Ulga na zakup kasy fiskalnej w przypadku wydzielenia spółki

W stanie faktycznym doszło do podziału spółki poprzez wydzielenie oddziału, który został wydzielony ze spółki, a stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Spółka dokonała odliczenia od podatku kwoty wydatkowanej na zakup kas rejestrujących zgłoszonych na dzień powstania obowiązku ewidencjonowania zgodnie z art. 111 ust. 4 VATU.

Tematyka: podział spółki, wydzielenie, kas fiskalne, ewidencjonowanie, ulga, prawo podatkowe, sukcesja prawna, NSA

W stanie faktycznym doszło do podziału spółki poprzez wydzielenie oddziału, który został wydzielony ze spółki, a stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Spółka dokonała odliczenia od podatku kwoty wydatkowanej na zakup kas rejestrujących zgłoszonych na dzień powstania obowiązku ewidencjonowania zgodnie z art. 111 ust. 4 VATU.

W stanie faktycznym niniejszej sprawy doszło do podziału przez wydzielenie spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 KSH. W wyniku podziału oddział spółki, z której nastąpił
podział, został wydzielony ze spółki. (...) w momencie wydzielenia spółka, z której nastąpił podział, dokonała
już odliczenia od podatku kwoty wydatkowanej na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień
rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania. (...) Zatem skarżąca spółka, prowadząc nadal
sprzedaż, która podlega ewidencjonowaniu, korzystając z zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie może
skorzystać niejako ponownie z prawa z art. 111 ust. 4 VATU. Prawo to bowiem zostało niejako
skonsumowane i nie może na nowo powstać.
Wyrok NSA z 5.7.2018 r., I FSK 1373/16

Z uzasadnienia:
Zaskarżonym wyrokiem z 7.4.2016 r., III SA/Wa 869/15, WSA w Warszawie, działając na podstawie art. 151 ustawy
z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze
zm., dalej: PostSądAdmU), oddalił skargę I. Sp. z o.o. (dalej: spółka lub skarżąca) na interpretację indywidualną
Ministra Finansów (dalej: organ) z 25.11.2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
Przebieg postępowania przed organami podatkowymi
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spółka wskazała m.in., że powstała w wyniku podziału przez
wydzielenie H. (...) sp. z o.o. (dalej: H.), tj. na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z 15.9.2000 r. – Kodeks spółek
handlowych (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm., dalej: KSH) oraz że została wpisana do rejestru
przedsiębiorców KRS 1.10.2014 r. (dalej: dzień wydzielenia). W wyniku podziału oddział H. działający do dnia
wydzielenia pod firmą „H. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oddział w G.” (dalej: oddział) został
wydzielony z H. do spółki. Oddział stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e
ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej:
VATU) składającą się z organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego zespołu składników materialnych
i niematerialnych, praw i zobowiązań, niezbędnych do prowadzenia działalności poprzez sieć sklepów prowadzonych
pod określoną marką, zlokalizowanych w centrach handlowych i wybranych biurowcach oraz na ulicach handlowych.
Zarówno przed, jak i po dniu wydzielenia H. prowadziła sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących
działalności gospodarczej, która podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kas rejestrujących. Sprzedaż taka
była do dnia wydzielenia dokonywana również przez oddział. Spółka natomiast nie prowadziła do dnia wydzielenia
działalności gospodarczej, w tym w szczególności nie dokonywała sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT na
rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Rozpoczęła prowadzenie takiej działalności
dopiero od dnia wydzielenia i od tego momentu powstał dla niej obowiązek ewidencjonowania sprzedaży
przy zastosowaniu kas rejestrujących. W celu realizacji tego obowiązku, jeszcze przed dniem wydzielenia, spółka
nabyła kasy rejestrujące oraz złożyła do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zawiadomienie, o którym mowa
w § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 14.3.2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r.
poz. 363, dalej: rozporządzenie), obejmujące swym zakresem wszystkie nabyte kasy rejestrujące. (...)
W związku z powyższym zadano pytanie, czy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia
przyszłego, na podstawie art. 111 ust. 4 VATU oraz zgodnie z przepisami rozporządzenia spółce przysługuje
prawo odliczenia od podatku kwoty wydatkowanej na zakup każdej z kas rejestrujących?
Zdaniem spółki w przedstawionych okolicznościach faktycznych takie prawo jej przysługuje.
W interpretacji indywidualnej z 25.11.2014 r. organ uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. W uzasadnieniu
wskazano, że ulga z tytułu zakupu kas rejestrujących dotyczy tylko kas zgłoszonych na dzień rozpoczęcia
ewidencjonowania. Prawo do skorzystania z ww. ulgi jest prawem przysługującym podatnikowi jednorazowo
w trakcie jego działalności gospodarczej, a co za tym idzie, w sytuacji podziału osoby prawnej przez
wydzielenie spółka przejmująca – jako następca prawny nie nabywa ponownie prawa do ulgi z tytułu zakupu
kas rejestrujących. Bez znaczenia jest, że spółka jako przejmująca działalność oddziału jest nowym podmiotem.
Sukcesja prawna polega bowiem na przeniesieniu wszelkich praw i obowiązków z jednego podmiotu na inny
podmiot, a w sytuacji opisanej we wniosku wobec podmiotu dzielonego (H.) powstał już obowiązek rejestracji
sprzedaży za pomocą kas rejestrujących. W konsekwencji spółka – jako przejmująca część majątku w formie
zorganizowanej części przedsiębiorstwa na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 KSH i tym samym przejmująca działalność
prowadzoną wcześniej przez H., w stosunku do której powstał już obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot




podatku należnego za pomocą kas rejestrujących, nie nabywa prawa do odliczenia kwot wydatkowanych na zakup
kas rejestrujących.
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
Po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa spółka wniosła na powyższą interpretację
indywidualną skargę do WSA w Warszawie, podnosząc zarzut naruszenia art. 111 ust. 4 VATU (...) oraz art. 93c § 1
ustawy z 29.8.1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., dalej: OrdPU) (...).
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
Oddalając skargę, WSA w Warszawie przytoczył i wyjaśnił treść przepisów prawa materialnego – KSH i OrdPU,
dotyczących przekształceń osób prawnych oraz sukcesji podatkowej, odwołując się przy tym do poglądów
orzecznictwa. Odnosząc zaś płynące z tej analizy wnioski do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy, sąd
stwierdził, że w przedstawionym przez skarżącą opisie zdarzenia przyszłego doszło do sukcesji prawnopodatkowej,
a zatem nastąpiło przeniesienie na spółkę (nabywcę) zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do
czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia
nie doszło. W wyniku podziału przez wydzielenie spółka – choć nowo zawiązana – uzyskała własność
zorganizowanej części przedsiębiorstwa, składającą się z organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego zespołu
składników materialnych i niematerialnych, praw i zobowiązań, niezbędnych do prowadzenia działalności poprzez
sieć sklepów. Skoro zaś zbywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa, którego sukcesorem jest skarżąca,
dokonywał ewidencjonowania obrotu osiąganego przez tę zorganizowaną część przedsiębiorstwa przy zastosowaniu
kas rejestrujących i przysługiwało mu prawo do ulgi z tytułu zakupu kas rejestrujących, to takiego uprawnienia nie ma
już skarżąca. Spółka przejęła istniejący już obowiązek powadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego
przy zastosowaniu kas rejestrujących, a zatem nie ma ona podstawy prawnej do odliczenia od podatku kwoty
wydatkowanej na zakup kas rejestrujących, ponieważ nie jest podatnikiem, który rozpoczyna
ewidencjonowanie, zgodnie z art. 111 ust. 4 VATU.
Skarga kasacyjna
Powyższy wyrok został zaskarżony w całości przez spółkę, a w skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie:
a) art. 111 ust. 4 VATU (...);
b) art. 93 § 1 i 2 OrdPU (...);
c) art. 146 § 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 PostSądAdmU, (...).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zarzuty skargi kasacyjnej są bezzasadne, a zatem rozpoznawany środek zaskarżenia podlega oddaleniu.
(...) Wbrew zarzutom skargi kasacyjnej sąd I instancji, dokonując kontroli zaskarżonej interpretacji, zastosował
prawidłową wykładnię przepisów prawa materialnego.
Zgodnie z wielokrotnie przywoływanym art. 111 ust. 4 VATU podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu
i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na
zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania
w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł. W judykaturze przyjmuje się
jednolicie, że ulga na zakup kas fiskalnych może być przez podatnika wykorzystana tylko raz, tj. w momencie
pierwszego zakupu tych kas w związku z powstaniem u podatnika obowiązku ich stosowania. Odliczenie
(ulga) przysługuje tylko przy zakupie kas w związku z wypełnieniem powstającego po raz pierwszy u danego
podatnika obowiązku ewidencjonowania. Przepis stanowi bowiem o ulgach przysługujących przy zakupie kas
rejestrujących zgłoszonych na dzień powstania obowiązku ewidencjonowania. W związku z tym kolejne kasy,
nabywane po dniu powstania obowiązku ewidencjonowania, nie będą objęte ulgą (zob. wyroki NSA z: 26.7.2016 r.,
I FSK 34/15, MoPod Nr 11/2016, s. 33; 2.10.2007 r., I FSK 1266/07; 26.2.2013 r., I FSK 494/12, CBOSA).
Z kolei w wyroku z 7.9.2017 r., I FSK 2312/15, CBOSA, NSA uznał, że skoro podatnik VAT w ramach poprzedniej
swojej aktywności gospodarczej miał prawo do wykorzystania uprawnienia (ulgi), o którym obecnie mowa
w art. 111 ust. 4 VATU, nie ma podstaw do przyznania mu ponownie tego uprawnienia z uwagi na wznowienie
przez niego działalności gospodarczej. Przepis ten jednoznacznie określone w nim uprawnienie przyznaje
podatnikom, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach,
w stosunku do kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania.
Wymaga podkreślenia, że przepis art. 111 ust. 4 VATU łączy przewidzianą w nim ulgę z podatnikiem i momentem
powstania u niego obowiązku ewidencjonowania, a nie rodzajem działalności, w której powstaje obowiązek
ewidencjonowania. Przepis art. 111 ust. 4 VATU przewiduje dofinansowanie jedynie nabycia kas rejestrujących
zgłoszonych przez podatnika na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania, tzw. pierwszych kas,



a wszystkie inne kasy, nabyte przez podatnika po dokonaniu pierwszego zgłoszenia – np. wymieniane z uwagi na
zużycie, rozszerzenie działalności gospodarczej podatnika czy też w związku z wznowieniem przez niego uprzednio
zawieszonej lub zakończonej działalności gospodarczej – nie korzystają już z określonego w tym przepisie
uprawnienia, które zostało skonsumowane przez niego na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku)
ewidencjonowania.
W analizowanym stanie faktycznym, wskazanym we wniosku o interpretację indywidualną, skarżąca spółka powstała
w wyniku wydzielenia oddziału, stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa ze spółki, która skorzystała już
z tego prawa. Zatem zachodzi sukcesja podatkowa, która uregulowana jest w art. 93c § 1 OrdPU (w petitum skargi
kasacyjnej wskazano omyłkowo na art. 93 OrdPU). Przedmiotem sporu jest jednak to, czy treść tego ostatniego
przepisu umożliwia nowo powstałej, w wyniku wydzielenia, spółce skorzystanie z prawa określonego w art. 111 ust. 4
VATU.
(...) W wyroku z 26.7.2016 r., I FSK 34/15, CBOSA, NSA analizował stan faktyczny, w którym spółka nabyła w drodze
aportu przedsiębiorstwo, które obecnie stanowi podstawową infrastrukturę jej działalności handlowej. W skład
przedsiębiorstwa weszły między innymi punkty sklepowe. W ramach nabytego przedsiębiorstwa spółka nabyła
drukarki fiskalne, których dotąd używał zbywca nabytego przedsiębiorstwa, których spółka nie używa w obecnej
działalności. Sąd uznał, że nie będzie możliwości dwukrotnego skorzystania z ulgi w przypadku aportu całego
przedsiębiorstwa, jeżeli przedsiębiorstwo aportowane, którego sukcesorem ma być podatnik, skorzystało wcześniej
z ulgi. W uzasadnieniu podkreślono, że akceptacja stanowiska skarżącej, że sukcesja podatkowa wyprowadzona
z art. 6 ust. 1 VATU w zw. z art. 19 Dyrektywy 112 nie znajduje zastosowania do ulgi na podstawie art. 111 ust. 4
VATU, narusza zasadę postrzegania ulg podatkowych jako wyjątku od zasady powszechności opodatkowania.
Skarżąca bowiem jako następca prawny podmiotu, który aportem wniósł do spółki swoje przedsiębiorstwo,
stawałaby się sukcesorem zbywcy na gruncie rozliczeń VAT w pełnym zakresie, poza prawem do ulgi z tytułu
wymiany kas fiskalnych, w odniesieniu do której zachowywałaby status podatnika, który prawo to dopiero
nabywa po raz pierwszy. To dawałoby jej uprzywilejowaną pozycję względem pozostałych podatników VAT.
W ocenie NSA taka interpretacja przepisów naruszałaby również zasady konkurencji, dając skarżącej przywilej
podatkowy odliczenia od podatku należnego kwoty wydatkowanej na zakup kas, względem podmiotów, które np.
zwiększając ilość kas lub wymieniając dotychczasowe nie mogłyby skorzystać z ulgi”.
Z kolei w wyroku z 23.11.2017 r., I FSK 279/16, ­CBOSA, NSA orzekł, że w sytuacji przejęcia spółki komandytowej,
która skorzystała z ulgi, spółka przejmująca nie nabywa ponownie prawa do ulgi z tytułu zakupu kas rejestrujących.
Jest ona bowiem na gruncie przepisów podatkowych traktowana jako następca prawny spółki przejmowanej.
Oznacza to, że spółka przejmująca przejęła istniejący już obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku
należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W konsekwencji spółka przejmująca, jako następca prawny
spółki przejętej, nie ma podstawy prawnej do odliczenia od podatku kwoty wydatkowanej na zakup kas
rejestrujących, ponieważ nie jest podatnikiem, który rozpoczyna ewidencjonowanie, zgodnie z art. 111 ust. 4
VATU. Skutkiem sukcesji praw będzie „wejście” w ukształtowaną prawnie sytuację spółki przejmowanej w zakresie
istniejącego już obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas
rejestrujących, w której spółka przejmowana skorzystała z ulgi z tytułu zakupu kas rejestrujących. Dodatkowo
wskazano, że zasada sukcesji prawnej obejmuje wszelkie konsekwencje zdarzeń prawnych, które zaistniały w spółce
przejmowanej, ponieważ istota sukcesji wynikającej z art. 93 OrdPU polega na takim korzystaniu z uprawnień
poprzednika, jak gdyby w ogóle nie nastąpiło połączenie spółek przez przejęcie (wyrok NSA z 14.2.2014 r., II FSK
536/12, CBOIS).
Natomiast w wyroku z 2.3.2018 r., I FSK 726/16, ­CBOSA, NSA analizował sukcesję podatkową w przypadku
przekształcenia przedsiębiorstwa działającego jako osoba fizyczna w jednoosobową spółkę z ograniczoną
odpowiedzialnością. Tenże sąd uznał, że wykładnia treści art. 93a § 4 OrdPU w zw. z art. 112b OrdPU prowadzi do
jednoznacznego wniosku, iż jednoosobowa spółka kapitałowa powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy
będącego osobą fizyczną wstępuje w prawa przekształcanego przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością
gospodarczą. Natomiast odpowiedzialność osoby trzeciej za zaległości podatkowe nie oznacza wstąpienia
w obowiązki osoby fizycznej. Te regulacje mają uzasadnienie, bowiem nie można tracić z pola uwagi, iż osoba
fizyczna mimo przekształcenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nadal istnieje i jest podatnikiem,
także w podatku od towarów i usług z tytułu wykonywania innych czynności. Skoro w wyniku przekształcenia
przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w jednoosobową spółkę kapitałową spółka ta nie przejmuje (kontynuuje)
obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, to brak
podstaw prawnych dla odmowy przyznania spółce ulgi przy zakupie kas, bowiem jest ona podatnikiem, który
rozpoczyna ewidencjonowanie zgodnie z art. 111 ust. 4 VATU, spółka ta nie kontynuuje ewidencjonowania, bowiem
nie wstąpiła w obowiązki dotychczasowego podmiotu, a niewątpliwie prowadzenie ewidencji obrotu i kwot podatku
należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących stanowi obowiązek. (...)
Żaden z wyżej przytoczonych wyroków nie odnosił się do sukcesji podatkowej określonej w art. 93c § 1 i § 2 OrdPU.
Zgodnie z tym przepisem osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują,
z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa



i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami
majątku (§ 1). Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez
wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (§ 2).
Z przepisu § 2art. 93c OrdPU wynika, że następstwo prawne ma miejsce wyłącznie wówczas, gdy następuje podział
osoby prawnej, a także gdy wydzielona część majątku stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Oba te
warunki muszą być spełnione łącznie (wyrok NSA z 3.12.2014 r., II FSK 2833/12, CBOSA).
Ponadto z przepisu art. 93 § 1 OrdPU wynika, że podmiot przejmujący lub wydzielony obejmuje stany w toku, to jest
stany otwarte, czyli takie, które przed datą przejęcia lub wydzielenia nie zostały rozliczone u podmiotu
przejmowanego lub dzielonego. Przez pojęcie przewidzianych w przepisach prawa podatkowego praw i obowiązków
należy rozumieć wszelkie sytuacje regulowane przepisami prawa podatkowego, takie jak toczące się postępowania,
rozliczane okresowo koszty uzyskania przychodów, dokonywana amortyzacja czy dokonywane okresowo rozliczenia
podatku od towarów i usług czy też prawo do korzystania ze zwolnienia podatkowego lub ulgi podatkowej (zob.
uzasadnienie wyroku NSA z 26.3.2013 r., II FSK 1675/11). Te z nich, które powstały przed datą przejęcia lub
wydzielenia i zostały, zgodnie z obowiązującymi przepisami rozliczone jako przychody lub zaliczone jako koszty
uzyskania przychodów, nie wchodzą do masy majątkowej podlegającej wydzieleniu lub wniesieniu do podmiotu
przejmującego. Wtedy nie stanowią one już bowiem praw i obowiązków osoby prawnej dzielonej pozostających
w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku. Przeniesieniu do osoby prawnej wydzielonej
lub przejmującej podlegają – w świetle art. 93c OrdPU – prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające
w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku, a zatem istniejące na dzień podziału lub
wydzielenia, nie zaś historyczne, które wprawdzie istniały w określonym momencie okresu rozliczeniowego, lecz
przed przejęciem lub podziałem zostały już skonsumowane rozliczeniem dokonywanym w toku funkcjonowania
jednostki przed jej podziałem lub przejęciem. Nie można bowiem przenieść do jednostki tego, czego już nie ma, jeśli
dane prawo lub obowiązek podatkowy zdążył zostać rozliczony u podmiotu przed przejęciem lub wydzieleniem, to nie
sposób mówić o jego ­ponownym nabyciu przez podmiot przejmujący lub wydzielony. (...)
Przepis art. 93c OrdPU łączy następstwo prawne jedynie z tymi składnikami majątku, które osobom prawnym
przydzielono w planie podziału. Nie jest to więc pełna sukcesja uniwersalna, ale można mówić raczej o sukcesji
uniwersalnej częściowej (gdy podmiot gospodarczy wstępuje z dniem podziału w te przewidziane przepisach prawa
podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej, które pozostają w związku z przydzielonymi im w planie
podziału, składnikami majątku).
W stanie faktycznym niniejszej sprawy doszło do podziału przez wydzielenie spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 KSH. W wyniku podziału oddział spółki, z której nastąpił podział,
został wydzielony ze spółki. Oddział stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e
VATU, składającą się z organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego zespołu składników materialnych
i niematerialnych, praw i zobowiązań, niezbędnych do prowadzenia działalności poprzez sieć sklepów prowadzonych
pod określoną marką, zlokalizowanych w centrach handlowych i wybranych biurowcach oraz na ulicach handlowych.
(...)
Odnosząc powyższe uwagi do stanu faktycznego sprawy, należy stwierdzić, że w momencie wydzielenia spółka,
z której nastąpił podział, dokonała już odliczenia od podatku kwoty wydatkowanej na zakup każdej z kas
rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania. Skorzystano zatem
z prawa określonego w art. 111 ust. 4 VATU. Jest to zatem swoisty stan zamknięty. Prawo to w momencie
wydzielenia nie istniało, a zatem nie mogło być przejęte przez wydzieloną spółkę tak jak odnośnie wszystkich innych
praw i obowiązków będących w toku, a istniejących w momencie podziału. Zatem skarżąca spółka, prowadząc nadal
sprzedaż, która podlega ewidencjonowaniu, korzystając z zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie może
skorzystać niejako ponownie z prawa z art. 111 ust. 4 VATU. Prawo to bowiem zostało niejako skonsumowane i nie
może na nowo powstać.
Reasumując, zarzuty naruszenia prawa materialnego należy uznać za bezzasadne. W konsekwencji nie jest trafny
także zarzut naruszenia przepisów postępowania. Sąd I instancji bowiem zasadnie oddalił skargę.
Z powyższych względów NSA na podstawie art. 184 PostSądAdmU oddalił skargę kasacyjną.
Wyrok NSA z 5.7.2018 r., I FSK 1373/16







Skarżąca spółka, prowadząc nadal sprzedaż, nie może ponownie skorzystać z prawa z art. 111 ust. 4 VATU. Prawo to bowiem zostało już skonsumowane w momencie wydzielenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie mogąc na nowo powstać.