Przychody osiągane z tytułu umowy dzierżawy autorskich praw majątkowych do logotypów zaliczyć należy do źródła przychodów z najmu i dzierżawy

Tematyka: dzierżawa autorskich praw majątkowych, logotypy, ryczałt od przychodów, prawo majątkowe, opodatkowanie

Błędne jest założenie, że jeśli przedmiotem umowy jest prawo majątkowe, to zawsze przychód należy
zaliczyć do źródła przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 7 PDOFizU. Ustawodawca nie wyłączył z zakresu art. 10 ust.
1 pkt 6 PDOFizU dzierżawy, przedmiotem której są prawa majątkowe. Zatem, przychody z tytułu dzierżawy
praw majątkowych, jakimi są autorskie prawa do logotypów, należy zaliczyć do źródła przychodów z najmu
i dzierżawy.
Podatnik we wniosku o interpretację indywidualną zadał pytanie o możliwość opodatkowania przychodów osiąganych
z tytułu dzierżawy autorskich praw majątkowych do logotypów ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według
stawki 8,5%. Zdaniem podatnika, przedmiotem dzierżawy mogą być prawa autorskie, więc będzie mógł korzystać ze
zryczałtowanej formy opodatkowania.
Organ wydający interpretację uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Stwierdził, że przychody uzyskane
w związku z posiadaniem, korzystaniem czy udostępnianiem logotypów zaliczane są do źródła przychodów
z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, w świetle art. 10 ust. 1 pkt 7 PDOFizU, więc nie ma podstaw do
opodatkowania ich w formie ryczałtu. Zdaniem organu, czynsz uzyskiwany za udostępnienie logotypu stanowić
będzie przychód z praw majątkowych, co znajduje potwierdzenie w art. 18 PDOFizU.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę podatnika oraz podzielił stanowisko organu
wydającego interpretację i uznał, że odpłatne udostępnienie praw do korzystania z logotypu stanowi przychód z praw
majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 PDOFizU). Zdaniem WSA źródłem określonym w art. 10 ust. 1 pkt 6
PDOFizU nie mogą być przychody osiągane z dzierżawy praw.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego podatnik zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego
poprzez nieuprawniony brak rozróżnienia przychodu z dzierżawy rzeczy i prawa majątkowego. NSA uchylił
zaskarżony wyrok i interpretację podnosząc, że w przypadku gdy przedmiotem dzierżawy są prawa majątkowe, to
pożytki z tego prawa stanowią przychód ze źródła przychodów z najmu i dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOFizU),
a nie z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych (o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 PDOFizU), na co wskazuje
wykładnia językowa i systemowa. Uzupełniająco NSA wskazał, że w świetle art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 PDOFizU,
przychodami z praw własności przemysłowej będą tylko takie przychody, które są bezpośrednio z tych praw
uzyskiwane (a nie pośrednio, jak w przypadku art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOFizU).

Komentarz
Komentowany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego jest istotny z dwóch powodów.
Po pierwsze, powyższe rozstrzygnięcie jest doniosłe z praktycznego punktu widzenia. Należy zgodzić się
z precyzyjnie uargumentowanym stanowiskiem NSA, że nie sposób przypisywać ustawodawcy zamiaru wyłączenia
dzierżawy praw majątkowych z treści art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOFizU. Słuszna wydaje się konkluzja dotycząca
zaliczenia przychodów osiąganych z tytułu umowy dzierżawy praw majątkowych do źródeł przychodu osiąganych
z najmu i dzierżawy.
Co więcej, należy odczytać stanowisko NSA tak, że odstępuje od dotychczas pojawiającej się linii orzeczniczej.
W przedmiotowym wyroku NSA nie podzielił stanowiska wyrażonego w wyrokach tego sądu z 28.7.2016 r., II FSK
1908/14 oraz z 22.3.2019 r. (II FSK 955/17,
), gdyż zdaniem składu rozpoznającego omawianą sprawę,
dotychczasowe stanowisko NSA dotyczące dzierżawy praw majątkowych, opierało się na niedostatecznie
uargumentowanym stanowisku.
NSA w komentowanym uzasadnieniu podzielił stanowisko wyrażone w prawomocnych orzeczeniach wojewódzkich
sądów administracyjnych, np. WSA w Łodzi z 24.9.2015 r. (III SA/Wa 657/15,
); WSA w Warszawie z 7.7.2013
r. (III SA/Wa 587/14,
). Sąd podkreślił, że okoliczność niepoddania kontroli instancyjnej poglądów zawartych
w wyrokach WSA nie ma znaczenia, skoro prawomocne orzeczenia weszły do obiegu prawnego.
Zatem, wcześniejsze stanowisko organów stosujących prawo (podzielane przez sądy), że bez względu na umowę,
jeżeli jej przedmiotem jest prawo majątkowe to przychód konsekwentnie miałby być osiągany również z praw
majątkowych, nie uzyskało aprobaty NSA oraz uznano je w rozważanym przypadku za wadliwe. Wyrok ten zatem
przełamuje dotychczasową linię orzeczniczą, która była wielokrotnie wyrażana przez WSA.

Wyrok NSA z 8.11.2019 r., II FSK 3715/17

Komentowany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego jest istotny z dwóch powodów. Po pierwsze, powyższe rozstrzygnięcie jest doniosłe z praktycznego punktu widzenia. Należy zgodzić się z precyzyjnie uargumentowanym stanowiskiem NSA, że nie sposób przypisywać ustawodawcy zamiaru wyłączenia dzierżawy praw majątkowych z treści art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOFizU. Słuszna wydaje się konkluzja dotycząca zaliczenia przychodów osiąganych z tytułu umowy dzierżawy praw majątkowych do źródeł przychodu osiąganych z najmu i dzierżawy.