Wpis do CEIDG a prawo do ulgi przekształceniowej

Decyzja zobowiązująca do zwrotu bonifikaty od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności została uznana za prawidłową przez WSA w Warszawie. Spór dotyczył wykorzystywania nieruchomości na cele inne niż mieszkaniowe, co skutkowało żądaniem zwrotu udzielonej ulgi. Sąd podtrzymał decyzję organu, argumentując, że skarżący nie dotrzymali warunków przyznania bonifikaty.

Tematyka: bonifikata, opłata przekształceniowa, ulga przekształceniowa, użytkowanie wieczyste, prawo własności, WSA Warszawa, działalność gospodarcza, bonifikata zwrot, wykorzystanie nieruchomości, mieszkaniowe

Decyzja zobowiązująca do zwrotu bonifikaty od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności została uznana za prawidłową przez WSA w Warszawie. Spór dotyczył wykorzystywania nieruchomości na cele inne niż mieszkaniowe, co skutkowało żądaniem zwrotu udzielonej ulgi. Sąd podtrzymał decyzję organu, argumentując, że skarżący nie dotrzymali warunków przyznania bonifikaty.

Skoro warunkiem udzielania bonifikaty od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego
w prawo własności było wykorzystywanie zabudowanej nieruchomości wyłącznie na cel mieszkaniowy,
a skarżący tego warunku nie dotrzymali i pod danym adresem została zarejestrowana działalność
gospodarcza, to decyzja zobowiązująca do zwrotu tej bonifikaty jest prawidłowa.
Stan faktyczny
WSA w Warszawie zajął się sporem dotyczącym podstawy przyznania prawa do skorzystania z ulgi przy opłacie
przekształceniowej. W 2013 r. taka bonifikata została udzielona małżeństwu będącemu właścicielami nieruchomości,
w konsekwencji czego ponieśli oni koszt 18% właściwej opłaty związanej z przekształceniem użytkowania
wieczystego w prawo własności.
Do konfliktu doszło 7 lat później, gdy Organ I instancji, dokonując działań kontrolnych, odkrył, że właściciele
nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od dnia przekształcenia użytkowania wieczystego we własność,
wykorzystywali ją na inne cele niż ten, który stanowił podstawę udzielenia bonifikaty opłaty przekształceniowej.
Zgodnie z obowiązującą uchwałą rady miasta warunkiem udzielenia bonifikaty było wykorzystywanie nieruchomości
wyłącznie na cel mieszkaniowy. W trakcie kontroli ustalono, że w CEiDG pod danym adresem została zarejestrowana
działalność gospodarcza, co skutkowało żądaniem Organu zwrotu udzielonej bonifikaty. Właściciele nieruchomości
złożyli odwołanie od tej decyzji do SKO. Organ wskazał jednak tylko, że na wcześniejszym etapie rozpatrywania
sprawy nie wzięto pod uwagę faktu współużytkowania ww. nieruchomości w udziałach ułamkowych, zatem żądanie
zwrotu bonifikaty powinno zostać rozdzielone na współużytkowników wieczystych stosowanie do wielkości ich
udziałów. Taki obrót sprawy nie satysfakcjonował właścicieli nieruchomości, zatem skierowali oni spór na ścieżkę
sądową. Małżeństwo zarzucało SKO, że ten nie dokonał wystarczającego zbioru materiałów dowodowych w sprawie,
przez co nie mógł podjąć właściwych decyzji rozstrzygających. Skarżący argumentowali, że w rzeczywistości
nieruchomość, która jest uwłaszczana, nie jest wykorzystywana na cele inne niż mieszkaniowe i twierdzili, że organy
rozpatrujące sprawę nie dołożyły należytej staranności, by to sprawdzić.
Rozstrzygnięcie WSA
WSA w Warszawie w wyroku z 20.12.2021 r., I SA/Wa 2599/20, 
, nie uznał skargi za zasadną i podtrzymał
w mocy decyzje wydane wcześniej. Sąd uznał, że materialnoprawną podstawę zaskarżonych rozstrzygnięć stanowił
przepis art. 4 ust. 15 ustawy z 29.7.2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności
nieruchomości (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1314; dalej: PrzekPrUżytWU). Przepis ten stanowi, że organ, o którym mowa
w art. 3 ust. 1 PrzekPrUżytWU (wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa –
odpowiednio w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego), żąda zwrotu
kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji, jeżeli osoba, na rzecz której zostało przekształcone prawo
użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od dnia przekształcenia,
zbyła lub wykorzystała nieruchomość na inne cele niż cele, które stanowiły podstawę udzielenia bonifikaty.
Bezspornym było, że małżeństwo przekształciło posiadane prawo użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo
własności z bonifikatą udzieloną na podstawie art. 4 ust. 7 PrzekPrUżytWU. Zdaniem Sadu za prawidłowe uznać
należy stanowisko organów, że już sam fakt wykorzystywania nieruchomości jako siedziby dla prowadzonej
działalności świadczy o wykorzystywaniu jej również na cele inne niż mieszkalne (cele związane z prowadzoną
działalnością gospodarczą). Skarżący najpierw zaakceptowali warunki przyznania im bonifikaty, a następnie ich nie
dotrzymali.
Sąd w uzasadnieniu wyroku stwierdził, że co prawda w orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowane bywa
stanowisko odmienne (por. wyrok NSA z 6.3.2018 r., I OSK 1081/16, 
), jednak skład orzekający w tej sprawie
go nie podziela i przychyla się do werdyktów zbliżonych do stanowiska prezentowanego przez niego (por. wyroki
NSA z 29.11.2017 r., I OSK 38/16, 
; z 14.5.2019 r., I OSK 1783/17, 
).
Podsumowując uzasadnienie wyroku, WSA w Warszawie stwierdził, że skoro warunkiem udzielania bonifikaty od
opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności było wykorzystywanie
zabudowanej nieruchomości wyłącznie na cel mieszkaniowy, a Skarżący tego warunku nie dotrzymali, i pod danym
adresem została zarejestrowana działalność gospodarcza, decyzja zobowiązująca do zwrotu tej bonifikaty jest
prawidłowa, bowiem nie dotrzymano warunków, na jakich ulga została udzielona.
Wyrok WSA w Warszawie z 20.12.2021 r., I SA/Wa 2599/20, 








Wyrok WSA w Warszawie potwierdził, że decyzja zobowiązująca do zwrotu bonifikaty była słuszna, ponieważ właściciele nieruchomości nie spełnili warunków udzielenia ulgi. Sąd uznał, że wykorzystywanie nieruchomości na cele gospodarcze narusza warunki bonifikaty.