Zaplanowana przerwa w transporcie nie przerywa WDT

Komentowany wyrok dotyczy przerwy w transporcie towarów z Polski do Belgii, a następnie do Wielkiej Brytanii, podczas realizacji umowy z brytyjskim kontrahentem. Spółka stara się uzyskać potwierdzenie preferencyjnej stawki VAT, jednak organ podatkowy uznaje jej interpretację za nieprawidłową. NSA ostatecznie przyznaje rację spółce, uwzględniając fakt, że przerwa w transporcie nie zmienia charakteru dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Tematyka: przerwa w transporcie, dostawa towarów, transakcje wewnątrzwspólnotowe, preferencyjna stawka VAT, interpretacja podatkowa, NSA, spółka, kontrahent, Wielka Brytania, Belgia

Nie ma uzasadnienia dzielenie dostawy – która od początku ma adresata w kontrahencie brytyjskim, z którym
skarżąca ma zawartą umową regulującą szczegółowy sposób przebiegu dostaw – w sposób proponowany
w interpretacji. Nie uwzględnia on bowiem podstawowej okoliczności, że przemieszczenie towaru z Polski do
Belgii odbywa się dla realizacji z góry zaplanowanego celu – WDT do odbiorcy z Wielkiej Brytanii, a nie bliżej
nieokreślonych przyszłych dostaw do odbiorców za granicą.
Wyrok NSA z 21.9.2018 r., I FSK 1500/16

Komentowany wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym. Spółka dokonywała dostawy towarów na rzecz
swojego brytyjskiego kontrahenta. Transakcje przebiegały w taki sposób, że towary były transportowane z Polski do
magazynu położonego na terenie Belgii, z którego następnie w ramach zapotrzebowania były pobierane przez
brytyjskiego kontrahenta. Momentem dostawy jest moment wydania towarów z magazynu spółki belgijskiej.
Transport towarów do Belgii realizowany i organizowany był przez spółkę, która także ponosiła koszt magazynowania
towaru. Obsługa logistyczna z kolei była realizowana przez spółkę belgijską, która wydawała towar odbiorcy
z Wielkiej Brytanii. Odbiorca organizował transport z Belgii do Wielkiej Brytanii, natomiast kosztami tego transportu
obciążał Spółkę.
Towary spółki znajdowały się w magazynie belgijskiej spółki przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące i nie były w tym
czasie poddawane tam żadnej obróbce. Możliwe było co najwyżej ich opakowywanie, oklejanie czy etykietowanie.
Taki model logistyczny dostaw został przez strony uzgodniony w zawartej umowie.
Spółka we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zwróciła się o potwierdzenie, że pomimo przerwy
w transporcie dokonuje jednej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz brytyjskiego odbiorcy,
opodatkowanej preferencyjną stawką 0% VAT. Spółka zaznaczyła także, że posiada decyzję belgijskiej administracji
podatkowej o zwolnieniu z rejestracji na potrzeby VAT w Belgii, co w jej ocenie przemawiało za prawidłowością
sposobu rozliczenia transakcji.
Organ podatkowy uznał jednak stanowisko spółki za nieprawidłowe, stwierdzając, że powinna ona rozpoznać
transakcję jako dwie dostawy – pozatransakcyjne przemieszczenie z Polski do Belgii, oraz wewnątrzwspólnotową
dostawę towarów z Belgii do Wielkiej Brytanii. Zdaniem organu, przerwa w transporcie skutkowała przerwaniem
ciągłości dostawy. Powyższe stanowisko potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny.
Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną spółki, stwierdzając, że magazynowanie towaru
stanowiące przerwę w jego dostawie nie zmienia charakteru tej dostawy, jeżeli towar, rozpoczynając transport
w kraju, ma już przeznaczenie dla konkretnego nabywcy w wykonaniu konkretnej umowy.
Niewątpliwie jest to bardzo korzystny wyrok dla podatników, którzy dokonują transakcji wewnątrzwspólnotowych –
krótkotrwałe składowanie towarów w krajach Unii Europejskiej, innych niż kraj przeznaczenia jest bowiem coraz
częstszą praktyką na rynku, podczas gdy linia orzecznicza sądów administracyjnych oraz stanowiska prezentowane
przez organy podatkowe są wciąż niejednolite.
Na aprobatę zasługuje przede wszystkim dostrzeżenie przez sąd podobieństwa krótkotrwałej przerwy w transporcie
do opisanej w ustawie o podatku od towarów i usług (dalej: VATU) koncepcji składu konsygnacyjnego, która zakłada
przyjmowanie pewnych uproszczeń w rozliczeniach VAT transakcji wewnątrzwspólnotowych. W tym miejscu NSA
zauważył wprawdzie, że stan faktyczny analizowanej sprawy nie do końca odpowiada założeniom dotyczącym
składów konsygnacyjnych, jednak sama obecność takiej regulacji w VATU jest przejawem akceptacji stosowania
podobnych uproszczeń.
Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił także, że transportowane towary od początku miały ustalone miejsce
przeznaczenia, co zostało potwierdzone przez nabywcę i dostawcę w umowie – zamiarem stron było dokonanie
dostawy z Polski do Wielkiej Brytanii na dogodnych dla obu stron warunkach. Zdaniem sądu, takie ustalenia należy
wziąć pod uwagę podczas analizy charakteru dostawy. Zauważył również, co zostało pominięte przez organ
podatkowy, że belgijski fiskus, który mógłby być potencjalnie zainteresowany opodatkowaniem przedmiotowej
dostawy, uznał, że spółka nie musi zarejestrować się na potrzeby VAT, a tym samym nie będzie zobowiązana do
rozliczania VAT w Belgii.
W konsekwencji NSA stanął na stanowisku, że uznanie, że mamy w tym przypadku do czynienia z dwiema
dostawami, miałoby sztuczny charakter, który nie odzwierciedla rzeczywistego zamiaru stron – transakcję należało
uznać zatem za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów o nieprzerwanym charakterze.

Wyrok jest prawomocny.
Olga Nasiłowska, Senior Associate PricewaterhouseCoopers
Wyrok NSA z 21.9.2018 r., I FSK 1500/16

Wyrok NSA stanowi ważne wsparcie dla podatników dokonujących transakcji wewnątrzwspólnotowych, podkreślając, że krótkotrwałe przerwy w transporcie nie powinny przerywać ciągłości dostawy. Decyzja ta wpisuje się w kontekst różnic interpretacyjnych dotyczących opodatkowania transakcji międzynarodowych w UE.