Zbycie nakładów inwestycyjnych jako świadczenie usług na gruncie VAT

Zbycie nakładów inwestycyjnych poczynionych na cudzej nieruchomości jako świadczenie usług na gruncie VAT budzi kontrowersje. Spółka medyczna złożyła wniosek o zwolnienie z VAT, jednak organ podatkowy oraz sąd uznały, że transakcja ta nie kwalifikuje się jako dostawa towarów. Sąd argumentował, że rozstrzygnięcie dotyczy nie tylko tej konkretnej sytuacji, ale może mieć zastosowanie w wielu podobnych przypadkach.

Tematyka: zbycie nakładów inwestycyjnych, świadczenie usług, VAT, zwolnienie, nakłady inwestycyjne, rozliczenia nakładów, WSA Kraków, wyrok sądu

Zbycie nakładów inwestycyjnych poczynionych na cudzej nieruchomości powinno być klasyfikowane jako
świadczenie usług. Jako dostawę towarów można potraktować jedynie zbycie wyodrębnionych elementów
wyposażenia.
Stan faktyczny
Spółka z o.o., świadcząca usługi medyczne, specjalizuje się w leczeniu inwazyjnym chorób układu sercowo-
naczyniowego, wobec czego jej działalność wymaga przygotowania pomieszczeń w celu dokonywania zabiegów.
Spółka rozpoczęła prowadzenie działalności medycznej na terenie szpitala, z którym zawarła umowę dzierżawy
pomieszczeń, ponosząc jednocześnie wydatki na prace adaptacyjne i projektowe oraz na wyposażenie. Wydatki te
zostały ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jako inwestycja w obcym środku
trwałym.
Cztery lata później spółka zakończyła działalność na terenie szpitala, z którym zawarła umowę w sprawie
zakończenia dzierżawy i rozliczenia nakładów. Ustalono, że z tytułu zwrotu (zbycia) nakładów inwestycyjnych szpital
zapłaci spółce uzgodnioną kwotę. Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, domagając się
potwierdzenia, że powyższe zbycie nakładów stanowi dostawę towarów korzystającą ze zwolnienia z VAT. Organ
uznał jednak, że stanowisko spółki jest nieprawidłowe, gdyż transakcję tę należy traktować jako świadczenie usług,
które nie korzysta ze zwolnienia z VAT.
Spółka złożyła skargę do sądu.
Stan prawny
Na gruncie ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej jako:
VATU) transakcja krajowa podlegająca opodatkowaniu może być zakwalifikowana jako dostawa towarów albo jako
świadczenie usług. Trzeciej możliwości nie ma (art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU). Świadczeniem usług jest transakcja, która
nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 VATU), a dostawa towarów zachodzi (pomijając energię) tylko wtedy, gdy
transakcja dotyczy rzeczy (art. 2 pkt 6 i art. 7 ust. 1 VATU), czyli wyodrębnionego fizykalnie przedmiotu
materialnego.
Dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku korzysta ze zwolnienia na
podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 VATU. Zastosowania tego właśnie przepisu domaga się spółka, gdyż jej działalność
medyczna korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 VATU.
Stanowisko WSA w Krakowie
Sąd przyznał rację organowi. Uznał, że zbycie prac adaptacyjnych wykonanych przez spółkę w dzierżawionych
od szpitala pomieszczeniach nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do
czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar. Roszczenie o zwrot poniesionych kosztów nie może
stanowić towaru w rozumieniu ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług. Sporna transakcja musi być więc
zakwalifikowana jako świadczenie usług, a zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 VATU dotyczy tylko
dostawy towarów. Transakcja podlega więc opodatkowaniu 23% stawką VAT. Zwolnienie może dotyczyć jedynie
elementów wyposażenia, które jako ruchomości dadzą się odłączyć bez uszkodzenia samych pomieszczeń, a tym
samym stanowią rzeczy w rozumieniu art. 2 pkt 6 VATU. Chodzi tu w szczególności o klimatyzatory, agregaty
i centrale klimatyzacyjne.
Trafność stanowisko sądu nie budzi wątpliwości. Omawiane rozstrzygnięcie może się przydać we wszystkich
przypadkach rozliczenia nakładów poczynionych na cudzej nieruchomości, czy - jak to ujmują księgowi - w obcym
środku trwałym. Orzeczenie to przypomina o zasadzie, że wszelkie transakcje dotyczące wartości niematerialnych
i prawnych, nawet jeśli nazwie się je sprzedażą, stanowią - na gruncie VAT - świadczenie usług. Roszczenie o zwrot
takich nakładów stanowi wartość niematerialną, wobec czego zbycie takich nakładów stanowi - co do zasady -
świadczenie usług. Tylko wtedy, gdy możliwe jest wyodrębnienie konkretnych elementów wyposażenia jako rzeczy
ruchomych, zbycie tych elementów można wyodrębnić jako dostawę towarów.
Wyrok WSA w Krakowie z 1.8.2019 r., I SA/Kr 1325/18

Sąd WSA w Krakowie potwierdził, że zbycie nakładów inwestycyjnych na rzecz szpitala było świadczeniem usług, nie dostawą towarów. Stanowisko sądu podkreśla, że zwolnienie z VAT dotyczy tylko dostawy konkretnych elementów wyposażenia, które można wyodrębnić jako ruchomości. Wyrok ten ma znaczenie dla rozliczeń nakładów na obcych nieruchomościach.