Podatek od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem pełniącym funkcję akademika
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uznał, że uczelnia publiczna nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b PDOPrU, od części budynków wykorzystywanych jako domy studenckie. Sprawa dotyczyła wniosku o indywidualną interpretację podatkową związana z podatkiem od przychodów z budynków, który wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.
Tematyka: podatek, przychody, środek trwały, budynek, akademik, interpretacja podatkowa, uczelnia publiczna, dom studencki, WSA Poznań, orzeczenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uznał, że uczelnia publiczna nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b PDOPrU, od części budynków wykorzystywanych jako domy studenckie. Sprawa dotyczyła wniosku o indywidualną interpretację podatkową związana z podatkiem od przychodów z budynków, który wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uznał, że uczelnia publiczna nie jest zobowiązania do zapłaty podatku od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b PDOPrU, od części budynków wykorzystywanych jako domy studenckie. W analizowanej sprawie uczelnia publiczna wystąpiła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej. Przedmiotem wniosku była analiza przepisów ustawy z dnia 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej jako: PDOPrU) dotyczących podatku od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b PDOPrU. Zgodnie z art. 24b ust. 1 PDOPrU, podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który: 1. stanowi własność albo współwłasność podatnika, 2. został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, 3. jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ‒ zwany dalej "podatkiem od przychodów z budynków", wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc. Uczelnia w złożonym wniosku uznała, że nie jest zobowiązania do zapłaty ww. podatku od części budynków (budynki te stanowią środki trwałe uczelni) wykorzystywanych jako domy studenckie, udostępnianych studentom w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, gdyż w sprawie spełnione są tylko dwie z trzech przesłanek zastosowania art. 24b PDOPrU. Uczelnia jest właścicielem budynków wykorzystywanych jako domy studenckie, budynki te stanowią dla niego środki trwałe, ponadto budynki są położone na terytorium Polski. Jednak miejsca w domach studenckich nie są oddawane studentom do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 6.2.2020 r. wydał niekorzystną interpretację indywidualną, w której zrównał działalność uczelni publicznych w tym zakresie z działalnością podmiotów komercyjnych osiągających zyski z wynajmu budynków. Uczelnia nie zgodziła się z wydaną interpretacją, dlatego wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Sąd w wyroku z 21.8.2020 r., I SA/Po 254/20, przychylił się do argumentacji podniesionej przez uczelnię i uchylił wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretację indywidualną. W wydanym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że jednym z warunków zastosowania podatku od przychodów z budynków jest oddanie go w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Zasady przyznawania miejsc w domach studenckich wynikają z zapisów regulaminu przyznawania miejsc w domach studenckich. Regulacje wewnętrzne uczelni, w tym statut oraz ww. regulamin nie przewidują konieczności zawierania ze studentami ubiegającymi się o miejsce w domach studenckich umów o charakterze cywilnoprawnym. Miejsca w domach studenckich przyznawane są jednostronną decyzją uczelni. Sąd uznał zatem, że stosunek związany z ubieganiem się przez studenta o przyznanie miejsca w domu studenckim spełnia kryteria uznania go za stosunek wewnątrzzakładowy. Co istotne, uczelnia posiada również kompetencje do jednostronnego kształtowania jego treści. Mając na uwadze powyższe, ponieważ oddanie całości lub części budynku do używania nastąpiło na podstawie innego niż umowa tytułu prawnego, nie ma w tym przypadku zastosowania opodatkowanie od przychodów z budynku. Komentarz Orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu przełamuje stanowisko prezentowane przez organy podatkowe i sądy administracyjne. Dotychczas bowiem, uczelnie wskazywały, że przychody z budynków wykorzystywanych jako akademiki powinny podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych, w związku z przeznaczeniem tych przychodów na cele statutowe (art. 17 ust. 1 pkt 4 PDOPrU). Organy i sądy administracyjne, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych uznawały, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 4 PDOPrU, nie ma charakteru podmiotowego, nie obejmuje wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą, lecz tylko dochody przeznaczone na działalność statutową. Wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest zatem wyłącznie dochód ustalony zgodnie z art. 7 PDOPrU, przeznaczony na działalność statutową, a nie przychód ustalony zgodnie z art. 24b PDOPrU. WSA w Poznaniu z 21.8.2020 r., I SA/Po 254/20
Orzeczenie WSA w Poznaniu odnosi się do kwestii podatku od przychodów z budynków w kontekście domów studenckich. Przełamuje ono stanowisko organów podatkowych i sądów administracyjnych, wprowadzając nowe interpretacje dotyczące zwolnień podatkowych.