Przelew na konto to jeszcze nie darowizna

Nie każdy przelew środków pieniężnych musi od razu oznaczać darowiznę. Niedawna interpretacja Dyrektora KIS wyjaśnia, że nieodpłatne przysporzenia nie zawsze podlegają opodatkowaniu. Pojęcie darowizny różni się od samego przelewu pieniędzy, co potwierdził organ podatkowy w swoim rozstrzygnięciu. Sprawa dotyczy udzielenia pełnomocnictwa przez córkę na zakup nieruchomości, realizowanego poprzez sukcesywne przelewy na konto rodziców. W interpretacji indywidualnej KIS stwierdzono, że taki transfer nie jest darowizną, lecz działaniem na zlecenie córki, co wyklucza konieczność zgłaszania go do urzędu skarbowego.

Tematyka: przelew, darowizna, opodatkowanie, interpretacja KIS, pełnomocnictwo, nieruchomość, transfer pieniężny, fiskus, podatek dochodowy, podatek od spadków i darowizn

Nie każdy przelew środków pieniężnych musi od razu być równoznaczny z przekazaniem darowizny.
A w konsekwencji z opodatkowaniem. Takie wnioski płyną z niedawno wydanej interpretacji indywidualnej
Dyrektora KIS.
Miło jest dostać coś za darmo. Zwłaszcza, gdy jest to duża kwota pieniędzy. Niestety, chwile radości zmącą
bezwzględne organy podatkowe. Nieodpłatne przysporzenia częstokroć stanowią bowiem przychód i podlegają
opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Ewentualnie, w grę może wejść także opodatkowanie podatkiem od
spadków i darowizn, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28.7.1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U.
z 2019 r. poz. 1813 ze zm., dalej: PodSpDarU).
Praktyka podatkowa odwołuje się do definicji darowizny zawartej w art. 888 § 1 KC, zgodnie z którym przez umowę
darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Darowizna należy więc do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez
ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego
z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie
zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.
Okazuje się, że pojęcia darowizny nie można utożsamiać z samym tylko przelewem środków pieniężnych między
dwoma podmiotami.
Przedmiot sprawy
Córka wnioskodawcy mieszka na stałe poza granicami kraju, niemniej regularnie odwiedza ojczyznę i przebywa
w niej przez kilka tygodni w roku. Kobieta postanowiła nabyć mieszkanie, jednak nie jest to łatwe do wykonania
zadanie, gdy od ojczystej ziemi dzielą ją tysiące kilometrów. Z tego względu, postanowiła ona udzielić rodzicom
pełnomocnictwa do nabycia nieruchomości w jej imieniu.
Kobieta przelewa więc sukcesywnie określone kwoty pieniężne na rachunek rodziców, aby mogli oni w jej imieniu
dokonywać wpłat deweloperowi. Rodzice obawiają się jednak, czy podejrzliwy fiskus nie potraktuje tego rodzaju
transferów pieniężnych jako darowizny na ich rzecz. Są takie hipotetyczne darowizny co prawda zwolnione
z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 2 PodSpDarU), ale jedynie przy
spełnieniu warunków co do zgłoszenia darowizny do naczelnika urzędu skarbowego (oraz odpowiedniego
udokumentowania).
Rozstrzygnięcie organu
Wydając interpretację indywidualną z 3.6.2020 r. (sygn. 0111-KDIB2-2.4015.26.2020.2.MM) Dyrektor Krajowej
Informacji Skarbowej zajął stanowisko przychylne wnioskodawcy. Stwierdził bowiem, że rodzice działają na zlecenie
swojej córki, zaś rozporządzenie środkami przelanymi na ich konto nie ma charakteru swobodnego a jedynie
w granicach zlecenia (tj. w celu kupna mieszkania).
Innymi słowy, tego rodzaju transfer pieniężny nie jest darowizną. W efekcie, nie podlega reżimowi PodSpDarU. Nie
trzeba więc nic zgłaszać do urzędu skarbowego.

Komentarz
Rozstrzygnięcie jest zdroworozsądkowe. Wnioskodawca działa tu bowiem w zakresie udzielonego mu
pełnomocnictwa i w praktyce dokonuje czynności w imieniu swojej córki. Innymi słowy, to ona jest stroną transakcji,
której przedmiotem będzie sprzedaż mieszkania. Rodzice nie osiągają więc jakiejkolwiek korzyści. Brak jest też
resztą po stronie córki chęci obdarowania innego podmiotu kosztem swojego majątku. Córka wnioskodawcy oczekuje
raczej wymiernej korzyści w związku z przelewem (tj. rodzice pomogą jej kupić mieszkanie).
Wnioski wydają się więc oczywiste i można wręcz dziwić się, że tego rodzaju zagadnienie trafiło przed oblicze
Dyrektora KIS. Nie jest to jednak aż tak zaskakujące zważywszy na ogólny klimat podatkowy i związaną z nim
psychozę strachu przed urzędnikiem skarbowym. Gdy więc na rachunku bankowym osoby fizycznej pojawiają się
środki pieniężne, z pewnością w ślad za nimi pojawia się także strach, że „fiskus będzie coś podejrzewał”. Takie
mamy realia.
Ale uczciwie trzeba przyznać, że fiskus nie jest w tym zakresie aż tak wielkim formalistą. Czasami uznaje bowiem
i w mniej oczywistych sytuacjach, że w ślad za przekazaniem sporej kwoty pieniędzy do darowizny wcale nie
dochodzi. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 25.3.2020 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.27.2020.1.JF)

Dyrektor KIS uznał, że nie stanowi darowizny przekazanie środków pieniężnych na program walki z chorobami
nowotworowymi – o ile dokonywany jest w ramach strategii tzw. społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR). Organ
stwierdził bowiem, że w tego rodzaju przypadkach przekazując kwotę pieniężną podmiot ma w tym interes do
osiągnięcia (tj. budowanie swojej reputacji, dobrych relacji biznesowych itp.). A skoro tak, nie mamy do czynienia
z darowizną (z natury rzeczy bezinteresowną).

Interpretacja indywidualna KIS z 3.6.2020 r., 0111-KDIB2-2.4015.26.2020.2.MM

Rozstrzygnięcie organu podatkowego jest uzasadnione i oparte na zdrowym rozsądku. Wnioskodawca działa w granicach udzielonego mu pełnomocnictwa, nie osiągając korzyści majątkowych. Fiskus nie zawsze uzna przelewu pieniężnego za darowiznę, co pokazuje inny przykład interpretacji KIS. Istotne jest zatem zrozumienie kontekstu i celu przekazania środków, aby uniknąć niepotrzebnych obaw i formalności podatkowych.