Wydatki na szkolenie jako koszt podatkowy

Wydatki na szkolenie mogą być uznane za koszty podatkowe także wtedy, gdy jednym z celów szkolenia, niedominującym, jest budowanie wizerunku firmy. Spółka informatyczna skierowała wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, pytając, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na spotkania szkoleniowo-integracyjne organizowane dla stałych współpracowników firmy. Organ podatkowy w wydanej interpretacji stwierdził, że powyższe wydatki nie mogą być uznane za koszty podatkowe, gdyż opisane spotkania będą miały cechy reprezentacyjne (budowa pozytywnego wizerunku), a wydatki na reprezentację są wyłączone z kosztów. Spółka zaskarżyła interpretację do sądu.

Tematyka: wydatki na szkolenie, koszty podatkowe, interpretacja podatkowa, reprezentacja, wydatki uzyskania przychodów, partnerstwo, wyrok sądu

Wydatki na szkolenie mogą być uznane za koszty podatkowe także wtedy, gdy jednym z celów szkolenia, niedominującym, jest budowanie wizerunku firmy. Spółka informatyczna skierowała wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, pytając, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na spotkania szkoleniowo-integracyjne organizowane dla stałych współpracowników firmy. Organ podatkowy w wydanej interpretacji stwierdził, że powyższe wydatki nie mogą być uznane za koszty podatkowe, gdyż opisane spotkania będą miały cechy reprezentacyjne (budowa pozytywnego wizerunku), a wydatki na reprezentację są wyłączone z kosztów. Spółka zaskarżyła interpretację do sądu.

 

Wydatki na szkolenie mogą być uznane za koszty podatkowe także wtedy, gdy jednym z celów szkolenia,
niedominującym, jest budowanie wizerunku firmy.
Stan faktyczny
Spółka informatyczna skierowała wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, pytając, czy może zaliczyć do kosztów
uzyskania przychodów wydatki na spotkania szkoleniowo-integracyjne organizowane dla stałych współpracowników
firmy, którymi są przedsiębiorcy oraz zleceniobiorcy nieprowadzący działalności gospodarczej, nazywani dalej
partnerami.
Spółka podała, że celem tych spotkań jest:
1) umożliwienie kluczowym partnerom wymianę wiedzy oraz doświadczeń z pracy nad projektami spółki;
2) komunikowanie przez zarząd spółki jej kluczowym partnerom wizji i strategii tego podmiotu na najbliższe kwartały,
jak również wspólnie z partnerami określanie celów, do których spółka razem z partnerami powinni dążyć jako
zespół;
3) umożliwienie nowym partnerom zapoznanie się z resztą zespołu i zbudowanie silnych więzi interpersonalnych,
w celu podniesienia jakości komunikacji w gronie wszystkich partnerów spółki,
4) poprzez integracyjną część spotkania - zbudowanie pozytywnego wizerunku spółki w oczach obecnych partnerów
oraz wśród osób potencjalnie zainteresowanych tego typu partnerstwem w przyszłości.
Wyszczególniając zaś rodzaje ponoszonych nakładów, spółka wskazała, że ponosi wydatki na:
1) transport do miejsca szkolenia, w zależności od lokalizacji partnera, sytuacji i miejsca spotkania, są to wydatki na:
- bilety lotnicze, kolejowe, autobusowe,
- taksówki, uber;
2) zakwaterowanie partnerów w miejscu szkolenia; w zależności od sytuacji i miejsca spotkania odbywa się ono
w apartamencie hotelowym albo w wynajętym domu lub willi;
3) wyżywienie partnerów w czasie szkolenia, które w zależności od sytuacji i miejsca spotkania może mieć postać:
- elementu ceny wynajmu apartamentu hotelowego,
- codziennego wspólnego posiłku w restauracji,
- cateringu, dostarczanego do wynajętego domku lub willi;
4) opłacenie spikera lub osoby prowadzącej szkolenie.
Organ podatkowy w wydanej interpretacji stwierdził, że powyższe wydatki nie mogą być uznane za koszty
podatkowe, gdyż opisane spotkania będą miały cechy reprezentacyjne (budowa pozytywnego wizerunku), a wydatki
na reprezentację są wyłączone z kosztów.
Spółka zaskarżyła interpretację do sądu.
Stan prawny
Zgodnie z ogólną regułą określoną w art. 15 ust. 1 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej jako: PDOPrU, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu
osiągnięcia przychodów, ale z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. A w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 nie
uważa się za koszty uzyskania przychodów „kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi
gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych".
Stanowisko WSA w Gliwicach
Sąd uznał, że zaskarżona interpretacja jest sprzeczna z prawem. Sąd zauważył, że spółka wskazała na cztery
aktywności, jakie zamierza realizować podczas spotkań szkoleniowo-integracyjnych. Jedną z nich (czwartą) ma być -
poprzez integracyjną część wydarzenia - budowanie pozytywnego wizerunku spółki. Nie wiadomo z jakiego powodu




w zaskarżonej interpretacji przyjęto, że planowane kwoty wydatków na finansowanie integracyjnej części spotkania -
zbudowania pozytywnego wizerunku spółki w oczach jego obecnych partnerów oraz wśród osób potencjalnie
zainteresowanych tego typu partnerstwem w przyszłości - dominują nad pozostałymi nakładami, które zamierza
ponieść spółka w związku z organizacją spotkań. Wszak w swoim wniosku interpretacyjnym spółka szczegółowo
wskazała, co konkretnie zamierza sfinansować. W katalogu tym znajdują się wydatki na transport, zakwaterowanie
i wyżywienie uczestników, a także na opłacenie spikera lub osoby prowadzącej szkolenie. Organ interpretacyjny nie
wyjaśnił zaś, z czego wywodzi, że koszty integracyjnej części spotkania górują nad planowanymi nakładami na
szkolenie, a więc że dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie wizerunku podatnika. Nie ma zaś
wątpliwości co do tego, że wydatki na szkolenie mogą być uznane za koszty podatkowe.
Nie sposób też zaakceptować dążenia organu interpretującego do dokonywania oceny, czy określony wydatek
ponoszony przez podatnika jest gospodarczo racjonalny jako koszt uzyskania przychodu i kwestionowania go, jeżeli -
w przekonaniu administracji podatkowej - ten sam skutek można osiągnąć „tańszą drogą". Chodzi tu o przekonanie
wyrażone w interpretacji, że pozyskanie przez partnerów wiadomości o zamierzeniach spółki, wymiana wiadomości
i doświadczeń, a także budowa więzi interpersonalnych nie są uzależnione od zaoferowania przez spółkę wyjazdu
integracyjnego. W przekonaniu sądu, z przepisów ustawy o CIT nie wynika podstawa do takiego rozumowania. Tam
gdzie w trosce o interes finansów publicznych formułowane są ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania
przychodów, podyktowane względami gospodarczymi, prawodawca wyraźnie to sygnalizuje w treści ustawy.
Przykładem takiego rozwiązania jest ograniczenie kosztowe składki na ubezpieczenie samochodu osobowego (art.
16 ust. 1 pkt 49 i 49a PDOPrU).
Organom podatkowym zdarzają się wycieczki w stronę oceny ekonomicznej sensowności wydatku poczynionego
przez podatnika. W tym przypadku organ sugeruje, że nie było potrzeby organizowania kosztownego szkolenia,
skoro wiedzę można przekazać w inny tańszy sposób. Na całe szczęście sądy administracyjne wycieczki te tępią
stanowczo. Tak też się stało w opisywanym wyroku. To są wydatki podatnika i do niego należy decyzja, czy są
optymalne, potrzebne itd.
Jeśli zaś chodzi o główną kwestię niniejszego sporu, to sąd trafnie wskazał, że poboczny wątek szkolenia, który
można zakwalifikować jako reprezentacyjny, nie przeszkadza ustaleniu, że wydatki na szkolenie mogą być w całości
zaliczone do kosztów podatkowych.
wyrok WSA w Gliwicach z 9.1.2020 r. I SA/Gl 1205/19







 

Sąd uznał, że zaskarżona interpretacja jest sprzeczna z prawem. Sąd stwierdził, że wydatki na szkolenie mogą być w całości zaliczone do kosztów podatkowych, pomimo obecności elementów reprezentacyjnych. Decyzja sądu podkreśliła, że to podatnik decyduje o optymalności i potrzebie poniesionych wydatków. W konkluzji wyrok WSA w Gliwicach potwierdził możliwość zaliczenia wydatków na szkolenie jako kosztów podatkowych.