansowanym ze środków skarżącej przedsięwzięciem podejmowanym na rzecz
przynależących do niej członków, w tym przypadku zorganizowaniem szkolenia, nie zmienia to jednak zasadniczej
dla sprawy kwestii, że w istocie rzeczy to uczestnicy szkolenia faktycznie je dla siebie samych sfinansowali. Tym
samym, w sytuacji przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie mamy do czynienia
z podlegającym opodatkowaniu przychodem w postaci nieodpłatnego świadczenia.
Nie można więc zgodzić się ze stanowiskiem organu podatkowego, który zarzucał w skardze kasacyjnej, że WSA
naruszył art. 11 ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 9 PDOFizU przez błędną wykładnię polegającą na
uznaniu, że w okolicznościach wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej uczestnictwo
w bezpłatnych szkoleniach organizowanych przez organ samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych nie
stanowi dla uczestnika szkolenia nieodpłatnego świadczenia podlegającego kwalifikacji jako przychód z innych źródeł
w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 PDOFizU. Wykładnia ta była bowiem prawidłowa.
Nie znajdując więc podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej, NSA na podstawie art. 184 PostSądAdmU orzekł jak
w sentencji. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono zgodnie z art. 109, art. 204 pkt 2 i art. 205 § 2
PostSądAdmU.
Wyrok NSA z 17.7.2018 r., II FSK 135/17

W kontekście opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej uczestnictwo w bezpłatnych szkoleniach organizowanych przez organ samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych nie stanowi dla uczestnika szkolenia nieodpłatnego świadczenia podlegającego kwalifikacji jako przychód z innych źródeł. Wykładnia ta została uznana za prawidłową przez NSA.