Opodatkowanie przychodu obywatela Ukrainy

Dochody osiągane przez obywateli Ukrainy z wykonywania czynności na terenie Polski podlegają opodatkowaniu tylko w Ukrainie, chyba że posiadają stałą placówkę w Polsce. Zgodnie z art. 14 ust. 1 umowy polsko-ukraińskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody mogą być opodatkowane w Polsce jedynie w zakresie przypisanym tej stałej placówce.

Tematyka: opodatkowanie, Ukraina, Polska, certyfikat rezydencji, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody, interpretacja indywidualna

Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Ukrainie) osiąga
z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają
opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Ukrainie), chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką
w drugim Umawiającym się Państwie (Polsce) dla wykonywania swej działalności– orzekł Dyrektor Krajowej
Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 3.12.2019 r., 0115-KDIT2-2.4011.422.2019.1.RS).
Opis stanu faktycznego
W dniu 4.10.2019 r. wpłynął do tutejszego organu Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej wniosek o wydanie
interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zaliczek na
podatek dochodowy z tytułu wynagrodzeń z umów zlecenia lub świadczenia usług oraz zastosowania zwolnienia
przedmiotowego. We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca (Spółka z o.o.) prowadzi działalność polegającą na produkcji urządzeń oraz ich montaż na terenie
Polski. W ramach działalności zatrudnia na podstawie umowy zlecenia i świadczenia usług cudzoziemców będących
obywatelami Ukrainy. Zatrudnieni przez Wnioskodawcę zleceniobiorcy nie wykonują pracy w ramach wolnego
zawodu, jak również nie należą do grup wymienionych w art. 15 ust. 4 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej
a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie 12.1.1993 r. Zleceniobiorcy ci świadczą przede
wszystkim w sposób samodzielny prace ślusarskie oraz monterskie zlecone przez zleceniodawcę. Zleceniobiorcy nie
prowadzą działalności gospodarczej w zakresie zawartych umów. Zleceniobiorcy świadczą głównie usługi w miejscu
siedziby Wnioskodawcy, ale w przypadku montażu urządzeń otrzymują polecenie wyjazdu do innej miejscowości.
W takim przypadku Wnioskodawca, zgodnie z zawartą umową ze zleceniobiorcami, zapewnia nieodpłatnie koszty
zakwaterowania, dojazdu oraz diety zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29.1.2013 r.
w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery
budżetowej z tytułu podróży służbowej. Zleceniobiorcy nie posiadają swoich stałych placówek w Polsce.
Zleceniobiorcy przed zawarciem umowy przedstawili certyfikaty rezydencji wydane przez ukraińską administrację
podatkową. Zleceniobiorcy przebywają w Polsce w ciągu roku powyżej 183 dni. Zleceniobiorcy posiadają wszelkie
wymagane prawem zezwolenia do zatrudnienia u Zleceniodawcy. Zleceniobiorcy nie posiadają na terytorium
Rzeczpospolitej Polskiej centrum interesów życiowych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).
Z uzasadnienia
Na podstawie art. 9 ust. 1 PDOFizU opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody,
z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c PDOFizU oraz dochodów, od których na podstawie
przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Katalog źródeł przychodów podlegających
opodatkowaniu podatkiem dochodowym zawiera art. 10 ust. 1 PDOFizU. W myśl pkt 2 tego artykułu do źródeł
przychodów zalicza się działalność wykonywaną osobiście.
Stosownie do art. 13 pkt 8 PDOFizU, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa
w art. 10 ust. 1 pkt 2 PDOFizU, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy
zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
a. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki
organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
b. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu
zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą
nieruchomością
c. przedsiębiorstwa w spadku - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach
prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
Zasady opodatkowania w Polsce przychodów z tytułu umów cywilnoprawnych (umów zlecenia lub umów o dzieło),
o których mowa w art. 13 pkt 8 PDOFizU, reguluje art. 29 ust. 1 pkt 1 PDOFizU w odniesieniu do osób posiadających
w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy oraz art. 41 ust. 1 PDOFizU w przypadku osób, które posiadają
w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 PDOFizU podatek dochodowy od
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a PDOFizU,
przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 PDOFizU oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a
ust. 1 PDOFizU, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych

i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub
procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub
naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie
przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.
Stosownie natomiast do treści art. 29 ust. 2 PDOFizU przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów
o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie
stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie
(niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów
podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
W myśl art. 5a pkt 21 PDOFizU ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie
o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej
państwa miejsca zamieszkania podatnika.
Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla
celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce
zamieszkania. Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym
kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia
podwójnemu opodatkowaniu. Przede wszystkim trzeba uznać, że uzależnienie stosowania opodatkowania
przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (we
wskazanym zakresie) od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, iż fakt posiadania miejsca
zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa nie może być dowodzony w inny
sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu.
Stosownie do treści art. 14 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od
dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie 12.1.1993 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269 ze zm.), dochody, które
osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Ukrainie) osiąga z wykonywania wolnego
zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie
(Ukrainie), chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie (Polsce) dla
wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane
w drugim Państwie (Polsce), jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.
W świetle powyższego w przypadku umowy cywilnoprawnej zawartej z osobą, o której mowa w art. 3 ust. 2a
PDOFizU, płatnik stosuje stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego
opodatkowania lub nie pobiera podatku zgodnie z taką umową wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik przedstawi
certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym kraju.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że dochody osiągane przez obywateli
z Ukrainy w związku z wykonywaniem czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych oraz
o świadczenie usług na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, którzy posiadają certyfikat rezydencji podatkowej
dokumentujący dla celów podatkowych ich miejsce zamieszkania na Ukrainie, niezależnie od długości ich pobytu
w Polsce w roku podatkowym - podlegają opodatkowaniu tylko na Ukrainie, zgodnie z art. 29 ust. 2 PDOFizU w zw.
z art. 14 ust. 1 polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wobec tego Wnioskodawca nie jest
obowiązany do obliczania, poboru i wpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.
Zatem również z tytułu zapewnienia przez Wnioskodawcę nieodpłatnie zakwaterowania, dojazdu i diet, nie ciążą na
Nim obowiązki płatnika. Tym samym skoro świadczenia te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce to, wbrew
twierdzeniu Wnioskodawcy, do dochodów tych nie ma zastosowania zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b
PDOFizU.
Interpretacja indywidualna z 3.12.2019 r., 0115-KDIT2-2.4011.422.2019.1.RS

Obywatele Ukrainy, posiadając certyfikat rezydencji potwierdzający miejsce zamieszkania na Ukrainie, nie są zobowiązani do opodatkowania swoich dochodów w Polsce. W konsekwencji płatnik nie musi obliczać, pobierać ani wpłacać podatku dochodowego od tych osób.