Nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności ze względu na krótki okres przedawnienia
Jeżeli podatnik po otrzymaniu decyzji wymiarowej nie zapłacił podatku, lecz złożył od niej odwołanie a spodziewany czas przeprowadzenia postępowania odwoławczego przekracza okres pozostały do przedawnienia zobowiązania podatkowego, to okoliczności te uzasadniają nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. W sprawie analizowane jest nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności ze względu na krótki okres przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Tematyka: decyzja, rygor natychmiastowej wykonalności, przedawnienie, odwołanie, postępowanie odwoławcze, interpretacja podatkowa, organ podatkowy, postanowienie, sąd administracyjny, egzekucja, termin przedawnienia, kierunek orzeczniczy
Jeżeli podatnik po otrzymaniu decyzji wymiarowej nie zapłacił podatku, lecz złożył od niej odwołanie a spodziewany czas przeprowadzenia postępowania odwoławczego przekracza okres pozostały do przedawnienia zobowiązania podatkowego, to okoliczności te uzasadniają nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. W sprawie analizowane jest nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności ze względu na krótki okres przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Jeżeli podatnik po otrzymaniu decyzji wymiarowej nie zapłacił podatku, lecz złożył od niej odwołanie a spodziewany czas przeprowadzenia postępowania odwoławczego przekracza okres pozostały do przedawnienia zobowiązania podatkowego, to okoliczności te uzasadniają nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Stan faktyczny W 2013 r. podatnik sprzedał nieruchomość i w złożonym z tytułu tej transakcji zeznaniu PIT-39 oświadczył, że przychód ze zbycia wykorzysta w całości, nie później niż do końca 2015 r., na własne cele mieszkaniowe, wobec czego - w związku z zastosowaniem ulgi mieszkaniowej - podatek do zapłaty wynosi zero. Chcąc jednak upewnić się co do prawidłowości tego rozliczenia, złożył wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, pytając w nim, czy ulga mieszkaniowa może być w jego przypadku zastosowana. Organ interpretujący uznał, że podatnik nie może zastosować tej ulgi, wobec czego podatnik zaskarżył interpretację do sądu. WSA przyznał rację organowi, wobec czego skargę oddalił. Podatnik złożył więc skargę kasacyjną do NSA. W międzyczasie organ podatkowy wszczął wobec podatnika postępowanie dotyczące rozliczenia PIT za rok 2013 w zakresie powyższej sprzedaży nieruchomości. W październiku 2019 r. organ wydał decyzję, w której uznał, że podatnik nie spełnił warunków ulgi mieszkaniowej, wobec czego wymierzył podatnikowi podatek według 19% stawki. W tym samym miesiącu podatnik wniósł odwołanie od tej decyzji. Wobec prawidłowego formalnie wniesienia odwołania organ podatkowy wydał postanowienie, w którym nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, uzasadniając nadanie tego rygoru tym, że: - termin płatności podatku upłynął z końcem kwietnia 2014 r. (czyli ponad 5 lat temu), a podatnik nie uiścił wymaganej kwoty, natomiast podjął działania zmierzające do uwolnienia się od konieczności zapłacenia zaległego podatku, a mianowicie złożył wniosek o wydanie interpretacji podatkowej (w chwili nadawania rygoru natychmiastowej wykonalności NSA nie rozpatrzył jeszcze skargi kasacyjnej podatnika w sprawie tej interpretacji) a w końcu złożył odwołanie od decyzji wymiarowej; - przedawnienie spornego zobowiązania nastąpiłoby z końcem 2019 r., a więc w okresie krótszym niż trzy miesiące, a tyle może trwać - zgodnie z przepisami - postępowanie odwoławcze. Podatnik zaskarżył postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności do sądu, podnosząc, że nie powinien ponosić negatywnych konsekwencji związanych z tym, że dochodzi swojej racji w sposób przewidziany prawem, składając odwołanie od decyzji. Stan prawny Przymusowemu wykonaniu w ramach postępowania egzekucyjnego podlega - co do zasady - dopiero decyzja ostateczna, czyli utrzymana w mocy przez organ podatkowy II instancji albo taka, od której podatnik nie odwołał się w terminie. Wyjątkowo podstawą egzekucji może być nieostateczna decyzja organu I instancji, której organ podatkowy nada rygor natychmiastowej wykonalności (art. 239a OrdPU). Przepisy wyliczają wyczerpująco przesłanki upoważniające do nadania tego rygoru (art. 239a § 1), a jedną z nich - rozpatrywaną w niniejszej sprawie - jest to, że „okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące” (art. 239a § 1 pkt 4). Do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności konieczne jest także - oprócz wystąpienia przynajmniej jednej przesłanki z art. 239a § 1 - uprawdopodobnienie przez organ podatkowy, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane (art. 239a § 2). Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 OrdPU), a więc w niniejszej sprawie, w której zobowiązanie z tytułu zbycia nieruchomości w 2013 r. płatne było w 2014 r., przedawnienie nastąpiłoby z końcem 2019 r. Stanowisko WSA w Łodzi Sąd uznał, że nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności było uzasadnione, wobec czego skargę oddalił. Sąd wskazał, że w sprawie bezsporne jest, że w chwili rozstrzygnięcia o nadaniu decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności okres do upływu terminu przedawnienia był krótszy niż 3 miesiące. Spełniona więc jest przesłanka z art. 239b § 1 pkt 4 OrdPU. Przepis ten chroni interesy fiskalne w trakcie postępowania podatkowego. Nie można bowiem dopuścić do tego, żeby odwołanie, czyli element wydłużający niewykonalność decyzji, stało się jednocześnie instrumentem prowadzącym do przedawnienia zobowiązania podatkowego. Stąd potrzeba nadawania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, kiedy realia sprawy wskazują na prawdopodobieństwo, że organ odwoławczy nie zdoła rozpoznać wniesionego przez stronę odwołania przed upływem przedawnienia. Sąd dodał, że przepisy nie wykluczają możliwości wydawania decyzji wymiarowych na krótko przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Postępowanie takie, wprawdzie niepożądane, znajduje jednak oparcie w obowiązujących przepisach i nie może być rozpatrywane w kategorii zawinienia czy opieszałości organu podatkowego. Czy organ uprawdopodobnił - w myśl art. 239b § 2 OrdPU - że podatnik nie wykona (dobrowolnie) zobowiązania wynikającego z decyzji? Odpowiedź jest twierdząca. Złożenie odwołania od decyzji wymiarowej organu pierwszej instancji może świadczyć o tym, że prawdopodobne jest niewykonanie przez podatnika zobowiązania podatkowego określonego tą decyzją. Ponadto, krótki okres do upływu przedawnienia sam z siebie stwarza wysokie prawdopodobieństwo, że zobowiązanie nie zostanie wykonane. Warunkiem jest jednak, aby spodziewany czas przeprowadzenia postępowania odwoławczego przekraczał okres pozostały do przedawnienia zobowiązania. A tak jest w niniejszej sprawie, skoro postępowanie odwoławcze może trwać do trzech miesięcy, a kończy się nie w chwili wydania decyzji, lecz dopiero w dniu jej doręczenia podatnikowi. Sąd stwierdził, że w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest pogląd, że jeżeli okres pozostały do upływu terminu przedawnienia jest krótszy niż 3 miesiące, to z punktu widzenia uprawdopodobnienia niewykonania zobowiązania podatkowego bez znaczenia są wszystkie okoliczności, które odnoszą się do sytuacji majątkowej podatnika. Nawet przy bardzo dużym majątku, przekraczającym wielokrotnie wartość zobowiązań podatkowych określonych w decyzji organu I instancji, zobowiązanie to nie zostanie wykonane bez nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, albowiem wygaśnie na skutek przedawnienia. Reasumując, jeżeli podatnik nie zapłacił podatku, uruchomiając jednocześnie postępowanie odwoławcze, a spodziewany czas przeprowadzenia tego postępowania z zachowaniem terminów określonych przez przepisy prawa przekracza okres pozostały do przedawnienia zobowiązania, to same te okoliczności mogą stanowić uprawdopodobnienie, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane. Komentarz Potwierdzamy istnienie jednolitego (od jakiegoś już czasu) kierunku orzeczniczego wspomnianego w omawianym wyroku, a którego efektem jest to, że organ podatkowy nie musi się martwić krótkim terminem przedawnienia, bo wystarczy wydać decyzję w I instancji, nadając jej rygor natychmiastowej wykonalności, by niebezpieczeństwo (z punktu widzenia fiskusa) przedawnienia oddalić. Gwoli ścisłości trzeba dodać, że bieg przedawnienia zostaje przerwany nie na skutek wydania i doręczenia decyzji, ale dopiero wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony (art. 70 § 4 OrdPU). Tak więc organ musi przed upływem terminu przedawnienia zdążyć jeszcze z rozpoczęciem egzekucji. Czy wspomniany kierunek orzeczniczy zasługuje na aprobatę? Kwestia jest dyskusyjna. Może on bowiem prowadzić, do tego, co nazywane jest hodowaniem odsetek przez organy podatkowe, które, wiedząc o tym kierunku, mogłyby spokojnie wydawać decyzję w ostatniej chwili, kiedy to minęło już dobrych kilka lat i odsetki od zaległości podatkowej urosły. Z drugiej strony, trudno byłoby pozbawić fiskusa mechanizmu skutecznego dochodzenia należności wykrytych stosunkowo późno. Wyrok WSA w Łodzi z 14.5.2020 r., I SA/Łd 139/20
Wyrok WSA w Łodzi z 14.5.2020 r. potwierdza jednolity kierunek orzeczniczy, w którym organ podatkowy może nadać decyzji rygor natychmiastowej wykonalności w sytuacji, gdy okres do upływu terminu przedawnienia jest krótszy niż 3 miesiące. Nadanie tego rygoru ma na celu zapobieżenie przedawnieniu zobowiązania podatkowego.