Poczęstunek dla zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej jako koszt podatkowy
Drobny poczęstunek dla pracownika zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej może być uznany za koszt uzyskania przychodu. Spółka akcyjna specjalizuje się w tworzeniu oprogramowania dla różnych branż. Aby zapewnić wysoki poziom usług i zatrudnić wykwalifikowanych informatyków, firma oferuje artykuły spożywcze pracownikom podczas pracy. Spor o zaliczenie tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów trafił do sądu.
Tematyka: koszt uzyskania przychodu, umowa cywilnoprawna, artykuły spożywcze, wydatki firmowe, sąd, interpretacja podatkowa
Drobny poczęstunek dla pracownika zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej może być uznany za koszt uzyskania przychodu. Spółka akcyjna specjalizuje się w tworzeniu oprogramowania dla różnych branż. Aby zapewnić wysoki poziom usług i zatrudnić wykwalifikowanych informatyków, firma oferuje artykuły spożywcze pracownikom podczas pracy. Spor o zaliczenie tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów trafił do sądu.
Drobny poczęstunek dla pracownika zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej może być uznany za koszt uzyskania przychodu. Stan faktyczny Spółka akcyjna specjalizuje się w tworzeniu oprogramowania. Zajmuje się m.in. tworzeniem platform cyfrowych (handlowych, społecznych) dla branży finansowej, reklamowej, rozrywkowej, ochrony zdrowia, lifestyle, turystycznej oraz dla instytucji rządowych i organizacji pozarządowych. Aby móc świadczyć usługi na odpowiednim poziomie i sprostać dużej konkurencji w branży, spółka zatrudnia wysoko wykwalifikowanych informatyków. Wśród osób zatrudnianych przez spółkę są pracownicy w rozumieniu Kodeksy pracy, a także osoby współpracujące ze spółką na podstawie umów cywilnoprawnych. W celu stworzenia zespołu o odpowiednich kwalifikacjach spółka oferuje nie tylko wysokie wynagrodzenia i atrakcyjny system premiowania, ale także zapewnia odpowiednie warunki pracy. Realizując politykę firmy w zakresie zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy, spółka dokonuje zakupów artykułów spożywczych takich jak: woda, kawa, herbata, mleko, cukier, soki, napoje gazowane (w tym napoje energetyczne), pieczywo, serki, wędliny, masło, dżemy, jogurty, słodycze, owoce, warzywa, paluszki, płatki śniadaniowe, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych. Artykuły takie jak woda, mleko, kawa, herbata, cukier są udostępniane z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów w godzinach pracy zgodnie ogólnymi przepisami BHP. Artykuły spożywcze udostępniane pracownikom nie są posiłkami i napojami profilaktycznymi, o których mowa w art. 232 KP. Produkty nabywane przez spółkę są ogólnodostępne dla pracowników w trakcie wykonywania codziennych obowiązków, stanowią również „wyposażenie” firmowej kuchni. Są zużywane także podczas spotkań służbowych: narad, konferencji, szkoleń, spotkań z kontrahentami w biurach spółki. Wspólne spożywanie przez pracowników artykułów spożywczych ma na celu usprawnienie wymiany wiedzy pomiędzy pracownikami, co bezpośrednio może przełożyć się na sprawną realizację projektów, nad którymi pracują. Ponadto, wpływa to pozytywnie na poprawę ich samopoczucia, dzięki czemu zwiększa się ich efektywność oraz wydajność. Zapewnienie pracownikom artykułów spożywczych ma także na celu zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy w spółce. Z produktów tych korzystają w identyczny sposób osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę i osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych. Powyższe wydatki finansowane są ze środków obrotowych spółki. Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, pytając, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu powyższe wydatki na zakup artykułów spożywczych. Spółka uważa, że może. Jednak organ interpretujący uznał, że stanowisko spółki jest prawidłowe w odniesieniu do osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, a nieprawidłowe w odniesieniu do osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych, gdyż zapewnienie posiłków w trakcie dnia pracy dla osób, które nie są pracownikami spółki, nie ma wpływu na wykonanie umowy łączącej spółkę z tymi osobami. Spółka zaskarżyła do sądu interpretację w tej drugiej części. Stan prawny Zgodnie z ogólną regułą określoną w art. 15 ust. 1 PDOPrU kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, ale z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 PDOPrU, a w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 PDOPrU nie uważa się za koszty uzyskania przychodów „kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych”. Stanowisko WSA w Poznaniu Sąd przyznał rację spółce. Wskazał, że w opisanym stanie faktycznym spełnione są bezsprzecznie warunki do zaliczenia wydatków na artykuły spożywcze dla pracowników do kosztów uzyskania przychodów. Zakupione artykuły spożywcze są dostępne dla pracowników podczas wykonywania przez nich pracy. Opisane wydatki są przejawem starań spółki o kondycję i samopoczucie pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery w miejscu pracy, zwiększania motywacji do pracy, wzrostu wydajności pracy. To z kolei pozwoli szybciej i sprawniej zrealizować cele biznesowe założone przez spółkę, co może przełożyć się na uzyskiwane przez spółkę przychody. Udostępnienie pracownikom artykułów spożywczych ma też zachęcić ich do podjęcia i kontynuowania pracy w spółce. Ponadto, wydatki na artykuły spożywcze ponoszone przez spółkę nie znajdują się w zamkniętym katalogu wydatków niemogących zostać uznane za koszty uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 PDOPrU). W szczególności wydatki nie mogą zostać zaliczone do kosztów reprezentacji (art. 16 ust. 1 pkt 28 PDOPrU). W okolicznościach przedstawionych przez spółkę nie istnieje żadna zasadnicza różnica pomiędzy dwoma grupami informatyków z punktu widzenia związku wydatków z przychodami. Jedni i drudzy realizują te same cele, które w efekcie finalnym mają służyć uzyskaniu przychodów przez spółkę. Forma umowy pozostaje tu bez znaczenia. Ważne są okoliczności, w jakich realizowana jest współpraca, a są one zasadniczo takie same dla obu grup. Jeśli w orzecznictwie przyjmuje się, że za koszt uzyskania przychodu może być uznany wydatek na poczęstunek dla kontrahenta, to tym bardziej drobny poczęstunek dla zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej może być uznany za koszt uzyskania przychodu, jeśli służy uzyskaniu bardziej wydajnej pracy, chociażby poprzez minimalizowanie przerw w trakcie jej świadczenia na „organizowanie” we własnym zakresie napoju lub drobnej przekąski. Sąd zobowiązał organ do przyjęcia tego poglądu przy ponownym wydawaniu interpretacji w tej sprawie. Komentarz Rozstrzygnięcie i argumentacja sądu są w pełni przekonujące. Sporne wydatki są powiązane przyczynowo z przychodem spółki i nie stanowią wydatków na reprezentację. Zwróćmy tu uwagę na to, że drugą stroną podatkową omawianej sytuacji jest kwestia zaistnienia przychodu po stronie pracowników. Nie mamy wątpliwości, że w specjalnie szczegółowo opisanej powyższej sytuacji spożywający artykuły spożywcze nie osiągają przychodu podlegającego opodatkowaniu, chociażby ze względu na niemożność zindywidualizowania przychodu, tj. przypisania danej osobie korzyści o określonej wysokości. Oczywiście, gdzieś leży granica, po przekroczeniu której kwalifikacja podatkowa może się już zmienić. Przykładowo, gdyby firma oferowała pracownikom darmowe obiady, twierdzenie, że nie otrzymują oni przychodu, byłoby już trudne do obrony. Wyrok WSA w Poznaniu z 19.8.2020 r., I SA/Po 374/20
Sąd uznał, że wydatki na artykuły spożywcze dla pracowników mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów spółki. Decyzja ta wynika z korzyści dla firmy, jak poprawa efektywności pracy i motywacji pracowników. Z kolei organ podatkowy zobowiązano do uwzględnienia tego stanowiska w przyszłych interpretacjach.