NSA: Podwykonawstwo zastępcze poza VAT
Rozliczenie kosztów wykonawstwa zastępczego w kontekście VAT budzi wiele wątpliwości. Jak wynika z wyroku NSA, istotą wykonawstwa zastępczego jest naprawienie szkody spowodowanej przez nierzetelnego podwykonawcę. Sprawa dotyczy rozróżnienia między czynnościami opodatkowanymi VAT a odszkodowaniami, które nie podlegają opodatkowaniu. Warto przyjrzeć się szczegółom tego zagadnienia, aby uniknąć nieporozumień podczas rozliczeń.
Tematyka: NSA, wykonawstwo zastępcze, VAT, odszkodowanie, podwykonawca, generalny wykonawca, rozliczenia, podatek, świadczenie usług, nierzetelny podwykonawca, rozróżnienie, koszty, naprawa szkody, wyrok, podatkowe, zagadnienie, przepisy
Rozliczenie kosztów wykonawstwa zastępczego w kontekście VAT budzi wiele wątpliwości. Jak wynika z wyroku NSA, istotą wykonawstwa zastępczego jest naprawienie szkody spowodowanej przez nierzetelnego podwykonawcę. Sprawa dotyczy rozróżnienia między czynnościami opodatkowanymi VAT a odszkodowaniami, które nie podlegają opodatkowaniu. Warto przyjrzeć się szczegółom tego zagadnienia, aby uniknąć nieporozumień podczas rozliczeń.
Rozliczenie kosztów tzw. wykonawstwa zastępczego nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych VAT, w szczególności nie jest świadczeniem usług. Przede wszystkim ma bowiem walor odszkodowawczy, polegający na naprawieniu szkody wyrządzonej przez nierzetelnego podwykonawcę. Jak wynika z wyroku NSA, nie ma przy tym znaczenia, czy podwykonawca uznaje swoją wierzytelność. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.; dalej: VATU), przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Jest nim także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę, w jakiej dokonano czynność prawną; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, lub świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. W definicji świadczenia usług na gruncie VATU mieści się szeroki zakres świadczeń. Nie jest on jednak nieograniczony. Immanentną cechą świadczenia usług jest bowiem wykonanie przez jedną stronę (usługodawcę) świadczenia na rzecz drugiej strony (usługobiorcy), z tytułu którego owa druga strona zyskuje korzyść, zaś usługodawca powiązane ze swoim świadczeniem wynagrodzenie. Musi też istnieć ekwiwalentność świadczenia usługodawcy z wynagrodzeniem, a zarazem korzyść usługobiorcy, uzyskiwana wraz z zapłatą wynagrodzenia. W przestrzeni handlowej istnieją więc świadczenia, w których tego rodzaju ekwiwalentności nie ma. Jednym z klasycznych przykładów są odszkodowania. Co prawda strona płaci określone środki, jednak nie dostaje nic w zamian, bowiem zapłata wiąże się z wyrządzeniem drugiej stronie dolegliwości. Odszkodowania nie podlegają opodatkowaniu VAT. Zdarzają się jednak sytuacje pośrednie. Istnieje w nich zarówno zapłata, jak i świadczenie, jednak czasem brakuje ekwiwalentności. Dobrym przykładem jest np. wykonawstwo zastępcze. W takich przypadkach pojawia się pytanie, co z VAT. Czego dotyczy sprawa Podatnik prowadzi działalność budowlaną i jako główny wykonawca projektu korzysta z usług podwykonawców. W branży budowlanej często bywa, że nie wszystkie prace idą zgodnie z planem. W zawartych umowach o podwykonawstwo, w przypadku niewłaściwego wykonania robót zastrzeżone zostało prawo podatnika do zastępczego wykonania zleconych podwykonawcom prac. Zastępcze wykonawstwo odbywa się na koszt i ryzyko podwykonawcy, może też zostać zrealizowane w drodze zlecenia tych prac innemu (zewnętrznemu) podwykonawcy, oraz samodzielnie przez generalnego wykonawcę. W przypadku zgłaszania przez podatnika żądań należytego wykonania umowy zdarza się, że podwykonawca uznaje zasadność zastrzeżeń. Czasem jednak się z nimi nie zgadza – zarówno co do jakości, terminowości, jak i zupełności robót. W obydwu ww. przypadkach istnieją jednak trzy warianty wykonania prac i rozliczeń generalnego wykonawcy z podwykonawcą. Po pierwsze, wykonanie zastępcze realizuje generalny wykonawca (podatnik) własnymi siłami. Po drugie, prace realizuje podmiot trzeci (podwykonawca zewnętrzny), a koszty ponosi podwykonawca właściwy. Ostatnim wariantem jest realizacja prac przez podmiot trzeci (podwykonawcę zewnętrznego). Koszty ponosi bezpośrednio sam podatnik, a następnie obciąża nimi podwykonawcę. Podatnik nabiera wątpliwości odnośnie opodatkowania VAT w okolicznościach, w których podatnik zleca wykonanie zastępcze podmiotowi trzeciemu. Następnie podatnik obciąża podwykonawcę różnicą pomiędzy kosztami, jakie ponosi z tytułu zapłaty podmiotowi trzeciemu, a wartością wynagrodzenia należnego podwykonawcy w przypadku realizacji prac. Podatnik postanawia więc skonfrontować swoje wątpliwości z fiskusem. Dyrektor KIS uznaje, że w przypadku, gdy podwykonawca kwestionuje zastrzeżenia, a wykonanie zastępcze realizowane jest przez podmiot trzeci, brak jest czynności opodatkowanych VAT w relacji podatnik – podwykonawca. Jeżeli jednak podwykonawca akceptuje kierowane pod jego adresem zastrzeżenia, w takim przypadku w rozliczeniu na linii podatnik – podwykonawca ma miejsce odpłatne świadczenie usług opodatkowane VAT. Podatnik nie zgadza się z takim podejściem i składa skargę do sądu. Stanowisko sądu WSA we Wrocławiu w wyroku z 8.12.2017 r., I SA/Wr 936/17, uznał, że koszty wykonawstwa zastępczego realizowanego przez osobę trzecią nie są objęte podatkiem VAT. Taki sam charakter mają koszty wykonawstwa zastępczego, dokonane przez generalnego wykonawcę własnymi zasobami. Bez względu bowiem na to, czy wykonawstwo zastępcze dokonuje osoba trzecia, czy też wykonawca, cel i funkcja tych czynności są tożsame. W obu przypadkach chodzi bowiem o to, aby została naprawiona szkoda, wynikająca z nieprawidłowej realizacji umowy przez podwykonawcę. Ciężar ekonomiczny tego wykonania zastępczego zawsze ponosi podwykonawca, a więc podmiot, który nie wywiązał się w sposób należyty ze swych obowiązków, wynikających z umowy. Okoliczność przyznania się lub nieprzyznania podwykonawcy do niewłaściwego wykonania zobowiązania umownego nie ma dla tej klasyfikacji żadnego znaczenia. Fiskus ww. wyrok zaskarżył, sprawę rozstrzygnął więc NSA wyrokiem z 31.8.2021 r., I FSK 729/18, i podzielił stanowisko sądu niższej instancji. Zdaniem NSA, gdy zamawiający na skutek niesolidności wykonawcy zleca wykonanie robót osobom trzecim, nie dochodzi do wykonania usługi na rzecz niesolidnego wykonawcy – ani przez zamawiającego, ani przez wykonawcę zastępczego. W takiej sytuacji drugi wykonawca robót budowlanych nie może być uznany za podwykonawcę pierwszego wykonawcy, który nie wykonał zamówionych robót budowlanych. Zamawiający nie świadczy też usług na rzecz pierwszego wykonawcy. Kwoty otrzymane mają pokryć koszt wykonania zastępczego oraz dodatkowe wydatki związane z niesolidnością kontrahenta. Za usługę nie może być uznany również sam zwrot kosztów dokonany przez wykonawcę, który nie wykonał swojego zobowiązania wobec inwestora. Brak jest bowiem elementu wzajemności. Zwrot ten jest sposobem rozliczenia się pomiędzy stronami umowy: jest czynnością o charakterze cywilnoprawnym, dokonaną w celu realizacji roszczeń wynikających z rękojmi za wady, a nie świadczeniem usługi. Komentarz Analizowany wyrok potwierdza praktykę podatkową w zakresie wykonawstwa zastępczego. Praktyka ta dość zgodnie uznaje, że wykonawstwo zastępcze polega w istocie na naprawieniu szkody wyrządzonej generalnemu wykonawcy, a co za tym idzie, obciążenie nierzetelnego podwykonawcy kosztami wykonawstwa zastępczego nie podlega opodatkowaniu VAT. Ale uwaga: powyższa kwalifikacja nie zmienia faktu, że rozliczenie na linii podwykonawca zastępczy – główny wykonawca podlega opodatkowaniu VAT. Ten pierwszy świadczy bowiem zupełnie standardową usługę, podlegającą opodatkowaniu VAT i wystawia fakturę VAT. Problem polega na tym, że pomimo niewątpliwego pośredniego związku między wydatkiem, a ogólną opodatkowaną działalnością, generalny wykonawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury. Wydatek wykazuje bowiem bezpośredni związek z czynnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT (a konkretnie, z rozliczeniem odszkodowawczym z nierzetelnym wykonawcą). W konsekwencji, obciążenie nierzetelnego podwykonawcy kosztami wykonawstwa zastępczego zazwyczaj dochodzi do skutku w kwotach brutto na podstawie noty księgowej (lub innego dokumentu niebędącego fakturą VAT). Nierzetelni podwykonawcy często kontestują taki obrót rzeczy. Nie mają oni bowiem oczywiście prawa do odliczenia kwoty odpowiadającej podatkowi VAT, wynikającej z uzyskanej noty obciążeniowej. Często zdarza się, że w takiej sytuacji nierzetelny podwykonawca żąda wystawienia faktury. Nie można jednak mu ulegać. Jak się okazuje, nierzetelność podwykonawcy ma swoją dodatkową cenę także z podatkowego punktu widzenia. Wyrok NSA z 31.8.2021 r., I FSK 729/18,
NSA potwierdziło, że koszty wykonawstwa zastępczego, niezależnie od tego, czy wykonuje je osoba trzecia czy generalny wykonawca, nie podlegają opodatkowaniu VAT. Jednakże, rozliczenia między podwykonawcą a generalnym wykonawcą mogą być opodatkowane VAT. Odszkodowanie za niewłaściwe wykonanie umowy nie jest traktowane jako świadczenie usług w sensie podatkowym. Dlatego istotne jest właściwe zrozumienie przepisów podatkowych w tym obszarze.