Przewalutowanie na polskie złote, kredytu zaciągniętego i spłacanego w walucie obcej nie wpływa na możliwość rozpoznania podatkowych różnic kursowych

Przewalutowanie na polskie złote wartości pożyczki zaciągniętej i spłacanej w walucie obcej może nie wpłynąć na rozpoznawanie podatkowych różnic kursowych. Komentowany wyrok dotyczył interpretacji organów podatkowych w kontekście spłaty pożyczek w walutach obcych. Spółka wystąpiła o interpretację, a NSA potwierdził, że decydujące znaczenie ma sposób spłaty pożyczki.

Tematyka: przewalutowanie, polskie złote, waluta obca, podatkowe różnice kursowe, kredyt, interpretacja, NSA, różnice kursowe

Przewalutowanie na polskie złote wartości pożyczki, która została zaciągnięta oraz jest spłacana w walucie
obcej nie wpływa na możliwość rozpoznania podatkowych różnic kursowych. Z punktu widzenia
kredytobiorcy, warunkami rozpoznania takich różnic jest zaciągnięcie oraz spłata kredytu w walucie obcej.
Przewalutowania w trakcie umowy kredytowej mogą mieć ewentualnie znaczenie na gruncie rachunkowości,
natomiast podatkowo nie będą miały istotnego znaczenia.
Komentowany wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym: Spółka wystąpiła do Dyrektora Krajowej Informacji
Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS) z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, wskazując, że w związku
z prowadzoną działalnością gospodarczą zaciągnęła pożyczki od zagranicznego podmiotu, należącego do tej samej
grupy kapitałowej co Spółka. Wysokość pożyczek określono w walucie euro. Część pożyczonej kwoty została
skarżącej przekazana w dolarach amerykańskich. Doszło też do cesji wierzytelności przez nowe podmioty, które
weszły w miejsce pożyczkodawcy. Następnie przewalutowano pożyczkę na polskie złote. Na moment
przewalutowania Spółka nie rozpoznała różnic kursowych. Na życzenie pożyczkodawcy Spółka dokonała i być może
w przyszłości dokona spłaty pożyczek w równowartości waluty obcej, to jest w euro.
Na tle powyższego stanu faktycznego, Spółka zwróciła się z pytaniem do Dyrektora KIS, czy w przypadku spłaty
w walucie obcej pożyczek udzielonych w walucie obcej zobowiązania będzie do rozpoznania podatkowych różnic
kursowych w kwocie różnicy między wartością pożyczek w walucie obcej w dniu ich otrzymania a wartością pożyczek
w dniu ich spłaty.
Spółka stanęła na stanowisku, że w przypadku zaciągnięcia pożyczki w euro i spłaty jej w tej samej walucie obcej
(euro), Spółka jest zobowiązana do rozpoznania podatkowych różnic kursowych (dodatnich bądź ujemnych)
w kwocie różnicy między wartością pożyczki w walucie obcej w dniu ich otrzymania przeliczoną na polskie złote,
a wartością pożyczki w dniu ich spłaty w walucie obcej przeliczoną na polskie złote.
Dyrektor KIS uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe, prezentując pogląd, że w momencie dokonania
przewalutowania pożyczek z waluty obcej (EUR) na walutę polską (PLN), otrzymane pożyczki tracą charakter
zobowiązania walutowego. W konsekwencji w momencie dokonania spłaty pożyczki przez Spółkę wyrażonych
w walucie polskiej (po przewalutowaniu), a spłacanych w walucie obcej (EUR), nie powstaną ani dodatnie ani ujemne
podatkowe różnice kursowe.
Spółka zaskarżyła interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie (dalej: „WSA”), który
wyrokował na jej korzyść. Dyrektor KIS wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) skargę
kasacyjną od wyroku WSA, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię,
polegającą na przyjęciu, że w okolicznościach przedstawionych przez Spółkę we wniosku o wydanie interpretacji
zostały spełnione warunki niezbędne do rozpoznania podatkowych różnic kursowych.
NSA oddalił skargę kasacyjną, wyjaśniając, że: „Dla powstania różnic kursowych istotne jest zatem określenie waluty,
w jakiej pożyczka została udzielona i wypłacona i waluty, w jakiej pożyczka jest spłacana. Przeliczenie kwoty
pożyczki, w trakcie trwania umowy, a po wykonaniu zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki przez
pożyczkodawcę, nie ma wpływu na powstanie różnic kursowych. Jest to jedynie zmiana sposobu wykonania
zobowiązania.”

Komentarz
Na wstępie należy zaznaczyć, że przewalutowanie pożyczki generalnie polega na zmianie waluty, w której pożyczka
została zaciągnięta na inną walutę (przykładowo z euro na polskie złote). Istotne jest przy tym to, że po
przewalutowaniu zaciągnięta pożyczka jest spłacana już w nowej walucie.
Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych takiej operacji, to organy podatkowe jednolicie twierdzą, że
przewalutowanie pożyczki zaciągniętej w walucie obcej na polskie złote skutkuje tym, że pożyczka traci charakter
zobowiązania walutowego bowiem od tej pory spłata pożyczki będzie następować w złotówkach. W rezultacie do
spłaty takiego zobowiązania nie będzie stosowany żaden kurs walutowy, czyli nie powstaną podatkowe różnice
kursowe.
Natomiast w analizowanej sprawie, mimo formalnie uzgodnionego przez strony przewalutowania, ze stanu
faktycznego wynika, że spłata pożyczki nadal była dokonywana w walucie obcej. Tym samym, NSA określił
konsekwencji podatkowe wyłącznie na podstawie faktycznych operacji zrealizowanych przez strony (udzielenie

i spłata pożyczki w walucie obcej), przypisując im decydujące znaczenie dla możliwości rozpoznania różnic
kursowych. Z takim podejściem należy się zgodzi w świetle literalnej wykładni art. 15a ust. 2 i 3 PDOPrU,
zawierającego zamknięty katalog przypadków powodujących powstanie podatkowych różnic kursowych.
Zgodnie ze wskazanymi regulacjami, dodatnie różnice powstają wówczas, gdy wartość kredytu (pożyczki) w walucie
obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według
faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust.2 pkt 5 PDOPrU).
Natomiast ujemne różnice kursowe wystąpią jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia
jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego
kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 3 pkt 4 PDOPrU).
Zatem NSA w komentowanym słusznie wskazał, że jeżeli podatnicy zaciągają pożyczki w walutach obcych oraz
zobowiązują się do ich spłaty również w walucie obcej, to spełniają ustawowe przesłanki uzasadniające rozpoznanie
podatkowych różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych). Fakt przeliczenia wartości pożyczki w trakcie umowy
z waluty obcej na polskie złote zasadniczo pozostaje bez wpływu na możliwość rozpoznania podatkowych różnic
kursowych (o ile zaciągnięcie i spłata pożyczki następuje w walucie obcej).
W komentowanym orzeczeniu Sąd powołał się na zdanie wyrażone przez NSA w poprzednich orzeczeniach, zatem
wyrok ten wpisuje się w tworzenie jednolitej linii orzeczniczej w kwestii przesłanek powodujących powstanie
podatkowych różnic kursowych.

Wyrok NSA z 14.2.2019 r., II FSK 453/17

NSA potwierdził, że przewalutowanie pożyczki nie zawsze skutkuje podatkowymi różnicami kursowymi. Istotne jest zaciągnięcie i spłata pożyczki w walucie obcej. Orzeczenie wpisuje się w jednolitą linię orzeczniczą dotyczącą powstawania różnic kursowych.