Stawka podatku od mieszkania wynajmowanego turystom

Krótkotrwały najem mieszkania turystom za pośrednictwem specjalistycznego portalu internetowego uzasadnia stosowanie „gospodarczej” stawki podatku od nieruchomości. Podatnik wynajmuje lokal mieszkalny za pośrednictwem portalu booking.com. Organ podatkowy, powziąwszy wiadomość o wynajmowaniu tego mieszkania turystom, wydał decyzję wymiarową w podatku od nieruchomości, w której w odniesieniu do lokalu mieszkalnego zastosował najwyższą stawkę podatku od nieruchomości, stosowaną do lokali mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Sąd przyznał rację organowi, a więc oddalił skargę. Na wstępie sąd ustosunkował się do argumentu podatnika, że na gruncie PIT jego przychody z najmu nie są traktowane jako przychody z działalności gospodarczej, ale jako przychody z najmu, który stanowi odrębne źródło przychodów.

Tematyka: stawka podatku, mieszkanie turystom, portal internetowy, działalność gospodarcza, podatek od nieruchomości, wynajem krótkoterminowy, podatek dochodowy, VAT

Krótkotrwały najem mieszkania turystom za pośrednictwem specjalistycznego portalu internetowego
uzasadnia stosowanie „gospodarczej” stawki podatku od nieruchomości.
Stan faktyczny
Podatnik wynajmuje lokal mieszkalny za pośrednictwem portalu booking.com. Podatnik prowadzi działalność
gospodarczą, ale w innym zakresie niż najem nieruchomości. Organ podatkowy, powziąwszy wiadomość
o wynajmowaniu tego mieszkania turystom, wydał decyzję wymiarową w podatku od nieruchomości, w której
w odniesieniu do lokalu mieszkalnego zastosował najwyższą stawkę podatku od nieruchomości, stosowaną do lokali
mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Organ uznał bowiem, że w rozpatrywanej sytuacji
spełnione są wszystkie znamiona działalności gospodarczej, a w szczególności to, że najem prowadzony przez
podatnika ma charakter ciągły i zarobkowy. Sezonowość wynajmu nie przekreśla - zdaniem organu - cechy ciągłości.
Podatnik zaskarżył decyzję do sądu.
Stan prawny
Stawka podatku od budynków i lokali zależy od przeznaczenia tych nieruchomości (art. 5 ust. 1 pkt 2 PodLokU).
Najniższe stawki („mieszkalne”) stosowane są do budynków i lokali mieszkalnych. Najwyższe stawki ("gospodarcze")
stosowane są do budynków i lokali związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz do budynków i lokali
mieszkalnych „zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej”. I ten ostatni przypadek jest rozpatrywany
w niniejszej sprawie.
Stanowisko WSA w Gliwicach
Sąd przyznał rację organowi, a więc oddalił skargę. Na wstępie sąd ustosunkował się do argumentu podatnika, że na
gruncie PIT jego przychody z najmu nie są traktowane jako przychody z działalności gospodarczej, ale jako
przychody z najmu, który stanowi odrębne źródło przychodów. Sąd wskazał, że ustawa z 26.7.1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.) w sposób odmienny definiuje pojęcie
„działalności gospodarczej”, niż zostało to przyjęte w ustawie z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j.
Dz.U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm.; dalej jako: PodLokU). Skoro więc sprawa dotyczy podatku od nieruchomości,
to organ podatkowy zobligowany był do rozpoznania sprawy przy uwzględnieniu znaczenia pojęcia
„działalności gospodarczej” określonego w ustawie z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. To, że na
gruncie danej ustawy dana aktywność podatnika nie jest poczytywana jako przejaw działalności
gospodarczej nie oznacza, że będzie tak samo odczytywana w ramach innego aktu prawnego. Każda ustawa
podatkowa w sposób autonomiczny reguluje określony nią przedmiot opodatkowania, a przykładem tego jest
chociażby - jak w niniejszym przypadku - odmienne rozumienie pojęcia działalności gospodarczej.
Sąd skonstatował, że podatnik nie prowadzi w sposób formalny działalności gospodarczej w zakresie turystyki,
a wynajmowany lokal mieszkalny, nabyty z oszczędności, stanowi majątek osobisty podatnika. Zatem zachodzi
konieczność wyjaśnienia, czy w takiej sytuacji wynajem tego mieszkania nosi cechy działalności
gospodarczej, a więc czy jest wykonywany:
1) w sposób zorganizowany,
2) ciągły,
3) w celu zarobkowym.
Sąd doszedł do wniosku, że wszystkie te cechy są spełnione.
Ad. 1. Jak podkreśla się w orzecznictwie, prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie wymaga
w zasadzie żadnej organizacji w znaczeniu instytucjonalnym. Lokal był oferowany do wynajmu nieograniczonej
grupie osób, co odbywało się poprzez wyspecjalizowany portal internetowy. Ustalenie tej okoliczności pozwala na
przyjęcie twierdzenia o zorganizowaniu działalności.
Ad. 2. Z zestawienia wynika, że w rozpoznawanym roku podatkowym goście przebywali w lokalu w każdym miesiącu,
gdzie czas pobytu wahał się od dwóch do siedmiu dni. W styczniu i lutym lokal był wynajmowany czterokrotnie,
natomiast w marcu i czerwcu już tylko jednokrotnie. Natomiast w kwietniu i lipcu dwukrotnie, a w sierpniu trzykrotnie.
Widoczna jest więc powtarzalność podejmowanych działań. Faktycznie pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu
występowały przerwy, kiedy mieszkanie nie było udostępniane turystom. Pozostaje to jednak bez znaczenia, gdyż dla

ciągłości istotny jest przede wszystkim trwały zamiar wykonywania tego rodzaju działań. Skoro więc lokal pozostawał
przez cały ten czas w ofercie portalu internetowego, to zasadne jest twierdzenie, że taki zamiar po stronie podatnika
występował. Należy mieć na uwadze również to, że oferując mieszkanie do wynajmu, nie można zakładać, że będzie
ono bez jakichkolwiek przerw zajęte przez turystów. Należy zatem się liczyć z tym, że z racji na szeroką bazę
noclegową w danej miejscowości istnieje możliwość wystąpienia małego zainteresowania konkretnym miejscem.
Ad. 3. Podatnik nie zaprzecza temu, że z tytułu najmu uzyskuje zapłatę. Zasadne jest wobec tego twierdzenie, że
aktywność ta nie ma charakteru non profit, a ukierunkowana jest na osiągnięcie zysku. Posiadanie odrębnego źródła
przychodów nie wyklucza podejmowania innych działań, których celem jest uzyskanie dodatkowych dochodów.
Zatem fakt prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej o innym profilu nie stanowi argumentu dla
przyjęcia, że wynajem mieszkania turystom nie ma charakteru zarobkowego.
Sąd dodał, że uznaniu, że lokal był zajęty na działalność gospodarczą nie wyklucza fakt, że mieszkanie było
wykorzystywane także przez podatnika. Otóż, jak sam wyjaśnił, przebywał tam okazjonalnie, gdyż jego potrzeby
mieszkaniowe zaspokajane są w innym lokalu. Tym samym wystąpienie pewnych przerw w najmie spowodowanych
pobytem skarżącego, nie niweczą poglądu o gospodarczym wykorzystywaniu lokalu, gdyż w pozostałym okresie
pozostaje ono w ofercie wynajmu dla bliżej nieokreślonej grupy klientów.
Krótkotrwały wynajem mieszkań turystom stał się w ostatnich latach zjawiskiem częstym, a stało się to na tyle
niedawno, by nie zdążyły się jeszcze ukształtować jednolite standardy orzecznicze dotyczące tego typu sytuacji.
Można się spodziewać, czy, jak kto woli - obawiać, że niniejszy wyrok wyraża tendencję, która okaże się trwała.
Należy zwrócić uwagę, że problem dotyczy nie tylko podatku od nieruchomości, ale także podatku dochodowego
(PIT) oraz VAT. Sąd wyraził ważną tezę o odrębności kwalifikowania zachowania podatnika jako działalności
gospodarczej na gruncie poszczególnych podatków. Na pewno nie jest to teza upraszczająca dolę
podatników, ale znowu można wyrazić przypuszczenie, iż teza ta znajdzie, o ile już nie znajduje, szerokie
zastosowanie.
Wyrok WSA w Gliwicach z 29.10.2019 r., I SA/Gl 947/19

Krótkotrwały wynajem mieszkań turystom stał się w ostatnich latach zjawiskiem częstym, a stało się to na tyle niedawno, by nie zdążyły się jeszcze ukształtować jednolite standardy orzecznicze dotyczące tego typu sytuacji. Można się spodziewać, czy, jak kto woli - obawiać, że niniejszy wyrok wyraża tendencję, która okaże się trwała. Należy zwrócić uwagę, że problem dotyczy nie tylko podatku od nieruchomości, ale także podatku dochodowego (PIT) oraz VAT. Sąd wyraził ważną tezę o odrębności kwalifikowania zachowania podatnika jako działalności gospodarczej na gruncie poszczególnych podatków.