Wydatki na zakup komórki lokatorskiej oraz miejsca postojowego jako podstawa stosowania ulgi mieszkaniowej
Nabycie udziału w nieruchomości wspólnej, obejmującej komórkę lokatorską i miejsce postojowe dla samochodu osobowego, spełnia przesłankę ulgi mieszkaniowej. Podatnik, chcąc skorzystać z ulgi, został zaskoczony odmową organu podatkowego. Sąd w Łodzi uchylił decyzję organu, uzasadniając, że wydatkowanie środków na zakup komórki lokatorskiej i miejsc postojowych jest zgodne z celami mieszkaniowymi. Wyrok WSA przyczynił się do sprecyzowania interpretacji przepisów dotyczących ulgi mieszkaniowej.
Tematyka: ulga mieszkaniowa, komórka lokatorska, miejsce postojowe, przepisy podatkowe, wyrok sądu, interpretacja prawa, nieruchomość wspólna
Nabycie udziału w nieruchomości wspólnej, obejmującej komórkę lokatorską i miejsce postojowe dla samochodu osobowego, spełnia przesłankę ulgi mieszkaniowej. Podatnik, chcąc skorzystać z ulgi, został zaskoczony odmową organu podatkowego. Sąd w Łodzi uchylił decyzję organu, uzasadniając, że wydatkowanie środków na zakup komórki lokatorskiej i miejsc postojowych jest zgodne z celami mieszkaniowymi. Wyrok WSA przyczynił się do sprecyzowania interpretacji przepisów dotyczących ulgi mieszkaniowej.
Nabycie udziału w nieruchomości wspólnej, obejmującej komórkę lokatorską (pomieszczenie gospodarcze) i miejsce postojowe dla samochodu osobowego, związanego z lokalem mieszkalnym, spełnia przesłankę własnych celów mieszkaniowych, a więc daje podstawę do zastosowania ulgi mieszkaniowej. Stan faktyczny Podatnik zbył nieruchomość i w tym samym roku za pieniądze uzyskane z tej sprzedaży nabył od dewelopera lokal mieszkalny w budynku wielomieszkaniowym wraz z pomieszczeniem gospodarczym oraz dwoma miejscami postojowymi, wyznaczonymi w hali garażowej tego samego budynku. Podatnik zamierzał skorzystać z ulgi mieszkaniowej, czyli odliczyć od dochodu ze zbycia kwoty zapłacone deweloperowi, jednakże organ podatkowy odmówił prawa do ulgi w części wydatkowanej na nabycie pomieszczenia gospodarczego i miejsc postojowych. Zdaniem organu nie były to wydatki na cele mieszkaniowe. W efekcie wydał on niekorzystną dla podatnika decyzję wymiarową, którą podatnik zaskarżył do sądu. Twierdził, że ulga mieszkaniowa powinna obejmować wszystkie kwoty zapłacone deweloperowi. Stan prawny Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; dalej: PDOFizU) ulga mieszkaniowa polega na zwolnieniu z PIT dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości pod warunkiem, że dochód ten zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe podatnika. Takim wydatkiem może być m.in. nabycie lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość. Stanowisko WSA w Łodzi Sąd uchylił zaskarżoną decyzję, przyznając rację podatnikowi. Wskazał, że istotą omawianego zwolnienia podatkowego jest wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na cele mieszkaniowe. Nabycie związanego z lokalem mieszkalnym udziału w nieruchomości wspólnej, obejmującego komórkę lokatorską (pomieszczenie gospodarcze) i dwa miejsca postojowe, spełnia przesłankę własnych celów mieszkaniowych. Jak stwierdził Sąd, w trzeciej dekadzie XXI wieku możliwości składowania rzeczy w komórce lokatorskiej czy zaparkowania samochodu osobowego w garażu podziemnym nie należy uznawać jedynie za kwestię komfortu. Jest to raczej konieczność, zwłaszcza gdy podatnik założył lub zamierza założyć rodzinę oraz wychowywać dzieci. Nie dysponuje jednak wystarczającymi środkami pieniężnymi na zakup lub budowę domu, w którym będzie miał możliwość skorzystania z ulgi mieszkaniowej na zakup zintegrowanego z domem jednorodzinnym garażu lub pomieszczenia gospodarczego. Odmienna wykładnia przepisów pozwalających na korzystania z ulgi mieszkaniowej w odniesieniu do właścicieli wyodrębnionych lokali w budynkach wielorodzinnych i właścicieli domów jednorodzinnych skutkowałaby niezrealizowaniem celu art. 21 ust. 1 pkt 131 PDOFizU. Ponadto w niczym nieuzasadniony sposób różnicowałaby sytuację tych podatników, którzy samodzielnie budują (są samodzielnymi inwestorami) budynki od tych, którzy korzystając z możliwości istniejących i akceptowanych przez Państwo (które chroni osoby nabywające lokale i domy od deweloperów nawet poprzez ustawę) kupują lokale i domy od deweloperów. Wykładnia językowa i celowościowa prowadzą zatem do wspólnego wniosku, że wydatki poniesione na zakup komórki lokatorskiej oraz dwóch miejsc postojowych, które nie są odrębną nieruchomością lokalową, a stanowią cześć wspólną do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela lokalu mieszkalnego, są wydatkami na własne cele mieszkaniowe. Za tym wnioskiem przemawia także wykładnia systemowa zewnętrzna, gdyż na gruncie podatku VAT przyjmuje się, że z preferencyjnej 8% stawki przewidzianej dla budownictwa mieszkaniowego może korzystać także sprzedaż komórek lokatorskich i miejsc postojowych. Komentarz Nie mamy cienia wątpliwości co do słuszności powyższego wyroku. Trzeba jednak wskazać, że w omawianym przypadku miejsce postojowe zostało sprzedane w wariancie „słabszym”, tj. polegającym jedynie na umowie o podziale do korzystania ( quoad usum) z części nieruchomości wspólnej, a nie jako udział w garażu wielostanowiskowym, stanowiącym odrębny lokal niemieszkalny. W tym słabszym wariancie odrębne zbycie miejsca postojowego jest wielce wątpliwe, bo wymagałoby zgody właścicieli większości lokali. Natomiast w drugim, „mocniejszym” wariancie, odrębna zbywalność miejsca postojowego jest bezdyskusyjna. Dlatego też wydatek na nabycie takiego miejsca nie będzie objęty ulgą mieszkaniową. Wyrok WSA w Łodzi z 16.12.2021 r., I SA/Łd 695/21,
Wyrok WSA w Łodzi potwierdził, że zakup komórki lokatorskiej i miejsc postojowych spełnia warunki ulgi mieszkaniowej. Sąd argumentował, że umożliwienie składowania rzeczy i parkowania samochodu nie jest jedynie kwestią komfortu, lecz koniecznością dla osób zamierzających założyć rodzinę. Decyzja sądu wpłynęła na jednoznaczne zrozumienie przepisów prawa podatkowego w tym zakresie.